Η απόφαση 931/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 2.500,00€ για το φορολογικό έτος 2015. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα ως υποκρυπτόμενο πρόσωπο στην έκδοση εικονικών τιμολογίων από την εταιρεία «......................................................................». Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς η έκδοση εικονικών στοιχείων συνιστά φοροδιαφυγή, υπαγόμενη στη 10ετή προθεσμία (λήξη 31/12/2026). Απέρριψε επίσης τους ισχυρισμούς περί παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης και έλλειψης αιτιολογίας, καθώς τεκμηριώθηκε αναλυτικά ο καθοριστικός ρόλος του προσφεύγοντα στις εικονικές συναλλαγές ως υποκρυπτόμενου και γνώστη των λογιστικών γεγονότων. Καταλογίζεται ολόκληρο το ποσό του προστίμου.

Η απόφαση 147/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου (εισοδήματος, ΦΠΑ) και επιβολής προστίμων (ΦΠΑ, ΚΒΣ) για τη χρήση 2009 (οικονομικό έτος 2010), λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η Δ.Ε.Δ. έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής. Απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής για τον φόρο εισοδήματος και το πρόστιμο ΚΒΣ, δεχόμενη τη δεκαετή παραγραφή λόγω συμπληρωματικών στοιχείων (31/12/2020), και επικύρωσε την οριστική πράξη φόρου εισοδήματος ύψους 12.052,32 €. Ωστόσο, ακύρωσε τις πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ (9.939,00 €) και επιβολής προστίμου ΦΠΑ (1.995,00 €) λόγω παραγραφής πενταετίας (31/12/2015), καθώς δεν είχε εκδοθεί αρχική πράξη ΦΠΑ. Επίσης, η πράξη επιβολής προστίμου Κ.Β.Σ. τροποποιήθηκε σε 2.500,00 € (από 8.400,00 €) βάσει των ευμενέστερων διατάξεων του Ν.4174/2013, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ 2319/2021. Τέλος, απέρριψε τους ισχυρισμούς περί μη εικονικότητας και καλής πίστης του προσφεύγοντα.

Η απόφαση 674/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ομόρρυθμης εταιρείας κατά πράξεων επιβολής φόρου εισοδήματος και προστίμων για τη χρήση 2013. Η φορολογική αρχή προχώρησε στις πράξεις λόγω λήψης και καταχώρισης είκοσι τεσσάρων (24) εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθαρής αξίας 25.950,00 € πλέον Φ.Π.Α. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς της εταιρείας περί παραγραφής, κρίνοντας ότι το δελτίο πληροφοριών αποτέλεσε συμπληρωματικό στοιχείο το οποίο παρέτεινε την προθεσμία ελέγχου στη δεκαετία. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό περί καλής πίστης, καθώς ο εκδότης των στοιχείων είχε κριθεί συναλλακτικά ανύπαρκτος, μεταφέροντας το βάρος απόδειξης της αλήθειας των συναλλαγών στον προσφεύγοντα λήπτη. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκαν οι καταλογιζόμενες οφειλές συνολικού ύψους 14.843,04 € (φόρος εισοδήματος και πρόστιμο ανακρίβειας) και 2.500,00 € (πρόστιμο ν.4337/2015).

Η απόφαση 932/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2015, 2016 και 2017, συνολικού ύψους 3.292.650,74 ευρώ. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς η υπόθεση αφορά φοροδιαφυγή λόγω έκδοσης εικονικών φορολογικών στοιχείων, εφαρμόζοντας τη δεκαετή προθεσμία. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης και έλλειψης αιτιολογίας. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ο προσφεύγων, λογιστής, ήταν το υποκρυπτόμενο πρόσωπο στις συναλλαγές της εικονικής εταιρείας, καθώς είχε καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση, διαχείριση τραπεζικών λογαριασμών και πλαστογραφημένες μεταβιβάσεις εταιρικών μεριδίων, αποδεικνύοντας έτσι την πλήρη συμμετοχή του στις επίμαχες εικονικές συναλλαγές.

Η απόφαση 506/01.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «...............» (ΑΦΜ ...............) κατά της πράξης επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2015. Η πράξη (υπ’ αριθ. ............... /05.11.2024) αφορούσε την επιβολή προστίμου 2.500,00 € (βάσει του άρθρου 54 του ν. 4987/2022) λόγω έκδοσης τριακοσίων τριάντα δύο (332) μερικώς εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η απόφαση στήριξε την απόρριψη στους προγενέστερους ελέγχους που διαπίστωσαν εκτεταμένη λήψη εικονικών στοιχείων, με το ποσοστό των εικονικών αγορών να ανέρχεται στο 89% επί του συνόλου των αγορών. Επιπλέον, ποσοτικός έλεγχος (μέθοδος κλειστής αποθήκης) έδειξε ότι το 79% των πωλήσεων σε kg δεν δικαιολογούνταν από αντίστοιχες αγορές. Συνεπώς, όλοι οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας κρίθηκαν αβάσιμοι.

Η υπ' αριθμ. 1131/17.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής διαχειριστή λυθείσας κοινοπραξίας κατά της άρνησης απαλλαγής του από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές ΦΠΑ και προστίμου ΚΒΣ της χρήσης 2004. Η ΔΕΔ, κατ' εφαρμογή δικαστικής απόφασης, έκρινε την αίτηση με βάση τις διατάξεις του άρθρου 49 ΚΦΔ. Η ΔΕΔ δέχτηκε εν μέρει την προσφυγή, απαλλάσσοντας τον προσφεύγοντα από την ευθύνη για το πρόστιμο ΚΒΣ (76.336,00€), καθώς αυτό το είδος οφειλής δεν εμπίπτει πλέον στις περιπτώσεις αλληλέγγυας ευθύνης του άρθρου 49 ΚΦΔ. Όμως, απέρριψε τον ισχυρισμό του περί έλλειψης υπαιτιότητας για την οφειλή ΦΠΑ (85.091,84€), κρίνοντας ότι δεν αποδείχθηκε πλήρως η μη πραγματική ανάμειξη στη διαχείριση της κοινοπραξίας.

Η απόφαση 27/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας και του διαχειριστή της κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ, και επιβολής προστίμων από το Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. για τα φορολογικά έτη 2017-2019. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έκθεση ελέγχου που διαπίστωσε έκδοση και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθώς και μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων. Ο διαχειριστής αμφισβήτησε την αλληλέγγυα ευθύνη του, ισχυριζόμενος άγνοια των εταιρικών υποθέσεων μετά την μεταβίβαση των μεριδίων. Η απόφαση αποδέχθηκε μερικώς την προσφυγή, απορρίπτοντας την αλληλέγγυα ευθύνη του διαχειριστή για τα αυτοτελή πρόστιμα του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024, ενώ επικύρωσε τις υπόλοιπες πράξεις φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, διατηρώντας την αλληλέγγυα ευθύνη του για αυτές, λόγω της ιδιότητάς του ως διαχειριστή και εκκαθαριστή.

Η απόφαση 1439/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021 και 2022. Οι πράξεις επέβαλαν συνολική φορολογική υποχρέωση (φόρο πλέον προστίμων) ύψους 11.254.467,70€ στην ιταλική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χαρτικών ειδών, λόγω μη υποβολής δηλώσεων ΦΠΑ. Η προσφεύγουσα, η οποία κατονομάστηκε ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο με την ιδιότητα της φορολογικής αντιπροσώπου, αμφισβήτησε την ευθύνη της. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της, κρίνοντας ότι ο ορισμός της ως φορολογικής αντιπροσώπου θεμελιώνει ρητά αλληλέγγυα ευθύνη για τον ΦΠΑ βάσει του άρθρου 55 περ. α’ του Ν.2859/2000, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς περί έλλειψης διαχείρισης.

Η απόφαση 227/07.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου και επικυρώνει τις πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ και Φόρου Εισοδήματος του φορολογικού έτους 2018 της Δ.Ο.Υ. Ρόδου. Ο έλεγχος διαπίστωσε τη λήψη και καταχώρηση τριών εικονικών φορολογικών στοιχείων συνολικής καθαρής αξίας €46.731,71, καθώς και λογιστικές διαφορές ύψους €31.149,26 λόγω μη εξόφλησης επιχειρηματικών δαπανών άνω των €500 με τραπεζικό μέσο. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα, κρίνοντας ότι ο έλεγχος τεκμηρίωσε τη συναλλακτική ανυπαρξία του εκδότη των εικονικών τιμολογίων και ότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε ικανά αποδεικτικά στοιχεία για την τεκμηρίωση των πληρωμών των λοιπών δαπανών. Η συνολική οφειλή που επικυρώνεται ανέρχεται σε €6.558,80 για ΦΠΑ και €50.418,97 για εισόδημα, περιλαμβανομένων προστίμων.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της υπόχρεου κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2017, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Οι καταλογιστικές πράξεις, συνολικού ύψους €889.720,93 (Φ.Ε.) και €1.244.490,71 (Φ.Π.Α.), βασίστηκαν σε διαπιστώσεις της ΥΕΔΔΕ Αττικής για εκτεταμένη φοροδιαφυγή μέσω λήψης (92) και έκδοσης (109) εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, κρίνοντας ότι εφαρμόζεται η δεκαετής προθεσμία λόγω φοροδιαφυγής. Επίσης, απέρριψε ως αναπόδεικτους τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές, επικυρώνοντας τα ευρήματα του ελέγχου σχετικά με την έλλειψη έδρας της επιχείρησης και την αδυναμία δικαιολόγησης των ποσοτήτων πώλησης βάσει αγορών (μέθοδος κλειστής αποθήκης).