Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της αλλοδαπής εταιρείας «……………….» κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής επί δήλωσης επιφύλαξης για τον φόρο πολυτελείας περιόδου Μαΐου 2024. Η εταιρεία, εγγεγραμμένη για σκοπούς ΦΠΑ στην Ελλάδα, ζητούσε επιστροφή φόρου πολυτελείας ύψους 419,36€ για ενδοκοινοτικώς αποκτηθέντα αγαθά πολυτελείας (κοσμήματα) που δεν πωλήθηκαν εντός της Ελλάδος αλλά μεταφέρθηκαν/επιστράφηκαν στο εξωτερικό, ισχυριζόμενη ότι δεν θεμελιώνεται νόμιμη υποχρέωση καταβολής φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας την άρνηση της φορολογικής αρχής, καθώς ο φόρος πολυτελείας επί των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων οφείλεται κατά τον χρόνο παραλαβής των ειδών, και ο νόμος δεν παρέχει δυνατότητα επιστροφής του φόρου σε περίπτωση μεταγενέστερης εξαγωγής ή ενδοκοινοτικής παράδοσης.

Η Απόφαση 72/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή αλλοδαπής εταιρείας, εγγεγραμμένης για σκοπούς ΦΠΑ στην Ελλάδα μέσω φορολογικού αντιπροσώπου, που στρεφόταν κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής σε δήλωση επιφύλαξης. Η εταιρεία ζητούσε την επιστροφή φόρου πολυτελείας ύψους 12.832,17€, τον οποίο είχε αποδώσει κατά την ενδοκοινοτική απόκτηση ειδών πολυτελείας, εφόσον αυτά δεν πωλήθηκαν τελικώς στην Ελλάδα αλλά μεταφέρθηκαν ή επιστράφηκαν στο εξωτερικό. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε την παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, καθώς ο φόρος δεν επιβάλλεται σε εγχωρίως παραγόμενα αγαθά που εξάγονται. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επιβεβαιώνοντας τη φορολογική αρχή, καθώς, βάσει του άρθρου 17 του ν. 3833/2010, η φορολογική υποχρέωση γεννάται κατά τον χρόνο της ενδοκοινοτικής απόκτησης και δεν προβλέπεται εκ του νόμου δυνατότητα επιστροφής του φόρου πολυτελείας σε περίπτωση μεταγενέστερης εξαγωγής των αγαθών.

Καθορισμός του τρόπου και της διαδικασίας μεταφοράς των επαναπατριζόμενων κεφαλαίων στην Ελλάδα, του τύπου και περιεχομένου της υποβαλλόμενης από τον υπόχρεο «δήλωσης –εξουσιοδότησης», της διαδικασίας επιστροφής του φόρου που παρακρατήθηκε και αποδόθηκε στο Δημόσιο σε περίπτωση τοποθέτησης των κεφαλαίων σε επενδυτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα, καθώς και λοιπών αναγκαίων λεπτομερειών για την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 18 του ν. 3842/2010.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων, κάτοικος Ελλάδας, απέκτησε εισόδημα από μισθωτή εργασία στη Νορβηγία ύψους 16.207,03€ και είχε καταβάλει φόρο αλλοδαπής 4.051,63€. Ισχυριζόταν ότι η φορολογική αρχή λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη το σύνολο του φόρου αυτού προς έκπτωση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς, σύμφωνα με το Άρθρο 9 του Ν.4172/2013, η μείωση του φόρου λόγω φόρου αλλοδαπής δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό του φόρου που αναλογεί για το συγκεκριμένο εισόδημα στην Ελλάδα. Υπολογίστηκε ότι ο φόρος που αναλογεί για το εισόδημα της Νορβηγίας στην Ελλάδα ανερχόταν σε 1.988,43€, με αποτέλεσμα το τελικό χρεωστικό ποσό να παραμείνει στα 1.250,22€.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων είχε ζητήσει τη διαγραφή συγκεκριμένων ταμειακών βεβαιώσεων της Δ.Ο.Υ. Α' ΑΘΗΝΩΝ, οι οποίες αφορούσαν οφειλές ετών 1994 έως 2013. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη. Η νομική αιτιολόγηση βασίστηκε στο ότι οι ταμειακές βεβαιώσεις ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, και όχι στον προσδιορισμό του φόρου (ΚΦΔ), για τον οποίο προβλέπεται η ενδικοφανής προσφυγή. Κατά των πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι ταμειακές βεβαιώσεις, το προβλεπόμενο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού δικαστηρίου, σύμφωνα με την πρόβλεψη του άρθρου 217 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της τεκμαιρόμενης σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντος ΦΠΑ ποσού 633.871,16 ευρώ. Το ποσό αυτό αφορούσε εκπτώσεις λόγω τζίρου κατά το 2021, τις οποίες η εταιρεία συμπεριέλαβε με επιφύλαξη σε τροποποιητική δήλωση ΦΠΑ, καταβάλλοντας στη συνέχεια τον φόρο. Ενώ προηγούμενη ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή, ακυρώνοντας τη σιωπηρή απόρριψη της αρχικής επιφύλαξης, η εταιρεία υπέβαλε νέα τροποποιητική δήλωση ζητώντας επιστροφή. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την τρέχουσα προσφυγή ως απαράδεκτη και άνευ αντικειμένου, διότι διαπιστώνει ότι το επίμαχο αίτημα επιστροφής εκκρεμεί για έλεγχο από την αρμόδια Υποδιεύθυνση του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε., και ως εκ τούτου δεν υφίσταται η προσβαλλόμενη σιωπηρή απόρριψη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ) μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κατά της τεκμαιρόμενης απόρριψης επιφύλαξης που υπέβαλε επί της φορολογικής δήλωσης του φορολογικού έτους 2023. Το προσφεύγον ζητούσε την ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης, την ανάκληση της δήλωσης και την επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου εισοδήματος ύψους €1.642.597,23. Ισχυρίστηκε ότι συνολικά έσοδα ύψους €5.035.487,15 (από μερίσματα, τόκους και υπεραξία τίτλων) δεν υπόκεινται σε φορολογία εισοδήματος, καθώς πραγματοποιούνται προς εκπλήρωση του κοινωφελούς σκοπού του. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως νόμω αβάσιμη, κρίνοντας ότι, σύμφωνα με το άρθρο 45 παρ. γ΄ του ν.4172/2013 και τις ερμηνευτικές εγκυκλίους, τα έσοδα από διαχείριση κεφαλαίου αποτελούν αντικείμενο φορολογίας, ακόμη και αν διατίθενται για την εκπλήρωση του μη κερδοσκοπικού σκοπού.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της υπόχρεης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (Φ.Μ.Α.) της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η φορολογική αρχή είχε άρει την απαλλαγή φόρου πρώτης κατοικίας που χορηγήθηκε για αγορά ακινήτου το 2019, επειδή η προσφεύγουσα δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα εντός της προβλεπόμενης διετίας. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι είναι μόνιμος κάτοικος προσκομίζοντας διάφορους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας και κοινοχρήστων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι τα στοιχεία αυτά δεν αποδεικνύουν τη μόνιμη εγκατάσταση και επικύρωσε την πράξη της Δ.Ο.Υ. Η οριστική φορολογική υποχρέωση της υπόχρεης ανέρχεται συνολικά σε 2.997,01 ευρώ.

Η απόφαση 404/13-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε την εφαρμογή της κλίμακας φορολόγησης μισθωτών για εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα από παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών προς νομικό πρόσωπο της Δανίας (€26.082,00). Η αρχική απόρριψη βασίστηκε στο ότι η προσφεύγουσα είχε και εισόδημα από μισθωτή εργασία. Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα στοιχεία, διαπίστωσε ότι το μισθωτό εισόδημα (€26.942,25) αποκτήθηκε πριν την έναρξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας, άρα πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 12 παρ. 2 περ. στ΄ Ν.4172/2013. Ο ισχυρισμός αυτός έγινε δεκτός. Αντίθετα, απέρριψε τον ισχυρισμό περί πλήρους αναγνώρισης του φόρου αλλοδαπής (€11.758,11), επιβεβαιώνοντας ότι η πίστωση φόρου πρέπει να περιοριστεί στο ποσό που αναλογεί στην Ελλάδα, το οποίο ορθά υπολογίστηκε σε €4.565,68.

Η Απόφαση 106/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής επιχείρησης κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Η ΔΕΔ αποδέχθηκε εν μέρει τον 1ο λόγο, αναγνωρίζοντας ορισμένα τιμολόγια συνολικής καθαρής αξίας 4.253,00 ευρώ ως εκπιπτόμενες δαπάνες, ενώ απέρριψε άλλα λόγω ανεπαρκούς προσδιορισμού των παρασχεθεισών υπηρεσιών ή έκδοσής τους εκτός της εποχικής λειτουργίας της επιχείρησης. Ο 2ος λόγος, σχετικά με τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις υπηρεσιών ύψους 140.931,26 ευρώ, έγινε δεκτός, καθώς ο αναλογών ΦΠΑ εξουδετερώνεται ως λογιστική τακτοποίηση. Αντιθέτως, ο 3ος λόγος περί μη εξόφλησης μισθωμάτων του 2020 απορρίφθηκε λόγω έλλειψης αποδεικτικών. Η απόφαση οδήγησε στην τροποποίηση των πράξεων φόρου εισοδήματος 2019 και ΦΠΑ 2019, και στην επικύρωση των πράξεων για το 2020.