Η απόφαση 1189, ημερομηνίας 25-06-2025, αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων είχε αρχικά δηλώσει μεγάλα ποσά σε κωδικούς «Ανάλωση κεφαλαίου» και «Χρηματικά ποσά που δεν αποτελούν εισόδημα». Η ΔΟΥ Δ΄ Θεσσαλονίκης είχε αρχικά διαγράψει αυτά τα ποσά. Μετά από δύο αναπομπές και την προσκόμιση νέων στοιχείων από τον προσφεύγοντα, η φορολογική αρχή αποδέχθηκε την ανάλωση κεφαλαίου ύψους 15.000.000,00€ και αναγνώρισε επιστροφές καταβεβλημένων κεφαλαίων ύψους 6.728.078,63€, μηδενίζοντας την προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών. Η ΔΕΔ αποφασίζει τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης, με τελική πληρωτέα φορολογική υποχρέωση 69.200,08€.

Η απόφαση 980 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2019, συνολικού ύψους 99.208,27€. Η διαφορά προέκυψε επειδή η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε τη λήψη δανείου ύψους 1.300.000,00€ από τον πατέρα της προσφεύγουσας, το οποίο είχε συμπεριληφθεί στον πίνακα ανάλωσης κεφαλαίου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η δανειακή σύμβαση δεν πληρούσε τις φορολογικές προϋποθέσεις, καθώς δεν είχε χαρτοσημανθεί, δεν είχε δηλωθεί στις φορολογικές δηλώσεις των συμβαλλομένων, ούτε αποδείχθηκε η ροή των χρημάτων. Επίσης, ο σκοπός του δανείου (επένδυση στο εξωτερικό) δεν συμβάδιζε με τη χρήση που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα (αύξηση εταιρικού κεφαλαίου στην Ελλάδα), διατηρώντας έτσι ως ορθό τον αρχικό καταλογισμό.

Η απόφαση 762 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022. Ο έλεγχος του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε καταλογίσει διαφορά φόρου και πρόστιμο ύψους 42.509,39€, καθώς απέρριψε την ανάλωση κεφαλαίου 108.630,29€ που επικαλέστηκε ο προσφεύγων για την κάλυψη τεκμηρίου αγοράς ακινήτου. Η φορολογική αρχή, μη αποδεχόμενη τον πίνακα ανάλωσης, προσδιόρισε το φορολογητέο εισόδημα με βάση τον εναλλακτικό τρόπο ελάχιστης φορολογίας (τεκμήρια) στο ύψος των 85.676,46€. Η ΔΕΔ, αφού συνέταξε δικούς της πίνακες ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών (2003-2021), διαπίστωσε ότι υπήρχε διαθέσιμο υπόλοιπο κεφαλαίου ύψους 110.547,23€. Ως εκ τούτου, έκρινε ότι ο προσφεύγων ορθά χρησιμοποίησε το ποσό των 108.630,29€, αποδεχόμενη τον ισχυρισμό του και ακυρώνοντας τη φορολογική επιβάρυνση που προέκυψε από τα τεκμήρια. Το τελικό φορολογητέο εισόδημα παρέμεινε το δηλωθέν (2.859,22€).

Η απόφαση 468/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα φορολογήθηκε βάσει τεκμαρτού εισοδήματος λόγω μεγάλης δαπάνης (γονική παροχή/δωρεά €180.000) που προσπάθησε να καλύψει με ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών. Η αρχική πράξη της Δ.Ο.Υ. αναγνώρισε κεφάλαιο προς ανάλωση ύψους €136.722,66. Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας –ιδίως περί λανθασμένου υπολογισμού του κεφαλαίου– διόρθωσε τον υπολογισμό του τεκμηρίου κατοικίας για το οικονομικό έτος 2011 και συμπεριέλαβε επιπλέον κεφάλαιο από το οικ. έτος 1997. Κατόπιν αυτών, το τελικό προς ανάλωση κεφάλαιο καθορίστηκε στα €140.851,91, οδηγώντας στην τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης.

Η απόφαση 839/12.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, καθώς και πράξεων επιβολής προστίμων, για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο έλεγχος εφάρμοσε την έμμεση τεχνική «ανάλυση ρευστότητας», προσδιορίζοντας μη δηλωθέν εισόδημα (προσαύξηση περιουσίας) ύψους €14.552,30 (2018) και €27.376,51 (2019), λόγω ανεπάρκειας του δηλωθέντος εισοδήματος για την κάλυψη δαπανών διαβίωσης. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών (2003-2017) και δάνειο €100.000 (2008), αλλά η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του ως αναπόδεικτους, καθώς τα εισοδήματα προηγούμενων ετών ήταν τεκμαρτά και δεν προσκομίστηκε η σύμβαση δανείου. Συνεπώς, καταλογίστηκαν συνολικά ποσά €7.420,60 (2018 Φ.Ε.), €14.351,44 (2019 Φ.Ε.), €764,57 (2019 ΦΠΑ) και επιπλέον πρόστιμα (€1.200,00 για το 2018 και €1.100,00 για το 2019).

Η Απόφαση 1110 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, η οποία καταλόγισε συνολικό ποσό 6.968,67€ (φόρο 4.645,78€ και πρόστιμο 2.322,89€). Ο έλεγχος αρχικά εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας λόγω αγοράς μετοχών (29.000,00€) και πληρωμής ασφαλίστρων που δεν δικαιολογούνταν από το δηλωθέν εισόδημα. Μετά την υποβολή απόψεων του προσφεύγοντα, ο έλεγχος αποδέχτηκε την κληρονομιά ύψους 280.000,00€ ως πηγή του κεφαλαίου, παύοντας την εφαρμογή των έμμεσων τεχνικών. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης για να δηλώσει την ανάλωση κεφαλαίου για την κάλυψη του τεκμηρίου αγοράς των μετοχών, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματος βάσει των γενικών διατάξεων να κριθεί νόμιμος.

Η Απόφαση 486 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ηλεκτρονική ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον προσφεύγοντα. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 250 ευρώ, η οποία του επιβλήθηκε από την Δ.Ο.Υ. Λαμίας. Το πρόστιμο αφορούσε την εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικής δήλωσης Φορολογίας Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019, με την οποία είχε τροποποιηθεί το ύψος των εισοδημάτων του από αγροτική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα την αύξηση του χρεωστικού ποσού. Η πράξη επιβολής προστίμου κοινοποιήθηκε στις 10/10/2024, και η προθεσμία για την υποβολή προσφυγής ήταν 30 ημέρες. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή, η οποία κατατέθηκε στις 18/11/2024, ήταν εκπρόθεσμη και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί.

Η απόφαση 879/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, ύψους €44.019,77 (φόρος και πρόστιμο), που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Η πράξη εκδόθηκε λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας, καθώς εντοπίστηκαν αδικαιολόγητες πρωτογενείς καταθέσεις ύψους €91.290,98 στην προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα ποσά προήλθαν από οικονομίες σε μετρητά του αποβιώσαντος συζύγου της. Παρόλο που η ελεγκτική υπηρεσία αναγνώρισε την ύπαρξη διαθέσιμου οικογενειακού κεφαλαίου προς ανάλωση, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό της, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε στοιχεία που να αποδεικνύουν σαφώς ότι οι καταθέσεις προήλθαν από το εν λόγω κεφάλαιο (πχ. καταθετήρια) και δεν δικαιολόγησε καταθέσεις από τρίτα πρόσωπα. Η Δ.Ε.Δ. προέβη μόνο σε τροποποίηση της αιτιολογίας της πράξης ως προς τη νομική βάση του προστίμου, από τον ν. 5104/2024 στον ν. 4987/2022.

Η Απόφαση 191 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. σχετικά με τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2022. Η εταιρεία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι δεν υποχρεούται στην προσθήκη φορολογητέων κερδών ύψους 161.391,35 ευρώ, ποσό που αντιστοιχούσε σε δαπάνες επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας (συνολικού ύψους 740.552,93 ευρώ) οι οποίες δεν είχαν πιστοποιηθεί από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας (ΓΓΕΚ), ισχυριζόμενη μεταξύ άλλων, ότι οι δαπάνες θεωρούνταν εγκεκριμένες λόγω παρέλευσης προθεσμίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, η αναγνώριση των δαπανών συντελείται με βάση τη σχετική βεβαίωση του Υφυπουργού Ανάπτυξης. Καθώς η βεβαίωση της 22.5.2024 αναγνώρισε δαπάνες μόνον ύψους 579.161,58 ευρώ, η προσαύξηση των φορολογητέων κερδών κατά το μη αναγνωρισμένο ποσό των 161.391,35 ευρώ ήταν ορθή.

Φορολογία εισοδήματος. Κάτοικοι εξωτερικού. Κάλυψη τεκμαρτής δαπάνης.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Φορολογούμενοι που κατοικούν και διαμένουν στην αλλοδαπή και αποκτούν εισοδήματα στην Ελλάδα, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα ως ανάλωση κεφαλαίου προηγουμένων ετών για κάλυψη τεκμαρτής δαπάνης αγοράς περιουσιακού στοιχείου (άρθρο 17 περ.γ’ Ν 2238/94) χωρίς να αφαιρείται από το κεφάλαιο αυτό το ποσό του 1.000.000 δρχ., που προβλέπει η περ.ζ’ παρ.2 άρθρου 19 Ν 2238/94.