Η Απόφαση 228/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από κληρονόμο κατά Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής Υπερημερίας, ποσού 4.819,32€, που αφορούσε οφειλές της αποβιώσασας μητέρας του. Ο προσφεύγων ζήτησε τη διαγραφή των οφειλών και των προσαυξήσεων, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε ενημερωθεί εγκαίρως για την ύπαρξή τους. Η Διεύθυνση απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη. Η απόρριψη βασίστηκε στο σκεπτικό ότι η εν λόγω πράξη (Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και όχι στον προσδιορισμό του φόρου, συνεπώς η αμφισβήτησή της δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών μέσω ενδικοφανούς προσφυγής (άρθρο 72 ΚΦΔ).

Η υπ' αριθμόν 2 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ηλεκτρονική απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής. Ο προσφεύγων είχε στραφεί κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της ΔΟΥ Αγρινίου, συνολικού ποσού 87.370,29 ευρώ (53.825,15 ευρώ βασική οφειλή και 33.545,14 ευρώ πρόσθετος φόρος και τόκος). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Οι λόγοι απόρριψης επικεντρώθηκαν στο ότι η ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια των άρθρων 36 και 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν προσβάλλεται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 536/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της υπ' αριθμόν ...... ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, η οποία αφορούσε συνολικό ποσό 29.744,89 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου πρόσθετου φόρου και τόκου) λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών θανούσας, της οποίας ο προσφεύγων φέρεται κληρονόμος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, σύμφωνα με τα άρθρα 36 και 44 του ν. 5104/2024. Ως εκ τούτου, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν επιτρέπεται η προσβολή της με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής η οποία στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής – υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ΒΟΛΟΥ, σχετικά με οφειλές των ετών 1997 και 1998, για τις οποίες η προσφεύγουσα βαρύνεται ως κληρονόμος του αποβιώσαντος αδελφού της. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της ειδοποίησης ισχυριζόμενη ότι το δικαίωμα του Δημοσίου για την είσπραξη των οφειλών έχει υποπέσει σε παραγραφή. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, καθότι η ατομική ειδοποίηση καταβολής – υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ, ούτε εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ. Οι πράξεις που εκδίδονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης προσβάλλονται αποκλειστικά με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων.

Η απόφαση (Αριθμός 539) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από κληρονόμο κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής-Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, μέσω της οποίας ενημερώθηκε για ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ποσού 147.415,38 ευρώ του θανόντος. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της ειδοποίησης προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ακύρωση πλασματικής αποδοχής κληρονομιάς λόγω πλάνης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι η Ατομική Ειδοποίηση αποτελεί πράξη που εκδίδεται στο πλαίσιο της διοικητικής εκτέλεσης. Συνεπώς, οι αναφυόμενες διαφορές εξ αυτών των πράξεων ανάγονται στο στάδιο της είσπραξης και πρέπει να επιλύονται μέσω ανακοπής ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου.

Η απόφαση 481/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από πολίτη κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η ειδοποίηση αφορούσε οφειλές 5.097,64€ για ληξιπρόθεσμα τέλη κυκλοφορίας παρελθόντων ετών, τα οποία βαρύνουν τον προσφεύγοντα ως κληρονόμο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι στερείται αρμοδιότητας, καθώς: α) η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, όπου προβλέπεται άσκηση ανακοπής (άρθρο 65 ΚΕΔΕ, άρθρο 217 ΚΔΔ), και όχι ενδικοφανούς προσφυγής, και β) τα τέλη κυκλοφορίας δεν αναφέρονται στο Παράρτημα Α' του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν.5104/2024), οπότε δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του.

Η απόφαση 975/23.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας ληξιπρόθεσμων οφειλών του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, ύψους 20.206,42 €, ζητώντας την τροποποίησή της επειδή ισχυριζόταν ότι η οφειλή δεν εμφανιζόταν σωστά στην εφαρμογή της Α.Α.Δ.Ε. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ., η ενδικοφανής προσφυγή εφαρμόζεται σε πράξεις που αφορούν διαφορές ουσίας (καταλογισμός βαρών) και όχι σε πράξεις της διοικητικής εκτέλεσης. Καθώς η ατομική ειδοποίηση έχει μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα και αποτελεί πράξη προ της ενάρξεως της αναγκαστικής εκτέλεσης, η Δ.Ε.Δ. αποφάσισε την απόρριψή της ως απαράδεκτης.

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας, η οποία εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, για φορολογικές οφειλές συνολικού ποσού 10.198,97 ευρώ (εκ των οποίων 3.410,46 ευρώ κεφάλαιο και 6.788,48 ευρώ προσαυξήσεις), του αποβιώσαντος οφειλέτη. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι είχε προβεί σε αποποίηση της σχετικής κληρονομιάς. Η Διεύθυνση έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και οι αναφυόμενες διαφορές δεν επιλύονται μέσω ενδικοφανούς προσφυγής (άρθρο 72 Κ.Φ.Δ.), αλλά με την άσκηση ανακοπής ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τον κληρονόμο της αποβιώσασας συζύγου του, κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Η προσβαλλόμενη πράξη είχε προσδιορίσει επιπλέον χρεωστικό φόρο 9.046,26 € στην αποβιώσασα, βασιζόμενη σε οίκοθεν δήλωση που εκδόθηκε μετά από στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών από τη Γαλλία σχετικά με τόκους αλλοδαπής προέλευσης. Η Φορολογική Διοίκηση είχε υπολογίσει ότι στην αποβιώσασα αντιστοιχούσε το 1/3 των συνολικών τόκων κοινών λογαριασμών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το συνολικό ποσό των τόκων είχε ήδη δηλωθεί από τους τρεις συνδικαιούχους (αυτόν, τη σύζυγό του και τον υιό τους) βάσει της πραγματικής αναλογίας που τους αντιστοιχούσε, υπερκαλύπτοντας το ποσό των τόκων που απεστάλη. Ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος και η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να ανέρχεται στο αρχικό ποσό των 8.835,75 €.

Η απόφαση 483/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 14-11-2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής - Υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, συνολικού ποσού 144.841,21€, η οποία εκδόθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας ως κληρονόμου του πατέρα της. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της ειδοποίησης λόγω πλασματικής αποδοχής κληρονομιάς λόγω πλάνης και ακυρότητας ταμειακής βεβαίωσης. Η Διεύθυνση έκρινε την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη, καθώς η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και πρέπει να επιλυθεί με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 217 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ., και όχι μέσω της διαδικασίας ενδικοφανούς προσφυγής του ΚΦΔ.