Η απόφαση 606/10-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την υπαγωγή τιμήματος εκποίησης ακινήτων πενταετίας (αξίας 
47.154,16€ βάσει αντικειμενικής αξίας) στην κληρονομιαία περιουσία, τον προσδιορισμό της αξίας οικοπέδου, και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής (1/30 της αξίας των κτισμάτων). Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς καθώς δεν προσκομίστηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, δέχτηκε εν μέρει τον ισχυρισμό περί οικοσκευής, κρίνοντας ότι ο υπολογισμός της αξίας της (1/30) έπρεπε να βασιστεί μόνο στην αξία των κτισμάτων (συνολικής αξίας 
102.576,41€), εξαιρουμένης της αξίας των οικοπέδων. Κατόπιν επανυπολογισμού, η οφειλόμενη διαφορά φόρου για την προσφεύγουσα μειώθηκε σε 
2.506,93€ (από 
2.531,31€) και το συνολικό ποσό προς καταβολή σε 
3.760,39€ (από 
3.796,96€).

Η απόφαση 605/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Καβάλας, συνολικού ύψους 3.796,95€. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την προσθήκη στην κληρονομιά του τιμήματος από την εκποίηση ακινήτων εντός της προηγούμενης πενταετίας, ισχυριζόμενος την ανάλωσή του. Αμφισβήτησε επίσης την αγοραία αξία του οικοπέδου και της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς για το τίμημα και την αξία του οικοπέδου λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, επαναϋπολογίζοντας την αξία της (που ορίζεται 1/30 της αξίας των κτισμάτων) χωρίς να υπολογιστεί η αξία των οικοπέδων. Κατόπιν της τροποποίησης, η οριστική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) διαμορφώθηκε σε 3.760,39€.

Η απόφαση 604/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 2019, που εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρία σημεία του ελέγχου: την εφαρμογή του τεκμηρίου για το τίμημα εκποίησης ακινήτων εντός πενταετίας, την αξία οικοπέδου, και την αξία της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε προσκόμισε συγκριτικά στοιχεία για την αξία του οικοπέδου. Ωστόσο, αποδέχθηκε τον ισχυρισμό για την οικοσκευή, καθώς στο νόμο (άρθρο 13 N. 2961/01) η αξία της υπολογίζεται μόνο βάσει της αξίας των κτισμάτων (1/30) και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν της διόρθωσης αυτής, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα μειώθηκε από 3.796,95€ σε 3.760,39€.

Η απόφαση 603/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς έτους 2019, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Τ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρεις ισχυρισμούς: το τεκμήριο περί ύπαρξης τιμήματος από πωλήσεις ακινήτων, την αξία οικοπέδου βάσει συγκριτικών στοιχείων και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο φορολογούμενος δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε την πλημμέλεια στην εκτίμηση της αξίας του ακινήτου. Ωστόσο, έγινε δεκτός ο ισχυρισμός για την οικοσκευή, καθώς ο νόμος ορίζει ότι η αξία της (1/30) υπολογίζεται μόνο επί της αξίας των κτισμάτων και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν επαναϋπολογισμού της φορολογητέας αξίας, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντος μειώθηκε από €3.796,96 σε €3.760,39.

Η απόφαση 47/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς. Ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση της πράξης, με την οποία του καταλογίστηκε φόρος κληρονομιάς 25.738,64 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι υπολογίστηκε λανθασμένα αξία επίπλων και σκευών (13.636,04 ευρώ) επί ακινήτων που ήταν καταστήματα, αποθήκες ή ψιλή κυριότητα και στερούνταν οικοσκευής. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 1 του ΚΦΔ, η προσφυγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο της τριακονταήμερης προθεσμίας από την ημερομηνία που ο προσφεύγων έλαβε αποδεδειγμένα γνώση της πράξης (16.10.2023). Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Αποτελεί ή όχι τεκμαρτή δαπάνη, κατ’ άρθρο 17 περ.γ’ του ν. 2238/1994, η απόκτηση της κυριότητας ακινήτου από μέτοχο ανώνυμης εταιρείας, η οποία προέβη σε μείωση του μετοχικού της κεφαλαίου με την ακύρωση των μετοχών του μετόχου, ο οποίος εξήλθε από την εταιρεία, και την μεταβίβαση σε αυτόν, ακινήτου της τελευταίας, αντί της καταβολής μετρητών.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η απόκτηση της κυριότητας ακινήτου από εξελθόντα μέτοχο ανώνυμης εταιρείας, η οποία προέβη σε μείωση του μετοχικού της κεφαλαίου με την ακύρωση των μετοχών του και τη μεταβίβαση ακινήτου της σε αυτόν, αντί της καταβολής μετρητών, αποτελεί τεκμαρτή δαπάνη του μετόχου, κατ’ άρθρο 17 περ.γ’ του ν. 2238/1994 (ΚΦΕ), μόνον εάν και κατά το μέρος που η αξία του ακινήτου που απέκτησε αυτός υπερβαίνει την ονομαστική αξία των ακυρωθεισών μετοχών του. (ομοφ.)

Η απόφαση 385/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής του προσφεύγοντος μετά από απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Το Δικαστήριο ακύρωσε την αρχική απόρριψη της ΔΕΔ ως «άνευ αντικειμένου» και ανέπεμψε την υπόθεση για εξέταση επί της ουσίας. Ο προσφεύγων ζητούσε την αποδοχή τροποποιητικών δηλώσεων ΕΝΦΙΑ (Ε9) για τα έτη 2016-2018, ώστε ακίνητα στην Έδεσσα να ταξινομηθούν ως ειδικά κτίρια (νοσηλευτήρια) αντί επαγγελματικής στέγης/κατοικίας, επικαλούμενος προηγούμενη δικαστική απόφαση. Η ΔΕΔ την απέρριψε εκ νέου, καθώς τα ακίνητα δεν διαθέτουν αθροιστικά οικοδομική άδεια και άδεια λειτουργίας νοσηλευτηρίου, όπως απαιτεί η ΠΟΛ 1237/2014, ενώ το δεδικασμένο της επικαλούμενης απόφασης δεν καλύπτει τα συγκεκριμένα φορολογικά έτη.

Η απόφαση (52/2025) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η προσφεύγουσα είχε φορολογηθεί με τεκμαρτό ετήσιο ελάχιστο εισόδημα 14.494,70€, με αποτέλεσμα ποσό πληρωμής 3.276,96€. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι η φορολογική αρχή είχε καταγράψει λανθασμένα ως συνολικό χρόνο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας 22.000 ημέρες (ή 60 έτη), ενώ είχε κάνει έναρξη επιτηδεύματος μόλις στις 2-1-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε το σφάλμα, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος ήταν λανθασμένος λόγω του εσφαλμένου χρόνου δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει την τροποποίηση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση 80/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019. Ο προσφεύγων είχε καταλογιστεί με διαφορά φόρου λόγω μη δηλωθέντος εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς και λόγω προσαύξησης περιουσίας, συμπεριλαμβανομένου ποσού €70.000 για αγορά ακινήτων με μετρητά (Κωδ. 735). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί επανακαταθέσεων παλαιότερων ετών, αλλά δέχτηκε τον ισχυρισμό για το ποσό των €70.000, κρίνοντας ότι είχε εξοφληθεί διατραπεζικά/με επιταγές και είχε καλυφθεί από ανάλωση κεφαλαίου. Κατόπιν αυτού, το καταλογισθέν ποσό προσαύξησης περιουσίας μειώθηκε κατά €70.000, με αποτέλεσμα η συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση για το 2019 να μειωθεί από €159.661,14 σε €118.052,39.