Η απόφαση 525/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου, επικυρώνοντας δύο Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Δωρεάς του 2014. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αξία των τεσσάρων οικοπέδων που απέκτησε με δωρεά, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να εκτιμηθούν ως αγροτεμάχια, καθώς ο οικισμός στον οποίο ανήκουν εντάσσεται στους κατολισθαίνοντες και η οικοδομησιμότητα έχει προσωρινά ανασταλεί από το 2012, καθιστώντας τα συγκριτικά στοιχεία του ελέγχου αόριστα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος έλαβε υπόψη τα μειονεκτήματα, αλλά βάσισε τον επαναπροσδιορισμό της αξίας σε συγκριτικά στοιχεία μεταβιβάσεων της ίδιας περιοχής, προχωρώντας μάλιστα σε μείωση της αξίας λόγω παραγόντων όπως η έντονη κλίση ή η θέση στο άκρο του οικισμού. Δεδομένου ότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε νέα στοιχεία που να θεμελιώνουν χαμηλότερη αξία, οι διαπιστώσεις του ελέγχου κρίθηκαν βάσιμες.

Η απόφαση 41/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πολλαπλών Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ (2012-2021) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Οι πράξεις αυτές καταλόγιζαν στον προσφεύγοντα σημαντικές διαφορές φόρου, πρόσθετο φόρο/πρόστιμα και εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά ποσά που υπερβαίνουν τις 400.000€), προερχόμενα κυρίως από προσαύξηση περιουσίας λόγω άγνωστης πηγής. Ο προσφεύγων αιτήθηκε ακύρωση των πράξεων, προβάλλοντας λόγους παραγραφής και εσφαλμένης εκτίμησης στοιχείων (ιδίως πιστώσεις που σχετίζονται με εξυπηρέτηση συναδέλφου μηχανικού με δεσμευμένους λογαριασμούς). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την υπό κρίση προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη (πρώτη) ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, παραβιάζοντας το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας που επιτρέπει μόνο μία προσφυγή κατά της ίδιας πράξης.

Η απόφαση 1246/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου (ύψους €250,00 έκαστη) από την Δ.Ο.Υ. Βόλου για το φορολογικό έτος 2021. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι παραβάσεις έγιναν λόγω της περιόδου του κορωνοϊού και ότι δεν υπήρχε δόλος φοροδιαφυγής, καθώς ο οφειλόμενος φόρος ήταν μικρός. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προγενέστερα ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί κατ' ουσία και είχε απορριφθεί ως αβάσιμη. Συνεπώς, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Η απόφαση 410/2025 απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019) και Φ.Π.Α. (περιόδου 2018), που εκδόθηκαν από την Δ.Ο.Υ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ. Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών, οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ηλεκτρονικά στις 09/09/2024 και θεωρήθηκαν νομίμως κοινοποιηθείσες στις 20/09/2024 (μετά την πάροδο 10 ημερών). Η 30ήμερη προθεσμία για την υποβολή της προσφυγής, βάσει του άρθρου 72, παρ. 1 του ν. 5104/2024, έληγε στις 21/10/2024. Επειδή η ενδικοφανής προσφυγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, κρίνεται ως απαράδεκτη και απορρίπτεται.

Η Απόφαση 1240/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Λάρισας για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε το προσωρινό διορθωτικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος και το σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου, υποστηρίζοντας ότι οι καταθέσεις μικροποσών σε τραπεζικούς λογαριασμούς συνιστούσαν εισόδημα από την άσκηση οικογενειακής επιχείρησης (εκμετάλλευση υπεραστικού λεωφορείου) το οποίο ήδη είχε φορολογηθεί. Η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις (σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου και προσωρινός διορθωτικός προσδιορισμός) δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων προβλέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής βάσει του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής μιας επιχείρησης κατά Οριστικών Πράξεων του Προϊσταμένου του 4ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ, οι οποίες καταλόγιζαν διαφορές φόρου Εισοδήματος, Φ.Π.Α., Τελών Χαρτοσήμου και σχετικά πρόστιμα για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2024. Η επιχείρηση ζητούσε την ακύρωση των πράξεων ισχυριζόμενη εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου, έλλειψη αιτιολογίας και ότι οι καταλογισθείσες αποκρυβείσες αξίες αφορούσαν εκδόσεις απλών αποδείξεων είσπραξης προκαταβολών, και όχι έσοδα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι διαπιστώσεις του ελέγχου ήταν βάσιμες, δεδομένου ότι οι εισπράξεις αφορούσαν τμηματικές καταβολές για παρασχεθείσες υπηρεσίες/προϊόντα χωρίς έκδοση φορολογικών στοιχείων, και ότι η απομείωση των εμπορευμάτων δεν ήταν επαρκώς τεκμηριωμένη.

Η απόφαση 488/31.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνεταιρισμού κατά πολλαπλών πράξεων της φορολογικής διοίκησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών, ταμειακών βεβαιώσεων, οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕ 2023) ύψους €26.396,23 και πράξης επιβολής προστίμου €500 (ΦΕ 2024). Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προσβολές κατά των ταμειακών πράξεων ήταν απαράδεκτες, καθώς ανάγονται στο στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και επιλύονται με ανακοπή. Επιπλέον, η προσφυγή κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου και προστίμου κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση των πράξεων στις 29.10.2024, με αποτέλεσμα την συνολική απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η Απόφαση 294 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατοίκου εξωτερικού κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου και επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2018, ύψους 1.912,36€ και 100,00€ αντίστοιχα. Οι πράξεις εκδόθηκαν οίκοθεν από τη Δ.Ο.Υ. Α΄ΠΕΙΡΑΙΑ, καθώς η προσφεύγουσα δεν είχε δηλώσει εισοδήματα αλλοδαπής προέλευσης (Τσεχία) 15.223,14€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα εισοδήματα είχαν ήδη φορολογηθεί στην Τσεχία βάσει ΣΑΔΦ. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή στις 24/10/2024 ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, καθώς η νόμιμη προθεσμία των 60 ημερών, η οποία έληγε την 8η/5/2024, είχε ήδη παρέλθει.

Η απόφαση 682/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης «.................. Ι.Κ.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 28.11.2024. Οι αρχικές πράξεις επέβαλαν φόρους και πρόστιμα, κυρίως λόγω διαπίστωσης ποσοτικών ελλειμμάτων αποθεμάτων και μη αναγνώρισης δαπανών προς έκπτωση. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί (Απόφαση 681/28.04.2024). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση προσφυγή απορρίφθηκε, καθώς ασκείται για δεύτερη φορά κατά των ίδιων προσβαλλόμενων πράξεων, γεγονός που την καθιστά απαράδεκτη βάσει του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων είχε καταθέσει την προσφυγή στρεφόμενος κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, που εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Πατρών για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις αυτές του καταλόγισαν συνολικά προς καταβολή φόρο εισοδήματος και πρόστιμα ύψους €29.959,62 (2018) και €43.409,66 (2019), καθώς και πιστωτικά υπόλοιπα ΦΠΑ για έκπτωση. Η εν λόγω προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, διότι διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη ασκήσει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί, παραβιάζοντας την αρχή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας περί απαγόρευσης άσκησης δεύτερης προσφυγής.