Η απόφαση 607 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η ειδοποίηση αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ποσού 19.905,11 ευρώ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι οι οφειλές, που χρονολογούνταν από τα έτη 2004, 2005 και 2006, είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη κρίνοντας ότι η Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Κατά πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή (άρθρο 65 ΚΕΔΕ), και όχι η ενδικοφανής προσφυγή που προβλέπεται για πράξεις προσδιορισμού φορολογικών βαρών.

Η απόφαση (380/2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος, αμφισβητούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε./Ε.Ε.Τ.Α. φορολογικού έτους 2011, συνολικού ποσού 653,01 ευρώ, υποστηρίζοντας ότι αφορούσαν τον παππού του που είχε αποβιώσει 16 χρόνια πριν τη βεβαίωση της οφειλής και ήταν παραγεγραμμένες. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση συνιστά πράξη που εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, οι αναφυόμενες διαφορές αυτού του σταδίου πρέπει να επιλύονται μέσω ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της ΔΕΔ απαράδεκτη.

Η απόφαση 1152/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός εταίρου ομόρρυθμης εταιρείας κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, συνολικού ύψους 197.872,64 €. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν ο ορθός παραλήπτης και ότι οι οφειλές του 2015 είχαν παραγραφεί. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η ειδοποίηση χρεών απευθυνόταν στον συνέταιρο του προσφεύγοντος και ότι, κατά δήλωση του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ., κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα εκ παραδρομής. Συνεπώς, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του προσφεύγοντα, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ. και το άρθρο 64 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 242/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 8.710,00 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι είχε επέλθει περιορισμός του δικαιώματος κυριότητας της κύριας κατοικίας του λόγω μεταγραφέντων εμπραγμάτων βαρών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή με όμοιο περιεχόμενο στις 10.09.2024, η οποία είχε ήδη απορριφθεί με άλλη απόφαση. Σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο υπόχρεο, με όμοιο περιεχόμενο, κατά της αυτής πράξης είναι απαράδεκτη, οδηγώντας στην απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά τριών ατομικών ειδοποιήσεων χρεών, ημερομηνίας 17.09.2024, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φλώρινας. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε οφειλές συνολικού ύψους 8.281,56 € (3.541,07 € + 3.560,14 € + 1.180,35 €) που προέρχονται από κατάπτωση εγγύησης δανείου της Εθνικής Τράπεζας, ισχυριζόμενος ότι η αξίωση είχε παραγραφεί με απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι οι ατομικές ειδοποιήσεις χρεών αποτελούν πράξεις που ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και όχι του προσδιορισμού φορολογικών βαρών. Ως εκ τούτου, κατά των πράξεων αυτών προβλέπεται η άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή.

Η απόφαση 481/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από πολίτη κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η ειδοποίηση αφορούσε οφειλές 5.097,64€ για ληξιπρόθεσμα τέλη κυκλοφορίας παρελθόντων ετών, τα οποία βαρύνουν τον προσφεύγοντα ως κληρονόμο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι στερείται αρμοδιότητας, καθώς: α) η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, όπου προβλέπεται άσκηση ανακοπής (άρθρο 65 ΚΕΔΕ, άρθρο 217 ΚΔΔ), και όχι ενδικοφανούς προσφυγής, και β) τα τέλη κυκλοφορίας δεν αναφέρονται στο Παράρτημα Α' του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν.5104/2024), οπότε δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του.

Η απόφαση 796 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.ΦΟ.Κ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η εταιρεία ζήτησε τη διόρθωση/τροποποίηση των πράξεων διοικητικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014-2016, υποστηρίζοντας ότι εισήχθησαν διπλάσιες διαστάσεις για ένα δασόκτημα στη Χαλκιδική από τις πραγματικές, καθώς και ότι δεν λήφθηκαν υπόψη περιβαλλοντολογικές απαγορεύσεις και το ποσοστό συνιδιοκτησίας του Ελληνικού Δημοσίου (1/5). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επιβεβαιώνοντας την άρνηση, κρίνοντας ότι για τα έτη 2014 και 2015 το δικαίωμα για διόρθωση είχε παραγραφεί (άρθρο 74 Κ.Φ.Δ.) λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της αίτησης, ενώ για το έτος 2016 η προσφεύγουσα δεν είχε συνυποβάλει άμεσα αποδεικτικά στοιχεία για πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης ή αριθμητικό λάθος, χωρίς την ανάγκη ελεγκτικών επαληθεύσεων.

Η απόφαση 99/24-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ομόρρυθμης εταιρείας κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (οικ. έτους 2014 και φορολογικών ετών 2014-2016) της Δ.Ο.Υ. Δ' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Οι πράξεις επιβλήθηκαν λόγω προσθήκης αποκρυβείσας ύλης (εσόδων από υπηρεσίες γραφείου τελετών) συνεπεία ανακριβούς έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Συνολικά επιβλήθηκαν κύριοι φόροι 61.142,38€, 56.269,01€, 52.199,28€ και 27.100,58€, πλέον προστίμων. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση, υποστηρίζοντας ότι οι δαπάνες για λογαριασμό πελατών δεν θεωρούνται αμοιβή της. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς η προσφεύγουσα είχε υποβάλει ήδη την με αριθμό πρωτ. .../19.11.2019 ενδικοφανή προσφυγή κατά των ιδίων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί με την υπ' αριθ. 537/12.03.2020 απόφαση.

Η απόφαση (Αριθμός 1200) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον φορολογούμενο στις 28/02/2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για συμψηφισμό παρακρατηθέντος ποσού ύψους 12.000,00€ από ψηφιακή βεβαίωση οφειλής, εξαιρώντας ωστόσο οφειλές για τις οποίες ευθύνεται αλληλέγγυα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η υπό κρίση διαφορά, καθώς αφορά τον τρόπο συμψηφισμού του ποσού, δεν αποτελεί φορολογική διαφορά που αναφύεται στο στάδιο προσδιορισμού των οικονομικών βαρών, αλλά στο στάδιο της είσπραξης. Ως εκ τούτου, η διαφορά δεν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.

Η Απόφαση 110/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά τριών πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Βέροιας για το φορολογικό έτος 2019 (προσδιορισμού φόρου, Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου). Οι πράξεις αυτές αφορούσαν την ανακριβή έκδοση 33 φορολογικών στοιχείων πωλήσεων ανταλλακτικών αυτοκινήτων, που οδήγησε σε καταλογισμό φόρου εισοδήματος 9.919,17€, Φ.Π.Α. 4.321,74€ και πρόστιμο 2.160,87€. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση ισχυριζόμενος εσφαλμένη απόδειξη της εικονικότητας των συναλλαγών. Η ΔΕΔ, ωστόσο, απέρριψε την προσφυγή, η οποία είχε υποβληθεί στις 30-09-2024, ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης, καθώς η προθεσμία για όλες τις προσβαλλόμενες πράξεις είχε παρέλθει.