Η απόφαση 1246/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου (ύψους €250,00 έκαστη) από την Δ.Ο.Υ. Βόλου για το φορολογικό έτος 2021. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι παραβάσεις έγιναν λόγω της περιόδου του κορωνοϊού και ότι δεν υπήρχε δόλος φοροδιαφυγής, καθώς ο οφειλόμενος φόρος ήταν μικρός. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προγενέστερα ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί κατ' ουσία και είχε απορριφθεί ως αβάσιμη. Συνεπώς, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Η απόφαση 322/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο αλληλεγγύως ευθυνόμενος της εταιρείας «........». Η προσφυγή στρεφόταν κατά πολλαπλών πράξεων του Προϊσταμένου του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, συμπεριλαμβανομένων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α., τελών χαρτοσήμου, καθώς και πράξεων επιβολής προστίμων (άρθρα 58, 58α και 54 του Ν. 4987/2022) για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ηλεκτρονικά στις 02.10.2024. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η νόμιμη προθεσμία των 30 ημερών για την υποβολή της προσφυγής έληξε την 01/11/2024, ενώ η προσφυγή κατατέθηκε μεταγενέστερα, δηλαδή εκπρόθεσμα, με αποτέλεσμα την συνολική απόρριψή της.

Η απόφαση 816/12-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά τριών πράξεων της Δ.Ο.Υ. Σερρών για το φορολογικό έτος 2018, οι οποίες βασίστηκαν σε έλεγχο της ΥΕΔΔΕ Θεσσαλονίκης για μη έκδοση φορολογικών στοιχείων από ηλεκτρονικές πωλήσεις. Η προσφυγή κατά των πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 58Α Ν.4987/2022, 9.355,75€) και διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (33.914,61€ συνολικά) απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης. Η προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ/επιβολής προστίμου, η οποία διαπίστωσε αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη 77.964,61€ πλέον ΦΠΑ 18.711,50€, απορρίπτεται επί της ουσίας, επικυρώνοντας τη χρεωστική οφειλή ΦΠΑ ύψους 18.439,53€.

Η απόφαση (Αριθμός 1245/07.07.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου άρθρου 53 του ΚΦΔ, φορολογικού έτους 2021, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Τα πρόστιμα, συνολικού ύψους 750,00€, είχαν επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικών δηλώσεων απόδοσης παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση επικαλούμενος τις συνθήκες της περιόδου του κορωνοϊού, την έλλειψη δόλου φοροδιαφυγής και τη μικρή χρονική καθυστέρηση. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί κατ' ουσία, καθιστώντας έτσι τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση (Αριθμός 310/27.02.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την εκπρόθεσμη ενδικοφανή προσφυγή μιας ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας (Ι.Κ.Ε.) κατά πράξεων του Προϊσταμένου του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις περιελάμβαναν διορθωτικούς προσδιορισμούς φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και τελών χαρτοσήμου, καθώς και την επιβολή προστίμων (άρθρα 54 και 58α Ν. 4987/2022). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της 30ήμερης προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 72 παρ. 1 του Ν. 5104/2024, δεδομένου ότι η κοινοποίηση των πράξεων είχε συντελεστεί στις 02.10.2024.

Η απόφαση 262/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός ενυπόχρεου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου, ύψους 100,00 € εκάστη, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων λύσης μίσθωσης ακίνητης περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι υπέβαλε τις αρχικές δηλώσεις εκ παραδρομής, εννέα χρόνια πριν, και ζήτησε την επιείκεια της Διοίκησης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (μη επιτρεπτή), διότι διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερα άλλη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, παραβιάζοντας την αναλογική εφαρμογή της αρχής του απαραδέκτου της άσκησης δεύτερης προσφυγής.

Η απόφαση 40 της 10/01/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα, η οποία στρέφεται κατά σειρά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. και πράξεων επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2012, 2016, 2018, 2019, 2020 και 2021. Η απόρριψη βασίζεται στην αρχή του «μία φορά επιτρέπεται η δικαστική προστασία στον ίδιο βαθμό», καθώς ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει δύο προηγούμενες ενδικοφανείς προσφυγές κατά των ίδιων πράξεων. Η τρίτη προσφυγή κρίθηκε απαράδεκτη σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 805 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 09-05-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση τεσσάρων πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020), οι οποίες εκδόθηκαν λόγω λήψης και καταχώρησης εικονικών φορολογικών στοιχείων από άλλη επιχείρηση. Η συνολική καταλογιζόμενη οφειλή (φόρος και πρόστιμα) ξεπερνούσε τις 220.000 ΕΥΡΩ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων η οποία είχε απορριφθεί. Επομένως, η παρούσα προσφυγή κρίνεται μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον κανόνα της εφάπαξ άσκησης της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η υπ’ αριθμ. 1148/19.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις είχαν εκδοθεί από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθόσον ο προσφεύγων (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χημικών) δεν προσκόμισε τα λογιστικά αρχεία, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός των εσόδων να γίνει με βάση διαθέσιμα στοιχεία. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επειδή διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί εκπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κρίθηκε μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 41/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πολλαπλών Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ (2012-2021) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Οι πράξεις αυτές καταλόγιζαν στον προσφεύγοντα σημαντικές διαφορές φόρου, πρόσθετο φόρο/πρόστιμα και εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά ποσά που υπερβαίνουν τις 400.000€), προερχόμενα κυρίως από προσαύξηση περιουσίας λόγω άγνωστης πηγής. Ο προσφεύγων αιτήθηκε ακύρωση των πράξεων, προβάλλοντας λόγους παραγραφής και εσφαλμένης εκτίμησης στοιχείων (ιδίως πιστώσεις που σχετίζονται με εξυπηρέτηση συναδέλφου μηχανικού με δεσμευμένους λογαριασμούς). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την υπό κρίση προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη (πρώτη) ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, παραβιάζοντας το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας που επιτρέπει μόνο μία προσφυγή κατά της ίδιας πράξης.