Η απόφαση 461/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, η οποία αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές κληρονομίας ύψους 13.635,42 €. Η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς ασκήθηκε μετά το πέρας της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση της ειδοποίησης. Επιπρόσθετα, η προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. για τη διαγραφή των οφειλών κρίθηκε απαράδεκτη, καθώς η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Ωστόσο, σημειώνεται ότι η Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, με μεταγενέστερο έγγραφο (18.12.2024), έκανε αποδεκτή την αποποίηση της κληρονομίας ως εμπρόθεσμη, καθιστώντας το αίτημα κατά της αρνητικής απάντησης άνευ αντικειμένου.

Η Απόφαση 460 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής οφειλών και αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους €13.635,42, προερχόμενες από κληρονομιά του θείου του. Ισχυριζόταν ότι προέβη εμπρόθεσμα σε αποποίηση της κληρονομιάς στις 18.10.2024, μέσα στην τετράμηνη προθεσμία από την ημερομηνία που έλαβε γνώση της επαγωγής της κληρονομίας μέσω της κοινοποίησης της ατομικής ειδοποίησης στις 27.09.2024. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ασκήθηκε εκπρόθεσμα στις 20.11.2024, ξεπερνώντας το 30ήμερο όριο. Επιπλέον, κρίθηκε ότι η αμφισβήτηση της αρνητικής απάντησης αφορά στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και έπρεπε να ασκηθεί με ανακοπή, όχι με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 457 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής – υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου και κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα διαγραφής οφειλών. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε χρέη 13.635,42 € που προέρχονταν από κληρονομιά, ισχυριζόμενος ότι η αποποίησή του ήταν εμπρόθεσμη, καθώς έλαβε γνώση των οφειλών στις 27.09.2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή κατά της ειδοποίησης ήταν εκπρόθεσμη (ασκήθηκε μετά την προθεσμία των 30 ημερών). Επιπλέον, αποφάνθηκε ότι η διαφορά που προκύπτει από την αρνητική απάντηση σχετικά με τη διαγραφή των οφειλών (που αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης) επιλύεται μόνο με την άσκηση ανακοπής στα Διοικητικά Δικαστήρια, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 213 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Ο προσφεύγων ζήτησε την τροποποίηση της δήλωσης φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 ώστε να συμπεριλάβει ποσό 80.000,00€ ως δάνειο για την κάλυψη τεκμηρίων, αν και επρόκειτο για επιχειρηματικό δάνειο. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι ο σκοπός λήψης του δανείου ήταν η αγορά κατοικίας, η οποία πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη επειδή υποβλήθηκε εκπρόθεσμα. Η κοινοποίηση της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. είχε συντελεστεί στις 19.07.2024, ενώ η 30ήμερη προθεσμία του άρθρου 72 παρ. 1 του Ν. 5104/2024 είχε παρέλθει.

Η απόφαση 255/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Βόλου σχετικά με αίτημα επιστροφής ή συμψηφισμού του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, συνολικού ύψους 1.236,36€. Η προσφεύγουσα υποστήριζε ότι, λόγω του κωδικού NACE 55.20.02 (αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες), δεν είχε φορολογική υποχρέωση καταβολής του τέλους. Η ΔΕΔ απέρριψε την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας αρνητικής απάντησης, γεγονός που απαγορεύεται δικονομικά σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 686/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου Κρήτης. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής πράξης και την εκ νέου εκκαθάριση φόρου κληρονομιάς, λόγω ακύρωσης ιδιόγραφης διαθήκης με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, καθώς είχε υποβάλει ανακλητική δήλωση κληρονομίας. Η Δ.Ο.Υ. είχε απορρίψει το αίτημα επικαλούμενη παραγραφή. Η ΔΕΔ επικυρώνει την απόφαση της Δ.Ο.Υ., κρίνοντας ότι ορθώς απορρίφθηκε το αίτημα. Επειδή ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης (θάνατος) ήταν στις 30.03.2004, δηλαδή πριν την 31.12.2008, η υπόθεση έχει παραγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 102 παρ. 5 του ν. 2961/2001, όπως τροποποιήθηκε από τον ν. 5036/2023. Συνεπώς, καμία περαιτέρω δήλωση ή εκκαθάριση δεν μπορεί να γίνει δεκτή.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης, η οποία είχε υποβληθεί κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής - Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ύψους 1.056,20 ευρώ. Η προσφεύγουσα, κληρονόμος του θανόντος πατέρα της, ζητούσε την ακύρωση της ειδοποίησης, υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζε την ιδιότητα του κληρονόμου και ότι είχε ήδη προβεί σε δήλωση αποποίησης της κληρονομιάς εντός της νόμιμης προθεσμίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πράξη που εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Συνεπώς, οι διαφορές που αναφύονται από αυτήν πρέπει να αντιμετωπίζονται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, και όχι με ενδικοφανή προσφυγή, καθιστώντας έτσι την προσφυγή ενώπιον της ως άνω υπηρεσίας απαράδεκτη.

Η Απόφαση 163/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € από την Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς. Το πρόστιμο είχε επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ο Ε.Φ.Κ.Α. είχε προσθέσει μεταγενέστερα εισόδημα δίχως να την ενημερώσει. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη: πρώτον, επειδή η προσφυγή κατά της αρχικής πράξης επιβολής προστίμου υποβλήθηκε εκπρόθεσμα, μετά την πάροδο της νόμιμης προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίησή της, και δεύτερον, επειδή η προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. για τη διαγραφή του προστίμου αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη που στερείται εκτελεστού χαρακτήρα.

Η απόφαση 520 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους 144.841,21€ (κεφάλαιο και τόκοι) που κληρονόμησε από τον θανόντα πατέρα της, ισχυριζόμενη ακυρότητα της ειδοποίησης λόγω μη αναφοράς ποσού κατ' αναλογία κληρονομικής μερίδας, καθώς και πλάνη περί την αποδοχή της κληρονομίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη (ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και τον Κ.Ε.Δ.Ε., προβλέπεται μόνο η άσκηση ανακοπής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή, συνεπώς η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας.

Περί της χορήγησης έγγραφης (αρνητικής) απάντησης από Δ.Ο.Υ. σε φορολογούμενους, στις περιπτώσεις μη ικανοποίησης αιτημάτων αυτών.