Η απόφαση (1343/29-07-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από φυσικό πρόσωπο κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021, και 2022. Οι πράξεις, οι οποίες επικυρώνονται, καταλογίζουν συνολικό ποσό προς καταβολή περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος ιταλικής εταιρίας. Η προσφεύγουσα θεωρήθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη με την ιδιότητα της φορολογικής αντιπροσώπου της εταιρίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας ότι είχε την ιδιότητα του απλού φορολογικού εκπροσώπου ή ότι δεν έφερε ευθύνη επειδή δεν είχε ασκήσει πράξεις διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ορισμός ως φορολογικής αντιπροσώπου θεμελιώνει ρητά την αλληλέγγυα ευθύνη για ΦΠΑ βάσει του άρθρου 55 περ. α΄ του Ν. 2859/2000, ανεξάρτητα από το αν η ιδιότητα ήταν υποχρεωτική ή αν άσκησε διαχείριση. Τέλος, η ΔΕΔ σημείωσε ότι δεν προβλήθηκε κανένας ισχυρισμός ως προς την ουσία της φορολογικής καταλογιστικής πράξης.

Η απόφαση 761/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φερόμενου αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά Οριστικής Πράξης Επιβολής Προστίμου 75.000,00€ για το φορολογικό έτος 2020, η οποία επιβλήθηκε στην εταιρεία λόγω μη τήρησης λογιστικών αρχείων (άρθρο 57 παρ. 2 Ν. 5104/2024). Ο προσφεύγων προέβαλε ισχυρισμούς περί πλαστογραφίας, παραίτησης και έλλειψης πραγματικής διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το πρόστιμο αυτό είναι αυτοτελές και, σύμφωνα με την Εγκύκλιο Ε. 2173/2020, δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη για τα αυτοτελή πρόστιμα. Κατά συνέπεια, η προσφυγή έγινε μερικώς αποδεκτή και η αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για το πρόστιμο απορρίφθηκε, ενώ η οριστική φορολογική υποχρέωση των 75.000,00€ του νομικού προσώπου διατηρήθηκε.

Η απόφαση 375/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο (και διαχειρίστρια) εταιρείας. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος, ζητώντας την επανεξέταση ως προς την αλληλέγγυα ευθύνη της προσφεύγουσας για τις οφειλές της εταιρείας. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η ευθύνη της προσφεύγουσας, λόγω της ιδιότητάς της ως ομορρύθμου εταίρου, καθορίζεται από τις ειδικές διατάξεις των άρθρων 249 κ.ε. του ν. 4072/2012, οι οποίες προβλέπουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας (συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου). Συνεπώς, δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι γενικές διατάξεις του άρθρου 49 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε ο διαχειριστής της εταιρείας «...................», η οποία εταιρεία ήταν διαχειρίστρια της πρωτοφειλέτιδας εταιρείας «...................», κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019, 2020 και 2021. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αλληλέγγυα ευθύνη του, επικαλούμενος εσφαλμένη ερμηνεία και πλημμελή εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθότι στις καταλογιστικές πράξεις δεν αναγραφόταν ο ίδιος ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο, αλλά η εταιρεία της οποίας τυγχάνει διαχειριστής.

Η απόφαση 298/2025 αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός διαχειριστή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου στην εταιρεία που εκπροσωπούσε για το φορολογικό έτος 2018. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται μερικώς την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τον φόρο εισοδήματος (βάσει ευνοϊκότερων προγενέστερων διατάξεων) και για το αυτοτελές πρόστιμο (άρθρο 53 ν. 5104/2024). Ωστόσο, διατηρεί την αλληλέγγυα ευθύνη του για τις οφειλές ΦΠΑ και επικυρώνει πλήρως τις καταλογιστικές πράξεις σε βάρος της εταιρείας, καθώς η λήψη εικονικών στοιχείων και η μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων στοιχειοθετούν τις παραβάσεις.

Η απόφαση 692/17.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε αλληλεγγύως ευθυνόμενο πρόσωπο κατά οριστικών πράξεων του 4ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ, οι οποίες αφορούσαν Φόρο Εισοδήματος, Φ.Π.Α., πρόστιμα και Τέλη Χαρτοσήμου για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2024. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει σημαντική αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη και λογιστικές διαφορές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος ως προς την ουσία των καταλογισμών (εισόδημα, ΦΠΑ, και τα σχετικά πρόστιμα άρθρου 58Α), κρίνοντάς τους βάσιμους και αιτιολογημένους. Ωστόσο, έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τα αυτοτελή πρόστιμα διαδικαστικών παραβάσεων (άρθρου 54 του ν. 4987/2022) και τα Τέλη Χαρτοσήμου.

Η απόφαση 93/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ) και δύο φυσικών προσώπων (διαχειριστών) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμων για το φορολογικό έτος 2014. Η φορολογική αρχή κατέλογισε ΦΠΑ ύψους 71.969,76€, πλέον σχετικών προστίμων, λόγω της λήψης 6 συνολικά εικονικών και 60 μερικώς εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές σκραπ. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής, καθώς διαπιστώθηκε φοροδιαφυγή, και επικύρωσε τον καταλογισμό ΦΠΑ. Έκανε δεκτή εν μέρει την προσφυγή, απαλλάσσοντας τα δύο φυσικά πρόσωπα από την αλληλέγγυα ευθύνη μόνο ως προς το πρόστιμο Κ.Φ.Α.Σ. ύψους 2.500,00€, κρίνοντας ότι αυτή η οφειλή δεν περιλαμβάνεται πλέον στις οφειλές για τις οποίες θεμελιώνεται προσωπική ευθύνη διοικούντων.

Η απόφαση 222/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής. Ο προσφεύγων, διατελέσας διευθύνων σύμβουλος εταιρείας, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για φορολογικές οφειλές ετών 2007-2008, επικαλούμενος έλλειψη υπαιτιότητας και αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Η Διεύθυνση απέρριψε τους ισχυρισμούς του, καθώς η αθωωτική απόφαση αφορούσε άλλα αδικήματα (μη έγκαιρη καταβολή εργοδοτικών εισφορών) και δεν διαπίστωνε ρητά την έλλειψη υπαιτιότητάς του για τις φορολογικές οφειλές. Επιπλέον, διαπιστώθηκε η ενεργός συμμετοχή του στη διαχείριση μέσω της υπογραφής του δημοσιευθέντος ισολογισμού της εταιρείας. Συνεπώς, κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 49 του ΚΦΔ για την αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση 36/10-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ/επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2018, που εκδόθηκε σε βάρος της εταιρίας «...........». Ο προσφεύγων, ως πρώην διαχειριστής, ζήτησε την απαλλαγή του από την αλληλέγγυα ευθύνη, ισχυριζόμενος ότι είχε αντικατασταθεί τον Ιανουάριο του 2019 και δεν ήταν υπεύθυνος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η οφειλή (253.429,21€) προέκυψε από έλεγχο που αφορά το φορολογικό έτος 2018, περίοδο κατά την οποία ο προσφεύγων ήταν διαχειριστής. Η οφειλή προήλθε από διαπιστωθέν έλλειμα ταμείου (872.922,88€) στα βιβλία της εταιρίας, θεμελιώνοντας ευθύνη βάσει του άρθρου 50 Ν.4174/2013. Συνεπώς, επικυρώθηκε η προσβαλλόμενη πράξη, διατηρώντας τη συνολική φορολογική υποχρέωση του νομικού προσώπου στα 1.816.502,10€.

Η απόφαση 846/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής πρώην διαχειριστή εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την απαλλαγή του από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ των φορολογικών ετών 2021 και 2022, καθώς και για πρόστιμο του άρθρου 54 (ν.4987/22). Ο προσφεύγων είχε αποχωρήσει από τη διαχείριση της εταιρείας («................») στις 04.01.2022, ενώ ο έλεγχος και τα αιτήματα προσκόμισης βιβλίων πραγματοποιήθηκαν το 2024, με αποτέλεσμα την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε την ιδιότητα του διαχειριστή ούτε την υποχρέωση προσκόμισης των στοιχείων κατά τον χρόνο του ελέγχου, με βάση και την εγκύκλιο Ε.2173/2020. Επιπλέον, το πρόστιμο του άρθρου 54 κρίθηκε αυτοτελές και εκτός του πεδίου εφαρμογής της αλληλέγγυας ευθύνης. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε δεκτή και ο προσφεύγων απαλλάχθηκε από την αλληλέγγυα ευθύνη.