Η απόφαση 424 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του διαχειριστή της εταιρίας «.........» ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2018, συνολικού ύψους €417.585,20, που καταλογίστηκε λόγω λήψης 84 εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τον φόρο εισοδήματος παλαιών οφειλών, καθώς η εταιρεία δεν έχει λυθεί, συνεπώς ο διαχειριστής δεν νομιμοποιείται να ασκήσει ατομική προσφυγή κατά της πράξης.

Η απόφαση (1181/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλαν από κοινού δύο σύζυγοι κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του φορολογικού έτους 2023. Η προσβαλλόμενη πράξη αφορούσε την πρώτη προσφεύγουσα, δικηγόρο, και βασίστηκε στην οίκοθεν προσθήκη ελάχιστου καθαρού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.4172/2013 (€13.259,52). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή της πρώτης προσφεύγουσας ως απαράδεκτη, διότι είχε ήδη καταθέσει άλλη προσφυγή κατά της ίδιας πράξης, κάτι που δεν επιτρέπεται. Η προσφυγή του δεύτερου προσφεύγοντα (του συζύγου) απορρίφθηκε επίσης ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης, καθώς η πράξη φόρου είχε εκδοθεί μόνο σε βάρος της συζύγου του.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση 242/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 8.710,00 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι είχε επέλθει περιορισμός του δικαιώματος κυριότητας της κύριας κατοικίας του λόγω μεταγραφέντων εμπραγμάτων βαρών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή με όμοιο περιεχόμενο στις 10.09.2024, η οποία είχε ήδη απορριφθεί με άλλη απόφαση. Σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο υπόχρεο, με όμοιο περιεχόμενο, κατά της αυτής πράξης είναι απαράδεκτη, οδηγώντας στην απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής.

Η απόφαση 1076/10-06-2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής από φορολογούμενο. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος, ισχυριζόμενος αδυναμία άσκησης της επαγγελματικής του δραστηριότητας για σημαντικό χρονικό διάστημα το 2023 (συνολικά 7 ημέρες νοσηλείας και 220 ημέρες αναρρωτικής άδειας) λόγω προβλημάτων υγείας. Η ΔΕΔ, κατόπιν αναπομπής στη Δ.Ο.Υ. και ελέγχου, διαπίστωσε ότι κατά τις περιόδους των αναρρωτικών αδειών, ο προσφεύγων συνέχισε να εκδίδει παραστατικά παροχής υπηρεσιών, υποδηλώνοντας τη συνεχή άσκηση της δραστηριότητάς του. Συνεπώς, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός περί αντικειμενικού λόγου μείωσης του τεκμαρτού εισοδήματος δεν αποδεικνύεται, επικυρώνοντας την αρχική πράξη προσδιορισμού φόρου ύψους 765,86 €.

Η απόφαση 43/13-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση της ατομικής του επιχείρησης βάσει του ελάχιστου ποσού καθαρού εισοδήματος (€14.534,52) των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ούτε έσοδα ούτε έξοδα το 2023. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο φορολογούμενος δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος, δηλαδή δεν συμπλήρωσε τον σχετικό κωδικό της δήλωσης Ε1 ούτε ζήτησε τη διενέργεια ελέγχου σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28Α του ΚΦΕ. Ως εκ τούτου, απώλεσε το δικαίωμα αμφισβήτησης. Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου συνολικού ύψους 2.861,97€ επικυρώθηκε νομίμως.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (λιανικό εμπόριο) κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε το τεκμήριο του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (€11.149,77), προβάλλοντας δύο βασικούς λόγους: α) την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 28Α ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος (παραβίαση αρχών ισότητας και φοροδοτικής ικανότητας), και β) αντικειμενικούς λόγους (σοβαρή νοσηλεία μετά την απώλεια της κόρης της), ισχυριζόμενη μηδενικό εισόδημα. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι αντικειμενικοί λόγοι (νοσηλεία) είχαν ήδη εξεταστεί από τη Φορολογική Διοίκηση, η οποία μείωσε αναλογικά το τεκμήριο (από €14.375,24 σε €11.149,77). Επίσης, έκρινε ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων ανήκει αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να παραμένει στα €1.152,95.

Η απόφαση (52/2025) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η προσφεύγουσα είχε φορολογηθεί με τεκμαρτό ετήσιο ελάχιστο εισόδημα 14.494,70€, με αποτέλεσμα ποσό πληρωμής 3.276,96€. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι η φορολογική αρχή είχε καταγράψει λανθασμένα ως συνολικό χρόνο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας 22.000 ημέρες (ή 60 έτη), ενώ είχε κάνει έναρξη επιτηδεύματος μόλις στις 2-1-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε το σφάλμα, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος ήταν λανθασμένος λόγω του εσφαλμένου χρόνου δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει την τροποποίηση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης.

Η απόφαση 673/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (που είχε δηλώσει χονδρικό εμπόριο αγροτικών μηχανημάτων) κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο φόρος προέκυψε από τον καταλογισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 11.906,36€, σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Δ του ν.4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδά της ήταν μηδενικά, είχε καταθέσει αίτημα εκπρόθεσμης διακοπής δραστηριότητας από 01.01.2022 και ότι το τεκμήριο είναι αντισυνταγματικό. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η υπόχρεη δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου (π.χ. συμπλήρωση κωδικού 444 στο Ε1) και ότι ο έλεγχος συνταγματικότητας υπερβαίνει την αρμοδιότητα της Διοίκησης. Το καταλογιζόμενο ποσό πληρωμής παραμένει 2.946,68€.