Η απόφαση 353/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (Φ.Μ.Α.) φορολογικού έτους 2019, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του 3ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η καταλογιζόμενη φορολογική υποχρέωση ανήλθε συνολικά σε €10.104,35 (κύριος φόρος, δημοτικός φόρος και πρόστιμο άρθρου 54 Κ.Φ.Δ.), καθώς ο έλεγχος προσδιόρισε την αξία του μεταβιβαζόμενου οικοπέδου (1.955,55 τ.μ.) στις €512.634,14, έναντι των δηλωθέντων €292.495,79. Ο προσδιορισμός της αξίας βασίστηκε σε συγκριτικά στοιχεία και, κατ' εφαρμογή της ΠΟΛ 1129/2004, στον μέσο όρο μεταξύ της αξίας που προέκυψε από τα συγκριτικά στοιχεία και της αντικειμενικής αξίας της πρώτης εφαρμογής του συστήματος (από 01.01.2022). Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένης της αντισυνταγματικότητας της ΠΟΛ 1129/2004, κρίθηκαν αβάσιμοι, καθώς η επιχείρηση δεν προσκόμισε πιο πρόσφορο επίσημο συγκριτικό στοιχείο.

Η απόφαση 352/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) για το φορολογικό έτος 2019. Σε βάρος της επιχείρησης καταλογίστηκε συνολικό ποσό 9.770,53 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου προστίμου ΚΦΔ), καθώς διαπιστώθηκε ότι η αξία του μεταβιβαζόμενου οικοπέδου έπρεπε να είναι 495.697,07 ευρώ αντί του δηλωθέντος ποσού των 282.831,48 ευρώ. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος προσδιόρισε την αξία νόμιμα, χρησιμοποιώντας συγκριτικά στοιχεία και εφαρμόζοντας υποχρεωτικά τη διοικητική οδηγία ΠΟΛ.1129/2004, καθώς υπήρχε μεγάλη απόκλιση με τις αντικειμενικές αξίες της πρώτης εφαρμογής (2022). Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας κρίθηκαν αβάσιμοι, καθώς δεν προσκόμισε νεότερα ή προσφορότερα στοιχεία.

Η απόφαση 350 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, με ημερομηνία 17.02.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) για το φορολογικό έτος 2019. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει τη φορολογητέα αξία ενός οικοπέδου έκτασης 2.170,68 τ.μ. στα 569.029,00 € αντί της δηλωθείσας αξίας των 324.672,73 €. Η διαφορά οδήγησε σε καταλογισμό συνολικού ποσού 11.215,96 € (κύριος φόρος 7.330,69 €, πρόστιμο 3.665,35 € και δημοτικός φόρος 219,92 €). Ο προσδιορισμός της αξίας, σε περιοχή που δεν ίσχυε το αντικειμενικό σύστημα το 2019, βασίστηκε στα συγκριτικά στοιχεία και, λόγω μεγάλης απόκλισης, εφαρμόστηκε η ΠΟΛ.1129/2004 λαμβάνοντας τον μέσο όρο μεταξύ της αξίας των συγκριτικών και της αντικειμενικής αξίας της πρώτης εφαρμογής (2022). Η ΔΕΔ επικυρώνει την πράξη, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε νέα ή πιο πρόσφορα στοιχεία.

Η απόφαση 285 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 3.383,07 ευρώ, προβάλλοντας ισχυρισμούς περί παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου (δεκαετία), παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης και εσφαλμένης εκτίμησης της αγοραίας αξίας κληρονομιαίου οικοπέδου. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της παραγραφής, καθώς η πράξη εκδόθηκε εντός της νόμιμης δεκαετίας (20.09.2024 για δήλωση του 2014). Αποδέχθηκε επίσης τον τρόπο προσδιορισμού της αξίας του ακινήτου από τον έλεγχο, ο οποίος εφάρμοσε τις οδηγίες της Διοίκησης (ΠΟΛ.1129/2004) λαμβάνοντας υπόψη τόσο συγκριτικά στοιχεία όσο και την αντικειμενική αξία (μέσος όρος), επικυρώνοντας έτσι τη συνολική οφειλή ύψους 7.442,75 ευρώ.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών 165/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή δύο συγκυρίων (αδελφών) κατά πράξεων προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) και Φόρου Δωρεάς της Δ.Ο.Υ. Πύργου, που εκδόθηκαν λόγω διανομής κοινού οικοπέδου. Οι προσφεύγοντες ζήτησαν την ακύρωση των πράξεων, υποστηρίζοντας ότι η αντικειμενική αξία του οικοπέδου (336 €/τ.μ.) είναι υπερβολική και αντικειμενικά άδικη, επικαλούμενοι δικαστικές αποφάσεις για ΕΝΦΙΑ προηγούμενων ετών που προσδιόρισαν την αγοραία αξία στα 60 €/τ.μ. και έκθεση πιστοποιημένου εκτιμητή. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει δεδικασμένο για τον ΦΜΑ του έτους ενδιαφέροντος και ότι η Διοίκηση είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει τις νέες αντικειμενικές αξίες του 2022. Επιπλέον, τόνισε ότι η αμφισβήτηση της αντικειμενικής έναντι της αγοραίας αξίας ανήκει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκε ο καταλογισθείς φόρος συνολικού ύψους 8.544,25 ευρώ.

Η Απόφαση 164/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή δύο συγκυρίων κατά πράξεων Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) της Δ.Ο.Υ. Πύργου, συνολικού ύψους 8.544,25 ευρώ, που αφορούν τη διανομή ενός αδόμητου οικοπέδου. Οι προσφεύγοντες ζήτησαν τη μείωση της καθορισθείσας αντικειμενικής αξίας (336 ευρώ/τ.μ.) προβάλλοντας ότι είναι υπερβολική και αντισυνταγματική, επικαλούμενοι δικαστικές αποφάσεις για ΕΝΦΙΑ και Τέλος Ακίνητης Περιουσίας προηγούμενων ετών, στις οποίες η αξία είχε προσδιοριστεί στα 60 ευρώ/τ.μ. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι δεν υφίσταται δεδικασμένο για τον ΦΜΑ και ότι η Διοίκηση είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τις νέες αντικειμενικές αξίες (ισχύουσες από 01/01/2022). Επισήμανε επίσης ότι η αμφισβήτηση της προκαθορισμένης αντικειμενικής αξίας έναντι της αγοραίας, σύμφωνα με το άρθρο 41 του ν.1249/1982, εμπίπτει στην αρμοδιότητα των Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι της Διοίκησης.

Η απόφαση 604/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 2019, που εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρία σημεία του ελέγχου: την εφαρμογή του τεκμηρίου για το τίμημα εκποίησης ακινήτων εντός πενταετίας, την αξία οικοπέδου, και την αξία της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε προσκόμισε συγκριτικά στοιχεία για την αξία του οικοπέδου. Ωστόσο, αποδέχθηκε τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, καθώς στο νόμο (άρθρο 13 N. 2961/01) η αξία της υπολογίζεται μόνο βάσει της αξίας των κτισμάτων (1/30) και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν της διόρθωσης αυτής, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα μειώθηκε από 3.796,95€ σε 3.760,39€.

Η απόφαση 603/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς έτους 2019, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Τ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρεις ισχυρισμούς: το τεκμήριο περί ύπαρξης τιμήματος από πωλήσεις ακινήτων, την αξία οικοπέδου βάσει συγκριτικών στοιχείων και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο φορολογούμενος δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε την πλημμέλεια στην εκτίμηση της αξίας του ακινήτου. Ωστόσο, έγινε δεκτός ο ισχυρισμός για την οικοσκευή, καθώς ο νόμος ορίζει ότι η αξία της (1/30) υπολογίζεται μόνο επί της αξίας των κτισμάτων και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν επαναϋπολογισμού της φορολογητέας αξίας, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντος μειώθηκε από €3.796,96 σε €3.760,39.

Η απόφαση 299/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η πράξη αφορούσε κληρονομιά του 2013 και καταλόγισε οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 7.805,13 ευρώ, λόγω ανακριβούς δήλωσης της αξίας κληρονομιαίων ακινήτων, συνολικού ποσού προς καταβολή 17.171,29 ευρώ (συμπεριλαμβανομένων τόκων).
Ο προσφεύγων επικαλέστηκε παραγραφή του δικαιώματος ελέγχου και εσφαλμένη εκτίμηση της αγοραίας αξίας των ακινήτων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν επήλθε παραγραφή, καθώς η δεκαετής προθεσμία (άρθρο 102 ν.2961/2001) έληγε 31.12.2024 και η πράξη εκδόθηκε εντός αυτής. Επιπλέον, έκρινε ότι ο έλεγχος εφάρμοσε ορθά τη φορολογική νομοθεσία και τις οδηγίες της Διοίκησης (ΠΟΛ.1129/2004) για τον προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων, χρησιμοποιώντας τον μέσο όρο των συγκριτικών στοιχείων και των αντικειμενικών αξιών πρώτης εφαρμογής.

Η απόφαση 668/13.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας, φερόμενης ως καθολικής διαδόχου, κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) συνολικού ποσού 19.311,55 €. Η φορολογική αρχή είχε επιβάλει τον φόρο, κρίνοντας ότι εσφαλμένα είχε αναγνωριστεί απαλλαγή, επειδή το άρθρο 63Δ παρ. 5 του ν. 3601/2007, που αφορά υποχρεωτικές μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων πιστωτικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο εξυγίανσης, προβλέπει μόνο ατελή σημείωση στα δημόσια βιβλία και όχι ρητή απαλλαγή από ΦΜΑ. Το ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί εσφαλμένης ερμηνείας του νόμου, εφαρμογής της αρχής της ισότητας ή των διατάξεων του άρθρου 16 ν. 2515/1997, επιβεβαιώνοντας έτσι την καταλογιζόμενη φορολογική υποχρέωση.