Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2011, το οποίο εκδόθηκε μετά την απώλεια των ευεργετημάτων του ν. 4446/2016 (οικειοθελής αποκάλυψη). Ο προσφεύγων είχε υπαγάγει την οφειλή σε ρύθμιση 24 δόσεων, την οποία απώλεσε στις 30/04/2019. Μετά από δικαστική απόφαση (Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης) που ακύρωσε την ταμειακή βεβαίωση του πρόσθετου φόρου, η ΔΟΥ Καλαμαριάς προέβη σε επανεκκαθάριση (14/08/2024), καταλογίζοντας πρόσθετο φόρο 52.675,50€. Η ΔΕΔ δέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα περί παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου, καθώς η πράξη καταλογισμού εκδόθηκε πέραν της τριετίας από την ημερομηνία απώλειας της ρύθμισης (30/05/2019). Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε το προσβαλλόμενο εκκαθαριστικό σημείωμα. Το αίτημα για έντοκη επιστροφή των καταβληθέντων ποσών απορρίφθηκε, καθώς η αξίωση για τόκους εκκινεί 90 ημέρες μετά την κοινοποίηση της απόφασης στην αρμόδια υπηρεσία.

Η απόφαση αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής σχετικά με οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2002 (χρήση 2001), συνολικού ύψους 136.610,28€ (κύριος φόρος και πρόσθετος φόρος). Η υπόθεση αναπέμφθηκε στην Υπηρεσία Επίλυσης Διαφορών κατόπιν δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, εφαρμόζοντας τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1738/2017), οι διατάξεις περί παράτασης της παραγραφής είναι αντισυνταγματικές για το εν λόγω οικονομικό έτος. Συνεπώς, εφόσον είχε παρέλθει ο αρχικός πενταετής χρόνος παραγραφής, ο ισχυρισμός της έγινε αποδεκτός και η πράξη καταλογισμού φόρου εισοδήματος ακυρώθηκε.

Ποιες από τις υποθέσεις, που αφορούν επιχειρήσεις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, δεν υπάγονται στην περαίωση των άρθρων 1 έως 11 του Ν. 3259/2004.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Στην εξαίρεση από τις ρυθμίσεις των άρθρων 1 έως 11 του ν. 3259/2004, (Α’ 149), όπως ίσχυαν μετά την τροποποίηση και συμπλήρωσή τους με το άρθρο 28 του Ν. 3697/2008 (Α’ 194), υπάγονται, κατ’ άρθρο 4 περ. ζ’ του ίδιου νόμου, οι υποθέσεις που αφορούν επιχειρήσεις που ήταν εισηγμένες στο ΧΑΑ, κατά τη διάρκεια των ελεγχομένων διαχειριστικών χρήσεων και όχι κατά τον χρόνο εκδόσεως του εκκαθαριστικού σημειώματος ή κατά τον χρόνο της ολοκληρώσεως της περαιώσεως με την αποδοχή αυτού. Υπ’ αυτήν την έννοια, για την υπαγωγή στην εξαίρεση, (α) δεν προαπαιτείται η επιχείρηση να ήταν εισηγμένη στο ΧΑΑ και κατά τον χρόνο εκδόσεως του εκκαθαριστικού σημειώματος ή κατά τον χρόνο της ολοκληρώσεως της περαιώσεως με την αποδοχή αυτού και (β) δεν ασκεί καμία επιρροή το γεγονός ότι επιχειρήσεις που ήταν εισηγμένες στο ΧΑΑ κατά τη διάρκεια των ελεγχομένων διαχειριστικών χρήσεων, είχαν εξέλθει του ΧΑΑ κατά τον χρόνο εκδόσεως του εκκαθαριστικού σημειώματος ή κατά τον χρόνο της ολοκληρώσεως της περαιώσεως με την αποδοχή αυτού. Αντιθέτως, δεν εμπίπτουν στην εξαίρεση επιχειρήσεις, οι οποίες δεν ήταν εισηγμένες στο ΧΑΑ κατά τη διάρκεια των ελεγχομένων διαχειριστικών χρήσεων, αλλά ήταν εισηγμένες κατά τον χρόνο εκδόσεως του εκκαθαριστικού σημειώματος ή κατά τον χρόνο της ολοκληρώσεως της περαιώσεως με την αποδοχή αυτού (ομόφ).

Η απόφαση 638/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς, έτους 2013, που εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εκτίμηση της αξίας δύο αγροτεμαχίων και επικαλέστηκε παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής και περί μη επιβολής προστίμου, αλλά έκανε δεκτή εν μέρει την ένσταση περί εσφαλμένης εκτίμησης του πρώτου ακινήτου, χρησιμοποιώντας πιο πρόσφορο συγκριτικό στοιχείο. Ως αποτέλεσμα, η συνολική φορολογητέα αξία μειώθηκε από €412.629,86 σε €380.659,86. Ο τελικά οφειλόμενος φόρος, συμπεριλαμβανομένων τόκων και προστίμων (που υπολογίστηκαν με την επιεικέστερη μέθοδο), αναμορφώθηκε από €13.689,72 σε €10.173,02.

Χρόνος παραγραφής υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου απαιτήσεων από τίτλους κεφαλαιοποίησης.(..)Κατάσταση : Μη αποδεκτή 
Η προθεσμία παραγραφής, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, απαιτήσεων από τίτλους κεφαλαιοποίησης είναι πενταετής. (πλειοψ.) Παραπέμφθηκε από την υπ' αριθμ. 322/13 Γνωμ. ΝΣΚ

Η απόφαση 754 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00 ευρώ, που αφορούσε το φορολογικό έτος 2018. Το πρόστιμο επιβλήθηκε από το ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας (υποβολή στις 15.01.2019 αντί για 31.12.2018). Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε παραγραφή του δικαιώματος της Φορολογικής Αρχής. Η ΔΕΔ, βάσει του άρθρου 65 παρ 5 ν. 5104/2024, έκρινε ότι η πενταετής προθεσμία παραγραφής άρχεται από το τέλος του έτους διαπίστωσης της παράβασης (31.12.2019) και συμπληρώνεται στις 31.12.2024, συνεπώς η πράξη που εκδόθηκε στις 24.10.2024 ήταν εμπρόθεσμη. Ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αβάσιμος και η αρχική πράξη επικυρώθηκε.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Α' Θεσσαλονίκης σχετικά με αίτημα τροποποίησης δήλωσης φορολογίας εισοδήματος οικονομικού έτους 2008. Ο προσφεύγων είχε δηλώσει εκ παραδρομής το εμβαδόν της κύριας κατοικίας του 2.770,00 τ.μ. αντί του ορθού 27,70 τ.μ., με αποτέλεσμα τον καταλογισμό κύριου φόρου 23.046,97 €. Η υπόθεση αναπέμφθηκε στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) κατόπιν απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, προκειμένου να κριθεί η βασιμότητα της ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. του Οκτωβρίου 2014. Η ΔΕΔ απέρριψε τελικά την προσφυγή, κρίνοντας ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2014, ήτοι πέραν του χρόνου πενταετούς παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για επιβολή φόρου (οικονομικό έτος 2008), καθιστώντας τον σχετικό ισχυρισμό αβάσιμο.

Αποφάσεις του Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου που υπόκεινται σε αίτηση αναιρέσεως.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Απόφαση Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την οποία ακυρώνεται (απορριπτική) πράξη Δ/νσης Κανονισμού Συντάξεων ως νομικά αβάσιμη και αναπέμπεται η υπόθεση στην ίδια Δ/νση για να κριθεί αυτή στην ουσία, είναι οριστική και κατά συνέπεια υπόκειται άμεσα σε αίτηση αναιρέσεως.

Η απόφαση 297/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η δικαστική συμπαραστάτρια φορολογουμένου, ζητώντας την ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (οικ. έτους 2014) της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης. Η πράξη (υπ' αριθ. ειδοποίησης ........./18.12.2019) εκδόθηκε οίκοθεν λόγω αναδρομικών συντάξεων το 2013, με αποτέλεσμα χρεωστικό ποσό 6.970,53€. Μετά από δικαστική αναπομπή, η ΔΕΔ εξέτασε την υπόθεση κατ' ουσίαν και έκανε δεκτό τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου. Βάσει της νομολογίας του ΣτΕ (616/2021), για τις φορολογικές υποχρεώσεις πριν την έναρξη ισχύος του ΚΦΔ (όπως οικ. έτος 2014), η πενταετής παραγραφή (που έληγε 31/12/2019) διακόπτεται μόνο με την έκδοση *και* την κοινοποίηση της καταλογιστικής πράξης. Καθώς δεν υπήρχε απόδειξη κοινοποίησης της πράξης έως 31/12/2019, η πράξη ακυρώθηκε λόγω παραγραφής.

Η υπ’ αριθμ. 1265/2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά της άρνησης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης να χορηγήσει ειδικό σημείωμα περί καταβολής του 20% του επίδικου οφειλόμενου φόρου (άρθρο 93 παρ.3 του ν.2717/1999). Η εταιρεία ζητούσε τη χορήγηση του σημειώματος ως απαραίτητη προϋπόθεση για το παραδεκτό των εφέσεών της κατά πρωτόδικων δικαστικών αποφάσεων, ισχυριζόμενη ότι είχε ήδη καταβάλει συνολικό ποσό άνω του 20%. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι η άρνηση χορήγησης του σημειώματος δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη που υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ, καθώς η κρίση σχετικά με την τήρηση της προϋπόθεσης καταβολής του 20% ανήκει αποκλειστικά στο δικάζον Δικαστήριο.