Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τον κληρονόμο της αποβιώσασας συζύγου του, κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Η προσβαλλόμενη πράξη είχε προσδιορίσει επιπλέον χρεωστικό φόρο 9.046,26 € στην αποβιώσασα, βασιζόμενη σε οίκοθεν δήλωση που εκδόθηκε μετά από στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών από τη Γαλλία σχετικά με τόκους αλλοδαπής προέλευσης. Η Φορολογική Διοίκηση είχε υπολογίσει ότι στην αποβιώσασα αντιστοιχούσε το 1/3 των συνολικών τόκων κοινών λογαριασμών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το συνολικό ποσό των τόκων είχε ήδη δηλωθεί από τους τρεις συνδικαιούχους (αυτόν, τη σύζυγό του και τον υιό τους) βάσει της πραγματικής αναλογίας που τους αντιστοιχούσε, υπερκαλύπτοντας το ποσό των τόκων που απεστάλη. Ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος και η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να ανέρχεται στο αρχικό ποσό των 8.835,75 €.

Αγορά πρώτης κατοικίας από ανήλικο τέκνο με στεγαστικό δάνειο – φορολογικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την πράξη αυτή τόσο για το ίδιο όσο και για τους γονείς του.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
1. Τους τόκους του στεγαστικού δανείου, το οποίο είχε συνάψει ο πατέρας στο όνομά του με ιδιωτική τράπεζα και καταβάλλει ο ίδιος για την απόκτηση πρώτης κατοικίας του ήδη ενηλίκου τέκνου του, δεν δικαιούται να αφαιρέσει από το φορολογητέο εισόδημά του ούτε ο πατέρας, ούτε το ενήλικο τέκνο του. 2. α) Το ακίνητο, το οποίο βαρύνει φορολογικά την μητέρα, με την οποία συνοικεί το ανήλικο τέκνο της, πρέπει να περιληφθεί σε ιδιαίτερη φορολογική δήλωση του ανηλίκου, την οποία υπογράφει και υποβάλλει η έχουσα την επιμέλεια αυτού μητέρα του και β) την μείωση του ποσού του φόρου με ποσοστό επί του ποσού των δεδουλευμένων τόκων του στεγαστικού δανείου, δεν δικαιούται ούτε ο πατέρας, ούτε η μητέρα του ανηλίκου τέκνου.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς για το φορολογικό έτος 2023. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει ότι υπήρξε τεχνητή διευθέτηση, καθώς διαπιστώθηκε μια σειρά διαδοχικών δωρεών (από τέκνο σε πατέρα, και έπειτα πατέρας σε άλλο τέκνο/προσφεύγουσα) με σκοπό την αποφυγή φορολόγησης, καλύπτοντας μια ουσιαστική δωρεά μεταξύ αδελφών (Β' κατηγορίας). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) ωστόσο έκρινε ότι το αρχικό ποσό της δωρεάς των 115.000,00 € που έλαβε ο πατέρας χρησιμοποιήθηκε εξ ολοκλήρου για την αγορά ακινήτου. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι ο τραπεζικός λογαριασμός του πατέρα είχε υπολειπόμενο ποσό (31.133,69 €) που κάλυπτε τη μεταγενέστερη δωρεά ποσού 30.000,00 € προς την κόρη του. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός της φορολογικής αρχής περί τεχνητής διευθέτησης κατ' άρθρο 38 του ν.4987/22 δεν ευσταθεί, ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και την καταλογισθείσα οφειλή (φόρος 6.000,00 € και πρόστιμο 3.000,00 €).

Η απόφαση αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής σχετικά με οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2002 (χρήση 2001), συνολικού ύψους 136.610,28€ (κύριος φόρος και πρόσθετος φόρος). Η υπόθεση αναπέμφθηκε στην Υπηρεσία Επίλυσης Διαφορών κατόπιν δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, εφαρμόζοντας τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1738/2017), οι διατάξεις περί παράτασης της παραγραφής είναι αντισυνταγματικές για το εν λόγω οικονομικό έτος. Συνεπώς, εφόσον είχε παρέλθει ο αρχικός πενταετής χρόνος παραγραφής, ο ισχυρισμός της έγινε αποδεκτός και η πράξη καταλογισμού φόρου εισοδήματος ακυρώθηκε.

Η υπ' αριθμόν 2 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ηλεκτρονική απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής. Ο προσφεύγων είχε στραφεί κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της ΔΟΥ Αγρινίου, συνολικού ποσού 87.370,29 ευρώ (53.825,15 ευρώ βασική οφειλή και 33.545,14 ευρώ πρόσθετος φόρος και τόκος). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Οι λόγοι απόρριψης επικεντρώθηκαν στο ότι η ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια των άρθρων 36 και 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν προσβάλλεται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή.

Η Απόφαση 228/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από κληρονόμο κατά Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής Υπερημερίας, ποσού 4.819,32€, που αφορούσε οφειλές της αποβιώσασας μητέρας του. Ο προσφεύγων ζήτησε τη διαγραφή των οφειλών και των προσαυξήσεων, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε ενημερωθεί εγκαίρως για την ύπαρξή τους. Η Διεύθυνση απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη. Η απόρριψη βασίστηκε στο σκεπτικό ότι η εν λόγω πράξη (Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και όχι στον προσδιορισμό του φόρου, συνεπώς η αμφισβήτησή της δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών μέσω ενδικοφανούς προσφυγής (άρθρο 72 ΚΦΔ).

Η απόφαση 133/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς (ΦΚληρ) του ΚΕΦΟΜΕΠ, συνολικού ύψους €49.132,71 (συμπεριλαμβανομένου προστίμου). Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει την αξία της κληρονομιαίας περιουσίας λόγω της προσθήκης χρηματικών ποσών από καταθέσεις αλλοδαπής ύψους €327.551,44. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, καθώς ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η ημερομηνία θανάτου (19.2.2022), πριν την εφαρμογή του ν. 4916/2022. Επιπλέον, κρίθηκε ότι δεν τεκμηριώθηκε με βεβαιότητα ούτε η ρήτρα εξαίρεσης από τον φόρο στους κοινούς λογαριασμούς ούτε ότι τα ποσά προέρχονταν αποκλειστικά από τα τέκνα της προσφεύγουσας. Ως εκ τούτου, η πράξη του ΚΕΦΟΜΕΠ επικυρώνεται.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου και τόκων εκπρόθεσμης καταβολής για το φορολογικό έτος 2018. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει αρχικά εμπρόθεσμη δήλωση στις 12.05.2019. Μεταγενέστερα, υπέβαλε εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση στις 20.12.2019, διότι ο εργοδότης του (Διοίκηση Δεύτερης Υγειονομικής Περιφέρειας) ανήρτησε νέα βεβαίωση αποδοχών (στις 26.07.2019), συμπεριλαμβάνοντας επιπλέον 877,04 ευρώ, χωρίς ο φορολογούμενος να ενημερωθεί. Η απόφαση βασίστηκε στο άρθρο 4 παρ. 5 της ΠΟΛ 1041/2019, σύμφωνα με το οποίο οι τροποποιητικές δηλώσεις που υποβάλλονται εκπρόθεσμα εξαιτίας εκπρόθεσμης διόρθωσης της βεβαίωσης αποδοχών από τον αρμόδιο φορέα, και όχι λόγω υπαιτιότητας του δικαιούχου, θεωρούνται εμπρόθεσμες. Ως αποτέλεσμα, η πράξη επιβολής προστίμου και των τόκων ακυρώθηκε, ορίζοντας την οριστική φορολογική υποχρέωση (πρόστιμο) στα 0,00 ευρώ.

Η απόφαση 754 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας παροχής υπηρεσιών ενοικίασης αυτοκινήτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (2023-2024) και επιβολής προστίμου. Η εταιρία αμφισβήτησε τον καταλογισμό ΦΠΑ σε προκαταβολές ύψους €206.000,00 από Ρώσους πελάτες, ισχυριζόμενη ότι αφορούν μη πραγματοποιηθείσες συναλλαγές λόγω του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας και ότι επιστρέφονται. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή εσφαλμένα είχε υπολογίσει τον ΦΠΑ στο ακαθάριστο ποσό των προκαταβολών. Η ΔΕΔ εφάρμοσε την αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ, προσδιόρισε νέες φορολογητέες εκροές ύψους €166.129,03 και αντίστοιχο ΦΠΑ €39.870,97. Ως αποτέλεσμα, τροποποιήθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού ΦΠΑ και μειώθηκε το επιβληθέν πρόστιμο από €24.720,00 σε €19.935,49, βάσει του άρθρου 58Α του Ν. 4987/2022.

Η απόφαση 1018/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) δέχεται την ενδικοφανή προσφυγή και ακυρώνει τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και την επιβολή προστίμου της Δ.Ο.Υ. Το κύριο ζήτημα ήταν το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ ύψους 62.061,30 ΕΥΡΩ επί χρέωσης τόκων δανείου που χορήγησε η ανάδοχος εταιρεία για τη χρηματοδότηση της κατασκευής εννέα φωτοβολταϊκών πάρκων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η παροχή του δανείου και η κατασκευή του έργου συνιστούν μία ενιαία σύνθετη πράξη για τους σκοπούς του ΦΠΑ. Δεδομένου ότι η κύρια πράξη (κατασκευή) υπόκειται σε ΦΠΑ, η παρεπόμενη παροχή (τόκοι) ακολουθεί την ίδια φορολογική τύχη. Ως εκ τούτου, ο προσφεύγων είχε νόμιμο δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οι πράξεις καθώς και το σχετικό πρόστιμο των 100,00 ΕΥΡΩ για ανακριβή δήλωση.