Η απόφαση 354/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 (ύψους 2.981,19€) της Δ.Ο.Υ. Νέων Μουδανιών. Η προσφεύγουσα ζητούσε την αναγνώριση και αφαίρεση φόρου 1.311,84€ που κατέβαλε στο Βέλγιο για σύνταξη, επικαλούμενη τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) Ελλάδος-Βελγίου. Η Δ.Ο.Υ. είχε μηδενίσει το ποσό του φόρου αλλοδαπής (κωδικός 651), καθώς έκρινε ότι η Ελλάδα είχε αποκλειστικό δικαίωμα φορολόγησης βάσει των διατάξεων της ΣΑΔΦ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι, αν και προσκομίστηκε εκκαθαριστικό σύνταξης με επισημείωση της Χάγης, η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε τα απαραίτητα δικαιολογητικά που να αποδεικνύουν τον τομέα (δημόσιο ή ιδιωτικό) εργασίας, προκειμένου να κριθεί η υπαγωγή των συντάξεων στο άρθρο 18 ή 19 της ΣΑΔΦ και κατά συνέπεια το δικαίωμα πίστωσης φόρου. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναπόδεικτος.

Η απόφαση 981/2025 αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογούμενου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (φορολογικό έτος 2018) της Δ.Ο.Υ. Καρδίτσας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον προσδιορισμό του παγκόσμιου εισοδήματός του, ισχυριζόμενος ότι η Φορολογική Αρχή συνυπολόγισε διπλά εισοδήματα (από μισθωτές υπηρεσίες) που καταβλήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά φορολογήθηκαν στη Νότια Αφρική λόγω απόσπασης. Η ΔΕΔ διαπίστωσε εν μέρει βάσιμο τον ισχυρισμό περί ελλιπούς αιτιολογίας και διέταξε την τροποποίηση της πράξης, επαναπροσδιορίζοντας το συνολικό φορολογητέο εισόδημα στον κωδικό 389 σε €643.968,00 και τον φόρο αλλοδαπής (κωδικός 651) σε €146.510,75, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς περί παραβίασης των αρχών χρηστής διοίκησης και δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Η απόφαση 279/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 από τη Δ.Ο.Υ. Τρικάλων. Η προσφεύγουσα ζητούσε την αναγνώριση έκπτωσης φόρου 50% (κωδικός 036) λόγω σύναψης σύμβασης συμβολαιακής γεωργίας (άρθρο 15 Ν. 4935/2022) μέσω υποβολής τροποποιητικής δήλωσης. Η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα, κρίνοντας ότι η Δήλωση Στοιχείων Σύμβασης Συμβολαιακής Γεωργίας υποβλήθηκε εκπρόθεσμα (06/09/2024), ενώ η καταληκτική ημερομηνία για το φορολογικό έτος 2023 ήταν η 31.3.2024. Επειδή η ενδιαφερόμενη δεν απέδειξε λόγους ανωτέρας βίας για την καθυστέρηση, η απόφαση της Δ.Ο.Υ. κρίθηκε ορθή και η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας το τελικό χρεωστικό ποσό των 13.565,77 €.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος επανεκκαθάρισης της τροποποιητικής δήλωσης Φορολογίας Εισοδήματος Νομικών Προσώπων φορολογικού έτους 2021. Η προσφεύγουσα ζητούσε την έντοκη επιστροφή φόρου αλλοδαπής ύψους 250.341,24 €, που είχε καταβληθεί στην Τουρκία για μερίσματα και δεν είχε αναγνωριστεί προς έκπτωση. Η εταιρεία επικαλέστηκε αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αναγνωριστεί το συνολικό ποσό. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι, βάσει του άρθρου 9 του ν.4172/2013 και της οικείας Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) Ελλάδας-Τουρκίας, το ποσό του φόρου που εκπίπτει (κωδ. 619) περιορίζεται στο ποσό του φόρου που αναλογεί για το εισόδημα αυτό στην Ελλάδα (116.376,06 €), καθώς δεν προέκυψε επαρκές ποσό φόρου στο συνολικό φορολογητέο εισόδημα για να χωρέσει η έκπτωση ολόκληρου του αλλοδαπού φόρου.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία επικύρωσε χρεωστικό ποσό 777,00€. Η προσφεύγουσα, εποχιακή εργάτρια, ζητούσε την ακύρωση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης ως κάτοικος Ελλάδος, ισχυριζόμενη ότι δικαιούται εκπτώσεις εισοδήματος και μειώσεις φόρου (όπως το αφορολόγητο). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα ήταν φορολογική κάτοικος Αλβανίας. Καθώς η Αλβανία δεν αποτελεί κράτος μέλος της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ., κρίθηκε ότι δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του άρθρου 20 του ν. 4172/2013, οι οποίες επιτρέπουν μειώσεις φόρου για κατοίκους αλλοδαπής (ΕΕ/ΕΟΧ) υπό προϋποθέσεις. Συνεπώς, οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.

Η απόφαση 257/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από εκ διαθήκης κληρονόμο, η οποία ζητούσε την ακύρωση πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου να εκδώσει τις πράξεις είχε παραγραφεί (θάνατος 2017). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν συνεπεία δικής της υποβολής συμπληρωματικής δήλωσης (Σεπτέμβριος 2024) για νέα, αδήλωτα ακίνητα, μετά από εντολή ελέγχου. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις, επιβεβαιώνοντας συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση 36.668,19€ (συμπεριλαμβανομένων προστίμων).

Η απόφαση 1199/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογούμενου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση της πράξης επειδή η ΔΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ διέγραψε ποσό φόρου 7.602,96€ που δηλώθηκε ως παρακρατηθείς στην αλλοδαπή (κωδικός 683). Η ΔΕΔ ακύρωσε την πράξη αποκλειστικά λόγω τυπικής πλημμέλειας. Συγκεκριμένα, η φορολογική αρχή παρέλειψε να παράσχει σαφή και επαρκή αιτιολογία για τον προσδιορισμό του φόρου με στοιχεία διαφορετικά από αυτά της δήλωσης, παραβιάζοντας το άρθρο 76 του ΚΦΔ. Καλείται ο Προϊστάμενος της ΔΟΥ να εκδώσει νέα πράξη σύμφωνα με το σκεπτικό.

Η απόφαση 492/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της άρνησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ηγουμενίτσας να διενεργήσει εκκαθάριση της 2ης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος οικονομικού έτους 2008, λόγω μη απόδειξης του επικαλούμενου ποσού ανάλωσης κεφαλαίου. Ο προσφεύγων ζητούσε την αύξηση του δηλωθέντος κεφαλαίου (κωδικός 787) από €68.124,96 σε €137.226,96. Η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία (δηλώσεις και εκκαθαριστικά) για τη σχηματισμό του κεφαλαίου των ετών 1993-1995, στα οποία περιλαμβάνονται και οι δαπάνες που λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό του διαθέσιμου κεφαλαίου. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της απόφασης της Δ.Ο.Υ.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε εταιρεία κατά της σιωπηρής απόρριψης της δήλωσης επιφύλαξης του Προϊσταμένου του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η διαφορά αφορά τη μη αναγνώριση δαπανών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας για το φορολογικό έτος 2021. Ενώ η εταιρεία ζητούσε την αναγνώριση δαπανών συνολικού ύψους 832.568,30 ευρώ, η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας με τελική βεβαίωση (22/05/2024) αναγνώρισε μόνο 259.110,57 ευρώ. Η εταιρεία υπέβαλε τροποποιητική δήλωση με επιφύλαξη για το υπολειπόμενο ποσό των 573.457,73 ευρώ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η προσαύξηση των φορολογητέων κερδών ήταν ορθή, καθώς η φορολογική αναγνώριση των δαπανών εξαρτάται αποκλειστικά από τη βεβαίωση της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας.

Η απόφαση (Αριθμ. 1319/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Δ’ Θεσσαλονίκης. Ο προσφεύγων ζητούσε τη μείωση του δηλωθέντος ποσού δαπάνης απόκτησης ακινήτων (κωδικός 735) από €261.222,82 σε €13.222,82 για το φορολογικό έτος 2020. Υποστήριξε ότι η αγορά ακινήτου των €251.000,00 δεν έγινε με χρηματική καταβολή, αλλά μέσω συμψηφισμού χρέους από σύμβαση δανείου του 2014. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας την απόφαση της Δ.Ο.Υ., καθώς ο συμψηφισμός δεν αποδεικνυόταν επαρκώς (απουσία δήλωσης του δανείου του 2014 και ασαφή δικαιολογητικά), και ο προσφεύγων ζητούσε απλώς μείωση του τεκμηρίου.