Η απόφαση 1044/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς ύψους 46.870,91€, που εκδόθηκε από την ΔΟΥ Πρέβεζας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την πράξη επικαλούμενος παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και ισχυριζόμενος ότι τα ακίνητα που προστέθηκαν στην κληρονομική του μερίδα (ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος μετά την αποποίηση του πατέρα του) δεν ανήκαν στην κληρονομιαία περιουσία του παππού του, αλλά είχαν κτηθεί από τον πατέρα του με έκτακτη χρησικτησία. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της παραγραφής εφαρμόζοντας τις δεκαετείς/δεκαπενταετείς προθεσμίες του Ν.2961/2001. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό περί κυριότητας, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε πιστοποιητικό μεταγραφής της απόφασης χρησικτησίας, όπως απαιτεί ο Αστικός Κώδικας, και τα ακίνητα περιλαμβάνονταν στη δήλωση Ε9 του αποβιώσαντος. Συνεπώς, επικυρώθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 942 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018, συνολικού ύψους 2.107,76€. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον καταλογισμό φόρου λόγω αποκρυβείσας επιχειρηματικής δραστηριότητας (πωλήσεις προσωπικών αντικειμένων μέσω ΕΛΤΑ COURIER) και μη δηλωμένου εισοδήματος από μίσθωση ακινήτου. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό του περί ευκαιριακών πωλήσεων, κρίνοντας ότι το πλήθος και η περιοδικότητα των συναλλαγών (84 το 2018) συνιστούν συστηματική άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας (άρθρο 21 παρ. 1 Ν. 4172/2013), μη αποδεικνύοντας ότι αφορούσαν κληρονομιαία στοιχεία. Ο ισχυρισμός του για το ΦΠΑ απορρίφθηκε ως άσχετος με τη φορολογία εισοδήματος, ενώ οι ισχυρισμοί για τις τραπεζικές καταθέσεις κρίθηκαν αλυσιτελείς καθώς είχαν ήδη γίνει δεκτοί στην έκθεση ελέγχου.

Η απόφαση (Αριθμός 414) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από τη σύζυγο και νόμιμη κληρονόμο, η οποία αμφισβητούσε πράξη εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2019 για τον αποβιώσαντα σύζυγό της. Η πράξη εκδόθηκε λόγω μη υποβολής δήλωσης και καταλόγιζε συνολικό ποσό 43.994,06€, περιλαμβάνοντας 233.133,03€ ως αυτοτελώς φορολογούμενο ποσό από μερίσματα ομόρρυθμης εταιρείας. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα κέρδη αυτά, αν και δηλώθηκαν από την εταιρεία, δικαιούχοι τους ήταν οι κληρονόμοι (η ίδια και τα τρία ανήλικα τέκνα) και όχι ο αποβιώσας, καθώς ο χρόνος κτήσης του δικαιώματος είσπραξης ήταν μετά τον θάνατο. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό και διέταξε την τροποποίηση της πράξης και την εκ νέου εκκαθάριση των δηλώσεων του θανόντος και των κληρονόμων, λαμβάνοντας υπόψη ότι το εισόδημα αφορά αυτούς, σύμφωνα με την κληρονομική τους μερίδα.

Η απόφαση 994/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει τη φορολογητέα αξία κληρονομηθέντος ακινήτου (οικόπεδο εκτός σχεδίου) από 158.989,34€ σε 247.994,52€, οδηγώντας σε διαφορά φόρου 8.900,52€ και πρόστιμο 4.450,26€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο προσδιορισμό της αγοραίας αξίας και λανθασμένη επιβολή προστίμου 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας στα 150€/τ.μ. ήταν ορθός, καθώς στηρίχθηκε σε προγενέστερη αποδεκτή προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου. Επίσης, επιβεβαίωσε την ορθότητα του προστίμου 50%, καθώς η διαφορά φόρου υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 94,7%.

Η απόφαση 995/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η προσφεύγουσα, εξ αδιαθέτου κληρονόμος, αμφισβήτησε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομηθέντος ακινήτου, η οποία αναπροσαρμόστηκε από τη φορολογική αρχή, αυξάνοντας τη φορολογητέα κληρονομική της μερίδα από €158.989,34 σε €247.994,52. Η ΔΕΔ έκρινε ορθή την εκτίμηση της αξίας στα €150/τ.μ. (σύνολο €577.560,00) βασιζόμενη σε πρόσφορα συγκριτικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων φόρου μεταβίβασης του ίδιου ακινήτου. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης επιβολής προστίμου, επικυρώνοντας το πρόστιμο 50% (€4.450,26), καθώς η διαφορά του φόρου προς καταβολή (€8.900,52) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου (94,7%).

Η Απόφαση 134 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά δύο πράξεων εκκαθάρισης (φόρου κληρονομιάς και προστίμου Ν. 820/1978), οι οποίες εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ κατόπιν οριστικής δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενος ότι το ακίνητο δεν ανήκε στην κληρονομιαία περιουσία και συνεπώς δεν ήταν νόμω υπόχρεος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι πράξεις εκκαθάρισης που εκδίδονται μετά από δικαστική απόφαση ανάγονται στο στάδιο της είσπραξης και δεν προσβάλλονται με ενδικοφανή προσφυγή, αλλά με ανακοπή. Επιπρόσθετα, η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε στις 03-10-2024, μετά την πάροδο της προβλεπόμενης 30ήμερης προθεσμίας από τη νόμιμη κοινοποίηση των πράξεων στις 22-06-2023.

Η υπ' αριθμόν 56 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) εκδόθηκε στις 14-01-2025 κατόπιν αναπομπής από το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο. Η υπόθεση αφορούσε ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς ύψους 973,19 € που είχε αρχικά απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής. Το Δικαστήριο ανέπεμψε την υπόθεση για ουσιαστική εξέταση του παραδεκτώς υποβληθέντος ανακλητικού σκέλους της τροποποιητικής δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Η προσφεύγουσα επικαλούνταν ουσιώδη πλάνη (μη αποπερατωμένη οικοδομή αντί αποπερατωμένης και λανθασμένο χαρακτηρισμό διαμερίσματος ως καταστήματος). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι ισχυρισμοί περί ημιτελούς ακινήτου δεν αποδεικνύονταν επαρκώς (π.χ. το προσκομιζόμενο ιδιωτικό έγγραφο μηχανικού δεν ήταν δημόσιο έγγραφο) και οι ισχυρισμοί για τον λανθασμένο χαρακτηρισμό δεν τεκμηριώνονταν με την οικοδομική άδεια ή αλλαγή χρήσης. Κατά συνέπεια, η οριστική φορολογική υποχρέωση διατηρήθηκε στα 973,19 €.

Η απόφαση 606/10-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την υπαγωγή τιμήματος εκποίησης ακινήτων πενταετίας (αξίας 
47.154,16€ βάσει αντικειμενικής αξίας) στην κληρονομιαία περιουσία, τον προσδιορισμό της αξίας οικοπέδου, και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής (1/30 της αξίας των κτισμάτων). Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς καθώς δεν προσκομίστηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, δέχτηκε εν μέρει τον ισχυρισμό περί οικοσκευής, κρίνοντας ότι ο υπολογισμός της αξίας της (1/30) έπρεπε να βασιστεί μόνο στην αξία των κτισμάτων (συνολικής αξίας 
102.576,41€), εξαιρουμένης της αξίας των οικοπέδων. Κατόπιν επανυπολογισμού, η οφειλόμενη διαφορά φόρου για την προσφεύγουσα μειώθηκε σε 
2.506,93€ (από 
2.531,31€) και το συνολικό ποσό προς καταβολή σε 
3.760,39€ (από 
3.796,96€).

Η υπ' αριθμόν 909/19-05-2024 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου (χονδρικό εμπόριο προϊόντων καπνού) κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Για το φορολογικό έτος 2020, η φορολογική αρχή εφάρμοσε την έμμεση τεχνική της «ανάλυσης ρευστότητας» λόγω ανεπάρκειας του δηλωθέντος εισοδήματος (30,54€) για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης (121,81€), διαπιστώνοντας αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη ύψους 58.178,13€. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντας περί παράβασης του δικαιώματος ακρόασης και άλλων πλημμελειών, καθώς και τον ισχυρισμό του για λανθασμένο υπολογισμό της ρευστότητας, δεδομένου ότι ο φορολογούμενος δεν προσκόμισε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για τους λογαριασμούς πελατών και προμηθευτών. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκε συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 28.798,17€ (2020 εισόδημα), 236,67€ (2019 εισόδημα) και διαφορές ΦΠΑ.

Η παρούσα απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου μεταβίβασης ακινήτων (ΦΜΑ), συνολικού ύψους €41.625,50, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Η πράξη εκδόθηκε λόγω άρσης αγροτικής απαλλαγής που είχε χορηγηθεί στον προσφεύγοντα το 2009, καθώς διαπιστώθηκε ότι εκμίσθωσε το αγροτεμάχιο στη σύζυγό του στις 29/12/2016. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, βάσει του ν.634/1977, η εκμίσθωση απαιτούσε υποβολή νέας δήλωσης ΦΜΑ εντός 30 ημερών (έως 28/01/2017). Δεδομένου ότι η πενταετής προθεσμία παραγραφής έληγε στις 31/12/2022, η πράξη που εκδόθηκε στις 18/07/2024 είναι ακυρωτέα λόγω παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου.