Η απόφαση 682/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης «.................. Ι.Κ.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 28.11.2024. Οι αρχικές πράξεις επέβαλαν φόρους και πρόστιμα, κυρίως λόγω διαπίστωσης ποσοτικών ελλειμμάτων αποθεμάτων και μη αναγνώρισης δαπανών προς έκπτωση. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί (Απόφαση 681/28.04.2024). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση προσφυγή απορρίφθηκε, καθώς ασκείται για δεύτερη φορά κατά των ίδιων προσβαλλόμενων πράξεων, γεγονός που την καθιστά απαράδεκτη βάσει του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας συμβουλευτικών υπηρεσιών κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2020. Η προσβαλλόμενη πράξη επέβαλε συνολικό ποσό €254.907,59 (συμπεριλαμβανομένου φόρου €169.938,39 και προστίμου). Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την απόρριψη λογιστικών διαφορών ύψους περίπου €754.000, οι οποίες περιελάμβαναν δαπάνες για υπηρεσίες από αλλοδαπή εταιρεία, αμοιβές τρίτων, έξοδα επιδοτούμενων προγραμμάτων, μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές και φορολογικά πρόστιμα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι οι δαπάνες δεν τεκμηριώθηκαν επαρκώς (π.χ. έλλειψη καρτέλας προμηθευτή, αναντιστοιχία ΑΦΜ, μη τραπεζική εξόφληση ή έλλειψη αποδεικτικών εγγράφων), διατηρώντας την καταλογιστική πράξη ως πλήρως αιτιολογημένη.

Η απόφαση 106/24-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 03/10/2024 από τον προσφεύγοντα κατά δύο πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς, σχετικά με το φορολογικό έτος 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις περιελάμβαναν πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου της 04/04/2024 (χρεωστικό ποσό 161,80 €) και πράξη επιβολής προστίμου της 23/04/2024 (100,00 €), λόγω μη υποβολής τροποποιητικής δήλωσης εισοδήματος. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση των προσαυξήσεων και του προστίμου. Η Δ.Ε.Δ., αφού εξέτασε τις ημερομηνίες κοινοποίησης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ανατρεπτικές προθεσμίες για την άσκηση της προσφυγής είχαν λήξει (10/05/2024 και 05/06/2024), καθιστώντας την προσφυγή εκπρόθεσμη και, επομένως, απαράδεκτη.

Η απόφαση 629/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από δύο πρόσωπα κατά πράξεων αναγκαστικής κατάσχεσης και πινάκων χρεών της ΔΟΥ Κατερίνης, συνολικού ύψους 4.164,35€. Οι προσφεύγουσες ισχυρίστηκαν ότι οι οφειλές αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015, και ότι τα χρέη είτε είχαν εκδοθεί κατά ανύπαρκτου προσώπου είτε είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η αμφισβήτηση πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι αναγκαστικές κατασχέσεις, πρέπει να γίνεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι μέσω ενδικοφανούς προσφυγής, καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας για ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 730/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Οι πράξεις περιελάμβαναν οριστικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος (με καταλογισμό 480.335,31€) και ΦΠΑ για το 2018, καθώς και πρόστιμο άρθρου 53 παρ. 1&2 Ν.5104/2024 για το 2023. Οι καταλογισμοί βασίζονταν σε διαπιστώσεις ελέγχου για έκδοση 372 εικονικών φορολογικών στοιχείων (συνολικής καθαρής αξίας 4.600.276,45€) και προσαύξηση περιουσίας αδιευκρίνιστης πηγής προέλευσης (1.254.439,20€). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι πράξεις κοινοποιήθηκαν νομίμως στις 08/10/2024, ενώ η προσφυγή κατατέθηκε εκπρόθεσμα στις 28/11/2024, μετά την παρέλευση της αποκλειστικής προθεσμίας των 30 ημερών. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 305/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση δύο πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομίας (υπ' αριθμ. …/19-09-2024 και …/30-09-2024), οι οποίες είχαν καταλογίσει φόρο 997,90€ στον προσφεύγοντα. Η ακύρωση πραγματοποιήθηκε για λόγους τυπικής πλημμέλειας, καθώς η Δ.Ο.Υ. δεν είχε αιτιολογήσει την απόρριψη των δικαιολογητικών που αφορούσαν δάνεια του κληρονομούμενου, στα οποία ήταν εγγυητής, αντί για πρωτοφειλέτης. Η Δ.Ο.Υ. καλείται να εκδώσει νέα πράξη με σαφή αιτιολογία για την απόρριψη ή μη του σχετικού παθητικού της κληρονομίας.

Η απόφαση (Αριθμός 310/27.02.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την εκπρόθεσμη ενδικοφανή προσφυγή μιας ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας (Ι.Κ.Ε.) κατά πράξεων του Προϊσταμένου του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις περιελάμβαναν διορθωτικούς προσδιορισμούς φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και τελών χαρτοσήμου, καθώς και την επιβολή προστίμων (άρθρα 54 και 58α Ν. 4987/2022). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της 30ήμερης προθεσμίας που ορίζεται στο άρθρο 72 παρ. 1 του Ν. 5104/2024, δεδομένου ότι η κοινοποίηση των πράξεων είχε συντελεστεί στις 02.10.2024.

Η απόφαση 1039/03-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά της απορριπτικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα τροποποίησης πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014-2018 του θανόντος πατέρα της προσφεύγουσας. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι υπήρχε πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης, καθώς συγκεκριμένα ακίνητα είχαν μεταβιβαστεί το 2005, και ότι είχε επέλθει παραγραφή του δικαιώματος είσπραξης του Δημοσίου. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε τους ισχυρισμούς περί πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης ως αβάσιμους και αναπόδεικτους, καθώς δεν προέκυψε πέραν πάσης αμφιβολίας η ταυτότητα των ακινήτων. Επιπλέον, απέρριψε ως απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί παραγραφής του χρέους προς το δημόσιο, διότι αυτός πρέπει να προβάλλεται αποκλειστικά μέσω ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 65§2 του ν. 4978/2022.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από επιχείρηση αρτοποιίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την απόρριψη δαπανών, ισχυριζόμενη ότι είχε εξοφλήσει τραπεζικά αγορές, μισθοδοσία και ενοίκια, τα οποία αρχικά είχαν απορριφθεί. Ο έλεγχος εφάρμοσε τη μέθοδο της Ανάλυσης Ρευστότητας, μια έμμεση τεχνική προσδιορισμού εισοδήματος, επειδή διαπιστώθηκε η πλήρωση των προϋποθέσεων. Κατόπιν συμπληρωματικών επαληθεύσεων, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε ότι τα νέα στοιχεία είτε είχαν ήδη ληφθεί υπόψη είτε δεν τεκμηρίωναν πλήρως τις δαπάνες. Εφόσον το φορολογητέο εισόδημα προσδιορίστηκε ορθώς ως το μεγαλύτερο ποσό που προέκυψε από την έμμεση τεχνική, η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας τις αρχικές οφειλές ύψους €3.472,53 για το 2019 και €10.810,56 για το 2020.

Η απόφαση 576 του 2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης (χονδρικό εμπόριο ξηρών καρπών), κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν κυρίως στη μη αναγνώριση δαπανών αγορών, συνολικού ύψους άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ, επειδή είχαν εξοφληθεί με μετρητά και όχι μέσω τραπεζικού μέσου πληρωμής, παραβιάζοντας το άρθρο 23 περ. β’ του ν.4172/2013. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, καθιστώντας την παρούσα ως μη επιτρεπτή τέταρτη ενδικοφανή προσφυγή.