Η απόφαση 484/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως αβάσιμη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Ο προσφεύγων διαμαρτυρήθηκε για την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου του 2018, η οποία βασίστηκε σε στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών με τη Γερμανία, προσθέτοντας εισοδήματα 52.001,52€ (μισθοί/συντάξεις αλλοδαπής) στον κωδικό 389. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι ποσό 35.976,41€ αφορούσε εφάπαξ ασφάλισμα ομαδικού ασφαλιστηρίου συμβολαίου (κωδικός 395). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα προσκομιζόμενα έγγραφα, κατέληξε ότι το ποσό αποτελεί κεφαλαιοποίηση εργοστασιακής σύνταξης και όχι εφάπαξ αποζημίωση λόγω διακοπής σχέσης εργασίας, επομένως ο ισχυρισμός του απορρίφθηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επικύρωση του αρχικού διοικητικού προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής, που υποβλήθηκε από φορολογικό κάτοικο Γερμανίας, κατά πράξης εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019, με συνολικό ποσό πληρωμής 1.293,60€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η σύνταξη που έλαβε €5.879,98 έπρεπε να φορολογηθεί μόνο στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Γερμανίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως αβάσιμη, διότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε τα απαραίτητα δικαιολογητικά, όπως η Αίτηση για την Εφαρμογή της Σύμβασης με πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας υπογεγραμμένο από την αρμόδια γερμανική φορολογική αρχή, ούτε έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι το εισόδημα δηλώθηκε ή γνωστοποιήθηκε στη Γερμανία. Συνεπώς, η οριστική φορολογική υποχρέωση διατηρείται.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης, καθώς η ΔΟΥ είχε επαναπροσδιορίσει το πιστωτικό ποσό προς επιστροφή από €50.618,42 σε €42.597,75. Η διαφορά προέκυψε επειδή ο έλεγχος απέρριψε την αφαίρεση ποσού €36.455,43 (κωδικός 462), το οποίο η εταιρεία δήλωσε ως αχρησιμοποίητες προβλέψεις προηγούμενων χρήσεων που είχαν ήδη φορολογηθεί. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς η εταιρεία δεν τεκμηρίωσε επαρκώς ότι τα εν λόγω ποσά είχαν αναμορφωθεί και φορολογηθεί στις δηλώσεις των προηγούμενων ετών.

Η απόφαση 1261/10-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά δώδεκα πράξεων επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους 1.200,00 €, που επιβλήθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν για εκπρόθεσμη υποβολή δώδεκα δηλώσεων βραχυχρόνιας διαμονής για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδα είχαν συμπεριληφθεί στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος (Ε3 και Ε1). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι το εισόδημα από βραχυχρόνια μίσθωση έπρεπε να είχε δηλωθεί ως εισόδημα ακίνητης περιουσίας στο έντυπο Ε2 (και να φορολογηθεί με 15%) και όχι ως εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας. Λόγω αυτής της αναντιστοιχίας, η διάταξη περί μη επιβολής προστίμου για εκπρόθεσμη δήλωση (άρθρο 111 παρ. 5 περ. γ. Ν.4446/2016) δεν μπορούσε να εφαρμοστεί.

Η απόφαση 59/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Ο προσφεύγων είχε δηλώσει εισόδημα αλλοδαπής (Βέλγιο) ύψους 40.950,00€ και φόρο αλλοδαπής 15.101,80€ ζητώντας πίστωση. Η φορολογική αρχή απέρριψε την πίστωση και μετέφερε το εισόδημα σε κωδικό αποκλειστικής φορολόγησης από την Ελλάδα (κωδικός 391), οδηγώντας σε συνολικό ποσό πληρωμής 23.022,21€. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση, υποστηρίζοντας εσφαλμένη ερμηνεία της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) Ελλάδας – Βελγίου. Η ΔΕΔ αποδέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη αποκλειστικά λόγω τυπικής πλημμέλειας, καθώς η πράξη της Δ.Ο.Υ. δεν περιείχε σαφή και επαρκή αιτιολογία για τη χρήση στοιχείων διαφορετικών από αυτά που είχαν δηλωθεί, παραβιάζοντας το άρθρο 76 του Κ.Φ.Δ. Η Δ.Ο.Υ. καλείται να εκδώσει νέα πράξη σύμφωνα με το σκεπτικό.

Η απόφαση 714/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου να ακυρώσει πράξεις εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου για τα φορολογικά έτη 2015, 2016 και 2017. Οι πράξεις είχαν εκδοθεί λόγω μη δήλωσης εσόδων από ενοίκια από τον προσφεύγοντα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι υπήρξε πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης, καθώς ήταν ανήλικος (γεννηθείς 08-11-2000) κατά τα έτη αυτά, γεγονός που σήμαινε ότι δεν είχε υποχρέωση υποβολής δήλωσης. Το εισόδημα είχε ήδη δηλωθεί και φορολογηθεί νόμιμα από τον πατέρα του, ο οποίος ασκούσε τη γονική μέριμνα. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε τον ισχυρισμό βάσιμο και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις, μηδενίζοντας την οριστική φορολογική υποχρέωση για τα έτη 2015, 2016 και 2017.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € για το φορολογικό έτος 2014. Η υπόθεση αφορά φορολογούμενη κάτοικο Ελλάδας που έλαβε συντάξεις από τη Γερμανία, ύψους 23.036,02 €, οι οποίες προστέθηκαν οίκοθεν στο φορολογητέο εισόδημά της από τη Δ.Ο.Υ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η αποκλειστική αρμοδιότητα φορολόγησης ανήκει στη Γερμανία βάσει της ΣΑΔΦ, καθώς παρείχε υπηρεσίες σε γερμανικό δημόσιο φορέα. Μετά από αναπομπή της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο λόγω αρχικής απόρριψης ως εκπρόθεσμης, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τελικά τους ισχυρισμούς της ως αναπόδεικτους, καθώς δεν προσκομίστηκαν έγγραφα που να πιστοποιούν το νομικό καθεστώς του ασφαλιστικού φορέα ή τον τομέα (δημόσιο/ιδιωτικό) προηγούμενης απασχόλησης, απαραίτητα για την εφαρμογή της ΣΑΔΦ. Επικυρώθηκε το τελικό χρεωστικό ποσό των 4.139,03 €.

Η απόφαση 572 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών κάνει δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή κληρονόμου σχετικά με Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (φορολογικό έτος 2018) της αποβιώσασας μητέρας του. Η πράξη είχε εκδοθεί από το ΚΕΦΟΔΕ Αττικής, καθώς είχε προσδιοριστεί πρόσθετος φόρος λόγω μη δήλωσης όλων των τόκων αλλοδαπής προέλευσης (Γαλλία), στοιχεία που λήφθηκαν μέσω αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε και απέδειξε ότι το συνολικό ποσό των τόκων από τους κοινούς λογαριασμούς είχε ήδη δηλωθεί από τους συνδικαιούχους (μητέρα, πατέρας, γιος) στις αρχικές δηλώσεις τους, αν και με διαφορετική κατανομή από το 1/3 που είχε υπολογίσει η Φορολογική Αρχή. Βάσει των προσκομιζόμενων αποδεικτικών, η Δ.Ε.Δ. έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό και ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιώτη επιχειρηματία (ξυλουργικές εργασίες) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τις περιόδους 2018 και 2019. Η φορολογική αρχή καταλόγισε φόρο εισοδήματος, καθώς ο προσφεύγων δεν συμπεριέλαβε στο παγκόσμιο εισόδημά του ποσό 6.650€ από επιχειρηματική δραστηριότητα στη Γερμανία. Παράλληλα, καταλογίστηκε ΦΠΑ 24% σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις συνολικής αξίας 139.554,75€, διότι τα προσκομισθέντα φορτωτικά έγγραφα (CMR) και τα παραστατικά πληρωμών κρίθηκαν ελλιπή ή ανακριβή, με αποτέλεσμα οι συναλλαγές να θεωρηθούν εγχώριες πωλήσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, περιλαμβανομένων των ενστάσεων περί διπλής φορολόγησης και αντισυνταγματικότητας της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς (2024). Η προσφεύγουσα, μοναδική κληρονόμος του αποβιώσαντος αδερφού της, αμφισβητούσε την επιβολή φόρου 33.607,79€ και προστίμου 16.803,90€ (συνολικό ποσό 50.411,69€). Ισχυριζόταν ότι η φορολογική υποχρέωση για ένα σκάφος και υπόλοιπα τραπεζικών λογαριασμών έπρεπε να αναβληθεί λόγω εκκρεμοδικίας και έλλειψης κληρονομητηρίου. Επίσης, ζητούσε να μην επιβληθούν κυρώσεις για ακίνητα που δεν είχε δηλώσει, καθώς είχαν δηλωθεί στο Ε9 της. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε τους ισχυρισμούς αβάσιμους, καθώς το σκάφος είχε δηλωθεί, τα ακίνητα δεν είχαν τεκμηριωθεί ως προγενέστερης κτήσης και οι τραπεζικοί λογαριασμοί αποτελούν αντικείμενο κληρονομίας. Η απόφαση επικύρωσε το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό, διορθώνοντας μόνο τη νομική βάση του προστίμου ανακρίβειας (από αρ. 54 ν. 5104/2024 σε αρ. 58 ν. 4987/2022).