Η απόφαση (Αριθμός 150/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, διατελέσας Διευθύνων Σύμβουλος, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για συνολικές οφειλές εταιρείας ύψους 162.463,75€ (81.384,64€ κεφάλαιο συν προσαυξήσεις). Επικαλέστηκε έλλειψη υπαιτιότητας, ισχυριζόμενος ότι ο ρόλος του ήταν μόνο τυπικός. Η αίτηση αυτή είχε γίνει εν μέρει δεκτή από το ΚΕΒΕΙΣ Αττικής (μόνο για πρόστιμο ΦΠΑ), αλλά απορρίφθηκε για τις υπόλοιπες οφειλές. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη την Έκθεση Απόψεων του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής, έκρινε ότι η ενδικοφανής προσφυγή κατατέθηκε εκπρόθεσμα (μετά την 30-09-2024), υπερβαίνοντας την προβλεπόμενη προθεσμία των τριάντα (30) ημερών. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η Απόφαση 760/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή πρώην διαχειρίστριας εταιρείας κατά απόφασης της Επιχειρησιακής Μονάδας Είσπραξης (Ε.Μ.ΕΙΣ.). Η προσφεύγουσα ζητούσε την απαλλαγή της από την αλληλέγγυα ευθύνη για εταιρικές οφειλές που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας της (16/11/2011 έως 02/05/2013), ισχυριζόμενη έλλειψη υπαιτιότητας και τυπικό διορισμό. Η Ε.Μ.ΕΙΣ. είχε περιορίσει την ευθύνη της προσφεύγουσας στο ποσό των 67.858,23 ευρώ, το οποίο αντιστοιχούσε σε οφειλές ΦΠΑ που προήλθαν από τη λήψη εικονικών στοιχείων εντός της περιόδου διαχείρισής της. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της περί απουσίας υπαιτιότητας, καθώς η προσφεύγουσα, ως διορισμένη διαχειρίστρια, διέθετε την οργανική εξουσία και δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία για τη μη ενεργό συμμετοχή της στη διοίκηση.

Η απόφαση 298/2025 αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός διαχειριστή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου στην εταιρεία που εκπροσωπούσε για το φορολογικό έτος 2018. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται μερικώς την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τον φόρο εισοδήματος (βάσει ευνοϊκότερων προγενέστερων διατάξεων) και για το αυτοτελές πρόστιμο (άρθρο 53 ν. 5104/2024). Ωστόσο, διατηρεί την αλληλέγγυα ευθύνη του για τις οφειλές ΦΠΑ και επικυρώνει πλήρως τις καταλογιστικές πράξεις σε βάρος της εταιρείας, καθώς η λήψη εικονικών στοιχείων και η μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων στοιχειοθετούν τις παραβάσεις.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε η πρώην Αντιπρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος μιας ανώνυμης εταιρείας (η οποία κηρύχθηκε σε πτώχευση), ζητώντας απαλλαγή από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές της εταιρείας προς το Δημόσιο. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η ιδιότητά της ήταν μόνο "εν τοις τύποις" λόγω της ενασχόλησής της με άλλο επάγγελμα (οδοντίατρος στην Αθήνα) και ότι δεν είχε πραγματική ανάμειξη στη διαχείριση. Ωστόσο, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή. Η αλληλέγγυα ευθύνη θεμελιώθηκε, καθώς η προσφεύγουσα είχε εξουσία διοίκησης και εκπροσώπησης μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης, οι οφειλές (ΦΠΑ και παρακρατούμενοι φόροι) κατέστησαν ληξιπρόθεσμες ή η ρύθμισή τους απωλέσθηκε κατά τη θητεία της, και η ίδια απέτυχε να ανατρέψει το τεκμήριο υπαιτιότητας με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, όπως βεβαιώσεις από όλες τις συνεργαζόμενες τράπεζες.

Η απόφαση 763/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ και Επιβολής Προστίμου περιόδου 01/01-31/12/2020, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του 4ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η πράξη καταλόγισε στην εταιρεία ΦΠΑ ποσού 158.714,11€ πλέον προστίμου 79.357,08€, συνολικού ποσού 238.071,19€. Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο προσφεύγων, ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κατά την κρινόμενη περίοδο, φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τις οφειλές ΦΠΑ, σύμφωνα με τις διατάξεις περί αλληλέγγυας ευθύνης (άρθρο 49 ν 5104/2024). Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί παραίτησης, έλλειψης ανάμειξης στη διοίκηση/διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων και πλαστογραφίας της υπογραφής του, δεν έγιναν δεκτοί, καθώς είναι αρμοδιότητα των δικαστηρίων να κρίνουν το θέμα της πλαστογράφησης και μέχρι την έκδοση της παρούσας απόφασης δεν υφίστατο σχετική δικαστική απόφαση.

Η απόφαση 978/23.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας (ΙΚΕ). Η προσφεύγουσα ζητούσε την πλήρη απαλλαγή της από την αλληλέγγυα ευθύνη για χρέη λυθείσας ομορρύθμου εταιρείας, καθώς είχε διατελέσει εκκαθαρίστρια αυτής. Οι επίμαχες οφειλές, για τις οποίες η Δ.Ο.Υ. Κοζάνης δεν ενέκρινε την απαλλαγή, αφορούσαν Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) και Φόρο Εισοδήματος (συμπεριλαμβανομένου του τέλους επιτηδεύματος) που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες κατά τη διάρκεια της θητείας της ως εκκαθαρίστριας. Η ΔΕΔ έκρινε, με βάση το άρθρο 49 του ΚΦΔ, ότι τεκμαίρεται η υπαιτιότητα της προσφεύγουσας για τις οφειλές αυτές, και ότι οι ενέργειες της εκκαθάρισης (όπως η ρευστοποίηση περιουσίας) δεν ήταν αρκετές για να αποδείξουν την έλλειψη υπαιτιότητας και να ανατρέψουν το νομικό τεκμήριο.

Η Απόφαση 270/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Επιβολής Προστίμου του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024. Ο προσφεύγων είχε θεωρηθεί αλληλεγγύως υπεύθυνος, καθώς είχε οριστεί προσωρινό μέλος του ΔΣ της ελεγχόμενης εταιρείας με δικαστική απόφαση. Οι πράξεις αφορούσαν αυτοτελή πρόστιμα ύψους 500,00 € για μη υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος (2019, 2020, 2021) και για μη ανταπόκριση σε αίτημα πληροφοριών (2024). Η ΔΕΔ έκρινε, βάσει της ερμηνευτικής εγκυκλίου Ε. 2173/2020, ότι η αλληλέγγυα ευθύνη μπορεί να στοιχειοθετηθεί μόνο επί των προστίμων/προσαυξήσεων που έχουν παρακολουθηματικό χαρακτήρα επί των κύριων φόρων, και όχι επί των αυτοτελών προστίμων. Ως εκ τούτου, έγινε δεκτή η προσφυγή και παύθηκε η αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τις καταλογισθείσες οφειλές.

Η απόφαση 318 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας, ύψους 13.775,15€, που εξέδωσε το ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του για οφειλές ΕΝΦΙΑ ετών 2020-2022, ισχυριζόμενος ότι η Ομοσπονδία που αφορούσαν οι οφειλές είχε διαλυθεί. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση συνιστά πράξη έναρξης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης. Κατά των πράξεων αυτών οι διαφορές ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και προσβάλλονται με ανακοπή ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 375/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο (και διαχειρίστρια) εταιρείας. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος, ζητώντας την επανεξέταση ως προς την αλληλέγγυα ευθύνη της προσφεύγουσας για τις οφειλές της εταιρείας. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η ευθύνη της προσφεύγουσας, λόγω της ιδιότητάς της ως ομορρύθμου εταίρου, καθορίζεται από τις ειδικές διατάξεις των άρθρων 249 κ.ε. του ν. 4072/2012, οι οποίες προβλέπουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας (συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου). Συνεπώς, δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι γενικές διατάξεις του άρθρου 49 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα.

Η απόφαση 846/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής πρώην διαχειριστή εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την απαλλαγή του από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ των φορολογικών ετών 2021 και 2022, καθώς και για πρόστιμο του άρθρου 54 (ν.4987/22). Ο προσφεύγων είχε αποχωρήσει από τη διαχείριση της εταιρείας («................») στις 04.01.2022, ενώ ο έλεγχος και τα αιτήματα προσκόμισης βιβλίων πραγματοποιήθηκαν το 2024, με αποτέλεσμα την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε την ιδιότητα του διαχειριστή ούτε την υποχρέωση προσκόμισης των στοιχείων κατά τον χρόνο του ελέγχου, με βάση και την εγκύκλιο Ε.2173/2020. Επιπλέον, το πρόστιμο του άρθρου 54 κρίθηκε αυτοτελές και εκτός του πεδίου εφαρμογής της αλληλέγγυας ευθύνης. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε δεκτή και ο προσφεύγων απαλλάχθηκε από την αλληλέγγυα ευθύνη.