Η απόφαση 526/01-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατοίκου Γερμανίας κατά των πράξεων απόρριψης της Δ.Ο.Υ. Σερρών. Ο προσφεύγων ζήτησε τη διαγραφή οφειλών ΕΝΦΙΑ ετών 2014-2018, λόγω πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης, καθώς είχε πωλήσει το ακίνητο από το 2007, υποβάλλοντας εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9. Η Δ.Ο.Υ. απέρριψε τις δηλώσεις λόγω παραγραφής. Η Δ.Ε.Δ. αποφάσισε ότι, βάσει του άρθρου 74 του ν. 5104/2024 για την ακύρωση πράξεων λόγω πρόδηλης έλλειψης υποχρέωσης, η αίτηση του προσφεύγοντα ήταν εμπρόθεσμη μετά την ενημέρωσή του το 2023. Συνεπώς, ακυρώθηκαν οι πράξεις απόρριψης και διαγράφηκαν οι βεβαιωμένες οφειλές ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2015-2018. Η απόρριψη για το έτος 2014 επικυρώθηκε, καθώς η αντίστοιχη πράξη διοικητικού προσδιορισμού εκδόθηκε πριν την 01/12/2014 και εξαιρείται από τις ρυθμίσεις του ν. 5104/2024.

Η απόφαση 730 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από φορολογούμενη (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου τροφίμων) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της φορολογούμενης σχετικά με τη μη αναγνώριση δαπανών άνω των 500€ που εξοφλήθηκαν με μετρητά, κρίνοντας ότι οι σχετικοί περιορισμοί του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 εφαρμόζονται. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών ελέγχου (ανάλυση ρευστότητας) για το 2018, καθώς το ποσό των προσωπικών δαπανών δεν καλυπτόταν από τα δηλωθέντα οικογενειακά εισοδήματα. Έγινε δεκτή μόνο (ως δεύτερος ισχυρισμός) η αναγνώριση μίας δαπάνης 609,93€, η οποία αποδείχθηκε ότι εξοφλήθηκε με χρεωστική κάρτα. Ωστόσο, η μερική αυτή αποδοχή δεν επηρέασε τα τελικά καταλογισθέντα ποσά για το 2018 λόγω της εφαρμογής των έμμεσων μεθόδων προσδιορισμού.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κληρονόμου κατά της άρνησης του Κέντρου Φορολογίας Κεφαλαίου (ΚΕ.ΦΟ.Κ.) Θεσσαλονίκης να παραλάβει τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων για τα έτη 2015 έως 2019 και να επανεκκαθαρίσει τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι το επίμαχο ακίνητο είχε μεταβιβαστεί από τη θανούσα το 2010, συνιστώντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Παρόλο που η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα λόγω παραγραφής, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία πραγματικής κοινοποίησης των πράξεων προσδιορισμού φόρου στην αποβιώσασα. Δεδομένου ότι ο κληρονόμος έλαβε γνώση των οφειλών μόλις τον Δεκέμβριο του 2024, το αίτημα κρίθηκε ότι υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας του άρθρου 74 του ΚΦΔ. Επομένως, ακυρώνεται η αρνητική απάντηση του ΚΕ.ΦΟ.Κ. και διατάσσεται η αποδοχή των δηλώσεων και η επανεκκαθάριση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. των εν λόγω ετών.

Η απόφαση 723 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή νομικού προσώπου (Δήμου, ως καθολικού διαδόχου καταργηθέντος ΝΠΔΔ). Ο προσφεύγων ζητούσε την επανεκκαθάριση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα φορολογικά έτη 2014 και 2015, επικαλούμενος το δεδικασμένο απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου που αφορούσε την απαλλαγή του από τον φόρο λόγω «ιδιοχρησιμοποίησης» για τα έτη 2016-2021, καθώς και την παραγραφή του δικαιώματος επιβολής φόρου από το Δημόσιο για τα πρώτα έτη. Η ΔΕΔ επικύρωσε την αρνητική απάντηση της Δ.Ο.Υ. Αγίου Νικολάου, κρίνοντας ότι το δεδικασμένο περιορίζεται στα έτη 2016-2021 και ότι ο ισχυρισμός περί παραγραφής είναι νόμω αβάσιμος, βάσει της ΠΟΛ.1114/2016, διότι ο φορολογούμενος υπέβαλε οικειοθελώς τις αρχικές δηλώσεις Ε9 το 2021, μετά τη λήξη της προθεσμίας παραγραφής για τα έτη 2014 και 2015, συνιστώντας εκ του νόμου παραίτηση από το δικαίωμα της παραγραφής.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογούμενης κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου, σχετικά με τον χαρακτηρισμό του εισοδήματός της για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε να φορολογηθεί ως μισθωτή (εξαρτημένη εργασία) αντί ως ασκούσα επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς το 100% του εισοδήματός της προερχόταν από σύμβαση με τον Δήμο Ρεθύμνου και δεν διέθετε επαγγελματική εγκατάσταση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκρινε ότι, βάσει των πραγματικών δεδομένων και προηγούμενων εγγράφων του Δήμου που επιβεβαίωναν τον εξαρτημένο χαρακτήρα των υπηρεσιών (σχέση εξαρτημένης εργασίας), συντρέχουν οι προϋποθέσεις της περ. β΄ της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε την αρνητική απάντηση και διέταξε τη Δ.Ο.Υ. να διενεργήσει νέα εκκαθάριση με βάση την κλίμακα φορολογίας εισοδήματος μισθωτών.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. ΙΓ’ Αθηνών να τροποποιήσει την Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2016, επικαλούμενη παραγραφή. Η Δ.Ο.Υ. είχε εκδώσει την πράξη στις 08-11-2022 λόγω αδήλωτων μερισμάτων από τις ΗΠΑ, επιβάλλοντας επιπλέον φόρο, χωρίς όμως να λάβει υπόψη τον παρακρατηθέντα φόρο στην αλλοδαπή. Η προσφεύγουσα προσκόμισε βεβαίωση της Φορολογικής Αρχής των ΗΠΑ, που απέδειξε παρακράτηση φόρου ύψους $1.764,18. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα τροποποίησης υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας (άρθρο 74 Ν. 5104/2024) και ότι ο ισχυρισμός περί έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης (πίστωση φόρου αλλοδαπής) είναι βάσιμος. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ αποδέχεται την προσφυγή και διατάσσει την τροποποίηση και επανεκκαθάριση της δήλωσης του 2016, ώστε να συμπεριληφθεί η παρακράτηση φόρου.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ. Η προσφεύγουσα, η οποία παρείχε υπηρεσίες εκπαίδευσης βάσει δύο συμβάσεων έργου, ισχυρίστηκε ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Κ.Φ.Ε., ώστε να φορολογηθεί ως μισθωτή και όχι ως ασκούσα εμπορική επιχείρηση. Η ΔΕΔ αποδέχεται την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Ν. 4172/2013 (εισόδημα από μισθωτή εργασία) και εντέλλει τη Δ.Ο.Υ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ να διενεργήσει νέα εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το έτος 2023, σύμφωνα με την κλίμακα των μισθωτών.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € για το φορολογικό έτος 2014. Η υπόθεση αφορά φορολογούμενη κάτοικο Ελλάδας που έλαβε συντάξεις από τη Γερμανία, ύψους 23.036,02 €, οι οποίες προστέθηκαν οίκοθεν στο φορολογητέο εισόδημά της από τη Δ.Ο.Υ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η αποκλειστική αρμοδιότητα φορολόγησης ανήκει στη Γερμανία βάσει της ΣΑΔΦ, καθώς παρείχε υπηρεσίες σε γερμανικό δημόσιο φορέα. Μετά από αναπομπή της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο λόγω αρχικής απόρριψης ως εκπρόθεσμης, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τελικά τους ισχυρισμούς της ως αναπόδεικτους, καθώς δεν προσκομίστηκαν έγγραφα που να πιστοποιούν το νομικό καθεστώς του ασφαλιστικού φορέα ή τον τομέα (δημόσιο/ιδιωτικό) προηγούμενης απασχόλησης, απαραίτητα για την εφαρμογή της ΣΑΔΦ. Επικυρώθηκε το τελικό χρεωστικό ποσό των 4.139,03 €.

Η απόφαση (Αριθμός 1194/26-06-2025) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά 132 πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 54 Ν.4174/2013) ύψους 100€ έκαστη, συνολικού ποσού 13.200€, που εκδόθηκαν από τον προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης για το φορολογικό έτος 2016. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας. Κατόπιν παραπομπής της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, η Δ.Ε.Δ. αποφάσισε την επικύρωση 49 πράξεων προστίμου και την ακύρωση 83 πράξεων, επικαλούμενη κυρίως την έλλειψη υποχρέωσης υποβολής ηλεκτρονικών δηλώσεων για μισθώσεις που είχαν λήξει ή είχαν κατατεθεί εμπρόθεσμα στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. πριν την 01/01/2014, ή για δηλώσεις που θεωρήθηκαν εμπρόθεσμες λόγω αναπροσαρμογών που έγιναν μετά το 2016 ή την εφαρμογή της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00€ εκ μέρους του Διοικητή της ΑΑΔΕ, που επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της αρχικής δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) έτους 2023. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι η καθυστέρηση (η δήλωση υποβλήθηκε 11-01-2024) οφειλόταν στην τυχαία ενημέρωσή της περί της ύπαρξης διαθήκης της θανούσας θείας της τον Ιούλιο του 2023 και στις επακόλουθες καθυστερήσεις λόγω της διαδικασίας αποδοχής κληρονομιάς. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας το πρόστιμο. Σύμφωνα με τη ΔΕΔ, τα πρόστιμα για διαδικαστικές παραβάσεις αποτελούν δέσμια ενέργεια της φορολογικής αρχής, και για την επιβολή τους δεν απαιτείται εξέταση της υποκειμενικής υπαιτιότητας ή δόλου του υπόχρεου.