Η απόφαση 342 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. για το φορολογικό έτος 2019. Ο έλεγχος προσδιόρισε διαφορά φόρου 103.218,20€, πλέον προστίμου 51.609,10€ και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης 27.526,34€, συνολικού ποσού 182.353,64€, λόγω αναιτιολόγητων πιστώσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν έλλειψη αιτιολογίας και νομική πλημμέλεια λόγω αντισυνταγματικότητας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας νόμιμη την πράξη του ελέγχου, ιδίως όσον αφορά την αποδοχή των αναιτιολόγητων πιστώσεων ως φορολογητέο εισόδημα, καθώς οι ισχυρισμοί για προέλευση των ποσών από εισπράξεις επιχείρησης ή δάνειο δεν τεκμηριώθηκαν επαρκώς.

Η απόφαση 107/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο έλεγχος διαπίστωσε ανακριβείς δηλώσεις εισοδήματος λόγω πιστώσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς του προσφεύγοντος. Τα καταλογισθέντα ποσά αφορούν κυρίως αμοιβές (άρθρο 12 ν. 4172/2013) για υπηρεσίες που παρείχε ο προσφεύγων (μέτοχος/σύμβουλος/πρόεδρος) στην εταιρεία του, καθώς και προσαύξηση περιουσίας άγνωστης πηγής (άρθρο 21 παρ. 4 ν. 4172/2013). Ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος ότι τα ποσά αφορούσαν προκαταβολές μερισμάτων ή ταμειακές διευκολύνσεις απορρίφθηκε, καθώς δεν υπήρχαν σχετικές λογιστικές εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας ούτε αποδείχθηκε η επιστροφή τους. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις αρχικές πράξεις, με αποτέλεσμα την καταβολή συνολικού φόρου 41.056,87€ για το 2020 και 19.522,94€ για το 2021.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2021, που εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έκθεση ελέγχου της Δ.Ο.Υ. Αργοστολίου, η οποία διαπίστωσε ανακρίβεια ή μη έκδοση Αποδείξεων Λιανικών Συναλλαγών (Α.Λ.Σ.) από την επιχείρηση εστίασης του προσφεύγοντος. Διαπιστώθηκαν εκπτώσεις σε δυσανάλογα μεγάλα ποσοστά (έως 100%) στο σύνολο των εκδοθέντων στοιχείων, καθώς και η ανακριβής έκδοση Δελτίων Αυτοπαράδοσης ή Δελτίων Παραγγελίας αντί Α.Λ.Σ., τα οποία ο έλεγχος έκρινε ως αποκρυβείσες πωλήσεις. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι εκπτώσεις ήταν εύλογες για προσέλκυση πελατών και παροχή γευμάτων στο προσωπικό, αλλά η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς ως αβάσιμους και αναπόδεικτους, επικυρώνοντας τις προσβαλλόμενες πράξεις.

Η Απόφαση 1107 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικών πράξεων φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, οι οποίες επιβλήθηκαν από τη ΔΟΥ Έδεσσας λόγω μη αιτιολογημένων τραπεζικών πιστώσεων (προσαύξηση περιουσίας). Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε επανακαταθέσεις ποσών, ανάλωση διαθεσίμου εισοδήματος προηγουμένων ετών και διευκόλυνση φιλικών προσώπων. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς ανάλωσης κεφαλαίου και διευκολύνσεων. Ωστόσο, αποδέχθηκε ορισμένους ισχυρισμούς περί δικαιολογημένων πιστώσεων (επιστροφή φόρου, εξόφληση επιταγών και μία επανακατάθεση λάθους). Κατόπιν της απόφασης, το συνολικό ποσό προσαύξησης περιουσίας μειώθηκε από 90.966,59€ σε 86.966,59€ για το 2018 και από 40.022,01€ σε 37.212,34€ για το 2019, οδηγώντας σε τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων.

Η απόφαση 441/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., επικυρώνοντας καταλογισμούς ΦΠΑ και προστίμων για τις φορολογικές περιόδους 2019 και 2020. Ο έλεγχος διαπίστωσε ανακρίβειες, κυρίως λόγω μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων, και μη αναγνώριση απαλλαγής ΦΠΑ σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις (€6.762.226,27 για το 2019 και €658.587,52 για το 2020), επειδή ο προσφεύγων δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία μεταφορών. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί ανωτέρας βίας (λόγω ξαφνικού θανάτου λογιστή) και παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, καθώς δεν προσκομίστηκαν τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό ΦΠΑ και προστίμων ξεπέρασε τα 2,6 εκατ. ευρώ.

Η απόφαση 62/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά εκθέσεων μερικού ελέγχου (Φ.Π.Α., Ε.Λ.Π. και Κ.Φ.Δ.) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο έλεγχος διαπίστωσε παραβάσεις, όπως ανακριβείς δηλώσεις Φ.Π.Α. και μη τήρηση αξιόπιστου λογιστικού συστήματος τα έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, προβάλλοντας ισχυρισμούς όπως ο εσφαλμένος καταλογισμός δαπανών μισθοδοσίας και μισθωμάτων λόγω εξόφλησης σε μετρητά, και η αυθαίρετη προσαύξηση εσόδων από αποθέματα. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη επειδή στρεφόταν κατά των εκθέσεων ελέγχου, οι οποίες θεωρούνται προπαρασκευαστικές και μη εκτελεστές διοικητικές πράξεις, σύμφωνα με τον Ν. 5104/2024.

Η απόφαση 762 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022. Ο έλεγχος του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε καταλογίσει διαφορά φόρου και πρόστιμο ύψους 42.509,39€, καθώς απέρριψε την ανάλωση κεφαλαίου 108.630,29€ που επικαλέστηκε ο προσφεύγων για την κάλυψη τεκμηρίου αγοράς ακινήτου. Η φορολογική αρχή, μη αποδεχόμενη τον πίνακα ανάλωσης, προσδιόρισε το φορολογητέο εισόδημα με βάση τον εναλλακτικό τρόπο ελάχιστης φορολογίας (τεκμήρια) στο ύψος των 85.676,46€. Η ΔΕΔ, αφού συνέταξε δικούς της πίνακες ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών (2003-2021), διαπίστωσε ότι υπήρχε διαθέσιμο υπόλοιπο κεφαλαίου ύψους 110.547,23€. Ως εκ τούτου, έκρινε ότι ο προσφεύγων ορθά χρησιμοποίησε το ποσό των 108.630,29€, αποδεχόμενη τον ισχυρισμό του και ακυρώνοντας τη φορολογική επιβάρυνση που προέκυψε από τα τεκμήρια. Το τελικό φορολογητέο εισόδημα παρέμεινε το δηλωθέν (2.859,22€).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Η προσφεύγουσα καταλογίστηκε με συνολικές οφειλές ύψους 43.613,40 € (2018), 11.227,89 € (2019) και 6.147,03 € (2020). Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η ατομική επιχείρηση είχε λάβει εικονικά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή απέδειξε την συναλλακτική αδυναμία του εκδότη, μεταθέτοντας το βάρος της απόδειξης στην λήπτρια, η οποία δεν προσκόμισε κανένα αποδεικτικό στοιχείο για την πραγματοποίηση των συναλλαγών ή την καλή της πίστη.

Η απόφαση 236/10-02-2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Οι προσφεύγοντες αμφισβητούσαν τις οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού εισοδήματος του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, οι οποίες επέβαλαν κύριο φόρο, πρόστιμα και ειδική εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά ποσά €117.932,98 και €77.608,15 αντίστοιχα). Οι βασικοί ισχυρισμοί αφορούσαν την παράνομη επιβολή εισφοράς σε μη εισαχθέντα μερίσματα πλοιοκτητριών εταιρειών και την μη αφαίρεση ποσών που χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση εταιρικών υποχρεώσεων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι οι προσφεύγοντες είχαν ήδη υποβάλει προγενέστερα πανομοιότυπη προσφυγή για τον ίδιο λόγο, η οποία είχε γίνει μερικώς δεκτή, καθιστώντας έτσι τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη βάσει του άρθρου 24 του ν.4274/14.07.2014.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης (ψητοπωλείο), ο οποίος ζητούσε την ακύρωση πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρων εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν στην έμμεση τεχνική ελέγχου της αρχής των αναλογιών, καθώς ο έλεγχος διαπίστωσε αρνητικούς ή πολύ χαμηλούς συντελεστές μικτού κέρδους και αποκλίσεις εσόδων. Το Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί εσφαλμένου υπολογισμού της φύρας και παράλειψης μεταφοράς ζημιών, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός έγινε ορθά με βάση τα πραγματικά δεδομένα των αγορών της επιχείρησης και τις οδηγίες της διοίκησης. Επιπλέον, κρίθηκε ορθή η παράλειψη συμψηφισμού ζημιών, καθώς ο φορολογούμενος είχε φορολογηθεί βάσει αντικειμενικών δαπανών διαβίωσης (τεκμήρια) τα προηγούμενα έτη. Ως εκ τούτου, η οριστική φορολογική υποχρέωση του προσφεύγοντος διατηρήθηκε.