Η απόφαση 1002/28.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης. Ο προσφεύγων είχε προσδιοριστεί με προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών ύψους 13.249,48€, καθώς η Δ.Ο.Υ. είχε συμπληρώσει οίκοθεν στον κωδικό 759 ποσό 50.000,00€ που αφορούσε χορήγηση δανείου, οδηγώντας σε χρεωστικό φόρο 19.417,71€. Ο προσφεύγων ζήτησε να γίνει δεκτή τροποποιητική δήλωση με ανάλωση κεφαλαίου. Η ΔΕΔ δέχθηκε την ενδικοφανή προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι η κοινοποίηση της προσβαλλόμενης πράξης (11/01/2025) έγινε μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής για το φορολογικό έτος 2018. Ως εκ τούτου, η πράξη ακυρώθηκε λόγω παραγραφής του δικαιώματος της φορολογικής αρχής.

Η απόφαση 762 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022. Ο έλεγχος του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε καταλογίσει διαφορά φόρου και πρόστιμο ύψους 42.509,39€, καθώς απέρριψε την ανάλωση κεφαλαίου 108.630,29€ που επικαλέστηκε ο προσφεύγων για την κάλυψη τεκμηρίου αγοράς ακινήτου. Η φορολογική αρχή, μη αποδεχόμενη τον πίνακα ανάλωσης, προσδιόρισε το φορολογητέο εισόδημα με βάση τον εναλλακτικό τρόπο ελάχιστης φορολογίας (τεκμήρια) στο ύψος των 85.676,46€. Η ΔΕΔ, αφού συνέταξε δικούς της πίνακες ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών (2003-2021), διαπίστωσε ότι υπήρχε διαθέσιμο υπόλοιπο κεφαλαίου ύψους 110.547,23€. Ως εκ τούτου, έκρινε ότι ο προσφεύγων ορθά χρησιμοποίησε το ποσό των 108.630,29€, αποδεχόμενη τον ισχυρισμό του και ακυρώνοντας τη φορολογική επιβάρυνση που προέκυψε από τα τεκμήρια. Το τελικό φορολογητέο εισόδημα παρέμεινε το δηλωθέν (2.859,22€).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία προέκυψε λόγω διαφοράς αντικειμενικών δαπανών ύψους 4.677,81€ και χρεωστικού ποσού 766,55€. Ο προσφεύγων είχε επικαλεστεί ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών (2017-2022) ύψους 13.045,97€, αλλά η φορολογική αρχή αναγνώρισε μόνο 9.500,00€. Η διαφορά οφειλόταν στην αφαίρεση της ελάχιστης δαπάνης διαβίωσης (6.000€) για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, κατά τα οποία το δηλωθέν εισόδημα ήταν μηδενικό. Η Διεύθυνση κρίνει ότι η αφαίρεση ήταν ορθή, καθώς η ελάχιστη δαπάνη αφαιρείται κατά τον προσδιορισμό του κεφαλαίου σύμφωνα με την ΠΟΛ 1076/2015, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος.

Η απόφαση 785/08-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018, η οποία προσδιόρισε συνολικό ποσό φόρου προς καταβολή ύψους 122.857,33€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε εσφαλμένο συνυπολογισμό τόκων επαγγελματικού δανείου στον πίνακα ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών, ισχυρισμός που κρίθηκε βάσιμος. Ωστόσο, απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του περί μη συνυπολογισμού εισοδήματος από περαιώσεις και ποσών δανείων (στεγαστικού και κεφαλαίου κίνησης) για κάλυψη τεκμηρίων, καθώς δεν αποδείχθηκαν ή δεν αποτελούσαν πραγματικό εισόδημα για ανάλωση. Παρά τη μερική αποδοχή, η απόφαση δεν τροποποίησε την προσβαλλόμενη πράξη, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να παραμένει στο αρχικό ποσό των 122.857,33€.

Η Απόφαση 1110 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, η οποία καταλόγισε συνολικό ποσό 6.968,67€ (φόρο 4.645,78€ και πρόστιμο 2.322,89€). Ο έλεγχος αρχικά εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας λόγω αγοράς μετοχών (29.000,00€) και πληρωμής ασφαλίστρων που δεν δικαιολογούνταν από το δηλωθέν εισόδημα. Μετά την υποβολή απόψεων του προσφεύγοντα, ο έλεγχος αποδέχτηκε την κληρονομιά ύψους 280.000,00€ ως πηγή του κεφαλαίου, παύοντας την εφαρμογή των έμμεσων τεχνικών. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης για να δηλώσει την ανάλωση κεφαλαίου για την κάλυψη του τεκμηρίου αγοράς των μετοχών, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματος βάσει των γενικών διατάξεων να κριθεί νόμιμος.

Η Απόφαση 523 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος του φορολογικού έτους 2019, ύψους 1.462,99€ (συμπεριλαμβανομένου προστίμου). Η φορολογική αρχή εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές ελέγχου (Ανάλυση Ρευστότητας), καθώς πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του ν.4172/2013: διαπιστώθηκε μη έκδοση ενός φορολογικού στοιχείου και προσαύξηση περιουσίας λόγω αδικαιολόγητων πρωτογενών καταθέσεων ύψους 977,32€. Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών και ότι κατείχε ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών απορρίφθηκαν, καθώς θεωρήθηκαν αβάσιμοι και αναπόδεικτοι.

Η Απόφαση 146 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της ΔΟΥ Καλαμάτας. Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της δήλωσης εισοδήματος με την εκ νέου αποδοχή ποσού ανάλωσης κεφαλαίου ύψους 25.000 ευρώ (για την ίδια και τον σύζυγό της), το οποίο είχε διαγραφεί από την αρμόδια ΔΟΥ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε, βάσει σχετικού πίνακα ανάλυσης κεφαλαίου, ότι δεν υφίστατο διαθέσιμο προς ανάλωση κεφάλαιο προηγούμενων ετών για την κάλυψη των τεκμηρίων. Ακόμη και μετά τη συμπερίληψη εισοδημάτων από αγροτική δραστηριότητα, όπως ζητήθηκε από την προσφεύγουσα, δεν προέκυπτε επαρκές κεφάλαιο. Συνεπώς, η αρχική φορολογική υποχρέωση των 4.675,63 ευρώ για το φορολογικό έτος 2023 παραμένει οριστική.

Η απόφαση 927 της ΔΕΔ αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας χονδρικού εμπορίου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018 και 2019 του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Η φορολογική αρχή είχε απορρίψει τη μεταφορά πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ από προηγούμενες περιόδους, θεωρώντας ότι είχε παραγραφεί. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το δικαίωμα έκπτωσης πιστωτικού υπολοίπου δεν αφορά αχρεωστήτως καταβληθέντα φόρο και υπόκειται στην πενταετή γενική παραγραφή (όχι στην τριετή). Συνεπώς, εφόσον το πιστωτικό υπόλοιπο δεν είχε παραγραφεί, ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος, με αποτέλεσμα την ακύρωση της πράξης για το 2018 και την τροποποίηση της πράξης για το 2019, μηδενίζοντας τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου και προστίμου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018. Η προσφεύγουσα είχε λάβει εισόδημα από τόκους αλλοδαπής προέλευσης ύψους 4.200,00 € (από το Ηνωμένο Βασίλειο), το οποίο αρχικά δεν είχε δηλώσει. Η προσφεύγουσα, μετά την έκδοση αρχικής τροποποιητικής δήλωσης (με την οποία δήλωσε 1.600,00 €), προσέβαλε τη δεύτερη οίκοθεν τροποποιητική δήλωση που καταχώρισε το σύνολο του ποσού. Ο κύριος ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν ότι η φορολογική αρχή, κατά την οίκοθεν εκκαθάριση, προέβη σε βεβαίωση χωρίς να διαγράψει το ποσό που είχε βεβαιωθεί στην πρώτη τροποποιητική δήλωση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό ως αβάσιμο, καθώς από τα στοιχεία του TAXIS προέκυψε ότι η διαφορά του τελικού πιστωτικού υπολοίπου υπολογίστηκε ορθώς. Συνεπώς, η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας τελικό πιστωτικό ποσό 401,68 €.

Η απόφαση 1106/13-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κληρονόμων κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος των φορολογικών ετών 2018 και 2019, οι οποίες βασίστηκαν σε διαπίστωση προσαύξησης περιουσίας από ανεξήγητες πιστώσεις τραπεζικών λογαριασμών. Οι προσφεύγοντες ζήτησαν ακύρωση ή τροποποίηση, ισχυριζόμενοι ότι τα ποσά προέρχονται από επανακαταθέσεις, διευκολύνσεις φιλικών προσώπων ή ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών. Η ΔΕΔ έκανε δεκτούς ορισμένους ισχυρισμούς για αιτιολογημένες πιστώσεις (π.χ. επιστροφή φόρου, συγκεκριμένες επιταγές και μια επανακατάθεση λόγω λάθους), με αποτέλεσμα τη μείωση του ποσού της προσαύξησης περιουσίας. Συγκεκριμένα, το ποσό για το 2018 αναθεωρήθηκε σε €85.979,54 και για το 2019 αναθεωρήθηκε σε €37.212,34, οδηγώντας σε τροποποίηση και μείωση του συνολικού οφειλόμενου φόρου.