Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν βάσει έκθεσης μερικού φορολογικού ελέγχου. Ο έλεγχος είχε εφαρμόσει έμμεσες τεχνικές (Ανάλυση Ρευστότητας) λόγω προσαύξησης περιουσίας και ανεπαρκούς δηλωθέντος εισοδήματος. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε εσφαλμένο υπολογισμό υπολοίπων συνδικαιούχων τραπεζικών λογαριασμών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό, αναπροσαρμόζοντας τα υπόλοιπα κεφάλαια. Αυτό οδήγησε σε μείωση της διαφοράς φορολογητέου εισοδήματος για το 2020 στα 605,45 € και για το 2021 στα 124.107,70 €, με αποτέλεσμα τον ανακαθορισμό και τη μείωση των συνολικών καταλογιζόμενων φόρων και προστίμων.

Η απόφαση 212/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων είχε δηλώσει ποσό 50.000€ στον κωδικό 781 για την κάλυψη προστιθέμενης διαφοράς αντικειμενικών δαπανών. Η Δ.Ο.Υ. Ιωνίας απέρριψε μέρος του ποσού (20.000€), μεταφέροντάς το στον κωδικό 725 (δαπάνη για δωρεές/γονικές παροχές), καθώς στις σχετικές δηλώσεις φόρου εμφανιζόταν εσφαλμένα ο προσφεύγων ως δωρητής προς την κόρη του. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι δύο δωρεές των 10.000€ έκαστη ήταν στην πραγματικότητα από την κόρη του προς αυτόν. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη τα έγγραφα της ING Bank και την περιγραφή της ροής χρημάτων, έκρινε ότι ο δωρητής ήταν πράγματι η κόρη και ο προσφεύγων ο λήπτης (δωρεοδόχος). Κατά συνέπεια, το ποσό των 20.000€ έπρεπε να συμπεριληφθεί στον κωδικό 781 ως ποσό κάλυψης τεκμηρίου. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον ισχυρισμό και διέταξε την τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης.

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Νόμιμη η καταβολή διαφοράς αποδοχών μηνών Οκτωβρίου  2013 - Μαρτίου 2014 σε υπαλλήλους ΔΕΥΑ, καθόσον η ανωτέρω προέκυψε από την επιπλέον μείωση των αποδοχών τους, από 1.1.2013, συνεπεία της υπαγωγής τους, δυνάμει του άρθρου πρώτου, παρ. Γ υποπαρ. Γ1 περ. 12, του ν. 4093/2012, στο βαθμολόγιο και μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων του κεφαλαίου δεύτερου του ν.4024/2011, πέραν της μείωσης σε ποσοστό 25% που είχε διενεργηθεί στις αποδοχές τους, κατ' εφαρμογή του άρθρου 31 του πιο πάνω ν.4024/2011.

Αποδοχές μετατασσομένων.(.....) Μη νόμιμη η καταβολή σε υπαλλήλους Δήμου, αναλογίας της παροχής του άρθρου 29 παρ. 2 του ν. 4024/2011 (ήτοι της διαφοράς από τη μείωση των αποδοχών τους σε ποσοστό μεγαλύτερο του 25%, λόγω της εφαρμογής του νέου μισθολογίου – «υπερβάλλουσα μείωση») συνολικού ποσού 191,06 ευρώ, καθόσον οι ανωτέρω εμφανίστηκαν στην νέα υπηρεσία τους στις 10.6.2014, μετά τη θέση τους σε διαθεσιμότητα για χρονικό διάστημα ενός μηνός, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, ενώ από την προηγούμενη υπηρεσία τους, ελάμβαναν την παροχή του άρθρου 29 του ν. 4024/2011 (διαφορά μείωσης αποδοχών υπερβάλλουσα του 25%), για το λόγο ότι η παροχή του άρθρου 29 του ν. 4024/2011 αποτελεί μέρος των αποδοχών της θέσης προέλευσης των μετατασσόμενων υπαλλήλων, η οποία, ως προσωπική διαφορά, δεν διατηρείται στις αποδοχές της θέσης τους στον φορέα υποδοχής τους.

Η απόφαση 1189, ημερομηνίας 25-06-2025, αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων είχε αρχικά δηλώσει μεγάλα ποσά σε κωδικούς «Ανάλωση κεφαλαίου» και «Χρηματικά ποσά που δεν αποτελούν εισόδημα». Η ΔΟΥ Δ΄ Θεσσαλονίκης είχε αρχικά διαγράψει αυτά τα ποσά. Μετά από δύο αναπομπές και την προσκόμιση νέων στοιχείων από τον προσφεύγοντα, η φορολογική αρχή αποδέχθηκε την ανάλωση κεφαλαίου ύψους 15.000.000,00€ και αναγνώρισε επιστροφές καταβεβλημένων κεφαλαίων ύψους 6.728.078,63€, μηδενίζοντας την προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών. Η ΔΕΔ αποφασίζει τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης, με τελική πληρωτέα φορολογική υποχρέωση 69.200,08€.

Η απόφαση 242/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 8.710,00 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι είχε επέλθει περιορισμός του δικαιώματος κυριότητας της κύριας κατοικίας του λόγω μεταγραφέντων εμπραγμάτων βαρών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή με όμοιο περιεχόμενο στις 10.09.2024, η οποία είχε ήδη απορριφθεί με άλλη απόφαση. Σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο υπόχρεο, με όμοιο περιεχόμενο, κατά της αυτής πράξης είναι απαράδεκτη, οδηγώντας στην απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή τόκων εκπρόθεσμης καταβολής. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει εκπρόθεσμα τροποποιητική δήλωση, συμπεριλαμβάνοντας επιπλέον αποδοχές ύψους €12.620,36, ισχυριζόμενη ότι η καθυστέρηση οφειλόταν στον εργοδότη της. Ο εργοδότης είχε αποστείλει την ενημερωμένη βεβαίωση αποδοχών στην ΑΑΔΕ στις 31/05/2023, μετά την καταληκτική ημερομηνία υποβολής (28/02/2023), και χωρίς να την ενημερώσει. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε δεκτό τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η τροποποιητική δήλωση δεν υποβλήθηκε εκπρόθεσμα λόγω υπαιτιότητας της φορολογούμενης. Ως εκ τούτου, διατάχθηκε η τροποποίηση της πράξης προσδιορισμού φόρου, χαρακτηρίζοντας την οικεία τροποποιητική δήλωση ως εμπρόθεσμη, ή ως εκπροθέσμως υποβληθείσα χωρίς υπαιτιότητα.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018. Η προσφεύγουσα είχε λάβει εισόδημα από τόκους αλλοδαπής προέλευσης ύψους 4.200,00 € (από το Ηνωμένο Βασίλειο), το οποίο αρχικά δεν είχε δηλώσει. Η προσφεύγουσα, μετά την έκδοση αρχικής τροποποιητικής δήλωσης (με την οποία δήλωσε 1.600,00 €), προσέβαλε τη δεύτερη οίκοθεν τροποποιητική δήλωση που καταχώρισε το σύνολο του ποσού. Ο κύριος ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν ότι η φορολογική αρχή, κατά την οίκοθεν εκκαθάριση, προέβη σε βεβαίωση χωρίς να διαγράψει το ποσό που είχε βεβαιωθεί στην πρώτη τροποποιητική δήλωση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό ως αβάσιμο, καθώς από τα στοιχεία του TAXIS προέκυψε ότι η διαφορά του τελικού πιστωτικού υπολοίπου υπολογίστηκε ορθώς. Συνεπώς, η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας τελικό πιστωτικό ποσό 401,68 €.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ. 61/16-01-2025) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2021. Ο προσφεύγων ζήτησε μείωση φόρου 200€ λόγω αναπηρίας 67% και άνω (Κωδ. 001) και απαλλαγή από φόρο και εισφορά για ποσό 2.696,40€ (Κωδ. 657) από αναδρομικά συντάξεων. Η ΔΕΔ έκανε μερικώς δεκτή την προσφυγή. Αποφάνθηκε ότι ο προσφεύγων δικαιούται τη μείωση φόρου 200€, καθώς βεβαιώνεται ποσοστό αναπηρίας 68% για το 2021, αλλά απέρριψε τον ισχυρισμό για την απαλλαγή του ποσού εισοδήματος, διότι το απαιτούμενο ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω άρχεται από 28/02/2023. Εντέλλεται η εκ νέου εκκαθάριση του φόρου από τη Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς, αποδεχόμενη τον Κωδικό 001.

Καταβολή δώρου γάμου:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην  προηγούμενη  σκέψη,  η εντελλόμενη με το χρηματικό αυτό ένταλμα δαπάνη δεν είναι νόμιμη. Τα ανωτέρω δε διαφοροποιούνται λόγω των 236/2015 και 346/2016 αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου …., με τις οποίες κρίθηκε ότι αναστέλλεται η υπερβάλλουσα μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΛ, μεταξύ των οποίων και ο αιτών, καθώς η εν λόγω αναστολή αφορά μόνο στο άνω του 25% ποσοστό της μείωσης που υπέστησαν οι μηνιαίως καταβαλλόμενες αποδοχές αυτών, ενώ εν προκειμένω δεν πρόκειται περί μηνιαίως καταβαλλόμενων αποδοχών, αλλά περί εφάπαξ καταβαλλόμενων, η μείωση από την κατάργηση των οποίων δεν συνυπολογίζεται στο ως άνω ποσοστό (βλ. ΕΣ ΚΠΕΔ στο VII Τμ. πράξη 352/2016).