Αποζημίωση για στέρηση χρήσης ακινήτου για αρχαιολογικούς λόγους.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Δεν είναι δυνατή η καταβολή αποζημίωσης λόγω στέρησης ή περιορισμού χρήσης ακινήτου, όταν η συνολική αποζημίωση που έχει λάβει ή προβλέπεται να λάβει ο φερόμενος ιδιοκτήτης υπερβαίνει την αξία του ακινήτου, αλλά η Διοίκηση είναι υποχρεωμένη από το νόμο (παρ.7 του άρθρου 19 του ν. 3028/2002) να κηρύξει άμεσα απαλλοτριωτέο το ακίνητο αυτό και β) μέχρι να συντελεστεί η απαλλοτρίωση του ακινήτου αυτού δεν είναι δυνατή -σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 19 παρ.6 του ν. 3028/2002- η καταβολή περαιτέρω αποζημίωσης λόγω στέρησης ή περιορισμού της χρήσης του, στην περίπτωση κατά την οποία η συνολική αποζημίωση υπερβαίνει την αξία του ακινήτου (ομόφ.).

Λαμβάνοντας υπόψη α) την παράγραφο 7 του άρθρου 19 του ν. 4858/2021, «Κύρωση Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς» (Α΄ 220), β) την παράγραφο 4 της με αριθ. ΥΠΠΟ/ΓΝΟΣ/9130 Κ.Υ.Α. (ΦΕΚ 229/Β/26-2-2003) «Σύσταση επιτροπής του αρ. 19 παρ. 6 του Ν. 3028/2002» και γ) την με αριθ. 86/2019 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ., ερωτάται: α) Σε περίπτωση, που επιλεγεί η απευθείας αγορά ακινήτου, βαρυνόμενου με περιορισμούς επιβαλλόμενους για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, πότε σταματά η υποχρέωση της Διοίκησης να καταβάλει αποζημίωση περιορισμού/στέρησης της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου στον ιδιοκτήτη, όταν η καταβληθείσα ή αναμενόμενη να καταβληθεί αποζημίωση δεν υπερβαίνει την αξία (αγοραία ή αντικειμενική) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς β) Είναι κατά νόμο δυνατή η καταβολή στον ιδιοκτήτη, μετά την ολοκλήρωση της απευθείας αγοράς, αποζημίωσης λόγω περιορισμού/στέρησης της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου του για χρονικό διάστημα προγενέστερο της υπογραφής του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου, όταν η αποζημίωση που έχει λάβει για τη στέρηση χρήσης δεν έχει υπερβεί την αξία (αντικειμενική ή αγοραία αξία) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς γ) Κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 19 παρ. 7 του ν. 4858/2021, το ποσό της αποζημίωσης χρήσης που έχει καταβληθεί στον ιδιοκτήτη του απευθείας εξαγοραζόμενου ακινήτου για το χρονικό διάστημα που στερείτο την κατά προορισμό χρήση του συνυπολογίζεται στο ποσό της αξίας του ακινήτου που αποτελεί το τίμημα της αγοράς, όπως υποστηρίζεται από τον αρμόδιο για την καταβολή Οργανισμό, ή η έννοια της διατάξεως είναι, ότι το καταβληθέν ή αναμενόμενο να καταβληθεί ποσό της αποζημίωσης περιορισμού/στέρησης χρήσης δεν μπορεί να υπερβαίνει την αξία του ακινήτου, αφού τότε επιβάλλεται η απαλλοτρίωσή του Επιπροσθέτως, για την διαπίστωση της μη υπέρβασης της αξίας του ακινήτου, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη, λαμβάνεται υπόψη αθροιστικά η αποζημίωση χρήσης, που έχει λάβει ο διοικούμενος μαζί με την αξία εξαγοράς του ακινήτου (...) α) Κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 7 του άρθρου 19 του ν. 4858/2021, θεσμοθετείται υποχρέωση της Διοίκησης να απαλλοτριώσει ή να προβεί σε απευθείας εξαγορά ακινήτου, βαρυνόμενου με περιορισμούς επιβαλλόμενους για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, στην περίπτωση κατά την οποία η αποζημίωση για τον περιορισμό ή τη στέρηση της χρήσης του ακινήτου, που έχει καταβληθεί ή προβλέπεται ότι θα καταβληθεί, προσεγγίζει την αξία του ακινήτου, δεν τίθεται όμως, με τη διάταξη αυτή, περιορισμός στο δικαίωμα του ιδιοκτήτη για το σεβασμό της περιουσίας του. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που έχει επιλεγεί η απευθείας εξαγορά του ακινήτου, όπως στην περίπτωση του ερωτήματος, η Διοίκηση υποχρεούται, κατ’ άρθρο 19 του ν. 4858/2021, στην καταβολή αποζημίωσης λόγω στέρησης ή περιορισμού της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου για το χρονικό διάστημα μέχρι την υπογραφή του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου, ανεξαρτήτως αν η αποζημίωση που έχει καταβληθεί για τη στέρηση χρήσης έχει υπερβεί την αξία (αντικειμενική ή αγοραία αξία) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς (κατά πλειοψηφία). β) Είναι δυνατή, κατ’ άρθρο 19 του ν. 4858/2021, η καταβολή στον ιδιοκτήτη, μετά την ολοκλήρωση της απευθείας αγοράς, αποζημίωσης λόγω περιορισμού/στέρησης της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου του, για χρονικό διάστημα προγενέστερο της υπογραφής του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου, ανεξαρτήτως αν η αποζημίωση που έχει λάβει για τη στέρηση χρήσης έχει υπερβεί την αξία (αντικειμενική ή αγοραία αξία) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς (κατά πλειοψηφία). γ) Κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 19 παρ. 7 του ν. 4858/2021, το συνολικό ποσό της αποζημίωσης περιορισμού/στέρησης χρήσης που έχει καταβληθεί στον ιδιοκτήτη ακινήτου βαρυνόμενου με περιορισμούς επιβαλλόμενους για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν αθροίζεται/συνυπολογίζεται για τον καθορισμό του καταβλητέου ως τιμήματος της εξαγοράς ποσού (ομόφωνα). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθμ. 84/2024 γνωμοδότησης του Ε΄ Τμήματος του ΝΣΚ.

Δυνατότητα εκούσιας εξαγοράς ακινήτου, καταληφθέντος από το Δημόσιο το έτος 1971.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Παράνομη κατάληψη ακινήτου από το Δημόσιο το έτος 1971, για την εκτέλεση δημοσίου έργου, χωρίς ουδέποτε να απαλλοτριωθεί ή κατ’ άλλο τρόπο καταβληθεί αποζημίωση στον ιδιοκτήτη. Το Δημόσιο δεν διέθετε διάνοια κυρίου και δεν κατέστη κύριο με έκτακτη χρησικτησία, λόγω της αναγνώρισης, κατόπιν αιτήσεως των ιδιοκτητών και με έγγραφα αρμοδίων υπηρεσιών, του παράνομου χαρακτήρα της κατάληψης και της αναζήτησης τρόπου καταβολής της αναλογούσας αποζημίωσης. Εκ του γεγονότος αυτού δεν παραγράφηκε η διεκδικητική αγωγή, ούτε και η αγωγή αποζημίωσης του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ. Δύναται η αρμόδια υπηρεσία, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 2 του Ν 2882/2001, να προβεί σε εκούσια εξαγορά του. (πλειοψ.)

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου. Ο προσφεύγων, ο οποίος είχε υποβάλει δήλωση φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, ζητούσε να φορολογηθεί ως έχων σχέση εξαρτημένης εργασίας, και όχι ως ασκών επιχειρηματική δραστηριότητα. Υποστήριζε ότι πληρούσε σωρευτικά τις προϋποθέσεις της περ. στ' της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013, καθώς όλο το εισόδημα προερχόταν από έναν εργοδότη (Δήμο) και δεν διατηρούσε επαγγελματική εγκατάσταση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), βασιζόμενη σε παλαιότερα έγγραφα του Δήμου που χαρακτήριζαν τις παροχές ως εξαρτημένες υπηρεσίες με καθημερινό ωράριο και επίβλεψη, έκρινε ότι ο προσφεύγων υπάγεται στις διατάξεις της περ. β' της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε την αρνητική απάντηση της Δ.Ο.Υ. και διέταξε τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης, ώστε ο προσφεύγων να φορολογηθεί με την κλίμακα του εισοδήματος από μισθωτή εργασία.

Ζητήματα που αφορούν εμπορική μίσθωση ακινήτου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, μετά τη λήξη της σύμβασης μίσθωσης και η μισθώτρια εταιρεία εξακολουθεί να παραμένει στο μίσθιο. (...) α) Η ανωτέρω μίσθωση έληξε και η χρήση του μισθίου ακινήτου από την μισθώτρια μετά τη λήξη έχει το χαρακτήρα εξωσυμβατικής χρήσης. β) Το ποσό που καταβάλλει η μισθώτρια μετά τη λήξη συνιστά αποζημίωση για εξωσυμβατική χρήση και όχι μίσθωμα. γ) Το ύψος της καταβλητέας μηνιαίας αποζημίωσης για εξωσυμβατική χρήση καθορίζεται με βάση τις μισθωτικές συνθήκες ακινήτων της περιοχής, όπου κείται το μίσθιο. δ) Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΦΚΑ μπορεί να εξετάσει αίτημα ενδιαφερόμενου για μείωση επιβληθείσας ως άνω αποζημίωσης (πλειοψ.).

Παραχώρηση χρήσης χώρου δυνάμει δικαιώματος εκμετάλλευσης περιπτέρου σε χερσαία ζώνη λιμένος.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η παραχώρηση χρήσης χώρου, με βάση άδεια που έχει ήδη χορηγηθεί με τις διατάξεις του ΝΔ 1044/1971, κατά τον χρόνο καθορισμού ή επέκτασης της χερσαίας ζώνης λιμένος συνεχίζεται υπό τις αυτές προϋποθέσεις χορήγησής της, δηλ. άνευ ανταλλάγματος εφ όσον δεν παραβλάπτεται η εξυπηρέτηση του λιμένα ή η εκτέλεση λιμενικών έργων. (ομοφ.)

Δωρεάν παραχώρηση, επί 20ετία, της χρήσης του ακινήτου της Αποκεντρωμένης Νοσηλευτικής Μονάδας Πύλου, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου – Αρμοδιότητα.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Αρμόδιος να αποφασίσει για την παραχώρηση ή μη της χρήσης του ακινήτου στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου είναι ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, εφόσον, μετά την εγκατάλειψη του σκοπού, για τον οποίο έγινε η παραχώρηση, από τον παραχωρησιούχο, η κυριότητα του ακινήτου επανήλθε, αυτοδικαίως, στο Δημόσιο και δεν τίθεται θέμα απλής συναίνεσης αυτού στην παραχώρηση. (πλειοψ.)

Υποχρεώσεις Δημοσίου έναντι αναγνωρισθέντος κυρίου ακινήτου το οποίο αρχικά νεμόταν το Δημόσιο και ακολούθως κατά τη διάρκεια της επιδικίας εκποίησε σε τρίτο.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Το Δημόσιο έχει υποχρέωση να καταβάλει αποζημίωση στους αναγνωρισθέντες κύριους ακινήτου το οποίο αρχικά νεμόταν το ίδιο (Δημόσιο) και στη συνέχεια και κατά τη διάρκεια της επιδικίας εκποίησε σε τρίτους. Η αποζημίωση αυτή συνίσταται στην τρέχουσα αγοραία αξία του ακινήτου. Το Δημόσιο εάν ήταν καλόπιστο ως προς τη νομή του ακινήτου και την κυριότητά του επ’ αυτού μέχρι της περατώσεως της δίκης δεν οφείλει αποζημίωση στους πιο πάνω αναγνωρισθέντες κυρίους σε αποκατάσταση της ζημίας που αυτοί υπέστησαν από την αποστέρηση της χρήσεως και καρπώσεως του ακινήτου. Η άσκηση της διεκδικητικής ή αναγνωριστικής της κυριότητας αγωγής δεν καθιστά αναγκαίως τον εναγόμενο (Δημόσιο ή ιδιώτη) κακόπιστο νομέα. Τα άρθρα 1096 – 1099 Α.Κ. εφαρμόζονται και στο Δημόσιο.

Η απόφαση εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) και αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης ταξί κατά διορθωτικών πράξεων Φόρου Εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο αρχικός έλεγχος είχε εφαρμόσει έμμεσες μεθόδους (σχέση τιμής πώλησης προς συνολικό όγκο κύκλου εργασιών) λόγω παραβάσεων μη έκδοσης αποδείξεων. Η ΔΕΔ έκρινε εν μέρει βάσιμους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος. Τροποποίησε τον προσδιορισμό των ακαθάριστων εσόδων μειώνοντας τα εκτιμώμενα διανυθέντα χιλιόμετρα κατά 15%, ώστε να συνυπολογιστούν οι διαδρομές επιστροφής άνευ πελάτη. Επίσης, δέχτηκε ότι το μεγαλύτερο μέρος των πιστώσεων που είχαν φορολογηθεί ως προσαύξηση περιουσίας προερχόταν από μεταφορές της συζύγου, ακυρώνοντας τον καταλογισμό για αυτά τα ποσά.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογούμενης κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου, σχετικά με τον χαρακτηρισμό του εισοδήματός της για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε να φορολογηθεί ως μισθωτή (εξαρτημένη εργασία) αντί ως ασκούσα επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς το 100% του εισοδήματός της προερχόταν από σύμβαση με τον Δήμο Ρεθύμνου και δεν διέθετε επαγγελματική εγκατάσταση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκρινε ότι, βάσει των πραγματικών δεδομένων και προηγούμενων εγγράφων του Δήμου που επιβεβαίωναν τον εξαρτημένο χαρακτήρα των υπηρεσιών (σχέση εξαρτημένης εργασίας), συντρέχουν οι προϋποθέσεις της περ. β΄ της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε την αρνητική απάντηση και διέταξε τη Δ.Ο.Υ. να διενεργήσει νέα εκκαθάριση με βάση την κλίμακα φορολογίας εισοδήματος μισθωτών.