Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Η φορολογική αρχή προσδιόρισε φόρο ύψους 862,98 € λόγω αδήλωτου εισοδήματος από τόκους αλλοδαπής προέλευσης (Η.Β.) ύψους 4.200,00 € που διαπιστώθηκε μέσω αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών. Η προσφεύγουσα είχε αρχικά υποβάλει τροποποιητική δήλωση δηλώνοντας μερικώς τους τόκους, με αποτέλεσμα αρχικό χρεωστικό 329,48 €, και ισχυρίστηκε ότι η φορολογική αρχή χρέωσε διπλά το φόρο. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό κρίνοντας ότι βεβαιώθηκε μόνο η διαφορά (533,50 €) από τον τελικό προσδιορισμό (862,98 €) μετά την οίκοθεν 2η τροποποιητική δήλωση.

Η απόφαση 760/05.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που ασκήθηκε κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018, εκδοθείσα κατόπιν τροποποιητικής δήλωσης. Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος Ελλάδος, αιτήθηκε την ακύρωση του καταλογισμού ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης που επιβλήθηκε σε δηλωθέντα μερίσματα και τόκους αλλοδαπής προέλευσης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, καθώς ο προσφεύγων είναι κάτοικος Ελλάδας και η χώρα έχει δικαίωμα φορολόγησης του παγκόσμιου εισοδήματος (βάσει και της ΣΑΔΦ με τις ΗΠΑ), η εισφορά αλληλεγγύης επιβλήθηκε ορθά. Συνεπώς, η προσφυγή απορρίφθηκε, διατηρώντας το τελικό χρεωστικό ποσό στα 11.309,61€.

Η Απόφαση 184 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων του ΚΕΦΟΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ, φορολογικού έτους 2019. Το ΚΕΦΟΔΕ είχε καταλογίσει φόρο 4.531,31 ευρώ για εισοδήματα (μισθούς 28.295,57 ευρώ) που ο προσφεύγων έλαβε από εταιρεία στη Ρουμανία και δεν είχε δηλώσει. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας από το 2005. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, με βάση τα προσκομισθέντα αποδεικτικά (πιστοποιητικά φορολογικής κατοικίας, σύμβαση εργασίας και κατοικίας), το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων του βρισκόταν στη Ρουμανία, και συνεπώς πρέπει να χαρακτηριστεί ως φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας. Ως αποτέλεσμα, η ΔΕΔ ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και η οριστική φορολογική υποχρέωση για το 2019 ορίστηκε σε 0,00 ευρώ.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία επικύρωσε χρεωστικό ποσό 777,00€. Η προσφεύγουσα, εποχιακή εργάτρια, ζητούσε την ακύρωση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης ως κάτοικος Ελλάδος, ισχυριζόμενη ότι δικαιούται εκπτώσεις εισοδήματος και μειώσεις φόρου (όπως το αφορολόγητο). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα ήταν φορολογική κάτοικος Αλβανίας. Καθώς η Αλβανία δεν αποτελεί κράτος μέλος της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ., κρίθηκε ότι δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του άρθρου 20 του ν. 4172/2013, οι οποίες επιτρέπουν μειώσεις φόρου για κατοίκους αλλοδαπής (ΕΕ/ΕΟΧ) υπό προϋποθέσεις. Συνεπώς, οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.

Η απόφαση 467/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ξάνθης. Οι πράξεις βασίστηκαν σε εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες στη Ρουμανία, τα οποία γνωστοποιήθηκαν μέσω αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι είναι κάτοικος εξωτερικού, αλλά τα πληροφοριακά συστήματα της ΑΑΔΕ τον έδειχναν ως φορολογικό κάτοικο Ελλάδας. Καθώς οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ηλεκτρονικά (31/10/2023 και 30/09/2024), η προθεσμία των 30 ημερών για την άσκηση της προσφυγής είχε παρέλθει όταν αυτή υποβλήθηκε στις 22/11/2024, κρίνοντας την εκπρόθεσμη.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τον κληρονόμο της αποβιώσασας συζύγου του, κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Η προσβαλλόμενη πράξη είχε προσδιορίσει επιπλέον χρεωστικό φόρο 9.046,26 € στην αποβιώσασα, βασιζόμενη σε οίκοθεν δήλωση που εκδόθηκε μετά από στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών από τη Γαλλία σχετικά με τόκους αλλοδαπής προέλευσης. Η Φορολογική Διοίκηση είχε υπολογίσει ότι στην αποβιώσασα αντιστοιχούσε το 1/3 των συνολικών τόκων κοινών λογαριασμών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το συνολικό ποσό των τόκων είχε ήδη δηλωθεί από τους τρεις συνδικαιούχους (αυτόν, τη σύζυγό του και τον υιό τους) βάσει της πραγματικής αναλογίας που τους αντιστοιχούσε, υπερκαλύπτοντας το ποσό των τόκων που απεστάλη. Ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος και η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να ανέρχεται στο αρχικό ποσό των 8.835,75 €.

Η απόφαση 484/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως αβάσιμη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Ο προσφεύγων διαμαρτυρήθηκε για την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου του 2018, η οποία βασίστηκε σε στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών με τη Γερμανία, προσθέτοντας εισοδήματα 52.001,52€ (μισθοί/συντάξεις αλλοδαπής) στον κωδικό 389. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι ποσό 35.976,41€ αφορούσε εφάπαξ ασφάλισμα ομαδικού ασφαλιστηρίου συμβολαίου (κωδικός 395). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα προσκομιζόμενα έγγραφα, κατέληξε ότι το ποσό αποτελεί κεφαλαιοποίηση εργοστασιακής σύνταξης και όχι εφάπαξ αποζημίωση λόγω διακοπής σχέσης εργασίας, επομένως ο ισχυρισμός του απορρίφθηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επικύρωση του αρχικού διοικητικού προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 1082/10-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που κατατέθηκε στις 13-02-2025. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 400,00 € (100,00 € Χ 4 λόγω υποτροπής) από την Δ.Ο.Υ. Ζ’ Θεσσαλονίκης για το φορολογικό έτος 2019, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής συγκεντρωτικής κατάστασης πελατών-προμηθευτών. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι η υποτροπή οφειλόταν σε υπαιτιότητα του λογιστή της και είχε γίνει εν αγνοία της, επικαλούμενη και προγενέστερη ακυρωτική απόφαση της ΔΕΔ (2504/2024). Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη, καθώς η πράξη κοινοποιήθηκε στις 13/01/2025, η 30ήμερη προθεσμία έληξε στις 12/02/2025, και η προσφυγή υποβλήθηκε μία ημέρα αργότερα.

Η απόφαση 494 της 04/03/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας «…………………………» ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής. Η εταιρία αμφισβητούσε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018) και ΦΠΑ (για τις φορολογικές περιόδους 2017 και 2018) της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ψηφιακά στις 14/10/2024, καθιστώντας καταληκτική ημερομηνία υποβολής της προσφυγής την 13η/11/2024. Η προσφυγή υποβλήθηκε στις 19/11/2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η νόμιμη κοινοποίηση συντελέστηκε ψηφιακά στις 14/10/2024 και ότι η μεταγενέστερη αποστολή με συστημένη επιστολή (στις 22/10/2024) ήταν περιττή ενέργεια που δεν μεταβάλλει την ημερομηνία νόμιμης κοινοποίησης.

Η απόφαση 410/2025 απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019) και Φ.Π.Α. (περιόδου 2018), που εκδόθηκαν από την Δ.Ο.Υ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ. Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών, οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ηλεκτρονικά στις 09/09/2024 και θεωρήθηκαν νομίμως κοινοποιηθείσες στις 20/09/2024 (μετά την πάροδο 10 ημερών). Η 30ήμερη προθεσμία για την υποβολή της προσφυγής, βάσει του άρθρου 72, παρ. 1 του ν. 5104/2024, έληγε στις 21/10/2024. Επειδή η ενδικοφανής προσφυγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, κρίνεται ως απαράδεκτη και απορρίπτεται.