Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κληρονόμου κατά της άρνησης του Κέντρου Φορολογίας Κεφαλαίου (ΚΕ.ΦΟ.Κ.) Θεσσαλονίκης να παραλάβει τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων για τα έτη 2015 έως 2019 και να επανεκκαθαρίσει τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι το επίμαχο ακίνητο είχε μεταβιβαστεί από τη θανούσα το 2010, συνιστώντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Παρόλο που η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα λόγω παραγραφής, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία πραγματικής κοινοποίησης των πράξεων προσδιορισμού φόρου στην αποβιώσασα. Δεδομένου ότι ο κληρονόμος έλαβε γνώση των οφειλών μόλις τον Δεκέμβριο του 2024, το αίτημα κρίθηκε ότι υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας του άρθρου 74 του ΚΦΔ. Επομένως, ακυρώνεται η αρνητική απάντηση του ΚΕ.ΦΟ.Κ. και διατάσσεται η αποδοχή των δηλώσεων και η επανεκκαθάριση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. των εν λόγω ετών.

Η απόφαση 595/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός ΝΠΔΔ κατά της απόρριψης εκπρόθεσμων τροποποιητικών δηλώσεων Ε9 και αιτημάτων εκκαθάρισης ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014-2017 από τη Δ.Ο.Υ. Ρόδου. Το ΝΠΔΔ ζητούσε την απαλλαγή από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. λόγω ιδιοχρησιμοποίησης του ακινήτου για θρησκευτικό και κοινωφελή σκοπό, επικαλούμενο πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή για τα φορολογικά έτη 2014 και 2015, κρίνοντας ότι είχε παρέλθει η τριετής προθεσμία ακύρωσης/τροποποίησης του άρθρου 74 του ΚΦΔ. Ωστόσο, έκανε δεκτή την προσφυγή για τα έτη 2016 και 2017, επιτρέποντας την τροποποίηση των πράξεων προσδιορισμού φόρου λόγω της τεκμηριωμένης πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης.

Η απόφαση 1296/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογούμενης κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Λάρισας να παραλάβει τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 των ετών 2014 έως 2019. Η προσφεύγουσα ζητούσε επανεκκαθάριση του ΕΝ.Φ.Ι.Α., καθώς είχε μεταβιβάσει το ακίνητο το 2009, γεγονός που συνιστά πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Το αίτημα της Δ.Ο.Υ. απορρίφθηκε λόγω παραγραφής. Η ΔΕΔ έκανε μερικά δεκτή την προσφυγή, κρίνοντας ότι, εφόσον η φορολογούμενη έλαβε γνώση των πράξεων προσδιορισμού φόρου τυχαία τον Ιανουάριο του 2025, το αίτημά της υπεβλήθη εντός της τριετίας από την κοινοποίηση (άρθρο 74 ΚΦΔ). Επομένως, ακυρώνεται η απόρριψη για τα έτη 2015, 2016, 2017, 2018 και 2019, καθώς οι πράξεις αυτές εκδόθηκαν μετά την 01/12/2014, ημερομηνία εφαρμογής της ειδικής διαδικασίας ακύρωσης. Η πράξη του 2014, που εκδόθηκε πριν την 01/12/2014, εξαιρείται.

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξέδωσε μερική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής κατά των Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2016-2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις βασίστηκαν σε έκθεση ελέγχου της ΥΕΔΔΕ Πάτρας που διαπίστωσε απόκρυψη φορολογητέας ύλης λόγω μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων (πώληση υγραερίου). Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις για τα έτη 2017, 2018 και 2019, καθώς έκρινε ότι εφαρμόστηκε ορθά η διαδικασία της Απόφασης Α.1413/2019 και οι ισχυρισμοί περί παραγραφής απορρίφθηκαν (λόγω 10ετούς παραγραφής για φοροδιαφυγή). Ωστόσο, ακύρωσε τις πράξεις για το φορολογικό έτος 2016, καθώς δεν είχε εκδοθεί η προβλεπόμενη πράξη επιβολής προστίμου (άρθρου 58Α) από την αρμόδια Δ.Ο.Υ., με αποτέλεσμα να μην πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής της Α.1413/2019.

Η Απόφαση 137/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ενάντια στην αρνητική απάντηση του ΚΕΦΟΚ Αττικής. Ο προσφεύγων ζητούσε τη μη καταλόγιση ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2016 (€24.978,23) και 2017 (€1.619,73) για ορισμένα ακίνητα, επικαλούμενος αμετάκλητη δικαστική απόφαση (2022) που αναγνώρισε την ακυρότητα του συμβολαίου δωρεάς με το οποίο τα απέκτησε. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα εκπρόθεσμης τροποποίησης δήλωσης ΕΝΦΙΑ, που υποβλήθηκε το 2024, απορρίφθηκε νομίμως, καθώς οι προθεσμίες παραγραφής του δικαιώματος καταλογισμού φόρου για τα έτη αυτά έληξαν την 31-12-2021 και 31-12-2022. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα ότι η παραγραφή διακόπηκε λόγω ενεργών πράξεων είσπραξης, διότι η σχετική διάταξη (άρθρο 51 ν.4174/2013) αφορά την παραγραφή του δικαιώματος είσπραξης κι όχι την παραγραφή του καταλογισμού.

Η απόφαση 86/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής επιχείρησης κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2016 και 2017, οι οποίες εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής. Οι πράξεις αυτές επέβαλαν φόρο και πρόστιμα ύψους 67.836,08 ευρώ (2016) και 75.934,85 ευρώ (2017) λόγω καταχώρησης εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες ενδοκοινοτικές συναλλαγές. Η ΔΕΔ εξέτασε τον προβαλλόμενο λόγο της παραγραφής. Διαπιστώθηκε ότι, αν και το δικαίωμα παρατάθηκε λόγω λήψης πληροφοριών από τις κυπριακές φορολογικές αρχές στις 04.08.2023, η κοινοποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων συντελέστηκε στις 07.08.2024, δηλαδή μετά την παρέλευση της προθεσμίας παραγραφής. Επομένως, ο λόγος παραγραφής έγινε δεκτός και οι πράξεις ακυρώθηκαν, με αποτέλεσμα μηδενικές οριστικές φορολογικές υποχρεώσεις.

Η απόφαση 193/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή εν ενεργεία λειτουργού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ). Ο προσφεύγων ζήτησε τη μερική ανάκληση των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος για τα οικονομικά έτη 2009, 2010 και 2011, ώστε να αφαιρεθεί ποσό ίσο με το 25% των ακαθάριστων αποδοχών του, και να του επιστραφεί έντοκα ο αχρεωστήτως καταβληθείς φόρος. Η αίτηση είχε απορριφθεί σιωπηρά. Μετά την ακύρωση προηγούμενης απορριπτικής απόφασης της ΔΕΔ από το Διοικητικό Πρωτοδικείο και την αναπομπή της υπόθεσης, η ΔΕΔ κρίνει επί της ουσίας. Η ΔΕΔ δέχεται την προσφυγή, καθώς διαπιστώνεται ότι το δικαίωμα της αξίωσης δεν έχει παραγραφεί, λόγω διακοπής της παραγραφής από προηγούμενη προσφυγή στο Ειδικό Δικαστήριο. Η ΔΕΔ ακυρώνει τη σιωπηρή απόρριψη και διατάσσει την αρμόδια Δ.Ο.Υ. να προβεί σε επανεκκαθάριση του φόρου και έντοκη επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού.

Η απόφαση 385/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής του προσφεύγοντος μετά από απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Το Δικαστήριο ακύρωσε την αρχική απόρριψη της ΔΕΔ ως «άνευ αντικειμένου» και ανέπεμψε την υπόθεση για εξέταση επί της ουσίας. Ο προσφεύγων ζητούσε την αποδοχή τροποποιητικών δηλώσεων ΕΝΦΙΑ (Ε9) για τα έτη 2016-2018, ώστε ακίνητα στην Έδεσσα να ταξινομηθούν ως ειδικά κτίρια (νοσηλευτήρια) αντί επαγγελματικής στέγης/κατοικίας, επικαλούμενος προηγούμενη δικαστική απόφαση. Η ΔΕΔ την απέρριψε εκ νέου, καθώς τα ακίνητα δεν διαθέτουν αθροιστικά οικοδομική άδεια και άδεια λειτουργίας νοσηλευτηρίου, όπως απαιτεί η ΠΟΛ 1237/2014, ενώ το δεδικασμένο της επικαλούμενης απόφασης δεν καλύπτει τα συγκεκριμένα φορολογικά έτη.

Η απόφαση 337/14-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ΝΠΔΔ (Ενοριακός Ναός) κατά των Πράξεων Απόρριψης του ΚΕΦΟΚ ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο Ναός αιτούνταν την ακύρωση πράξεων απόρριψης τροποποιητικών δηλώσεων Ε9 των ετών 2014 και 2015 και τη διαγραφή του φόρου ΕΝΦΙΑ, ισχυριζόμενος ότι τα ακίνητα απαλλάσσονται λόγω ιδιοχρησιμοποίησης για θρησκευτικό και κοινωφελή σκοπό. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι το αίτημα τροποποίησης, το οποίο είχε ως συνέπεια μείωση της φορολογητέας ύλης, υποβλήθηκε μετά την παρέλευση του χρονικού ορίου παραγραφής (31.12.2019 και 31.12.2020 αντίστοιχα) του δικαιώματος του Δημοσίου για έλεγχο, σύμφωνα με το άρθρο 37 του ΚΦΔ. Ως εκ τούτου, νομίμως η φορολογική αρχή απέρριψε τις εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις.

Η απόφαση 723/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης λιανικού εμπορίου στην Κομοτηνή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, ύψους 45.006,83€ και 32.959,99€ αντίστοιχα (συμπεριλαμβανομένων προστίμων και εισφοράς αλληλεγγύης). Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει το εισόδημα με έμμεσες τεχνικές (Αρχή των Αναλογιών), λόγω παραβάσεων μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων και ανεπαρκούς δηλωθέντος εισοδήματος για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης (άρθρο 28, παρ. 1β και 2 του ν.4172/2013). Η ΔΕΔ έκρινε ορθό τον έμμεσο προσδιορισμό, παρά την παραδοχή ότι οι επικαλούμενες προϋποθέσεις περί αρνητικών συντελεστών μικτού κέρδους δεν ίσχυαν για τα έτη αυτά.