Η απόφαση 354/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 (ύψους 2.981,19€) της Δ.Ο.Υ. Νέων Μουδανιών. Η προσφεύγουσα ζητούσε την αναγνώριση και αφαίρεση φόρου 1.311,84€ που κατέβαλε στο Βέλγιο για σύνταξη, επικαλούμενη τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) Ελλάδος-Βελγίου. Η Δ.Ο.Υ. είχε μηδενίσει το ποσό του φόρου αλλοδαπής (κωδικός 651), καθώς έκρινε ότι η Ελλάδα είχε αποκλειστικό δικαίωμα φορολόγησης βάσει των διατάξεων της ΣΑΔΦ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι, αν και προσκομίστηκε εκκαθαριστικό σύνταξης με επισημείωση της Χάγης, η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε τα απαραίτητα δικαιολογητικά που να αποδεικνύουν τον τομέα (δημόσιο ή ιδιωτικό) εργασίας, προκειμένου να κριθεί η υπαγωγή των συντάξεων στο άρθρο 18 ή 19 της ΣΑΔΦ και κατά συνέπεια το δικαίωμα πίστωσης φόρου. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναπόδεικτος.

Η απόφαση 326/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 της Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει τροποποιητική δήλωση για μερίσματα αλλοδαπής (ΗΠΑ), αιτούμενος πίστωση φόρου αλλοδαπής. Η Δ.Ο.Υ. αρχικά απέρριψε την πίστωση φόρου (€4.239,64) επικαλούμενη την έλλειψη της επισημείωσης της Χάγης (Apostille) στα δικαιολογητικά. Ο προσφεύγων προσκόμισε το απαιτούμενο έντυπο 1042-S με την επισημείωση και επίσημη μετάφραση με την προσφυγή. Η ΔΕΔ κρίνει τον ισχυρισμό βάσιμο, διαπιστώνοντας παρακρατηθέντα φόρο ύψους €4.095,68 (βάσει μέσης ετήσιας ισοτιμίας) και διατάσσει τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης, ώστε να γίνει η πίστωση του φόρου αλλοδαπής σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 4172/2013.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (φορολογικού έτους 2023) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ζ΄ Θεσσαλονίκης, με την οποία προσδιορίστηκε κύριος φόρος ύψους 1.354,85€. Η προσφεύγουσα, φορολογικός κάτοικος Ελλάδος, ζήτησε την πίστωση φόρου αλλοδαπής (Αυστρία), ποσού 1.347,85€, για εισόδημα 15.299,35€. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό ως αναπόδεικτο, καθώς το προσκομισθέν αυστριακό έγγραφο στερούνταν επίσημης μετάφρασης, δικαιολογητικό απαραίτητο σύμφωνα με την ΠΟΛ 1026/2014 για την αναγνώριση του φόρου αλλοδαπής, επικυρώνοντας έτσι την προσβαλλόμενη πράξη.

Η απόφαση 269/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως αναπόδεικτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 της Δ.Ο.Υ. Πτολεμαΐδας, με την οποία επιβλήθηκε χρεωστικό ποσό 1.137,41€. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενος ότι το δηλωθέν εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης (€10.372,00) στον κωδικό 391, μέσω της 1ης τροποποιητικής δήλωσης, ήταν ανύπαρκτο και είχε δηλωθεί εκ παραδρομής από τρίτο άτομο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός του δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη για τη δήλωση που υποβλήθηκε με τους προσωπικούς του κωδικούς. Επιπλέον, το έγγραφο από την αλλοδαπή εφορία που προσκομίστηκε προς απόδειξη της μη ύπαρξης εισοδήματος δεν έφερε την επισημείωση της Χάγης, καθιστώντας το μη δεκτικό εκτίμησης.

Πίστωση, σύμφωνα με το άρθρο 23Β παρ.1 της Πρότυπης Σύμβασης του ΟΟΣΑ, της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στα εισοδήματα αλλοδαπής που αποκτούν φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδος και για τα οποία η Ελλάδα έχει δικαίωμα φορολόγησης βάσει ισχυουσών ΣΑΔΦ-συμμόρφωση με ΣτΕ 2465/2018.(ΑΔΑ:ΨΝ8546ΜΠ3Ζ-ΝΧΙ) ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. ΙΓ’ Αθηνών να τροποποιήσει την Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2016, επικαλούμενη παραγραφή. Η Δ.Ο.Υ. είχε εκδώσει την πράξη στις 08-11-2022 λόγω αδήλωτων μερισμάτων από τις ΗΠΑ, επιβάλλοντας επιπλέον φόρο, χωρίς όμως να λάβει υπόψη τον παρακρατηθέντα φόρο στην αλλοδαπή. Η προσφεύγουσα προσκόμισε βεβαίωση της Φορολογικής Αρχής των ΗΠΑ, που απέδειξε παρακράτηση φόρου ύψους $1.764,18. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα τροποποίησης υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας (άρθρο 74 Ν. 5104/2024) και ότι ο ισχυρισμός περί έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης (πίστωση φόρου αλλοδαπής) είναι βάσιμος. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ αποδέχεται την προσφυγή και διατάσσει την τροποποίηση και επανεκκαθάριση της δήλωσης του 2016, ώστε να συμπεριληφθεί η παρακράτηση φόρου.

Η Απόφαση 294 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατοίκου εξωτερικού κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου και επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2018, ύψους 1.912,36€ και 100,00€ αντίστοιχα. Οι πράξεις εκδόθηκαν οίκοθεν από τη Δ.Ο.Υ. Α΄ΠΕΙΡΑΙΑ, καθώς η προσφεύγουσα δεν είχε δηλώσει εισοδήματα αλλοδαπής προέλευσης (Τσεχία) 15.223,14€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα εισοδήματα είχαν ήδη φορολογηθεί στην Τσεχία βάσει ΣΑΔΦ. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή στις 24/10/2024 ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, καθώς η νόμιμη προθεσμία των 60 ημερών, η οποία έληγε την 8η/5/2024, είχε ήδη παρέλθει.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος επανεκκαθάρισης της τροποποιητικής δήλωσης Φορολογίας Εισοδήματος Νομικών Προσώπων φορολογικού έτους 2021. Η προσφεύγουσα ζητούσε την έντοκη επιστροφή φόρου αλλοδαπής ύψους 250.341,24 €, που είχε καταβληθεί στην Τουρκία για μερίσματα και δεν είχε αναγνωριστεί προς έκπτωση. Η εταιρεία επικαλέστηκε αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αναγνωριστεί το συνολικό ποσό. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι, βάσει του άρθρου 9 του ν.4172/2013 και της οικείας Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) Ελλάδας-Τουρκίας, το ποσό του φόρου που εκπίπτει (κωδ. 619) περιορίζεται στο ποσό του φόρου που αναλογεί για το εισόδημα αυτό στην Ελλάδα (116.376,06 €), καθώς δεν προέκυψε επαρκές ποσό φόρου στο συνολικό φορολογητέο εισόδημα για να χωρέσει η έκπτωση ολόκληρου του αλλοδαπού φόρου.

Η απόφαση 912/19.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018, συνολικού ύψους 18.591,09€. Η πράξη επιβλήθηκε από το 2ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης λόγω μη δήλωσης μισθωτού εισοδήματος 41.682,43€ (67.608,91 AUD) που αποκτήθηκε στην Αυστραλία, καθώς ο προσφεύγων παρέμεινε φορολογικός κάτοικος Ελλάδας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί τυπικών πλημμελειών της πράξης (όπως έλλειψη σφραγίδας/αριθμού πρωτοκόλλου), επικαλούμενη την αρχή της αλυσιτέλειας. Επιπλέον, ο ισχυρισμός για μη πίστωση φόρου αλλοδαπής απορρίφθηκε, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε την απαιτούμενη πρωτότυπη βεβαίωση καταβολής φόρου με προξενική θεώρηση. Αν και η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι το φορολογητέο εισόδημα ήταν υψηλότερο βάσει της μέσης ετήσιας ισοτιμίας, διατηρήθηκε το αρχικά καταλογισθέν ποσό λόγω της αρχής της μη χειροτέρευσης της θέσης του προσφεύγοντος.

Η απόφαση 1261/10-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά δώδεκα πράξεων επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους 1.200,00 €, που επιβλήθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν για εκπρόθεσμη υποβολή δώδεκα δηλώσεων βραχυχρόνιας διαμονής για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδα είχαν συμπεριληφθεί στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος (Ε3 και Ε1). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι το εισόδημα από βραχυχρόνια μίσθωση έπρεπε να είχε δηλωθεί ως εισόδημα ακίνητης περιουσίας στο έντυπο Ε2 (και να φορολογηθεί με 15%) και όχι ως εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας. Λόγω αυτής της αναντιστοιχίας, η διάταξη περί μη επιβολής προστίμου για εκπρόθεσμη δήλωση (άρθρο 111 παρ. 5 περ. γ. Ν.4446/2016) δεν μπορούσε να εφαρμοστεί.