Η απόφαση 1004/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα κατά πράξεων επιβολής φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων ασκούσε συστηματικά επιχειρηματική δραστηριότητα (πωλήσεις εμπορευμάτων μέσω διαδικτύου και εταιρειών ταχυμεταφορών), χωρίς να έχει υποβάλει δήλωση έναρξης ή να τηρεί τα προβλεπόμενα λογιστικά αρχεία. Διαπιστώθηκαν εισπράξεις από πρωτογενείς καταθέσεις και αντικαταβολές, συνολικού ύψους €193.449,45. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ενεργούσε για λογαριασμό της ατομικής επιχείρησης της πρώην συζύγου του, ωστόσο η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν προσκομίστηκαν επαρκή στοιχεία για να αντικρούσουν τα ευρήματα του ελέγχου, επικυρώνοντας τις συνολικές καταλογισθείσες οφειλές.

Ρυθμίσεις οφειλών προς πιστωτικά ιδρύματα.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι διαγραφές τόκων υπερημερίας που έγιναν από εισπράξεις του λογαριασμού του Ν 128/1975 αποτελούν καταβολές από τρίτο, οι οποίες πρέπει να αφαιρούνται από το ποσό των οφειλών που έχουν ρυθμισθεί με βάση το Ν 128/1975, όπως αυτές αναμορφώνονται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 του Ν 3259/2004.

Η Απόφαση 270/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Επιβολής Προστίμου του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024. Ο προσφεύγων είχε θεωρηθεί αλληλεγγύως υπεύθυνος, καθώς είχε οριστεί προσωρινό μέλος του ΔΣ της ελεγχόμενης εταιρείας με δικαστική απόφαση. Οι πράξεις αφορούσαν αυτοτελή πρόστιμα ύψους 500,00 € για μη υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος (2019, 2020, 2021) και για μη ανταπόκριση σε αίτημα πληροφοριών (2024). Η ΔΕΔ έκρινε, βάσει της ερμηνευτικής εγκυκλίου Ε. 2173/2020, ότι η αλληλέγγυα ευθύνη μπορεί να στοιχειοθετηθεί μόνο επί των προστίμων/προσαυξήσεων που έχουν παρακολουθηματικό χαρακτήρα επί των κύριων φόρων, και όχι επί των αυτοτελών προστίμων. Ως εκ τούτου, έγινε δεκτή η προσφυγή και παύθηκε η αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τις καταλογισθείσες οφειλές.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων της Δ.Ο.Υ. ΣΕΡΡΩΝ που αφορούν τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019. Οι πράξεις καταλόγιζαν πρόστιμο για λήψη ανακριβούς στοιχείου (υποτιμολόγηση) και διόρθωση Φ.Π.Α., καθώς και πρόστιμα, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων πρόβαλε λόγους περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας στις συναλλαγές, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και μη τήρησης της προηγούμενης ακρόασης. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς οι εκθέσεις ελέγχου στοιχειοθετούν αναλυτικά την εικονικότητα, αποδεικνύοντας ότι οι εκδότριες εταιρείες δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή, προσωπικό ή μέσα για την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση 61/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά του Οριστικού Προσδιορισμού Προστίμου του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. συνολικού ύψους 17.810,43€, για το φορολογικό έτος 2018. Τα επιβληθέντα πρόστιμα αφορούσαν τη μη τήρηση αξιόπιστου λογιστικού συστήματος (2.500€) και τη μη έκδοση φορολογικών στοιχείων (15.310,43€). Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τηρούσε νόμιμα λογιστικά αρχεία και ότι οι τραπεζικές καταθέσεις που οδήγησαν στα πρόστιμα ήταν τμηματικές εξοφλήσεις πελατών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η οντότητα δεν τήρησε μητρώο παγίων ούτε αξιόπιστα λογιστικά αρχεία αποθεμάτων, καθιστώντας αδύνατη την ελεγκτική επαλήθευση. Επιπλέον, οι αιτιάσεις της για τις αδικαιολόγητες πιστώσεις κρίθηκαν γενικές και αόριστες. Ως εκ τούτου, η οριστική φορολογική υποχρέωση επικυρώθηκε στο αρχικό ποσό των 17.810,43€.

Η απόφαση 526/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη τη δεύτερη ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων στις 15 Νοεμβρίου 2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά δύο Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Δωρεάς έτους 2014, οι οποίες εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Πατρών και καταλόγιζαν διαφορά φόρου και προσαυξήσεις, βάσει επανεκτίμησης της αξίας των δωρηθέντων οικοπέδων. Ο προσφεύγων υποστήριζε ότι τα ακίνητα έπρεπε να εκτιμηθούν ως αγροτεμάχια, καθώς ο οικισμός εντάσσεται στους κατολισθαίνοντες. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι είχε ήδη εκδοθεί άλλη απόφαση (αρ. 05-03-2025) επί προγενέστερης ενδικοφανούς προσφυγής με το ίδιο περιεχόμενο, η οποία είχε απορριφθεί ως προς την ουσία της. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 41/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πολλαπλών Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ (2012-2021) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Οι πράξεις αυτές καταλόγιζαν στον προσφεύγοντα σημαντικές διαφορές φόρου, πρόσθετο φόρο/πρόστιμα και εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά ποσά που υπερβαίνουν τις 400.000€), προερχόμενα κυρίως από προσαύξηση περιουσίας λόγω άγνωστης πηγής. Ο προσφεύγων αιτήθηκε ακύρωση των πράξεων, προβάλλοντας λόγους παραγραφής και εσφαλμένης εκτίμησης στοιχείων (ιδίως πιστώσεις που σχετίζονται με εξυπηρέτηση συναδέλφου μηχανικού με δεσμευμένους λογαριασμούς). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την υπό κρίση προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη (πρώτη) ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, παραβιάζοντας το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας που επιτρέπει μόνο μία προσφυγή κατά της ίδιας πράξης.

Η απόφαση 271/21-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Οι πράξεις αρχικά καταλόγισαν προσαύξηση περιουσίας (αδήλωτα εισοδήματα) από καταθέσεις μετρητών σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο προσφεύγων (εκμεταλλευτής ΤΑΞΙ) ισχυρίστηκε ότι οι καταθέσεις (2.930,00€ για το 2019 και 1.970,60€ για το 2020) προήλθαν από τις νόμιμες εισπράξεις της επιχείρησής του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι καταθέσεις αυτές καλύπτονται από τα δηλωθέντα ακαθάριστα έσοδά του, με αποτέλεσμα την πλήρη ακύρωση της πράξης του 2019 (από 1.450,35€ σε 0€). Για το 2020, η πράξη τροποποιήθηκε. Μόνο το ποσό των 233,32€ κρίθηκε ως φορολογητέο εισόδημα, οδηγώντας σε μείωση του συνολικού ποσού προς καταβολή από 1.090,94€ σε 115,50€.

Η απόφαση 629/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από δύο πρόσωπα κατά πράξεων αναγκαστικής κατάσχεσης και πινάκων χρεών της ΔΟΥ Κατερίνης, συνολικού ύψους 4.164,35€. Οι προσφεύγουσες ισχυρίστηκαν ότι οι οφειλές αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015, και ότι τα χρέη είτε είχαν εκδοθεί κατά ανύπαρκτου προσώπου είτε είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η αμφισβήτηση πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι αναγκαστικές κατασχέσεις, πρέπει να γίνεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι μέσω ενδικοφανούς προσφυγής, καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας για ενδικοφανή προσφυγή.

Πρόκειται για την Απόφαση 1041 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), η οποία εκδόθηκε μετά από ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Οι προσβαλλόμενες πράξεις καταλόγιζαν χρεωστικές διαφορές φόρου και πρόστιμα, συνολικού ύψους 19.633,14€ (εισόδημα) και 9.977,76€ (ΦΠΑ), λόγω της μη αναγνώρισης ως εκπεστέων δαπανών της καθαρής αξίας και του ΦΠΑ αντίστοιχα, έξι (6) εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η προσφεύγουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό της παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι παρόλο που οι πράξεις αναρτήθηκαν στις 27/12/2024, η νόμιμη κοινοποίηση με ψηφιακά μέσα συντελέστηκε στις 07/01/2025, δηλαδή μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής (31/12/2024). Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις.