Η απόφαση 603/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς έτους 2019, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Τ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρεις ισχυρισμούς: το τεκμήριο περί ύπαρξης τιμήματος από πωλήσεις ακινήτων, την αξία οικοπέδου βάσει συγκριτικών στοιχείων και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο φορολογούμενος δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε την πλημμέλεια στην εκτίμηση της αξίας του ακινήτου. Ωστόσο, έγινε δεκτός ο ισχυρισμός για την οικοσκευή, καθώς ο νόμος ορίζει ότι η αξία της (1/30) υπολογίζεται μόνο επί της αξίας των κτισμάτων και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν επαναϋπολογισμού της φορολογητέας αξίας, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντος μειώθηκε από €3.796,96 σε €3.760,39.

Η απόφαση 605/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Καβάλας, συνολικού ύψους 3.796,95€. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την προσθήκη στην κληρονομιά του τιμήματος από την εκποίηση ακινήτων εντός της προηγούμενης πενταετίας, ισχυριζόμενος την ανάλωσή του. Αμφισβήτησε επίσης την αγοραία αξία του οικοπέδου και της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς για το τίμημα και την αξία του οικοπέδου λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, επαναϋπολογίζοντας την αξία της (που ορίζεται 1/30 της αξίας των κτισμάτων) χωρίς να υπολογιστεί η αξία των οικοπέδων. Κατόπιν της τροποποίησης, η οριστική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) διαμορφώθηκε σε 3.760,39€.

Η απόφαση 606/10-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την υπαγωγή τιμήματος εκποίησης ακινήτων πενταετίας (αξίας 
47.154,16€ βάσει αντικειμενικής αξίας) στην κληρονομιαία περιουσία, τον προσδιορισμό της αξίας οικοπέδου, και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής (1/30 της αξίας των κτισμάτων). Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς καθώς δεν προσκομίστηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, δέχτηκε εν μέρει τον ισχυρισμό περί οικοσκευής, κρίνοντας ότι ο υπολογισμός της αξίας της (1/30) έπρεπε να βασιστεί μόνο στην αξία των κτισμάτων (συνολικής αξίας 
102.576,41€), εξαιρουμένης της αξίας των οικοπέδων. Κατόπιν επανυπολογισμού, η οφειλόμενη διαφορά φόρου για την προσφεύγουσα μειώθηκε σε 
2.506,93€ (από 
2.531,31€) και το συνολικό ποσό προς καταβολή σε 
3.760,39€ (από 
3.796,96€).

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς για το έτος 2019. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον αρχικό καταλογισμό συνολικού ποσού €14.792,16 (φόρου και προστίμου). Κύριος ισχυρισμός του ήταν ο λανθασμένος υπολογισμός της αξίας μιας επαγγελματικής στέγης στη Θεσσαλονίκη, καθώς η φορολογική αρχή δεν είχε εφαρμόσει συντελεστή παλαιότητας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκανε δεκτό αυτόν τον ισχυρισμό, καθώς ο προσφεύγων προσκόμισε οικοδομική άδεια του 1964, μειώνοντας την αντικειμενική αξία του ακινήτου. Κατόπιν αυτής της μείωσης, μειώθηκε επίσης η τεκμαρτή αξία της οικοσκευής, με αποτέλεσμα η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα να μειωθεί στα €8.944,66.

Η απόφαση 47/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς. Ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση της πράξης, με την οποία του καταλογίστηκε φόρος κληρονομιάς 25.738,64 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι υπολογίστηκε λανθασμένα αξία επίπλων και σκευών (13.636,04 ευρώ) επί ακινήτων που ήταν καταστήματα, αποθήκες ή ψιλή κυριότητα και στερούνταν οικοσκευής. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 1 του ΚΦΔ, η προσφυγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της τριακονταήμερης προθεσμίας από την ημερομηνία που ο προσφεύγων έλαβε αποδεδειγμένα γνώση της πράξης (16.10.2023). Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 213/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου γονικής παροχής. Η διαφορά αφορούσε τον προσδιορισμό της αξίας ενός οικοπέδου εκτός του συστήματος αντικειμενικού προσδιορισμού. Ο προσφεύγων είχε δηλώσει αξία 28.000,00 ευρώ, ενώ η αρμόδια φορολογική αρχή (ΚΕ.ΦΟ.Κ. Αττικής) όρισε προσωρινή αξία 131.670,00 ευρώ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη επειδή υποβλήθηκε πριν την παρέλευση της νόμιμης προθεσμίας των δύο μηνών που προβλέπεται για την αποδοχή ή μη της προσωρινής αξίας από τον υπόχρεο σύμφωνα με τα άρθρα 8 του ν.1521/1950 και 41 του ν.2961/2001. Εφόσον ο φορολογούμενος δεν είχε ακόμη αποδεχθεί ή απορρίψει οριστικά την προσωρινή αξία, δεν υφίστατο η δυνατότητα άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής, καθώς θα έπρεπε να ακολουθήσει η διαδικασία φορολογικού ελέγχου για την οριστικοποίηση της αξίας.

Η απόφαση 787/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) του 3ου Ελεγκτικού Κέντρου (ΕΛ.ΚΕ.) Αττικής. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει την αξία του μεταβιβασθέντος οικοπέδου στα 1.797.290,00 € με βάση συγκριτικό στοιχείο, διαφορά που οδήγησε σε συνολική καταλογιζόμενη οφειλή 42.458,62 €. Η ΔΕΔ, κατόπιν επανεξέτασης και λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές χρηστής διοίκησης και τις εγκυκλίους ΠΟΛ.1079/2004 και ΠΟΛ.1129/2004, εφάρμοσε τον μέσο όρο μεταξύ της αξίας του ελέγχου και της αντικειμενικής αξίας (551.053,04 €), καθώς η απόκλιση ήταν μεγαλύτερη του διπλασίου, επαναπροσδιορίζοντας έτσι την αξία του οικοπέδου στα 1.174.171,52 €. Η συνολική φορολογική υποχρέωση της προσφεύγουσας μειώθηκε τελικά στο ποσό των 11.593,18 €.

Φορολογία ακινήτων. Αίτηση ακύρωσης της ΥΑ ΠΟΛ.1113/2018 του Υφυπουργού Οικονομικών περί αντικειμενικού προσδιορισμού της φορολογητέας αξίας των ακινήτων. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, που εκδόθηκε βάσει των εξουσιοδοτικών διατάξεων των άρθρων 41 του Ν. 1249/1982 και 46 του Ν. 4509/2017, έγινε μόνον αναπροσαρμογή των τιμών εκκίνησης/ζώνης (Τ.Ζ), που λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό της φορολογητέας αξίας των οικοπέδων, χωρίς να αναφέρεται στην αξία αδόμητου οικοπέδου, όπως υποστηρίζουν οι αιτούντες. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 600 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του έτους 2010. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την εκτίμηση της αξίας δύο οικοπέδων στο Επιχειρηματικό Πάρκο Σπάτων. Ενώ ο έλεγχος είχε αρχικά προσδιορίσει την αξία στα €535.00/τ.μ. χρησιμοποιώντας ένα μοναδικό συγκριτικό στοιχείο, η ΔΕΔ έκρινε τον ισχυρισμό ως εν μέρει βάσιμο, επιβεβαιώνοντας ότι το μοναδικό στοιχείο ήταν ανεπαρκές, βάσει και προηγούμενης απόφασης του ΣτΕ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, αλλά καθόρισε νέα τιμή στα €338,00/τ.μ. Με βάση τη νέα εκτίμηση, ο φόρος που οφείλεται μειώθηκε στα €29.699,99, καθιστώντας το συνολικό ποσό προς καταβολή (μετά των προστίμων) στα €65.339,97.

Η απόφαση 525/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου, επικυρώνοντας δύο Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Δωρεάς του 2014. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αξία των τεσσάρων οικοπέδων που απέκτησε με δωρεά, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να εκτιμηθούν ως αγροτεμάχια, καθώς ο οικισμός στον οποίο ανήκουν εντάσσεται στους κατολισθαίνοντες και η οικοδομησιμότητα έχει προσωρινά ανασταλεί από το 2012, καθιστώντας τα συγκριτικά στοιχεία του ελέγχου αόριστα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος έλαβε υπόψη τα μειονεκτήματα, αλλά βάσισε τον επαναπροσδιορισμό της αξίας σε συγκριτικά στοιχεία μεταβιβάσεων της ίδιας περιοχής, προχωρώντας μάλιστα σε μείωση της αξίας λόγω παραγόντων όπως η έντονη κλίση ή η θέση στο άκρο του οικισμού. Δεδομένου ότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε νέα στοιχεία που να θεμελιώνουν χαμηλότερη αξία, οι διαπιστώσεις του ελέγχου κρίθηκαν βάσιμες.