Η απόφαση 2236/2014 της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης 1290/2011, η οποία είχε καταλογίσει στον αποβιώσαντα πρώην Δήμαρχο Ύδρας ποσό 93.205,341 ευρώ λόγω ελλείμματος στη χρηματική διαχείριση (1991-1994), εφαρμόζοντας μείωση βάσει του άρθρου 37 του ν. 3801/2009. Οι κληρονόμοι του (χήρα και θυγατέρες), ζήτησαν περαιτέρω μείωση του καταλογισμού, υποστηρίζοντας ότι η διάταξη του άρθρου 37 έπρεπε να εφαρμοστεί και στο πρόσωπό τους, λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική τους κατάσταση. Το Δικαστήριο έκανε δεκτό κατά πλειοψηφία τον λόγο αναίρεσης και ανέπεμψε την υπόθεση στο Τμήμα για να διερευνηθεί εκ νέου η εφαρμογή του νόμου, και τυχόν περαιτέρω μείωση ή άρση του καταλογισμού, στο πρόσωπο των αναιρεσειουσών.

Η απόφαση 499 του 2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής (08/11/2024) ως απαράδεκτης. Η προσφεύγουσα ζητούσε τη διαγραφή βεβαιωμένων οφειλών και προσαυξήσεων που καταλογίστηκαν στον αποβιώσαντα σύζυγό της, μετά από οίκοθεν τροποποιητική δήλωση (24/12/2019) από τη Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου για αναδρομικά συντάξεων του οικονομικού έτους 2014. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου είχε υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι αποτελούσε δεύτερη προσφυγή για το ίδιο ζήτημα, η οποία, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου (άρθρο 24 του Ν. 4274/2014), είναι μη επιτρεπτή.

Η απόφαση 995/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η προσφεύγουσα, εξ αδιαθέτου κληρονόμος, αμφισβήτησε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομηθέντος ακινήτου, η οποία αναπροσαρμόστηκε από τη φορολογική αρχή, αυξάνοντας τη φορολογητέα κληρονομική της μερίδα από €158.989,34 σε €247.994,52. Η ΔΕΔ έκρινε ορθή την εκτίμηση της αξίας στα €150/τ.μ. (σύνολο €577.560,00) βασιζόμενη σε πρόσφορα συγκριτικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων φόρου μεταβίβασης του ίδιου ακινήτου. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης επιβολής προστίμου, επικυρώνοντας το πρόστιμο 50% (€4.450,26), καθώς η διαφορά του φόρου προς καταβολή (€8.900,52) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου (94,7%).

Η απόφαση 498/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος προς τη Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου. Η προσφεύγουσα ζητούσε τη διαγραφή βεβαιωμένων οφειλών (φόρου και προσαυξήσεων, συνολικού ποσού 4.300,03 ευρώ) που αφορούσαν τον αποβιώσαντα σύζυγό της και προέκυψαν από οίκοθεν τροποποιητική δήλωση της Δ.Ο.Υ. για αναδρομικές συντάξεις του οικονομικού έτους 2014. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα της προσφεύγουσας αφορούσε τη διαγραφή βεβαιωμένων οφειλών, ενέργεια που ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και, κατά συνέπεια, δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ. Κατά των πράξεων αυτού του σταδίου προβλέπεται άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Μισθώσεις Δημοσίου – Καταβολή του μισθώματος και των κοινοχρήστων δαπανών του μισθίου σε περίπτωση θανάτου του εκμισθωτή, όταν ο κληρονόμος ή οι κληρονόμοι είναι άγνωστοι – Δικαιολογητικά πληρωμής των δαπανών αυτών.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Σε περίπτωση θανάτου του εκμισθωτή, αν ο κληρονόμος ή οι κληρονόμοι είναι άγνωστοι, η υπηρεσία δύναται να παρακαταθέσει το ποσό των οφειλομένων μισθωμάτων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Σε περίπτωση που ήδη έχει διορισθεί κηδεμόνας σχολάζουσας κληρονομίας η καταβολή γίνεται σ’ αυτόν. Κατά την αυτή περίπτωση είναι δυνατή η παρακράτηση από το μίσθωμα του ποσού των κοινοχρήστων δαπανών και η απόδοσή του στον διαχειριστή. (ομοφ.)

Η απόφαση 1044/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς ύψους 46.870,91€, που εκδόθηκε από την ΔΟΥ Πρέβεζας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την πράξη επικαλούμενος παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και ισχυριζόμενος ότι τα ακίνητα που προστέθηκαν στην κληρονομική του μερίδα (ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος μετά την αποποίηση του πατέρα του) δεν ανήκαν στην κληρονομιαία περιουσία του παππού του, αλλά είχαν κτηθεί από τον πατέρα του με έκτακτη χρησικτησία. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της παραγραφής εφαρμόζοντας τις δεκαετείς/δεκαπενταετείς προθεσμίες του Ν.2961/2001. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό περί κυριότητας, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε πιστοποιητικό μεταγραφής της απόφασης χρησικτησίας, όπως απαιτεί ο Αστικός Κώδικας, και τα ακίνητα περιλαμβάνονταν στη δήλωση Ε9 του αποβιώσαντος. Συνεπώς, επικυρώθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού φόρου.

Ανάπηροι – Μερική Ατέλεια. Θάνατος δικαιούχου αναπήρου – Κληρονόμοι – Υπολογισμός τέλους ταξινόμησης.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Οι κληρονόμοι προσώπου αναπήρου που είχε παραλάβει αυτοκίνητο με μερική απαλλαγή, δικαιούνται να υπολογίσουν και να εκπέσουν από το τέλος ταξινόμησης που καλούνται να καταβάλλουν, σύμφωνα με την παρ.7 του άρθρου 132 του Ν 2960/2001, το ποσό του τέλους ταξινόμησης που είχε καταβληθεί από τον δικαιούχο ανάπηρο, κατά το χρόνο της παραλαβής του αυτοκινήτου.

Η απόφαση 1016/2022 του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Μείζονα Ολομέλεια) αναιρεί απόφαση του IV Τμήματος, η οποία καταλόγιζε την αναιρεσείουσα, ως πρόεδρο επιτροπής παραλαβής του νομαρχιακού διαμερίσματος Καβάλας, με ποσό 13.495,00 ευρώ πλέον προσαυξήσεων λόγω ελλείμματος. Το Δικαστήριο απέρριψε την εφαρμογή των απαλλακτικών ρυθμίσεων του ν. 4735/2020 αλλά δέχθηκε ότι το Τμήμα εσφαλμένα υπήγαγε τη συμπεριφορά της αναιρεσείουσας στην έννοια της βαρείας αμέλειας αντί της ελαφράς αμέλειας, δεδομένης της έλλειψης κατευθύνσεων. Εφαρμόζοντας την αρχή της αναλογικότητας, η Ολομέλεια απαλλάσσει την αναιρεσείουσα από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής (12.415,40 ευρώ) και περιορίζει το ποσό του καταλογισμού στο 10% του ελλείμματος, δηλαδή στα 1.349,50 ευρώ.

Η απόφαση (Αριθμός 876/16-05-2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, έτους φορολογικής υποχρέωσης 2017. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 6.318,54€ (πλέον προστίμων), καθώς διαπιστώθηκε ότι πολλά περισσότερα ακίνητα ανήκαν στην κληρονομιαία μερίδα από όσα αρχικά δηλώθηκαν. Η προσφεύγουσα ζήτησε νέα εκκαθάριση, ισχυριζόμενη ότι ένα αγροτεμάχιο εμβαδού 3.370 τμ δηλώθηκε εκ παραδρομής ως οικόπεδο εντός σχεδίου με λανθασμένο υπολογισμό αντικειμενικής αξίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι δεν προσκομίστηκαν στοιχεία για την αλλαγή της περιοχής του ακινήτου και ότι η αξία που υπολογίστηκε από τον έλεγχο (202.579,01€) ήταν ήδη μικρότερη από αυτή που είχε δηλωθεί αρχικώς (212.310,00€), επικυρώνοντας τη συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 7.643,60€.

Σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις 5 και 9 έως 10 η έφεση της αναιρεσείουσας πρέπει να γίνει δεκτή. Η αναιρεσείουσα δικαιούται να λάβει σύνταξη κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 12 παρ. 2 περ. δ΄ του ν. 4387/2016, δεδομένου ότι οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που ισχύουν για τους συμπληρώσαντες από τον θάνατο του συνταξιούχου εξάμηνη χρονική διάρκεια στους εξ ανασυστάσεως γάμους τους, οι οποίοι δικαιούνται σύνταξη όταν οι τελεσθέντες γάμοι τους δηλαδή αρχικός και εξ ανασυστάσεως έχουν διάρκεια πέντε χρόνια, πρέπει, για λόγους αποκατάστασης της αρχής της ισότητας να τύχουν εφαρμογής, και στην αναιρεσείσουσα της οποίας ο εξ ανασυστάσεως γάμος της είχε διάρκεια μικρότερη των έξι μηνών. Ακολούθως μη νομίμως απορρίφθηκε με τη Σ10/9106623/536/25.9.2017 πράξη της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Ν.Π.Δ.Δ. (Τμήμα Β΄) του Ε.Φ.Κ.Α. η αίτηση της ήδη αναιρεσείουσας για κανονισμό σε αυτήν σύνταξης κατά μεταβίβαση ως χήρας συνταξιούχου, με την αιτιολογία ότι ο θάνατος του συζύγου της επήλθε πριν από την πάροδο εξαμήνου από την τέλεση του εξ ανασυστάσεως γάμου της και πρέπει ως εκ τούτου να ακυρωθεί. Μετά την ακύρωση της εν λόγω πράξης η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στην αρμόδια Διεύθυνση του e – Ε.Φ.Κ.Α., προκειμένου να κανονισθεί η μηνιαία σύνταξη της αναιρεσείουσας, μετά από προσμέτρηση στη διάρκεια του εξ ανασυστάσεως γάμου της με τον αποβιώσαντα σύζυγό της και της διάρκειας του αρχικού μεταξύ τους γάμου, με βάση την πλέον των 28 ετών συνολική έγγαμη συμβίωση με τον αποβιώσαντα σύζυγό της. Η μηνιαία σύνταξή της πρέπει να ορισθεί πληρωτέα αναδρομικώς από τριετίας από την πρώτη του μήνα έκδοσης της ακυρούμενης με την παρούσα απόφαση πράξης με όριο τον χρόνο θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού της δικαιώματος, ήτοι την επομένη του θανάτου του συζύγου της (20.1.2017).