Η υπ' αριθμ. 216/10.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2021. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει 3η τροποποιητική δήλωση, καταχωρώντας €4.264,96 στον κωδικό 351 του εντύπου Ε1 ως ασφαλιστικές εισφορές για εξαγορά χρόνου στρατιωτικής θητείας, με σκοπό τη μείωση του φορολογητέου εισοδήματός του. Η φορολογική αρχή είχε διαγράψει το ποσό αυτό. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το ποσό των €4.264,96 είχε ήδη παρακρατηθεί από τις αναδρομικές αποδοχές σύνταξης του προσφεύγοντος από τον ΕΦΚΑ και είχε αφαιρεθεί από τις φορολογητέες αποδοχές του, όπως αποτυπώθηκε στη βεβαίωση αποδοχών φορολογικού έτους 2022. Ως εκ τούτου, η αναγνώριση του ποσού στον κωδικό 351 θα οδηγούσε σε διπλή μείωση των φορολογητέων αποδοχών, και ο ισχυρισμός του κρίνεται αβάσιμος.

Η απόφαση 858/14.05.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022. Ο Προϊστάμενος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε μειώσει τη ζημία του προσφεύγοντος (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας) και είχε επιβάλει φόρο και πρόστιμο, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022) από κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας και μη νόμιμου καταλογισμού προσαύξησης περιουσίας, καθώς ο καταλογισμός αφορούσε κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι προσαύξηση περιουσίας. Συνεπώς, επιβεβαιώθηκε η φορολογική υποχρέωση (φόρος/πρόστιμο €14.626,01) για το 2022.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας (ΙΚΕ), αναφορικά με πέντε οριστικές πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ της Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου Κρήτης για τις φορολογικές περιόδους 09/2020 έως 01/2024. Η φορολογική αρχή είχε αρνηθεί την έκπτωση/επιστροφή του ΦΠΑ εισροών, κρίνοντας ότι τα μοναδικά έσοδα της εταιρείας προέρχονταν από ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, οι οποίες αποτελούν πράξεις εκτός πεδίου ΦΠΑ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκανε δεκτή την προσφυγή και τροποποίησε τις πράξεις, κρίνοντας ότι το κρίσιμο στοιχείο για το δικαίωμα έκπτωσης είναι ο προορισμός των εισροών για τη διενέργεια φορολογητέων πράξεων, έστω και μελλοντικών (εμπορική αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας), σύμφωνα με τη νομολογία του ΔΕΕ, ανεξάρτητα από τον τρόπο χρηματοδότησης (επιδοτήσεις).

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου, η οποία αφορούσε τη φορολογική περίοδο 1.1.2018 έως 31.12.2018 και είχε εκδοθεί από τον Προϊστάμενο του 3ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η πράξη επέβαλε συνολικό ποσό 73.919,11 €, εκ των οποίων 49.279,40 € αφορούσαν Φ.Π.Α. και 24.639,71 € πρόστιμο. Η καταλογιζόμενη διαφορά προέκυψε λόγω μη συμπερίληψης φορολογητέων εκροών και κρίσης εισροών ως μη εκπιπτόμενων. Η προσφεύγουσα προέβαλε ισχυρισμούς περί εσφαλμένου καταλογισμού Φ.Π.Α. και επικαλέστηκε προσωπικά ζητήματα (ηλεκτρονικό τζόγο μέλους και χρέη πατέρα εταίρου). Η ΔΕΔ έκρινε τους ισχυρισμούς αόριστους ή μη τεκμηριωμένους με νεότερα στοιχεία, επικυρώνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση 872/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρίας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Πράξεων Επιβολής Προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018 και 2019. Οι πράξεις επέβαλαν συνολική φορολογική υποχρέωση 139.481,02 ευρώ. Η προσφεύγουσα εταιρία (που λειτουργούσε ως παραγγελέας) ισχυρίστηκε εσφαλμένη ερμηνεία της νομοθεσίας, υποστηρίζοντας ότι οι παραγγελιοδοχικές πωλήσεις της έπρεπε να αναγνωριστούν ως μη φορολογητέες εξαγωγές. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις, κρίνοντας ότι η πλασματική παράδοση αγαθών από τον παραγγελέα προς τον παραγγελιοδόχο έπρεπε να υπαχθεί σε Φ.Π.Α., καθώς η προσφεύγουσα δεν είχε εκδώσει τα απαιτούμενα Ειδικά Διπλότυπα Δελτία Απαλλαγής (ΕΔΔΑ) σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί ΦΠΑ.

Η απόφαση 683/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρίας κατά δύο πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις περιόδους 01.05.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.05.2024. Η φορολογική αρχή είχε μειώσει το πιστωτικό υπόλοιπο ΦΠΑ, αρνούμενη την έκπτωση ΦΠΑ εισροών (€472.990,51) για δαπάνες κατασκευής φωτοβολταϊκού σταθμού και διαμοιρασμού εξόδων υποσταθμού. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απόφαση, καθώς, παρά τους ισχυρισμούς της εταιρίας, διαπιστώθηκε προσωρινή αναστολή των εργασιών λόγω ασφαλιστικών μέτρων και μεταγενέστερη πώληση του βασικού εξοπλισμού (αντιστροφέων και ηλιακών πάνελ) τον Μάρτιο/Απρίλιο του 2024. Συνεπώς, τα αγαθά επένδυσης δεν τέθηκαν σε χρήση για φορολογητέες πράξεις, ακυρώνοντας το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 30 του ν. 2859/2000.

Η απόφαση 72/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μονοπρόσωπης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. Οι προσβαλλόμενες πράξεις αφορούσαν τις φορολογικές περιόδους 01.12.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.05.2024, εξαλείφοντας συνολικό πιστωτικό υπόλοιπο προς έκπτωση και επιστροφή ύψους 26.345,81€, λόγω μη αναγνώρισης επενδυτικών δαπανών. Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι οι δαπάνες πραγματοποιήθηκαν για την ανακαίνιση ακινήτου, την αγορά του οποίου είχε προσυμφωνήσει, με σκοπό τη διενέργεια φορολογητέων πράξεων. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ορθώς η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα, καθώς δεν προέκυψε συσχέτιση των δαπανών με ακίνητο ιδιοκτησίας ή νόμιμης χρήσης της προσφεύγουσας, ούτε επιβεβαιώθηκε η μεταφορά των αγαθών στο επικαλούμενο ακίνητο, αφού ως τόπος παράδοσης αναγραφόταν η έδρα της εταιρείας.

Η Απόφαση 191 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. σχετικά με τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2022. Η εταιρεία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι δεν υποχρεούται στην προσθήκη φορολογητέων κερδών ύψους 161.391,35 ευρώ, ποσό που αντιστοιχούσε σε δαπάνες επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας (συνολικού ύψους 740.552,93 ευρώ) οι οποίες δεν είχαν πιστοποιηθεί από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας (ΓΓΕΚ), ισχυριζόμενη μεταξύ άλλων, ότι οι δαπάνες θεωρούνταν εγκεκριμένες λόγω παρέλευσης προθεσμίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, η αναγνώριση των δαπανών συντελείται με βάση τη σχετική βεβαίωση του Υφυπουργού Ανάπτυξης. Καθώς η βεβαίωση της 22.5.2024 αναγνώρισε δαπάνες μόνον ύψους 579.161,58 ευρώ, η προσαύξηση των φορολογητέων κερδών κατά το μη αναγνωρισμένο ποσό των 161.391,35 ευρώ ήταν ορθή.

Η απόφαση 529/01.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας χονδρικού εμπορίου φρούτων και λαχανικών κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018 και επιβολής προστίμου για το 2024. Ο έλεγχος διαπίστωσε την εικονικότητα 25 τιμολογίων αγοράς συνολικής καθαρής αξίας €79.899,80 και ΦΠΑ €10.386,92. Η εικονικότητα τεκμηριώθηκε καθώς ο φερόμενος ως προμηθευτής είχε αποβιώσει από το 2017, ενώ η εταιρία συνέχιζε να εκδίδει στο όνομά του τιμολόγια αγοράς το 2018. Η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε στοιχεία για την καλή της πίστη, ούτε τραπεζικά έγγραφα για την εξόφληση των συναλλαγών αξίας άνω των €500. Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκαν οι καταλογισμοί φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το 2018, καθώς και πρόστιμο €250,00 για μη ανταπόκριση στις κλήσεις της φορολογικής αρχής.

Η απόφαση 944 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ του 2018, ύψους €1.776,58. Ο φόρος καταλογίστηκε λόγω διαπίστωσης αποκρυβεισών φορολογητέων εκροών ύψους €7.402,42 από πωλήσεις διαφόρων ειδών μέσω της ΕΛΤΑ COURIER. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι πωλήσεις ήταν ευκαιριακές, αφορούσαν προσωπικά αντικείμενα της συζύγου του και εμπίπτουν στο όριο απαλλαγής ΦΠΑ των €10.000. Η ΔΕΔ έκρινε, βάσει του πλήθους (84 συναλλαγές) και της περιοδικότητας των πράξεων, ότι πρόκειται για συνεχή, συστηματική επαγγελματική δραστηριότητα με σκοπό το κέρδος, απορρίπτοντας ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς.