Η απόφαση 47/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς. Ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση της πράξης, με την οποία του καταλογίστηκε φόρος κληρονομιάς 25.738,64 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι υπολογίστηκε λανθασμένα αξία επίπλων και σκευών (13.636,04 ευρώ) επί ακινήτων που ήταν καταστήματα, αποθήκες ή ψιλή κυριότητα και στερούνταν οικοσκευής. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 1 του ΚΦΔ, η προσφυγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της τριακονταήμερης προθεσμίας από την ημερομηνία που ο προσφεύγων έλαβε αποδεδειγμένα γνώση της πράξης (16.10.2023). Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς, ύψους 75.140,15 ευρώ, που καταλογίστηκε βάσει της αντικειμενικής αξίας ενός αγροτεμαχίου (751.401,56 ευρώ). Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον χαρακτηρισμό της πράξης και ισχυρίστηκε ότι η αντικειμενική αξία υπερβαίνει την αγοραία, προσκομίζοντας εκθέσεις εκτιμητών. Η ΔΕΔ έκρινε ορθό τον προσδιορισμό του φόρου με βάση την αντικειμενική αξία, καθώς το ακίνητο υπάγεται στο αντικειμενικό σύστημα. Τέλος, σημείωσε ότι η αμφισβήτηση της αξίας ως μεγαλύτερης της αγοραίας, υπάγεται στην αρμοδιότητα του αρμόδιου Διοικητικού Πρωτοδικείου, επικυρώνοντας έτσι την προσβαλλόμενη πράξη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιώτη, ασκούντος ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου επίπλων, κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2021. Η φορολογική αρχή είχε διαπιστώσει αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη ύψους 30.043,54€, εφαρμόζοντας την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας, καθώς το δηλούμενο εισόδημα του προσφεύγοντος δεν επαρκούσε για την κάλυψη των προσωπικών του δαπανών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής ήταν παράνομη και αναιτιολόγητη και ότι οι σχετικές διατάξεις παραβιάζουν το Σύνταγμα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς ως αβάσιμους, επικυρώνοντας τη συνολική οφειλή ύψους 14.795,87€.

Η απόφαση 285 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 3.383,07 ευρώ, προβάλλοντας ισχυρισμούς περί παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου (δεκαετία), παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης και εσφαλμένης εκτίμησης της αγοραίας αξίας κληρονομιαίου οικοπέδου. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της παραγραφής, καθώς η πράξη εκδόθηκε εντός της νόμιμης δεκαετίας (20.09.2024 για δήλωση του 2014). Αποδέχθηκε επίσης τον τρόπο προσδιορισμού της αξίας του ακινήτου από τον έλεγχο, ο οποίος εφάρμοσε τις οδηγίες της Διοίκησης (ΠΟΛ.1129/2004) λαμβάνοντας υπόψη τόσο συγκριτικά στοιχεία όσο και την αντικειμενική αξία (μέσος όρος), επικυρώνοντας έτσι τη συνολική οφειλή ύψους 7.442,75 ευρώ.

Η απόφαση 604/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 2019, που εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρία σημεία του ελέγχου: την εφαρμογή του τεκμηρίου για το τίμημα εκποίησης ακινήτων εντός πενταετίας, την αξία οικοπέδου, και την αξία της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε προσκόμισε συγκριτικά στοιχεία για την αξία του οικοπέδου. Ωστόσο, αποδέχθηκε τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, καθώς στο νόμο (άρθρο 13 N. 2961/01) η αξία της υπολογίζεται μόνο βάσει της αξίας των κτισμάτων (1/30) και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν της διόρθωσης αυτής, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα μειώθηκε από 3.796,95€ σε 3.760,39€.

Η απόφαση 605/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Καβάλας, συνολικού ύψους 3.796,95€. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την προσθήκη στην κληρονομιά του τιμήματος από την εκποίηση ακινήτων εντός της προηγούμενης πενταετίας, ισχυριζόμενος την ανάλωσή του. Αμφισβήτησε επίσης την αγοραία αξία του οικοπέδου και της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς για το τίμημα και την αξία του οικοπέδου λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, επαναϋπολογίζοντας την αξία της (που ορίζεται 1/30 της αξίας των κτισμάτων) χωρίς να υπολογιστεί η αξία των οικοπέδων. Κατόπιν της τροποποίησης, η οριστική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) διαμορφώθηκε σε 3.760,39€.

Η απόφαση 994/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει τη φορολογητέα αξία κληρονομηθέντος ακινήτου (οικόπεδο εκτός σχεδίου) από 158.989,34€ σε 247.994,52€, οδηγώντας σε διαφορά φόρου 8.900,52€ και πρόστιμο 4.450,26€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο προσδιορισμό της αγοραίας αξίας και λανθασμένη επιβολή προστίμου 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας στα 150€/τ.μ. ήταν ορθός, καθώς στηρίχθηκε σε προγενέστερη αποδεκτή προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου. Επίσης, επιβεβαίωσε την ορθότητα του προστίμου 50%, καθώς η διαφορά φόρου υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 94,7%.

Η απόφαση 997/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών Θεσσαλονίκης αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο ζαχαρωδών) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η επιχείρηση αμφισβητούσε τη μη αναγνώριση δαπανών μισθοδοσίας και αγοράς εμπορευμάτων αξίας άνω των 500€, λόγω μη εξόφλησης με τραπεζικό μέσο. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους ορισμένους ισχυρισμούς, αναγνωρίζοντας προς έκπτωση: α) για το 2018, 225,06€ για επίδομα αδείας υπαλλήλου, και β) για το 2019, 1.434,51€ (καθαρή αξία) για δύο τιμολόγια αγοράς εμπορευμάτων, καθώς αποδείχθηκε η εξόφληση μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Οι λοιποί ισχυρισμοί απορρίφθηκαν ως αναπόδεικτοι ή αβάσιμοι. Κατόπιν της διόρθωσης, τα καθαρά φορολογητέα κέρδη μειώθηκαν στα 128.006,46€ για το 2018 και στα 51.869,22€ για το 2019, οδηγώντας σε τροποποίηση των αρχικών πράξεων προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 661/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2021. Αρχικά, είχε επιβληθεί φόρος και πρόστιμο συνολικού ύψους 83.274,02€ λόγω αδικαιολόγητης προσαύξησης περιουσίας 168.230,41€, βάσει ανάλυσης ρευστότητας. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε ότι οι επίμαχες κινήσεις λογαριασμών αφορούσαν συναλλαγές με στοιχηματική εταιρεία. Μετά από προσκόμιση νέου στοιχείου, η υπόθεση αναπέμφθηκε στη Δ.Ο.Υ. Κατερίνης. Ο συμπληρωματικός έλεγχος μείωσε την αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη στα 39.067,41€. Η ΔΕΔ υιοθέτησε αυτή τη μείωση, με αποτέλεσμα τον μερικότερο καταλογισμό φόρου 12.892,25€ και προστίμου 6.446,12€, ήτοι συνολική οφειλή 19.338,37€.

Η απόφαση 242/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 8.710,00 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι είχε επέλθει περιορισμός του δικαιώματος κυριότητας της κύριας κατοικίας του λόγω μεταγραφέντων εμπραγμάτων βαρών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή με όμοιο περιεχόμενο στις 10.09.2024, η οποία είχε ήδη απορριφθεί με άλλη απόφαση. Σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο υπόχρεο, με όμοιο περιεχόμενο, κατά της αυτής πράξης είναι απαράδεκτη, οδηγώντας στην απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής.