Η απόφαση 686/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος, ιδιοκτήτη επιχείρησης λιανικού εμπορίου σουπερμάρκετ, κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογική αρχή προσδιόρισε τα έσοδα του προσφεύγοντος με την έμμεση μέθοδο της «αρχής των αναλογιών», καθώς το δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των οικογενειακών δαπανών διαβίωσης (αρνητική διαφορά 51.179,92€). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η εφαρμογή της μεθόδου ήταν μεθοδολογικά εσφαλμένη, καθώς το δείγμα μικτού κέρδους πάρθηκε το 2024 και δεν ήταν αντιπροσωπευτικό του 2018, λόγω σημαντικής αύξησης των λειτουργικών εξόδων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας αξιόπιστη την αναλογία μικτού κέρδους 1,29 που εφάρμοσε ο έλεγχος και επιβεβαίωσε τη συνολική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση 81 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης λιανικού εμπορίου ειδών παντοπωλείου κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 (12.947,48 €) και 2019 (8.772,06 €). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε νόμιμη την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής ανάλυσης ρευστότητας από το 2ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθώς το δηλωθέν εισόδημα ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των προσωπικών και οικογενειακών δαπανών. Απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καταβολής χρημάτων από τους γονείς της με τη μορφή άτυπου δανείου ως αναπόδεικτους. Επίσης, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη ως προς τις μη εκτελεστές πράξεις (σημείωμα διαπιστώσεων, προσωρινός προσδιορισμός).

Η απόφαση 556/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης ατομικής οντότητας (λιανικό εμπόριο ειδών ιματισμού) κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής ελέγχου της «αρχής των αναλογιών» από τη Δ.Ο.Υ. Τρικάλων, καθώς διαπιστώθηκε ότι το δηλούμενο οικογενειακό εισόδημα ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των οικογενειακών δαπανών διαβίωσης. Αποφάνθηκε ότι ο προσδιορισμός του σταθμισμένου Συντελεστή Μικτού Κέρδους επί κόστους (1,3758 για το 2018 και 1,3703 για το 2019) ήταν αξιόπιστος. Απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παντελούς έλλειψης αιτιολογίας, εσφαλμένης επιλογής μεθόδου, εσφαλμένης εκτίμησης του σταθερού αποθέματος και εκπρόθεσμης έκδοσης των πράξεων.

Η απόφαση 821/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η φορολογική αρχή (1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης) εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ελέγχου της ανάλυσης ρευστότητας, διαπιστώνοντας ότι το δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα της προσφεύγουσας (ατομική επιχείρηση) ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης. Προσδιορίστηκε αποκρυβείσα ύλη ύψους 113.975,38€ (2018) και 156.614,19€ (2019), η οποία φορολογήθηκε ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας περί μη νόμιμης εφαρμογής έμμεσων τεχνικών, λανθασμένου προσδιορισμού διαθέσιμων μετρητών έναρξης και μη συμψηφισμού παλαιών ζημιών απορρίφθηκαν. Ως εκ τούτου, διατηρήθηκαν τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου, προστίμου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης (συνολικά 64.053,09€ για το 2018 και 88.996,52€ για το 2019).

Η απόφαση 7/03-01-2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Πρέβεζας. Η φορολογική αρχή εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ελέγχου της «ανάλυσης ρευστότητας» βάσει του άρθρου 28 του Ν. 4172/2013, καθώς το δηλωθέν εισόδημα του φορολογούμενου κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης το 2018 και υπήρξαν παραβάσεις μη έκδοσης στοιχείων το 2019. Διαπιστώθηκε μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη (προσαύξηση περιουσίας) ύψους €150.277,28 και €23.812,76 αντίστοιχα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί παραβίασης της προηγούμενης ακρόασης και παραγραφής.

Η απόφαση 776 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός επιχειρηματία με δραστηριότητα στο χονδρικό εμπόριο ξυλείας, κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η Φορολογική Διοίκηση διαπίστωσε αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη (προσαύξηση περιουσίας) ύψους €84.545,86 για το 2018 και €77.249,42 για το 2019, εφαρμόζοντας την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας, καθώς το δηλωθέν εισόδημα ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε παραβίαση ουσιώδους τύπου και εσφαλμένη απόρριψη της αιτιολόγησης των τραπεζικών πιστώσεων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας νόμιμη την εφαρμογή της έμμεσης μεθόδου και την καταλόγιση των μη καλυφθεισών πρωτογενών πιστώσεων ως κέρδος από επιχειρηματική δραστηριότητα, διατηρώντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό στα €47.761,07 για το 2018 και €42.800,43 για το 2019.

Η απόφαση 253 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019. Η πράξη είχε προσδιορίσει διαφορά φόρου 4.782,96 € πλέον προστίμου 2.391,48 €. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (τεχνική ανάλυσης ρευστότητας) για τον προσδιορισμό του εισοδήματος, καθώς το δηλωθέν εισόδημα της ατομικής επιχείρησης (υπηρεσίες καφετέριας) ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και υπήρχαν διαπιστωμένες παραβάσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αρμοδιότητας του ΚΕΦΟΜΕΠ (η αρμοδιότητα κρίθηκε νόμιμη λόγω της αξίας της ακίνητης περιουσίας άνω του 1.500.000,00 €) και περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών, επικυρώνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων των φορολογικών ετών 2016 και 2017, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Λάρισας. Η αρχική απόφαση της ΔΕΔ είχε απορρίψει την προσφυγή ως εκπρόθεσμη, αλλά το Διοικητικό Πρωτοδικείο Λάρισας ακύρωσε την απόφαση αυτή και ανέπεμψε την υπόθεση για κατ' ουσία εξέταση, κρίνοντας ότι η προσφυγή ήταν εμπρόθεσμη. Κατά την ουσιαστική εξέταση, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος. Η Φορολογική Αρχή επιβεβαιώθηκε ότι νόμιμα εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας, καθώς πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του Ν. 4172/2013 (ανεπαρκές δηλωθέν εισόδημα για κάλυψη δαπανών διαβίωσης και ύπαρξη παραβάσεων). Η απόφαση επιβεβαίωσε φόρο και πρόστιμα συνολικού ποσού 96.117,49€, προερχόμενα από προσαύξηση περιουσίας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 15.566,99 € και 48.621,39 € αντίστοιχα. Ο έλεγχος εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας επειδή το δηλούμενο οικογενειακό εισόδημα του προσφεύγοντα (π.χ., 4.969,15 € το 2018) κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης (18.119,49 € το 2018). Η απόφαση απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα περί αοριστίας της έκθεσης, μη πλήρωσης των προϋποθέσεων έμμεσου ελέγχου, και ανακρίβειας των καταναλωτικών δαπανών, επιβεβαιώνοντας έτσι τα αρχικά πορίσματα του ελέγχου και τα καταλογιζόμενα ποσά.

Η απόφαση 411/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει τα ακαθάριστα έσοδα της ατομικής επιχείρησης, χρησιμοποιώντας την έμμεση τεχνική της αρχής των αναλογιών, καθώς το δηλωθέν εισόδημα (€5.882,90) υπολειπόταν των προσωπικών δαπανών διαβίωσης (€9.948,04). Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η εφαρμογή της έμμεσης μεθόδου ήταν νόμιμη και αιτιολογημένη. Απέρριψε επίσης ισχυρισμούς περί παραβίασης ουσιώδους τύπου, αβάσιμους υπολογισμούς, μη εκπεσιμότητα ορισμένων δαπανών λόγω εξόφλησης με μετρητά, καθώς και τη νομιμότητα των επιβληθέντων προστίμων και της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης.