Δημόσιοι υπάλληλοι – Ποινή οριστικής παύσεως – Άσκηση ενστάσεως – Προθεσμία – Αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως του υπηρεσιακού συμβουλίου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου, με την οποία επιβλήθηκε σε μόνιμο πολιτικό υπάλληλο η ποινή της οριστικής παύσεως, δεν είναι άμεσα εκτελεστή, αν ο τιμωρηθείς άσκησε κατ αυτής εμπροθέσμως ένσταση ενώπιον του δευτεροβαθμίου πειθαρχικού συμβουλίου, διότι η άσκηση της ενστάσεως συνεπάγεται αναστολή εκτελέσεως της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσεως, η οποία, αν απορριφθεί η ένσταση και επιβληθεί η ίδια ποινή, καθίσταται εκτελεστή με την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας για την άσκηση προσφυγής ενώπιον του ΣτΕ και, σε περίπτωση ασκήσεως προσφυγής, από και διά της εκδόσεως της αποφάσεως του ΣτΕ, αν δι αυτής κριθεί επιβλητέα άλλη ποινή, επί απορρίψεως δε της προσφυγής η λύση της υπαλληλικής σχέσεως επέρχεται αυτοδικαίως από τη δημοσίευση της αποφάσεως του ΣτΕ, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 142 παρ.5 του κυρωθέντος με το Ν 3528/2007 Κώδικα. (πλειοψ.)

ΑΕΙ. Διαδικασία εκλογής μελών ΔΕΠ. Αναστολή προθεσμίας υποβολής δικαιολογητικών υποψηφίου λόγω ανωτέρας βίας.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Στην διαδικασία εκλογής μελών ΔΕΠ και συγκεκριμένα στην αποκλειστική προθεσμία των δύο μηνών που πρέπει να υποβληθεί ο τίτλος σπουδών από τον υποψήφιο, σε περίπτωση συνδρομής γεγονότων ανωτέρας βίας κατά την διάρκεια που «τρέχει» η αποκλειστική προθεσμία των δύο μηνών, επέρχεται αναστολή της προθεσμίας που «τρέχει» σε βάρος του υποψηφίου και παράτασή της για όσο χρονικό διάστημα διήρκεσε το γεγονός της ανωτέρας βίας ώστε τελικά η υποβολή του τίτλου σπουδών να γίνει εμπρόθεσμα.

Αίτηση για άρση αποφατικής σύγκρουσης δικαιοδοσίας, ασκούμενη στο ΑΕΔ - φύση διαταγής πληρωμής  αναστολή προθεσμιών στις δικαστικές διακοπές.(...) Στην προκειμένη περίπτωση, όπως εκτίθεται στην πρώτη σκέψη, η διαφορά προκλήθηκε από την άσκηση ανακοπής και στη συνέχεια εφέσεως ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου κατά διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε από πολιτικό δικαστή, κατά τη διαδικασία των άρθρων 624 έως 634 του Κώδικα Πολιτ. Δικονομίας. Δεδομένου ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής εντάσσεται στην άσκηση δικαστικής και όχι διοικητικής αρμοδιότητας, ο έλεγχος της ορθότητας της αποφάσεως του δικαστικού λειτουργού της πολιτικής δικαιοδοσίας, που δέχθηκε την αίτηση εκδόσεως διαταγής πληρωμής για απαίτηση από σύμβαση δημοτικού έργου, ανήκει, κατά τα προεκτεθέντα, αποκλειστικά στα πολιτικά δικαστήρια. Συνεπώς, ορθώς, αν και με διάφορη αιτιολογία, απορρίφθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών η ανακοπή του Δήμου  κατά της  διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ενώ, αντιθέτως, εσφαλμένως το πολιτικό Εφετείο Αθηνών απέρριψε έφεση του Δήμου  κατά της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου που είχε απορρίψει για έλλειψη δικαιοδοσίας ανακοπή του Δήμου κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής υπό τα συντρέχοντα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υποθέσεως,..Δια ταύτα Αίρει υπέρ της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων την αποφατική σύγκρουση, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.Εξαφανίζει την 8462/22-10-2002 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και παραπέμπει την υπόθεση στο δικαστήριο προς κρίση.

Δυνατότητα ανάκλησης αποφάσεων του Υπηρεσιακού Συμβουλίου Υπαλλήλων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, που αναγνώρισαν συνάφεια μεταπτυχιακών τίτλων υπαλλήλων με τα ασκούμενα καθήκοντα - Σε καταφατική περίπτωση αν πρέπει να ανακληθούν οι σχετικές αποφάσεις μείωσης της βαθμολογικής τους εξέλιξης και χορήγησης μεταπτυχιακού επιδόματος σύμφωνα με τις διατάξεις των εκάστοτε νόμων και να ζητηθεί η επιστροφή των αποδοχών που εσφαλμένα έλαβαν ως αχρεωστήτως καταβληθείσες – Ενδεικνυόμενες για την διοίκηση ενέργειες.(..)Δεν είναι νόμιμη η ανάκληση των συγκεκριμένων αποφάσεων του Α’ Υπηρεσιακού Συμβουλίου Υπαλλήλων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, επομένως η Διοίκηση δεν επιτρέπεται να τις ανακαλέσει, επειδή παρήλθε η εύλογη προθεσμία που τάσσεται στο νόμο και δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι που καθιστούν δυνατή την ανάκληση και μετά την παρέλευση της εύλογης προθεσμίας.

ΟΤΑ. Υποχρέωση συμμόρφωσης προς δικαστική απόφαση, η οποία έχει προσβληθεί, από τον οικείο Δήμο, με έφεση.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Δεν ανακύπτει ζήτημα εκτέλεσης, από τον οικείο Δήμο, αποφάσεως του Μον. Πρωτοδικείου, η οποία δεν έχει κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή, εφόσον έχει προσβληθεί από τον ίδιο ΟΤΑ, με έφεση. Το σχετικό ανασταλτικό αποτέλεσμα, κατ’ άρθρο 521 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, διαρκεί μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου ή την τυχόν παραίτηση του εκκαλούντος Δήμου από την έφεση.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:«Εγκατάσταση Επεξεργασίας Αστικών Στερεών Αποβλήτων Περιφέρειας Ηπείρου»(....)Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 8 του ν. 3886/2010, είναι δυνατή η έκδοση πράξεως, με την οποία, σε συμμόρφωση με το διατακτικό αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών, ανακαλείται ή τροποποιείται καταλλήλως η πράξη της αναθέτουσας αρχής, της οποίας διατάχθηκε η αναστολή εκτελέσεως, καίτοι, κατά το χρόνο εκδόσεώς της, δεν έχει δημοσιοποιηθεί το πλήρες κείμενο της απόφασης, από την οποία προκύπτει η αιτιολογία της. Στην περίπτωση αυτή δεν παραβλάπτεται το δικαίωμα δικαστικής προστασίας του θιγομένου από την πράξη αυτή, εφόσον η προθεσμία για την προσβολή της με αίτηση ακυρώσεως ή αίτηση ασφαλιστικών μέτρων άρχεται από τη κοινοποίηση σ’ αυτόν της αποφάσεως αυτής, κατά την οποία λαμβάνει πλήρη γνώση της αιτιολογίας αυτής. Απορρίπτει την κρινομένη αίτηση.

Η απόφαση 102/2025 του Ελεγκτικού Συνεδρίου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης στρατιωτικού συνταξιούχου κατά της 2698/2020 απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος. Η αρχική έφεση είχε απορριφθεί ως εκπρόθεσμη, καθώς στρεφόταν κατά της σιωπηρής απόρριψης ένστασης του αιτούντος για αναδρομική προσαύξηση σύνταξης. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η σιωπηρή απόρριψη της ένστασης συντελέστηκε στις 26.6.2010. Καθώς η ετήσια προθεσμία άσκησης έφεσης έληξε στις 26.11.2011, τα συνταξιοδοτικά δεδομένα είχαν οριστικοποιηθεί πριν τη δημοσίευση του ν. 4151/2013 (29.4.2013). Συνεπώς, η υπόθεση δεν ήταν «εκκρεμής» και δεν εμπίπτει στις προβλέψεις της παραγράφου 5α του άρθρου 2 του ν. 4151/2013. Η αίτηση αναίρεσης απορρίφθηκε και διατάχθηκε η κατάπτωση του παραβόλου υπέρ του Δημοσίου.

Με την υπό κρίση αίτηση ο αναιρεσείων, πολιτικός συνταξιούχος, ζητεί την αναίρεση της 1196/2021 αποφάσεως του Τρίτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία απορρίφθηκε, ως εκπροθέσμως ασκηθείσα, η από 30.10.2013 (με Α.Β.Δ. 2124/2013) έφεσή του, με την οποία προσέβαλε, κατά την ανέλεγκτη αναιρετικά εκτίμηση του περιεχομένου του δικογράφου από το Τμήμα, την τεκμαιρόμενη, λόγω άπρακτης παρόδου τριμήνου, απόρριψη από την Επιτροπή Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων (Ε.Ε.Π.Κ.Σ.) του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (Γ.Λ.Κ.) της 125027/6.9.2011 ένστασής του κατά της 28081/2011 πράξης κανονισμού σύνταξης της 42ης Διεύθυνσης του Γ.Λ.Κ.(...)Σύμφωνα, επομένως, με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις 9 έως 13 ο πρώτος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι, εφόσον στις διατάξεις του Συνταξιοδοτικού Κώδικα δεν τάσσεται ορισμένη προθεσμία, εντός της οποίας οφείλει να αποφανθεί η Επιτροπή Ελέγχου Πράξεων Κανονισμού Συντάξεων, η απόρριψη της 125027/6.9.2011 ένστασης του αναιρεσείοντος τεκμαίρεται ότι επήλθε με την άπρακτη πάροδο τριμήνου από την υποβολή της, από την οποία άρχεται και η ετήσια προθεσμία προσβολής της σιωπηρής απόρριψής της με έφεση ενώπιον του αρμοδίου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕλΣυν Ολ. 2018/2020, πρβ. Ολ. 423/2018). Επομένως, ορθά κρίθηκε από το δικάσαν Τμήμα, ότι η συμπλήρωση του τριμήνου από την κατάθεση της ανωτέρω ένστασης συντελέσθηκε στις 6.12.2011 και η ετήσια προθεσμία για την άσκηση κατ’ αυτής έφεσης (αφαιρουμένου του χρονικού διαστήματος των δικαστικών διακοπών από 1.7.2011 έως 15.9.2011) εξέπνευσε στις 22.2.2013, με συνέπεια η άπρακτη πάροδος αυτής να έχει καταστήσει οριστικά τα συνταξιοδοτικά δεδομένα του αναιρεσείοντος σε χρόνο προγενέστερο της δημοσίευσης του ν. 4151/2013 (29.4.2013). Ως εκ τούτου, ορθά κρίθηκε περαιτέρω με την αναιρεσιβαλλομένη ότι η υπόθεσή του δεν καταλαμβάνεται από τις ρυθμίσεις της παρ. 5α του νόμου αυτού, επειδή δεν ήταν εκκρεμής κατά την έναρξη ισχύος του, και ότι δεν υφίσταται ρητή διάταξη που να επιτρέπει την επανάκριση οριστικώς περαιωθεισών συνταξιοδοτικών υποθέσεων.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει η κρινόμενη αίτηση να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του παραβόλου που κατατέθηκε για την άσκησή της υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, σύμφωνα με το άρθρο 310 παρ. 1 του ν. 4700/2020.

Σύμβαση Παροχής Υπηρεσιών:Με βάση το ιστορικό αυτό η ενάγουσα, ζήτησε να αναγνωρισθεί ότι κατά το χρονικό διάστημα από 15/03/16 έως 08/02/19 συνδεόταν με το εναγόμενο Ν.Π.Ι.Δ. με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, να υποχρεωθεί αυτό να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 22.328,05 € για δεδουλευμένες αποδοχές που αναλύονται σε επιδόματα εορτών Πάσχα, Χριστουγέννων, αδείας και ασφαλιστικές εισφορές των ετών 2016-2019, νομιμοτόκως από τότε που κάθε αξίωσή της κατέστη ληξιπρόθεσμη και απαιτητή(....)Στην προκειμένη περίπτωση, το εναγόμενο εκκαλούν, με τις νομίμως και εμπροθέσμων κατατεθείσες προτάσεις του επικαλείται την εκούσια συμμόρφωση προς το διατακτικό της εκκαλουμένης, κατά την διάταξή της με την οποία κηρύχτηκε προσωρινός εκτελεστή, ως προς το ποσό των 10.000,00 € και ζητεί την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, και ειδικότερα να υποχρεωθεί η ενάγουσα να του αποδώσει το ανωτέρω ποσό, νομιμοτόκως από την έκδοση της παρούσας. Η αίτηση αυτή είναι παραδεκτή και νόμιμη, στηριζόμενη στις προαναφερόμενες στη μείζονα σκέψη διατάξεις. Αποδεικνύεται δε ότι είναι και ουσία βάσιμη, αφού το εναγόμενο εκκαλούν κατέβαλε συμμορφούμενο εκουσίως στη διάταξη της κηρυχθείσης προσωρινά εκτελεστής διατάξεως της εκκαλουμένης, στην ενάγουσα εφεσίβλητη το ποσό των 10.000.00 € δυνάμει του αποδεικτικού συναλλαγής ύψους 10.000.00 € της .... Τράπεζας με όνομα αρχείου ... .FT1, αλλά και εκ του από 20/10/2020 επικαλούμενου και προσκομιζόμενου σχετικού ιδιωτικού συμφωνητικού. Δέχεται τυπικώς και ουσία την έφεση. Εξαφανίζει την εκκαλουμένη, υπ’ αριθ. 1472/30-09-20 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Κρατεί την υπόθεση. Δικάζει επί της από 19/04/19 και με αριθ. κατ. ..../..../22-04-19 αγωγής. Απορρίπτει αυτήν. Δέχεται την αίτηση του εκκαλούντος εναγομένου περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Υποχρεώνει την εφεσίβλητη ενάγουσα να καταβάλει στο εκκαλούν εναγόμενο το ποσό των δέκα χιλιάδων ευρώ (10000,00 € ), νομιμοτόκως από την επίδοση της παρούσας αποφάσεως σε αυτήν μέχρι πλήρους εξοφλήσεως.

Προϋποθέσεις κατάπτωσης εγγυητικής επιστολής κατά το άρθρο 17 παρ.3 της 415312/6255/29.9.94 κ.υ.α. των Υπουργών Εθν. Οικονομίας, Οικονομικών και Γεωργίας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η αληθής έννοια της διάταξης του εδαφ. γ’ παρ.3 του άρθρου 17 της 415312/6255/29.9.94 κ.υ.α. των Υπουργών Εθν. Οικονομίας, Οικονομικών και Γεωργίας είναι ότι η χορήγηση με απόφαση του Υπ. Γεωργίας παράτασης της αναφερομένης στο εδαφ. α’ 12μηνης προθεσμίας δεν επηρεάζει την κατατεθείσα από τον δικαιούχο της χρηματοδότησης εγγυητική επιστολή, η οποία εξακολουθεί να ισχύει και καταπίπτει (ταυτόχρονα με την ακύρωση του έργου) εάν μέσα στη νέα προθεσμία ο δικαιούχος φορέας δεν έχει εκπληρώσει την υποχρέωσή του να υποβάλει την πρώτη αίτηση για καταβολή μετά την πραγματοποίηση απ’ αυτόν με ίδια κεφάλαια επένδυσης ανερχόμενης σε 30% του κόστους του έργου και τουλάχιστον 20% του επιλέξιμου κόστους. Η χορήγηση παράτασης προθεσμίας κατά την ως άνω διάταξη επιφέρει τις έννομες συνέπειές της από το χρονικό σημείο της αρχικής προθεσμίας, ανεξαρτήτως του χρόνου εκδόσεως της σχετικής υπουργικής αποφάσεως, υπό την προϋπόθεση ότι η αίτηση για παράταση υποβλήθηκε πριν από την συμπλήρωση της προθεσμίας.