Η απόφαση 107/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο έλεγχος διαπίστωσε ανακριβείς δηλώσεις εισοδήματος λόγω πιστώσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς του προσφεύγοντος. Τα καταλογισθέντα ποσά αφορούν κυρίως αμοιβές (άρθρο 12 ν. 4172/2013) για υπηρεσίες που παρείχε ο προσφεύγων (μέτοχος/σύμβουλος/πρόεδρος) στην εταιρεία του, καθώς και προσαύξηση περιουσίας άγνωστης πηγής (άρθρο 21 παρ. 4 ν. 4172/2013). Ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος ότι τα ποσά αφορούσαν προκαταβολές μερισμάτων ή ταμειακές διευκολύνσεις απορρίφθηκε, καθώς δεν υπήρχαν σχετικές λογιστικές εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας ούτε αποδείχθηκε η επιστροφή τους. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις αρχικές πράξεις, με αποτέλεσμα την καταβολή συνολικού φόρου 41.056,87€ για το 2020 και 19.522,94€ για το 2021.

Η απόφαση 173/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς που εκδόθηκε από το Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου (Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π.). Η πράξη αυτή επιβάρυvε την προσφεύγουσα με φόρο κληρονομιάς ύψους 62.651,25€ συν πρόσθετο φόρο 75.181,50€. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει ταυτόχρονα αίτημα υπαγωγής στη ρύθμιση μείωσης του πρόσθετου φόρου, σύμφωνα με το άρθρο 75 του ν. 5104/2024, δηλώνοντας ότι η ενδικοφανής προσφυγή ασκείται υπό την αίρεση της αποδοχής της ρύθμισης. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η υποβολή της αίτησης μείωσης του φόρου συνιστά αυτοδίκαιη αποδοχή της κύριας οφειλής και, ως εκ τούτου, αυτοδίκαιη παραίτηση από την προσφυγή. Επιπλέον, κρίθηκε ότι η άσκηση αγωγής υπό αίρεση καθιστά την προσφυγή αόριστη και μη αποδεκτή.

Η απόφαση 503/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (χρήση 2009) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., και επικυρώνει τη φορολογική οφειλή ύψους 607.854,74€. Ο καταλογισμός του φόρου (273.092,02€, πλέον προστίμων) βασίστηκε σε τραπεζικές πιστώσεις ύψους 705.230,05€ που κρίθηκαν ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος εξωτερικού (Μεγάλης Βρετανίας) και άρα φορολογείται μόνο για εισοδήματα πηγής Ελλάδας. Η ΔΕΔ απέρριψε αυτό τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν είχε προβεί ποτέ στις απαραίτητες διαδικασίες αλλαγής φορολογικής κατοικίας, παραμένοντας καταχωρημένος ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018, που εκδόθηκε από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Η φορολογική αρχή καταλόγισε συνολικό ποσό €3.028,41 (κύριος φόρος €2.018,94 και πρόστιμο €1.009,47) καθώς διαπιστώθηκε αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη ύψους €6.118,00. Αυτό το ποσό προήλθε από αντικαταβολές για πωλήσεις εμπορευμάτων μέσω της εταιρείας ταχυμεταφορών ΕΛΤΑ COURIER. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η δραστηριότητα ήταν ευκαιριακή και ζήτησε την έκπτωση δαπανών. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τον καταλογισμό, καθώς η ελεγκτική αρχή είχε θεωρήσει το ποσό ως προσαύξηση περιουσίας άγνωστης πηγής βάσει του άρθρου 21 παρ. 4 του ν.4172/2013.

Η απόφαση 488/31.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνεταιρισμού κατά πολλαπλών πράξεων της φορολογικής διοίκησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών, ταμειακών βεβαιώσεων, οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕ 2023) ύψους €26.396,23 και πράξης επιβολής προστίμου €500 (ΦΕ 2024). Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προσβολές κατά των ταμειακών πράξεων ήταν απαράδεκτες, καθώς ανάγονται στο στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και επιλύονται με ανακοπή. Επιπλέον, η προσφυγή κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου και προστίμου κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση των πράξεων στις 29.10.2024, με αποτέλεσμα την συνολική απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση 351/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018. Η ΔΕΔ έκρινε ορθώς την αρμοδιότητα του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. λόγω των εμβασμάτων στο εξωτερικό. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό για την μη ορθή εφαρμογή της μεθόδου «κλειστής αποθήκης», καθώς και την επιδίωξη έκπτωσης δαπανών ύψους 81.692,00 € προς αλβανική εταιρεία (προνομιακό φορολογικό καθεστώς). Ωστόσο, η ΔΕΔ αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα σχετικά με τους καταλογισμούς υποτιμολόγησης, καθώς το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. απέτυχε να συμμορφωθεί με παλαιότερη ακυρωτική απόφαση της ΔΕΔ, επανακαταλογίζοντας τα ίδια ποσά με την ίδια αναιτιολόγητη κρίση. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε μερικώς δεκτή, οδηγώντας σε ακύρωση μίας πράξης προστίμου και τροποποίηση των λοιπών καταλογιστικών πράξεων.

Η Απόφαση 873/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2020, αρχικού ύψους €25.022,93, η οποία εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει το εισόδημα του προσφεύγοντα, λιανέμπορου ειδών παντοπωλείου, με την έμμεση τεχνική Ανάλυσης Ρευστότητας, καταλογίζοντας αρχικά μη δηλωθέν εισόδημα €50.551,36. Η Δ.Ε.Δ. έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του φορολογούμενου να συνυπολογιστεί ως πηγή κεφαλαίων η μείωση εισπρακτέου λογαριασμού Φ.Π.Α. ύψους €3.861,45, μειώνοντας έτσι την αδικαιολόγητη διαφορά ρευστότητας. Απέρριψε, ωστόσο, τον ισχυρισμό του για συμψηφισμό ζημιών προηγούμενων ετών, καθώς η φορολογητέα ύλη θεωρήθηκε εισόδημα άγνωστης πηγής. Μετά τη μερική αποδοχή, το τελικό φορολογητέο εισόδημα διαμορφώθηκε σε €47.653,24, με τελική συνολική οφειλή €23.618,50.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων της Δ.Ο.Υ. ΣΕΡΡΩΝ που αφορούν τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019. Οι πράξεις καταλόγιζαν πρόστιμο για λήψη ανακριβούς στοιχείου (υποτιμολόγηση) και διόρθωση Φ.Π.Α., καθώς και πρόστιμα, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων πρόβαλε λόγους περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας στις συναλλαγές, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και μη τήρησης της προηγούμενης ακρόασης. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς οι εκθέσεις ελέγχου στοιχειοθετούν αναλυτικά την εικονικότητα, αποδεικνύοντας ότι οι εκδότριες εταιρείες δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή, προσωπικό ή μέσα για την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση 740/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2019, 2020 και 2024. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την αρμοδιότητα της Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., τη νόμιμη εφαρμογή των έμμεσων τεχνικών ελέγχου (Ανάλυση Ρευστότητας), τον χαρακτηρισμό πιστώσεων ως προσαύξηση περιουσίας, και ένα πρόστιμο για μη τήρηση βιβλίου απογραφής. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς περί αναρμοδιότητας και αμφισβήτησης της έμμεσης τεχνικής, επικυρώνοντας τις πράξεις φορολογίας εισοδήματος και ένα πρόστιμο. Ωστόσο, δέχτηκε τον ισχυρισμό του ότι απαλλάσσεται από την υποχρέωση τήρησης βιβλίου απογραφής λόγω αντικειμένου δραστηριότητας, ακυρώνοντας την αντίστοιχη πράξη επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2019.

Πρόκειται για την Απόφαση 1041 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), η οποία εκδόθηκε μετά από ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Οι προσβαλλόμενες πράξεις καταλόγιζαν χρεωστικές διαφορές φόρου και πρόστιμα, συνολικού ύψους 19.633,14€ (εισόδημα) και 9.977,76€ (ΦΠΑ), λόγω της μη αναγνώρισης ως εκπεστέων δαπανών της καθαρής αξίας και του ΦΠΑ αντίστοιχα, έξι (6) εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η προσφεύγουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό της παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι παρόλο που οι πράξεις αναρτήθηκαν στις 27/12/2024, η νόμιμη κοινοποίηση με ψηφιακά μέσα συντελέστηκε στις 07/01/2025, δηλαδή μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής (31/12/2024). Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις.