Η απόφαση 603/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς έτους 2019, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Τ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρεις ισχυρισμούς: το τεκμήριο περί ύπαρξης τιμήματος από πωλήσεις ακινήτων, την αξία οικοπέδου βάσει συγκριτικών στοιχείων και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο φορολογούμενος δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε την πλημμέλεια στην εκτίμηση της αξίας του ακινήτου. Ωστόσο, έγινε δεκτός ο ισχυρισμός για την οικοσκευή, καθώς ο νόμος ορίζει ότι η αξία της (1/30) υπολογίζεται μόνο επί της αξίας των κτισμάτων και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν επαναϋπολογισμού της φορολογητέας αξίας, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντος μειώθηκε από €3.796,96 σε €3.760,39.

Η απόφαση 604/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 2019, που εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρία σημεία του ελέγχου: την εφαρμογή του τεκμηρίου για το τίμημα εκποίησης ακινήτων εντός πενταετίας, την αξία οικοπέδου, και την αξία της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε προσκόμισε συγκριτικά στοιχεία για την αξία του οικοπέδου. Ωστόσο, αποδέχθηκε τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, καθώς στο νόμο (άρθρο 13 N. 2961/01) η αξία της υπολογίζεται μόνο βάσει της αξίας των κτισμάτων (1/30) και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν της διόρθωσης αυτής, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα μειώθηκε από 3.796,95€ σε 3.760,39€.

Η απόφαση 605/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Καβάλας, συνολικού ύψους 3.796,95€. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την προσθήκη στην κληρονομιά του τιμήματος από την εκποίηση ακινήτων εντός της προηγούμενης πενταετίας, ισχυριζόμενος την ανάλωσή του. Αμφισβήτησε επίσης την αγοραία αξία του οικοπέδου και της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς για το τίμημα και την αξία του οικοπέδου λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, επαναϋπολογίζοντας την αξία της (που ορίζεται 1/30 της αξίας των κτισμάτων) χωρίς να υπολογιστεί η αξία των οικοπέδων. Κατόπιν της τροποποίησης, η οριστική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) διαμορφώθηκε σε 3.760,39€.

Η απόφαση (Αριθμός 876/16-05-2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, έτους φορολογικής υποχρέωσης 2017. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 6.318,54€ (πλέον προστίμων), καθώς διαπιστώθηκε ότι πολλά περισσότερα ακίνητα ανήκαν στην κληρονομιαία μερίδα από όσα αρχικά δηλώθηκαν. Η προσφεύγουσα ζήτησε νέα εκκαθάριση, ισχυριζόμενη ότι ένα αγροτεμάχιο εμβαδού 3.370 τμ δηλώθηκε εκ παραδρομής ως οικόπεδο εντός σχεδίου με λανθασμένο υπολογισμό αντικειμενικής αξίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι δεν προσκομίστηκαν στοιχεία για την αλλαγή της περιοχής του ακινήτου και ότι η αξία που υπολογίστηκε από τον έλεγχο (202.579,01€) ήταν ήδη μικρότερη από αυτή που είχε δηλωθεί αρχικώς (212.310,00€), επικυρώνοντας τη συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 7.643,60€.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς για το έτος 2019. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον αρχικό καταλογισμό συνολικού ποσού €14.792,16 (φόρου και προστίμου). Κύριος ισχυρισμός του ήταν ο λανθασμένος υπολογισμός της αξίας μιας επαγγελματικής στέγης στη Θεσσαλονίκη, καθώς η φορολογική αρχή δεν είχε εφαρμόσει συντελεστή παλαιότητας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκανε δεκτό αυτόν τον ισχυρισμό, καθώς ο προσφεύγων προσκόμισε οικοδομική άδεια του 1964, μειώνοντας την αντικειμενική αξία του ακινήτου. Κατόπιν αυτής της μείωσης, μειώθηκε επίσης η τεκμαρτή αξία της οικοσκευής, με αποτέλεσμα η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα να μειωθεί στα €8.944,66.

Η απόφαση 4 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς του 2014. Η προσφεύγουσα, κληρονόμος εξ αδιαθέτου, αμφισβήτησε την αξία του οικοπέδου και των κτισμάτων, καθώς και την επιβολή προστίμων και τόκων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής. Ωστόσο, αναγνώρισε λάθη του ελέγχου στον υπολογισμό της αξίας των κτισμάτων (αποθηκών), όπως λανθασμένο συντελεστή μεγέθους και μη εφαρμογή του συντελεστή υλικού (οπτόπλινθοι). Λόγω των διορθώσεων, η τελική φορολογητέα αξία της κληρονομικής μερίδας μειώθηκε στα 50.557,49€ και ο κύριος φόρος στα 1.027,87€. Επιπλέον, ακυρώθηκε το πρόσθετο πρόστιμο 585,74€, καθώς η απόκλιση της δηλωθείσας αξίας δεν ξεπερνούσε το 20% της οριστικής αξίας, και διατάχθηκε η επιστροφή των καταβληθέντων τόκων.

Η απόφαση 1005 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς φορολογικού έτους 2014, η οποία είχε επιβάλει συνολικό ποσό πληρωμής 41.402,64€. Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε τον ορθό προσδιορισμό της αγοραίας αξίας των κληρονομηθέντων ακινήτων από τον έλεγχο, ο οποίος οδήγησε σε διαφορά φόρου 18.819,38€. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι η δήλωση φόρου κληρονομιάς κρίθηκε εσφαλμένα ανακριβής. Καθώς η διαφορά μεταξύ της δηλωθείσας και της οριστικής αξίας (€39.829,13) ήταν κατώτερη του 20% της οριστικής αξίας, ακυρώθηκε ο πρόσθετος φόρος ανακρίβειας ύψους 22.583,26€, και το τελικό οφειλόμενο ποσό για καταβολή διαμορφώθηκε σε 18.819,38€.

Η Απόφαση 402/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός νόμιμα υπόχρεου κληρονόμου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΚΑΒΑΛΑΣ. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αύξηση της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας σε 96.029,29€, η οποία οδήγησε σε διαφορά κύριου φόρου 2.126,49€. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας και του φόρου ήταν ορθός, καθώς προέκυψε από το σύνολο των υποβληθεισών δηλώσεων. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα που αφορούσαν την ταμειακή βεβαίωση του φόρου (τόκους, προσαυξήσεις, δόσεις και ημερομηνία 1ης δόσης), κρίνοντας ότι αυτά τα ζητήματα δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ, καθώς αφορούν τη διαδικασία είσπραξης και όχι τον προσδιορισμό του φόρου, και αποτελούν αντικείμενο ανακοπής στα διοικητικά δικαστήρια.

Η Απόφαση 134 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά δύο πράξεων εκκαθάρισης (φόρου κληρονομιάς και προστίμου Ν. 820/1978), οι οποίες εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ κατόπιν οριστικής δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενος ότι το ακίνητο δεν ανήκε στην κληρονομιαία περιουσία και συνεπώς δεν ήταν νόμω υπόχρεος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι πράξεις εκκαθάρισης που εκδίδονται μετά από δικαστική απόφαση ανάγονται στο στάδιο της είσπραξης και δεν προσβάλλονται με ενδικοφανή προσφυγή, αλλά με ανακοπή. Επιπρόσθετα, η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε στις 03-10-2024, μετά την πάροδο της προβλεπόμενης 30ήμερης προθεσμίας από τη νόμιμη κοινοποίηση των πράξεων στις 22-06-2023.

Η απόφαση 995/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η προσφεύγουσα, εξ αδιαθέτου κληρονόμος, αμφισβήτησε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομηθέντος ακινήτου, η οποία αναπροσαρμόστηκε από τη φορολογική αρχή, αυξάνοντας τη φορολογητέα κληρονομική της μερίδα από €158.989,34 σε €247.994,52. Η ΔΕΔ έκρινε ορθή την εκτίμηση της αξίας στα €150/τ.μ. (σύνολο €577.560,00) βασιζόμενη σε πρόσφορα συγκριτικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων φόρου μεταβίβασης του ίδιου ακινήτου. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης επιβολής προστίμου, επικυρώνοντας το πρόστιμο 50% (€4.450,26), καθώς η διαφορά του φόρου προς καταβολή (€8.900,52) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου (94,7%).