Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής αλλοδαπής εταιρείας, μη εγκατεστημένης στην Ελλάδα, η οποία είναι εγγεγραμμένη για σκοπούς ΦΠΑ μέσω φορολογικού αντιπροσώπου. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής και την επιστροφή φόρου πολυτελείας ύψους 6.086,95€ ως αχρεωστήτως καταβληθέντος, ο οποίος αντιστοιχούσε σε ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που δεν πωλήθηκαν στην Ελλάδα αλλά μεταφέρθηκαν/επιστράφηκαν στο εξωτερικό. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τη φορολογική αρχή. Η απόρριψη βασίστηκε στο άρθρο 17 του ν. 3833/2010, καθώς κρίθηκε ότι ο φόρος οφείλεται κατά τον χρόνο της ενδοκοινοτικής απόκτησης, ενώ «δεν παρέχεται εκ του νόμου δυνατότητα επιστροφής του φόρου πολυτελείας, που αποδόθηκε κατά τη στιγμή της ενδοκοινοτικής αποκτήσεως αυτών».

Η Απόφαση 72/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή αλλοδαπής εταιρείας, εγγεγραμμένης για σκοπούς ΦΠΑ στην Ελλάδα μέσω φορολογικού αντιπροσώπου, που στρεφόταν κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής σε δήλωση επιφύλαξης. Η εταιρεία ζητούσε την επιστροφή φόρου πολυτελείας ύψους 12.832,17€, τον οποίο είχε αποδώσει κατά την ενδοκοινοτική απόκτηση ειδών πολυτελείας, εφόσον αυτά δεν πωλήθηκαν τελικώς στην Ελλάδα αλλά μεταφέρθηκαν ή επιστράφηκαν στο εξωτερικό. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε την παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, καθώς ο φόρος δεν επιβάλλεται σε εγχωρίως παραγόμενα αγαθά που εξάγονται. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επιβεβαιώνοντας τη φορολογική αρχή, καθώς, βάσει του άρθρου 17 του ν. 3833/2010, η φορολογική υποχρέωση γεννάται κατά τον χρόνο της ενδοκοινοτικής απόκτησης και δεν προβλέπεται εκ του νόμου δυνατότητα επιστροφής του φόρου πολυτελείας σε περίπτωση μεταγενέστερης εξαγωγής των αγαθών.

Παράταση της προθεσμίας υποβολής των ανακεφαλαιωτικών πινάκων ενδοκοινοτικών παραδόσεων αγαθών και παροχών υπηρεσιών - αποθεμάτων στη διάθεση συγκεκριμένου πελάτη σε άλλο κ-μ (ΈΝΤΥΠΟ Φ4) και ανακεφαλαιωτικών πινάκων ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών και λήψεων υπηρεσιών (ΈΝΤΥΠΟ Φ5) με καταληκτική ημερομηνία υποβολής την 26.01.2024 καθώς και των δηλώσεων ειδικού φόρου πολυτελείας και φόρου στη συγκέντρωση κεφαλαίου με καταληκτική ημερομηνία υποβολής την 26.01.2024 και 27.01.2024. 

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της τεκμαιρόμενης σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντος ΦΠΑ ποσού 633.871,16 ευρώ. Το ποσό αυτό αφορούσε εκπτώσεις λόγω τζίρου κατά το 2021, τις οποίες η εταιρεία συμπεριέλαβε με επιφύλαξη σε τροποποιητική δήλωση ΦΠΑ, καταβάλλοντας στη συνέχεια τον φόρο. Ενώ προηγούμενη ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή, ακυρώνοντας τη σιωπηρή απόρριψη της αρχικής επιφύλαξης, η εταιρεία υπέβαλε νέα τροποποιητική δήλωση ζητώντας επιστροφή. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την τρέχουσα προσφυγή ως απαράδεκτη και άνευ αντικειμένου, διότι διαπιστώνει ότι το επίμαχο αίτημα επιστροφής εκκρεμεί για έλεγχο από την αρμόδια Υποδιεύθυνση του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε., και ως εκ τούτου δεν υφίσταται η προσβαλλόμενη σιωπηρή απόρριψη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ) μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κατά της τεκμαιρόμενης απόρριψης επιφύλαξης που υπέβαλε επί της φορολογικής δήλωσης του φορολογικού έτους 2023. Το προσφεύγον ζητούσε την ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης, την ανάκληση της δήλωσης και την επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου εισοδήματος ύψους €1.642.597,23. Ισχυρίστηκε ότι συνολικά έσοδα ύψους €5.035.487,15 (από μερίσματα, τόκους και υπεραξία τίτλων) δεν υπόκεινται σε φορολογία εισοδήματος, καθώς πραγματοποιούνται προς εκπλήρωση του κοινωφελούς σκοπού του. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως νόμω αβάσιμη, κρίνοντας ότι, σύμφωνα με το άρθρο 45 παρ. γ΄ του ν.4172/2013 και τις ερμηνευτικές εγκυκλίους, τα έσοδα από διαχείριση κεφαλαίου αποτελούν αντικείμενο φορολογίας, ακόμη και αν διατίθενται για την εκπλήρωση του μη κερδοσκοπικού σκοπού.

Η Απόφαση 293/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της σιωπηρής αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφυγή αφορούσε την υποχρέωση παρακράτησης φόρου 5% επί αμοιβών που καταβλήθηκαν σε αλλοδαπή εταιρεία με έδρα την Ιρλανδία για υπηρεσίες cloud. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι οι πληρωμές αφορούσαν παροχή υπηρεσιών και όχι δικαιώματα (royalties), και ως εκ τούτου δεν έπρεπε να φορολογούνται βάσει του άρθρου 12 της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδος-Ιρλανδίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι αμοιβές, βάσει των όρων της σύμβασης για την άδεια χρήσης λογισμικού νέφους, συνιστούν «δικαιώματα» σύμφωνα με το άρθρο 38 του ν. 4172/2013, καθώς αφορούν προϋπάρχον άυλο περιουσιακό στοιχείο και όχι εξατομικευμένες υπηρεσίες. Ως εκ τούτου, η απόρριψη της επιφύλαξης επικυρώνεται.