Η απόφαση (Αριθμός 63/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ομόρρυθμου εταίρου και διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την παύση της αλληλέγγυας ευθύνης του για χρέη προς το Δημόσιο (ύψους 133.918,75 ευρώ), επικαλούμενος τις διατάξεις περί αλληλέγγυας ευθύνης του ΚΦΔ. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απορριπτική πράξη της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η αιτιολόγηση της ΔΕΔ βασίζεται στο ότι, στην περίπτωση του ομόρρυθμου εταίρου, εφαρμόζονται οι ειδικότερες διατάξεις του ν.4072/2012 (άρθρο 249 κ.ε.) για την απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη του, οι οποίες υπερτερούν των γενικών διατάξεων του άρθρου 50 του ΚΦΔ. Συνεπώς, ο προσφεύγων εξακολουθεί να ευθύνεται απεριόριστα για τα χρέη της εταιρείας.

Η απόφαση 978/23.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας (ΙΚΕ). Η προσφεύγουσα ζητούσε την πλήρη απαλλαγή της από την αλληλέγγυα ευθύνη για χρέη λυθείσας ομορρύθμου εταιρείας, καθώς είχε διατελέσει εκκαθαρίστρια αυτής. Οι επίμαχες οφειλές, για τις οποίες η Δ.Ο.Υ. Κοζάνης δεν ενέκρινε την απαλλαγή, αφορούσαν Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) και Φόρο Εισοδήματος (συμπεριλαμβανομένου του τέλους επιτηδεύματος) που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες κατά τη διάρκεια της θητείας της ως εκκαθαρίστριας. Η ΔΕΔ έκρινε, με βάση το άρθρο 49 του ΚΦΔ, ότι τεκμαίρεται η υπαιτιότητα της προσφεύγουσας για τις οφειλές αυτές, και ότι οι ενέργειες της εκκαθάρισης (όπως η ρευστοποίηση περιουσίας) δεν ήταν αρκετές για να αποδείξουν την έλλειψη υπαιτιότητας και να ανατρέψουν το νομικό τεκμήριο.

Η απόφαση 693/17/03/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εκδόθηκε επί ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2024. Η προσφεύγουσα, Αντιπρόεδρος της εταιρείας, ζήτησε την ακύρωση των πράξεων ισχυριζόμενη έλλειψη αλληλέγγυας ευθύνης για τα φορολογικά χρέη της εταιρείας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως προς τον φόρο εισοδήματος, τον ΦΠΑ και τα συναφή πρόστιμα του άρθρου 58Α, καθώς διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε πραγματική ανάμειξη στη διοίκηση/διαχείριση και δεν απέδειξε τη μη υπαιτιότητά της. Αντιθέτως, έγινε δεκτή η προσφυγή ως προς τα τέλη χαρτοσήμου και τα πρόστιμα του άρθρου 54 (για διαδικαστικές παραβάσεις), καθώς, σύμφωνα με την εγκύκλιο Ε. 2173/2020, για αυτές τις κατηγορίες οφειλών δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση 632/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων (2018, 2019). Η προσφεύγουσα αντιμετωπιζόταν ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο ως κληρονόμος του θανόντος διαχειριστή λυθείσας εταιρείας. Ο βασικός ισχυρισμός της ήταν ότι προέβη σε εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομίας, καθώς έλαβε θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της (αποποίηση προηγούμενων τάξεων) μόλις τις 05/09/2024. Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στον Αστικό Κώδικα και τη νομολογία του Αρείου Πάγου σχετικά με την υποχρέωση θετικής γνώσης, δέχεται τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας, καθώς δεν προέκυψε ανάμειξη ή προγενέστερη γνώση πριν την κοινοποίηση των πράξεων. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ προχωρά σε μερική αποδοχή της προσφυγής και τροποποίηση της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2019.

Η απόφαση 378/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο εταιρείας, στρεφόμενη κατά της αλληλέγγυας ευθύνης της για οφειλές που καταλογίστηκαν στην εταιρεία (Φ.Π.Α., Φόρος Εισοδήματος και πρόστιμα) για τα φορολογικά έτη 2019 έως 2021. Οι πράξεις καταλογισμού εκδόθηκαν λόγω μη ανταπόκρισης της εταιρείας στην προσκόμιση λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα ζητούσε επανεξέταση της ευθύνης της βάσει του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, για τους ομόρρυθμους εταίρους, δεν εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις του Κ.Φ.Δ. περί ευθύνης διοικούντων, αλλά οι ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 249 και επόμενων του Ν. 4072/2012, οι οποίες θεσπίζουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας προς το Δημόσιο. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η Απόφαση 336/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου, πρώην διευθύνοντος συμβούλου εταιρείας, κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματός του από το ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων ζητούσε να αναγνωριστεί ότι δεν έχει αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές φόρου εισοδήματος της εταιρείας ύψους 191.487,81€ (οικονομικό έτος 2000) και την επιστροφή ποσού 103.111,36€ που εισπράχθηκε αναγκαστικά από πλειστηριασμό ακινήτου του. Υποστήριξε ότι η ευθύνη των διοικούντων δεν ίσχυε κατά τη διάρκεια της θητείας του. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε γνώση των οφειλών και της αλληλέγγυας ευθύνης του το αργότερο στις 17/06/2022 (ημερομηνία κατάθεσης ανακοπής) και όχι εντός της προβλεπόμενης 30ήμερης προθεσμίας.

Η απόφαση 93/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ) και δύο φυσικών προσώπων (διαχειριστών) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμων για το φορολογικό έτος 2014. Η φορολογική αρχή κατέλογισε ΦΠΑ ύψους 71.969,76€, πλέον σχετικών προστίμων, λόγω της λήψης 6 συνολικά εικονικών και 60 μερικώς εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές σκραπ. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής, καθώς διαπιστώθηκε φοροδιαφυγή, και επικύρωσε τον καταλογισμό ΦΠΑ. Έκανε δεκτή εν μέρει την προσφυγή, απαλλάσσοντας τα δύο φυσικά πρόσωπα από την αλληλέγγυα ευθύνη μόνο ως προς το πρόστιμο Κ.Φ.Α.Σ. ύψους 2.500,00€, κρίνοντας ότι αυτή η οφειλή δεν περιλαμβάνεται πλέον στις οφειλές για τις οποίες θεμελιώνεται προσωπική ευθύνη διοικούντων.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και Επιβολής Προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις είχαν εκδοθεί σε βάρος της προσφεύγουσας ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου, στην ιδιότητα της κληρονόμου του θανόντος (23/04/2020) διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η ΔΕΔ (Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών) έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό της περί εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι η τετράμηνη προθεσμία για αποποίηση δεν εκκινεί χωρίς την απόδειξη της «θετικής γνώσης» του κληρονόμου τόσο για τον θάνατο όσο και για τον λόγο επαγωγής (π.χ. αποποιήσεις προηγούμενων τάξεων). Καθώς ο έλεγχος δεν θεμελίωσε αυτή τη γνώση, η αποποίηση της προσφεύγουσας κρίθηκε έγκυρη, με αποτέλεσμα την τροποποίηση των πράξεων και την άρση της αλληλέγγυας ευθύνης της.

Η απόφαση 375/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο (και διαχειρίστρια) εταιρείας. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος, ζητώντας την επανεξέταση ως προς την αλληλέγγυα ευθύνη της προσφεύγουσας για τις οφειλές της εταιρείας. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η ευθύνη της προσφεύγουσας, λόγω της ιδιότητάς της ως ομορρύθμου εταίρου, καθορίζεται από τις ειδικές διατάξεις των άρθρων 249 κ.ε. του ν. 4072/2012, οι οποίες προβλέπουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας (συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου). Συνεπώς, δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι γενικές διατάξεις του άρθρου 49 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα.

Η απόφαση 761 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σχετικά με την άρση της αλληλέγγυας ευθύνης του προσφεύγοντος για οφειλές Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) ανώνυμης εταιρείας. Ο προσφεύγων διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας από 01/01/2017 έως 21/09/2017. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι συντρέχουν σωρευτικά οι προϋποθέσεις του άρθρου 49 του ΚΦΔ, καθώς οι οφειλές κατέστησαν ληξιπρόθεσμες εντός της θητείας του και ο προσφεύγων δεν κατάφερε να αποδείξει την έλλειψη υπαιτιότητας, η οποία τεκμαίρεται εκ της ιδιότητάς του. Ο ισχυρισμός του σχετικά με τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης κρίθηκε απαράδεκτος.