Η Απόφαση 321 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος του αποβιώσαντος πατέρα του, αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ΕΝΦΙΑ (Ν. 4223/2013) των ετών 2019, 2020 και 2021, συνολικού ποσού 2.131,94€, οι οποίες αφορούσαν Ίδρυμα του οποίου ο πατέρας ήταν νόμιμος εκπρόσωπος. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας είχε παραιτηθεί και ζήτησε ακύρωση των οφειλών. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι οφειλές είχαν καταστεί οριστικές, καθώς δεν είχαν αμφισβητηθεί εγκαίρως από τον θανόντα ή το Ίδρυμα. Συνεπώς, η αμφισβήτηση ανάγεται πλέον στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθιστώντας την ΔΕΔ αναρμόδια.

Η απόφαση 1169/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την οφειλή του για τα Τέλη Κυκλοφορίας του έτους 2025, ύψους 547,60 ΕΥΡΩ (ποσό εκπρόθεσμης πληρωμής). Ισχυρίστηκε εσφαλμένη χρέωση, αναφέροντας ότι τα τέλη δεν είχαν αναρτηθεί εγκαίρως, το σύστημα εμφάνιζε μήνυμα σφάλματος και τελικά του επιβλήθηκαν διπλάσια τέλη κυκλοφορίας και υπερβολική χρέωση. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς, βάσει του άρθρου 72 του Ν. 5104/2024, τα Τέλη Κυκλοφορίας δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας. Κατά συνέπεια, οι σχετικές πράξεις προσβάλλονται απευθείας στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, καθιστώντας τη ΔΕΔ αναρμόδια για την εξέταση της προσφυγής.

Η απόφαση 296 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της βεβαιωμένης οφειλής ποσού 70,43 € της Δ.Ο.Υ. Ρεθύμνου. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την οφειλή, η οποία προερχόταν από μέρισμα που καταβλήθηκε αχρεωστήτως στη μητέρα της μετά τον θάνατό της, ισχυριζόμενη παραγραφή της αξίωσης του Δημοσίου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση ανάγεται στο στάδιο είσπραξης και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Κατά συνέπεια, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη που να υπόκειται στην ειδική διοικητική διαδικασία (ενδικοφανής προσφυγή) του άρθρου 72 του ΚΦΔ, αλλά σε ανακοπή.

Η απόφαση 102/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) της ΑΑΔΕ αφορά στην απόρριψη ως απαράδεκτης ενδικοφανούς προσφυγής κατά προσωρινού προσδιορισμού φόρου/προστίμου (άρθρο 44 παρ. 2 ν. 2961/2001 και άρθρο 54 Ν. 5104/2024), καθώς και κατά εντολής ελέγχου της Δ.Ο.Τ. Πολυγύρου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον καταλογισμό φόρου γονικής παροχής/δωρεάς ύψους 5.500,00€ πλέον προστίμου 2.250,00€, ισχυριζόμενος ότι εκ παραδρομής δηλώθηκε δωρεά 55.000,00€ αντί 21.048,17€. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη το άρθρο 72 του Ν. 5104/2024, έκρινε ότι το σημείωμα διαπιστώσεων, ο προσωρινός προσδιορισμός φόρου/προστίμου και η εντολή ελέγχου δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, αλλά έχουν ενημερωτικό ή προπαρασκευαστικό χαρακτήρα, συνεπώς δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή.

Η Απόφαση 230/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Λάρισας. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος, αμφισβητούσε οφειλές συνολικού ύψους 4.054,83 € από τους αποβιώσαντες γονείς του, ισχυριζόμενος εσφαλμένη καταλογισμό ακινήτων βάσει ψευδών δηλώσεων Ε9 και προβλήματα υγείας της μητέρας του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η ατομική ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη που να προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή σύμφωνα με τον ΚΦΔ. Επειδή η πράξη είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και εκδίδεται στο πλαίσιο της διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων.

Η Απόφαση 460 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής οφειλών και αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους €13.635,42, προερχόμενες από κληρονομιά του θείου του. Ισχυριζόταν ότι προέβη εμπρόθεσμα σε αποποίηση της κληρονομιάς στις 18.10.2024, μέσα στην τετράμηνη προθεσμία από την ημερομηνία που έλαβε γνώση της επαγωγής της κληρονομίας μέσω της κοινοποίησης της ατομικής ειδοποίησης στις 27.09.2024. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ασκήθηκε εκπρόθεσμα στις 20.11.2024, ξεπερνώντας το 30ήμερο όριο. Επιπλέον, κρίθηκε ότι η αμφισβήτηση της αρνητικής απάντησης αφορά στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και έπρεπε να ασκηθεί με ανακοπή, όχι με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 444 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση της με αριθ. πρωτ. ............./15-10-2024 Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής-Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, η οποία αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ποσού 440.134,60 ευρώ (εκ των οποίων 147.643,94 ευρώ βασική οφειλή). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής αποτελεί πράξη που εκδίδεται στα πλαίσια της διοικητικής εκτέλεσης και οι διαφορές που αναφύονται από αυτή ανάγονται στο στάδιο της είσπραξης και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, η πράξη αυτή δεν υπόκειται σε ενδικοφανή προσφυγή, αλλά σε ανακοπή ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, με αποτέλεσμα την απόρριψη της προσφυγής ως απαράδεκτης.

Η απόφαση (Αριθμός 1200) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον φορολογούμενο στις 28/02/2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για συμψηφισμό παρακρατηθέντος ποσού ύψους 12.000,00€ από ψηφιακή βεβαίωση οφειλής, εξαιρώντας ωστόσο οφειλές για τις οποίες ευθύνεται αλληλέγγυα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η υπό κρίση διαφορά, καθώς αφορά τον τρόπο συμψηφισμού του ποσού, δεν αποτελεί φορολογική διαφορά που αναφύεται στο στάδιο προσδιορισμού των οικονομικών βαρών, αλλά στο στάδιο της είσπραξης. Ως εκ τούτου, η διαφορά δεν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.

Η υπ' αριθμόν 143/2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε πράξη βεβαίωσης αυτοτελούς προστίμου τελών κυκλοφορίας ύψους 400,00 € για το έτος 2023, λόγω μη θέσης του Ε.Ι.Χ. οχήματός του σε ακινησία. Υποστήριξε ότι η άρση της ακινησίας είχε γίνει εκ παραδρομής και ότι στη συνέχεια το όχημα παραδόθηκε για καταστροφή λόγω παλαιότητας και μηχανικών βλαβών, προσκομίζοντας το σχετικό πιστοποιητικό καταστροφής. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 του ν.5104/2024 (ΚΦΔ) και την ΠΟΛ.1014/2017, τα τέλη κυκλοφορίας δεν περιλαμβάνονται στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας. Ως εκ τούτου, οι πράξεις που αφορούν τέλη κυκλοφορίας προσβάλλονται απευθείας στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης βεβαίωσης προστίμου απαράδεκτη.

Η απόφαση 833/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομίας έτους 2013, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 990,46€. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε τον υπολογισμό των τόκων και των προσαυξήσεων, ισχυριζόμενη ότι η φορολογική της υποχρέωση γεννήθηκε στις 19-03-2021, λόγω της αμετάκλητης λήξης της επιδικίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η 28-06-2017 (ημερομηνία δημοσίευσης της τελεσίδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης). Συνεπώς, η εμπρόθεσμη υποβολή της δήλωσης έπρεπε να είχε γίνει έως τις 28-12-2017, και οι προσαυξήσεις υπολογίστηκαν ορθώς.