Μισθωτοί Δημοσίου. Καταγγελία σύμβασης εργασίας ιδιωτικού δικαίου για σπουδαίο λόγο. Πλαστογραφία. Απαλλαγή από το αδίκημα παράβασης καθήκοντος. Αμετάκλητη ποινική καταδίκη για το αδίκημα της πλαστογραφίας. Ανάκληση ή μη της ΥΑ καταγγελίας της σύμβασης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η διάπραξη εκ μέρους του μισθωτού του Δημοσίου πλαστογραφίας αποτελεί χαρακτηριστικώς ανάξια για υπάλληλο διαγωγή και συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, ανεξαρτήτως της κατ’ εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό υπαγωγής του λόγου στην ενδεικτικώς προβλεπόμενη περίπτωση β΄ της παρ. 1 του άρθρου 53 του Π.Δ. 410/1988. Η απαλλαγή από την κατηγορία παράβασης καθήκοντος (Π.Κ. 259), εν όψει της αμετάκλητης καταδίκης για πλαστογραφία, δεν παρέχει ευχέρεια ανάκλησης της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας.

Η απόφαση 1141/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά τριών πράξεων προσδιορισμού φόρου (εκκαθαριστικά σημειώματα) για τα οικονομικά έτη 2012, 2013 και 2014, συνολικού ποσού 943,20€. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση των πράξεων ισχυριζόμενος ότι οι φορολογικές υποχρεώσεις προέκυψαν λόγω της δήλωσης ενός Ι.Χ. αυτοκινήτου το οποίο ουδέποτε είχε στην κατοχή του, προσκομίζοντας δικαστική απόφαση που επιβεβαίωνε πλαστογραφία της δήλωσης ακινησίας του οχήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς ο προσφεύγων υπέβαλε αυτοβούλως τις αρχικές δηλώσεις (εκπρόθεσμα), δηλώνοντας το όχημα χωρίς καμία επιφύλαξη, και έτσι οι πράξεις εκδόθηκαν με βάση τα δικά του παρεχόμενα στοιχεία.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου. Ο προσφεύγων, ο οποίος είχε υποβάλει δήλωση φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, ζητούσε να φορολογηθεί ως έχων σχέση εξαρτημένης εργασίας, και όχι ως ασκών επιχειρηματική δραστηριότητα. Υποστήριζε ότι πληρούσε σωρευτικά τις προϋποθέσεις της περ. στ' της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013, καθώς όλο το εισόδημα προερχόταν από έναν εργοδότη (Δήμο) και δεν διατηρούσε επαγγελματική εγκατάσταση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), βασιζόμενη σε παλαιότερα έγγραφα του Δήμου που χαρακτήριζαν τις παροχές ως εξαρτημένες υπηρεσίες με καθημερινό ωράριο και επίβλεψη, έκρινε ότι ο προσφεύγων υπάγεται στις διατάξεις της περ. β' της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε την αρνητική απάντηση της Δ.Ο.Υ. και διέταξε τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης, ώστε ο προσφεύγων να φορολογηθεί με την κλίμακα του εισοδήματος από μισθωτή εργασία.

Η απόφαση (Αριθμός 150/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, διατελέσας Διευθύνων Σύμβουλος, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για συνολικές οφειλές εταιρείας ύψους 162.463,75€ (81.384,64€ κεφάλαιο συν προσαυξήσεις). Επικαλέστηκε έλλειψη υπαιτιότητας, ισχυριζόμενος ότι ο ρόλος του ήταν μόνο τυπικός. Η αίτηση αυτή είχε γίνει εν μέρει δεκτή από το ΚΕΒΕΙΣ Αττικής (μόνο για πρόστιμο ΦΠΑ), αλλά απορρίφθηκε για τις υπόλοιπες οφειλές. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη την Έκθεση Απόψεων του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής, έκρινε ότι η ενδικοφανής προσφυγή κατατέθηκε εκπρόθεσμα (μετά την 30-09-2024), υπερβαίνοντας την προβλεπόμενη προθεσμία των τριάντα (30) ημερών. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος ανάκλησης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2018. Ο προσφεύγων ζητούσε την ανάκληση της δήλωσης, η οποία είχε υποβληθεί τον Φεβρουάριο 2024 μετά από ειδοποίηση της ΑΑΔΕ για ανακριβή δήλωση εισοδημάτων αλλοδαπής προέλευσης (Ρουμανίας), με αποτέλεσμα σημαντική αύξηση του φόρου. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε λόγω συγγνωστής πλάνης, καθώς θεωρούσε ότι ήταν ήδη κάτοικος Ρουμανίας από το 2016. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε τη μόνιμη και πραγματική εγκατάστασή του στη Ρουμανία για το φορολογικό έτος 2018. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι διατηρούσε κύρια κατοικία και σημαντικούς οικονομικούς δεσμούς στην Ελλάδα, καθώς εργαζόταν με πλήρες ωράριο σε ελληνική εταιρία, επομένως ορθά φορολογήθηκε ως κάτοικος Ελλάδας για το παγκόσμιο εισόδημά του.

Η απόφαση 763/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ και Επιβολής Προστίμου περιόδου 01/01-31/12/2020, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του 4ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η πράξη καταλόγισε στην εταιρεία ΦΠΑ ποσού 158.714,11€ πλέον προστίμου 79.357,08€, συνολικού ποσού 238.071,19€. Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο προσφεύγων, ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κατά την κρινόμενη περίοδο, φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τις οφειλές ΦΠΑ, σύμφωνα με τις διατάξεις περί αλληλέγγυας ευθύνης (άρθρο 49 ν 5104/2024). Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί παραίτησης, έλλειψης ανάμειξης στη διοίκηση/διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων και πλαστογραφίας της υπογραφής του, δεν έγιναν δεκτοί, καθώς είναι αρμοδιότητα των δικαστηρίων να κρίνουν το θέμα της πλαστογράφησης και μέχρι την έκδοση της παρούσας απόφασης δεν υφίστατο σχετική δικαστική απόφαση.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου σχετικά με τη φορολογική μεταχείριση του εισοδήματος του προσφεύγοντος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων ζήτησε να φορολογηθεί ως έχων σχέση εξαρτημένης εργασίας, καθώς το σύνολο των ακαθάριστων εσόδων του προερχόταν αποκλειστικά από σύμβαση παροχής υπηρεσιών με έναν εργοδότη (Ο.Τ.Α. - Δήμος) και δεν διατηρούσε επαγγελματική εγκατάσταση. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες ήταν εξαρτημένες, βάσει των στοιχείων του Δήμου (καθημερινό ωράριο, επίβλεψη, κάλυψη δαπανών από τον Ο.Τ.Α.), και επομένως, υπάγονται στις διατάξεις της περ. β΄ της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013. Αποφασίστηκε η διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, με φορολόγηση βάσει της κλίμακας μισθωτής εργασίας.

Η απόφαση 999 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ιδιώτη ιατρού (ψυχιάτρου) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022, οι οποίες του επέβαλαν συνολικές οφειλές περίπου €30.000. Ο έλεγχος διαπίστωσε σημαντικές πιστώσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς, κυρίως μέσω καταθέσεων μετρητών, τις οποίες ο προσφεύγων δήλωσε ότι προέρχονταν από τον τζίρο της επιχείρησής του αλλά δεν είχαν δηλωθεί. Ο κύριος ισχυρισμός του για ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών απορρίφθηκε. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι το υπολογιζόμενο διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα σε μετρητά (€175.586,64) ήταν σημαντικά μικρότερο από το κεφάλαιο που διατηρούσε ήδη σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην αλλοδαπή (€343.273,47) την 01-01-2021, συνεπώς δεν υπήρχε διαθέσιμο υπόλοιπο προς αιτιολόγηση των νέων καταθέσεων.

Η απόφαση 761/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φερόμενου αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά Οριστικής Πράξης Επιβολής Προστίμου 75.000,00€ για το φορολογικό έτος 2020, η οποία επιβλήθηκε στην εταιρεία λόγω μη τήρησης λογιστικών αρχείων (άρθρο 57 παρ. 2 Ν. 5104/2024). Ο προσφεύγων προέβαλε ισχυρισμούς περί πλαστογραφίας, παραίτησης και έλλειψης πραγματικής διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το πρόστιμο αυτό είναι αυτοτελές και, σύμφωνα με την Εγκύκλιο Ε. 2173/2020, δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη για τα αυτοτελή πρόστιμα. Κατά συνέπεια, η προσφυγή έγινε μερικώς αποδεκτή και η αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για το πρόστιμο απορρίφθηκε, ενώ η οριστική φορολογική υποχρέωση των 75.000,00€ του νομικού προσώπου διατηρήθηκε.

Η παρούσα απόφαση απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από πρόσωπο με Α.Φ.Μ. ... κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και προστίμων, οι οποίες εκδόθηκαν σε βάρος εταιρείας για τις φορολογικές περιόδους 2017 έως 2021. Ο προσφεύγων, ο οποίος είχε οριστεί προσωρινά μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, φερόταν ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο. Ο έλεγχος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΑΤΤΙΚΗΣ προσδιόρισε Φ.Π.Α. με κάθε διαθέσιμο μέσο (λόγω μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων) και δεν αναγνώρισε την έκπτωση Φ.Π.Α. εισροών. Ο προσφεύγων ισχυριστήκε έλλειψη ευθύνης λόγω μη αποδοχής του διορισμού του και μη άσκησης πραγματικής διοίκησης, προσκομίζοντας Εξώδικη Δήλωση. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τελικά την προσφυγή του.