Η απόφαση 219/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της ρητής απόρριψης της Προϊσταμένης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η εταιρεία ζητούσε την αναγνώριση δαπάνης αποζημίωσης πελατείας ύψους 1.000.000 ευρώ ως εκπεστέας επιχειρηματικής δαπάνης για το φορολογικό έτος 2018 και την επιστροφή 290.000 ευρώ φόρου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί, καθώς η προσφεύγουσα, διαρκούντος του φορολογικού ελέγχου, υπέβαλε οικειοθελώς 2η τροποποιητική δήλωση και δήλωση αποδοχής πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 75 του ν. 5104/2024. Αυτή η ενέργεια συνιστά ανέκκλητη αποδοχή των αποτελεσμάτων του ελέγχου, ενώ η υποβολή τροποποιητικής δήλωσης στο πλαίσιο ελέγχου δεν επιτρέπεται να συνοδεύεται από επιφύλαξη (άρθρο 23 παρ. 3 περ. γ' ν. 5104/2024).

Η απόφαση 183/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της εντολής μερικού φορολογικού ελέγχου της Δ.Ο.Υ. Βέροιας, χωρίς να προσβάλει τις οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2019 (€11.323,70) και 2020 (€12.832,30). Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι στρεφόταν κατά προπαρασκευαστικής πράξης (εντολή ελέγχου), η οποία δεν είναι εκτελεστή. Επιπλέον, η προσφυγή δεν έφερε την απαιτούμενη ψηφιακή βεβαίωση εγγράφου μέσω gov.gr, σύμφωνα με την Α. 1165/2022.

Η απόφαση 237/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ατομική επιχείρηση. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, οι οποίες εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ. Οι πράξεις αυτές βασίστηκαν σε τροποποιητικές δηλώσεις που υπέβαλε η προσφεύγουσα οικειοθελώς κατά τη διάρκεια του μερικού ελέγχου, βάσει του άρθρου 23 παρ. 3 περ. γ’ του ν. 5104/2024, αναγράφοντας εισόδημα από ιδιοχρησιμοποίηση ακινήτων 14.798,88 ευρώ. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμες τις προσβαλλόμενες πράξεις και επικύρωσε την οριστική φορολογική υποχρέωση, η οποία ανέρχεται σε 6.694,73 ευρώ για το 2018 και 6.596,64 ευρώ για το 2019.

Η απόφαση 763/05-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 10-01-2025. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τις εκθέσεις μερικού φορολογικού ελέγχου εισοδήματος και ΦΠΑ της Δ.Ο.Τ. Κατερίνης, οι οποίες αφορούσαν τα φορολογικά έτη 2020 και 2021. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει λογιστικές διαφορές ύψους 33.837,63€ για το 2020 και 118.894,07€ για το 2021, οδηγώντας σε διορθωτικό προσδιορισμό φόρου. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη επειδή οι εκθέσεις ελέγχου και οι προσωρινοί διορθωτικοί προσδιορισμοί φόρου αποτελούν προπαρασκευαστικές πράξεις και όχι εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων δεν επιτρέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η απόφαση (Αριθμός 177/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της σιωπηρής απόρριψης δήλωσης επιφύλαξης από τη Δ.Ο.Υ. Σερρών. Η επιφύλαξη αφορούσε τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος 2022, σχετικά με τις δαπάνες επιστημονικής έρευνας (άρθρο 22Α του Ν. 4172/2013). Η εταιρεία υποστήριξε ότι οι αρχικά δηλωθείσες δαπάνες έπρεπε να θεωρούνται αυτοδίκαια εγκεκριμένες, καθώς η σχετική βεβαίωση της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας (ΓΓΕΚ) εκδόθηκε μετά την πάροδο της προβλεπόμενης εξάμηνης προθεσμίας. Η ΔΕΔ ακυρώνει την προσβαλλόμενη σιωπηρή άρνηση της Δ.Ο.Υ. για λόγους τυπικής πλημμέλειας, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή παρέλειψε ουσιωδώς να αντικρούσει ρητά τον ισχυρισμό της επιφύλαξης.

Η Απόφαση 1070/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά έκθεσης μερικού επιτόπιου ελέγχου επιστροφής Φ.Π.Α. του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ζητώντας την ακύρωσή της με τον ισχυρισμό ότι έπρεπε να ληφθούν υπόψη τα έξοδα της επιχείρησης. Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στο άρθρο 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024) και στη νομολογία, έκρινε ότι η εν λόγω έκθεση ελέγχου δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή τελική πράξη, αλλά προπαρασκευαστική. Συνεπώς, δεν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής της ενδικοφανούς προσφυγής, με αποτέλεσμα την απόρριψη του αιτήματος ως απαράδεκτου.

Η απόφαση 62/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά εκθέσεων μερικού ελέγχου (Φ.Π.Α., Ε.Λ.Π. και Κ.Φ.Δ.) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο έλεγχος διαπίστωσε παραβάσεις, όπως ανακριβείς δηλώσεις Φ.Π.Α. και μη τήρηση αξιόπιστου λογιστικού συστήματος τα έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, προβάλλοντας ισχυρισμούς όπως ο εσφαλμένος καταλογισμός δαπανών μισθοδοσίας και μισθωμάτων λόγω εξόφλησης σε μετρητά, και η αυθαίρετη προσαύξηση εσόδων από αποθέματα. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη επειδή στρεφόταν κατά των εκθέσεων ελέγχου, οι οποίες θεωρούνται προπαρασκευαστικές και μη εκτελεστές διοικητικές πράξεις, σύμφωνα με τον Ν. 5104/2024.

Η απόφαση 370/10-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «..........» (ΑΦΜ: ..........) κατά πολλαπλών οριστικών πράξεων μερικού διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ, και πράξεων επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2020 έως 2024. Η φορολογική αρχή καταλόγισε φόρους και πρόστιμα λόγω μη υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, μη τήρησης αξιόπιστου λογιστικού συστήματος και μη ανταπόκρισης στις προσκλήσεις ελέγχου, αλλά κυρίως λόγω έκδοσης εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές, με συνολική καταλογιζόμενη διαφορά φόρου και προστίμων που υπερβαίνει τα 2,000,000€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε ανέπτυξε επαγγελματική δραστηριότητα και ότι τα τιμολόγια ήταν εικονικά και δεν εκδόθηκαν από αυτήν. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η εταιρεία φέρει την αντικειμενική και πραγματική ευθύνη για την έκδοση των εικονικών στοιχείων και τη μη τήρηση των φορολογικών υποχρεώσεων.

Η απόφαση 294/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων, ο οποίος θεωρείται αλληλεγγύως υπεύθυνος για χρέη ανώνυμης εταιρείας λόγω της ιδιότητάς του ως προέδρου Δ.Σ. και διευθύνοντος συμβούλου. Η προσφυγή στρεφόταν κατά τριών πράξεων: της έκθεσης μερικού φορολογικού ελέγχου, η οποία απορρίφθηκε ως προπαρασκευαστική και μη εκτελεστή πράξη. Της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α., η οποία κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο 30 ημερών από την κοινοποίησή της. Της ατομικής ειδοποίησης καταβολής, η οποία αφορά διαφορά εντός του σταδίου διοικητικής εκτέλεσης και δεν προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 1216/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 05/03/2025 κατά της πράξης υπ’ αριθ. ........../09.02.2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την έκδοση πιστωτικού σημειώματος για ποσό 1.626,09€, υποστηρίζοντας ότι πλήρωσε επιπλέον φόρο λόγω εκ παραδρομής διαγραφής και επανακαταχώρισης ακινήτου στα έντυπα Ε9 κατά τα έτη 2020-2024. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι ο προσφεύγων δεν προσδιόρισε ορισμένως την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε σε αριθμό καταχώρισης δήλωσης Ε9, ο οποίος δεν συνιστά διοικητική πράξη, ενώ δεν προσδιορίστηκε επαρκώς ούτε η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. Επιπλέον, η ΔΕΔ σημειώνει ότι η τυχόν πλημμέλεια της αρχικής πράξης θεραπεύτηκε με την έκδοση νεότερης πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου του 2021, μετά από τροποποιητική δήλωση που υπέβαλε ο ίδιος ο προσφεύγων.