Η παρούσα απόφαση (564/2025) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της .................., η οποία στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφεύγουσα καλείτο να καταβάλει 5.147,58€, εκ των οποίων 4.390,48€ αφορούσαν οφειλές του αποβιώσαντα συζύγου της, αμφισβητώντας την ιδιότητά της ως κληρονόμος εξ αδιαθέτου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη), και όχι το στάδιο του προσδιορισμού φόρου. Συνεπώς, η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας, καθώς το νόμιμο ένδικο βοήθημα κατά των πράξεων διοικητικής εκτέλεσης είναι η ανακοπή (άρθρα 65 ΚΕΔΕ και 217 ΚΔΔ) ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, και όχι η ενδικοφανής προσφυγή.

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας, η οποία εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, για φορολογικές οφειλές συνολικού ποσού 10.198,97 ευρώ (εκ των οποίων 3.410,46 ευρώ κεφάλαιο και 6.788,48 ευρώ προσαυξήσεις), του αποβιώσαντος οφειλέτη. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι είχε προβεί σε αποποίηση της σχετικής κληρονομιάς. Η Διεύθυνση έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και οι αναφυόμενες διαφορές δεν επιλύονται μέσω ενδικοφανούς προσφυγής (άρθρο 72 Κ.Φ.Δ.), αλλά με την άσκηση ανακοπής ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 975/23.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας ληξιπρόθεσμων οφειλών του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, ύψους 20.206,42 €, ζητώντας την τροποποίησή της επειδή ισχυριζόταν ότι η οφειλή δεν εμφανιζόταν σωστά στην εφαρμογή της Α.Α.Δ.Ε. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ., η ενδικοφανής προσφυγή εφαρμόζεται σε πράξεις που αφορούν διαφορές ουσίας (καταλογισμός βαρών) και όχι σε πράξεις της διοικητικής εκτέλεσης. Καθώς η ατομική ειδοποίηση έχει μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα και αποτελεί πράξη προ της ενάρξεως της αναγκαστικής εκτέλεσης, η Δ.Ε.Δ. αποφάσισε την απόρριψή της ως απαράδεκτης.

Η απόφαση 297/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2020 έως 2024, καθώς και κατά των τόκων υπερημερίας. Η εταιρεία είχε υποβάλει δεύτερες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 25.09.2024, με αποτέλεσμα την επαναβεβαίωση φόρου ύψους 45.998,79 ευρώ ανά έτος. Η προσφεύγουσα ζήτησε να ακυρωθεί ο υπολογισμός των τόκων, ισχυριζόμενη εμπρόθεσμη πληρωμή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή αφορούσε τις ταμειακές βεβαιώσεις των τόκων, οι οποίες ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Συνεπώς, η επίλυση των διαφορών αυτών εμπίπτει στην αρμοδιότητα των Διοικητικών Δικαστηρίων μέσω ανακοπής (άρθρο 65 Κ.Ε.Δ.Ε.), καθιστώντας την προσφυγή στη ΔΕΔ μη επιτρεπτή.

Η απόφαση 483/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 14-11-2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής - Υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, συνολικού ποσού 144.841,21€, η οποία εκδόθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας ως κληρονόμου του πατέρα της. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της ειδοποίησης λόγω πλασματικής αποδοχής κληρονομιάς λόγω πλάνης και ακυρότητας ταμειακής βεβαίωσης. Η Διεύθυνση έκρινε την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη, καθώς η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και πρέπει να επιλυθεί με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 217 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ., και όχι μέσω της διαδικασίας ενδικοφανούς προσφυγής του ΚΦΔ.

Η απόφαση 607 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η ειδοποίηση αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ποσού 19.905,11 ευρώ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι οι οφειλές, που χρονολογούνταν από τα έτη 2004, 2005 και 2006, είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη κρίνοντας ότι η Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Κατά πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή (άρθρο 65 ΚΕΔΕ), και όχι η ενδικοφανής προσφυγή που προβλέπεται για πράξεις προσδιορισμού φορολογικών βαρών.

Η απόφαση 488/31.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνεταιρισμού κατά πολλαπλών πράξεων της φορολογικής διοίκησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών, ταμειακών βεβαιώσεων, οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕ 2023) ύψους €26.396,23 και πράξης επιβολής προστίμου €500 (ΦΕ 2024). Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προσβολές κατά των ταμειακών πράξεων ήταν απαράδεκτες, καθώς ανάγονται στο στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και επιλύονται με ανακοπή. Επιπλέον, η προσφυγή κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου και προστίμου κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση των πράξεων στις 29.10.2024, με αποτέλεσμα την συνολική απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση 318 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας, ύψους 13.775,15€, που εξέδωσε το ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του για οφειλές ΕΝΦΙΑ ετών 2020-2022, ισχυριζόμενος ότι η Ομοσπονδία που αφορούσαν οι οφειλές είχε διαλυθεί. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση συνιστά πράξη έναρξης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης. Κατά των πράξεων αυτών οι διαφορές ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και προσβάλλονται με ανακοπή ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η υπ' αριθμόν 244/10.02.25 απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά δύο ταμειακών βεβαιώσεων του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Οι βεβαιώσεις αφορούσαν χρεωστικά υπόλοιπα φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) για τις φορολογικές περιόδους 01.04.21–30.06.21 και 01.07.21–30.09.21, καθώς και τις αντίστοιχες προσαυξήσεις. Η Διεύθυνση έκρινε ότι η ταμειακή βεβαίωση, ως πράξη που ανήκει στο στάδιο της είσπραξης και όχι στο στάδιο προσδιορισμού φορολογικής διαφοράς, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη προσβλητέα μέσω της ειδικής διοικητικής διαδικασίας του άρθρου 72 του ΚΦΔ, αλλά με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.

Η απόφαση 544/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας. Η εταιρεία προσέβαλε την Απόφαση αδρανοποίησης κατασχετηρίου εις χείρας τρίτου, που είχε εκδοθεί από την Ε.Μ.ΕΙΣ. σε βάρος οφειλέτιδας του Δημοσίου για συνολικές οφειλές ύψους 2.277.177,64€. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης, υποστηρίζοντας την παρανομία και καταχρηστικότητα του κατασχετηρίου, κατά το μέρος που θεμελίωνε υποχρέωση απόδοσης των κατασχεθέντων ποσών. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τις διατάξεις του άρθρου 72 του ΚΦΔ και 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, έκρινε ότι η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και ότι οι πράξεις αυτές προσβάλλονται μόνο με ανακοπή και όχι με ενδικοφανή προσφυγή. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.