Η προσφεύγουσα εταιρεία ζητεί την ακύρωση της απόφασης κατακύρωσης της σύμβασης στον οικονομικό φορέα «...» για την «Παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών περισυλλογής, μεταφοράς, διαλογής και διανομής ταχυδρομικών αποστολών στην Αττική και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας», με εκτιμώμενη αξία 8.340.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ. Υποστηρίζει ότι η κατακύρωση έγινε με εσφαλμένη αιτιολογία, παραλείψεις στη διαδικασία και μη τήρηση των όρων της διακήρυξης και της νομοθεσίας, ιδίως ως προς την ασυνήθιστα χαμηλή προσφορά του προσωρινού αναδόχου και τις παραβάσεις εργατικής νομοθεσίας.

Η προσφεύγουσα εταιρεία αιτείται την ακύρωση της απόφασης με αριθμό 1371/2019 της ΕΑΔΗΣΥ, με την οποία αποφασίστηκε η επικύρωση των πρακτικών Α και Β Σταδίου αξιολόγησης δικαιολογητικών συμμετοχής – τεχνικών προσφορών και οικονομικών προσφορών, και η ανακήρυξη της εταιρείας "..." ως προσωρινού αναδόχου. Η προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης καθ' ο μέρος κρίθηκε αποδεκτή η οικονομική και τεχνική προσφορά της εταιρείας "...". Επιπλέον, ζητείται η παραπομπή του ζητήματος της παράβασης του Ν. 3959/2011 στην Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (Ε.Ε.Τ.Τ.) για τις νόμιμες ενέργειες και η απόδοση του παραβόλου. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών περισυλλογής, μεταφοράς, διαλογής και διανομής ταχυδρομικών αποστολών της "..." προς τους πελάτες της στην Αττική και σε λοιπές γεωγραφικές περιοχές της Επικράτειας, όπως αυτές διακηρύχθηκαν με την υπ' αριθμό "..."/2018 διακήρυξη.

Καθορισμός των προϋποθέσεων διανομής των ταχυδρομικών αντικειμένων, των πιθανών παρεκκλίσεων και προϋποθέσεων αυτών, καθώς και θέσπισης ειδικών ρυθμίσεων για την κατ’ οίκον διανομή ταχυδρομικών δεμάτων βάρους το πολύ είκοσι (20) χιλιόγραμμων, στο πλαίσιο της παροχής της Καθολικής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας.

Η προσφεύγουσα με την προδικαστική προσφυγή επιδιώκει την ακύρωση της διακήρυξης υπ' αριθμ. «…» του N.P.Δ.Δ. «…», η οποία αφορά Ηλεκτρονικό Ανοικτό Διαγωνισμό άνω των ορίων για την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών για τις ανάγκες του «…», με συνολικό προϋπολογισμό 5.500.000,00 €. Η προσφυγή επικαλείται ότι οι όροι της διακήρυξης, ιδιαίτερα αυτοί που αφορούν την απαίτηση ύπαρξης ενός καταστήματος στο 95% των Καλλικρατικών Δήμων και δύο κέντρων διαλογής στην Ελληνική Επικράτεια, καθώς και άλλων τεχνικών προϋποθέσεων, περιορίζουν αδικαιολόγητα τον ανταγωνισμό και ευνοούν μονοπωλιακά τη «…», παραβιάζοντας την εθνική και ενωσιακή νομοθεσία. Το αντικείμενο της σύμβασης περιλαμβάνει τη διακίνηση ταχυδρομικών αντικειμένων (εγγράφων, δεμάτων, σάκων κ.λπ.) από τις υπηρεσίες του «…» προς διάφορους παραλήπτες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, με έμφαση στην έγκαιρη και ασφαλή παράδοση.

Στην προδικαστική προσφυγή, ο προσφεύγων ζητά την ακύρωση της απόφασης που έκρινε αποδεκτή την προσφορά της ένωσης οικονομικών φορέων «………………….» με διακριτικό τίτλο «………………», καθώς υποστηρίζει ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις της διακήρυξης. Αντικείμενο της σύμβασης είναι η παροχή υπηρεσιών υποστήριξης των εργασιών παραλαβής, επίδοσης, αποσφράγισης αποστολών, καταχώρησης δεδομένων, φυσικού ελέγχου αντικειμένων, επιστροφών, τηλεφωνικής εξυπηρέτησης πελατών, διαλογής δεμάτων, φόρτωσης και εκφόρτωσης εμπορευματοκιβωτίων και σάκων, καθώς και οδήγησης και μεταφοράς με υπηρεσιακό όχημα.

Ο προσφεύγων ζητά την ακύρωση της απόφασης με αρ. 144/2020 του αναθέτοντος φορέα, η οποία αφορά τη διαδικασία ανάθεσης δημόσιας σύμβασης για υπηρεσίες εκτύπωσης, εμφακέλωσης και διανομής ταχυδρομικών αντικειμένων σε όλη την Ελλάδα, με εκτιμώμενη αξία 220.820 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ). Η σύμβαση προκηρύχθηκε με δημοσίευση στην ΕΕΕΕ και στο ΚΗΜΔΗΣ. Ο προσφεύγων θεωρεί ότι ο προσωρινός ανάδοχος που ανεδείχθη δεν πληρούσε τα κριτήρια επιλογής, ιδίως ως προς την υποχρέωση να διαθέτει ή να συνεργάζεται με ένα κατάστημα σε κάθε νομό της Ελλάδας.

ΙV. Α. Με την κρινόμενη αίτηση γίνεται επίκληση της νέας διάταξης του άρθρου 20 παρ. 14 του ν. 4019/2011 «Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και λοιπές διατάξεις» (Α΄ 216/30.9.2011), με την οποία ορίστηκε ότι: «Η από 16.4.2010 σύμβαση παροχής υπηρεσιών μεταξύ του Ο.Α.Ε.Ε. και της εταιρίας με την επωνυμία «Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ.ΤΑ.) Α.Ε.», η οποία αφορά στην αποστολή ταχυδρομικών αντικειμένων επιστολικού ταχυδρομείου και δεμάτων, καθώς και οι κατά τη διάρκεια της ισχύος αυτής διενεργηθείσες πράξεις και δαπάνες θεωρούνται νόμιμες». Β. Η επιχειρούμενη με την παρατεθείσα διάταξη νομιμοποίηση της από 16.4.2010 σύμβασης παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών, σκοπό έχει να καταστήσει νόμιμη την εξόφληση της αναδόχου ΕΛ.ΤΑ. Α.Ε., παρά τα περί του αντιθέτου κριθέντα με τις προσβαλλόμενες Πράξεις του Τμήματος. Εφόσον, όμως, όπως με τις Πράξεις αυτές διαγνώσθηκε, χωρίς τούτο να αμφισβητηθεί από τον Ο.Α.Ε.Ε., η επίμαχη σύμβαση συνήφθη κατά παράβαση του παράγωγου κοινοτικού δικαίου - της εφαρμοστέας εν προκειμένω 2004/17/ΕΚ Οδηγίας, που μεταφέρθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με το π.δ. 59/2007 και, σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος, έχει αυξημένη τυπική ισχύ έναντι των κοινών νόμων - η νομιμοποίηση της σύμβασης αυτής κείται εκτός των ορίων της αρμοδιότητας του εθνικού νομοθέτη, συνιστώντας ανεπίτρεπτη τροποποίηση των ρυθμίσεων της Οδηγίας.Και τούτο διότι, με τη νομιμοποιητική διάταξη, για το δικαιολογητικό λόγο θέσπισης της οποίας, σημειωτέον, τίποτε, πέραν της «ρύθμισης» της οφειλής του Ο.Α.Ε.Ε., δεν αναφέρεται στην εισηγητική έκθεσή της, κατ’ ουσίαν εισάγεται μία περαιτέρω εξαίρεση από τον κανόνα της διενέργειας διαγωνισμού, που το άρθρο 40 της Οδηγίας (25 του π.δ/τος 59/2007) καθιερώνει, διά της περιοριστικής απαρίθμησης των περιπτώσεων στις οποίες επιτρέπεται η κάμψη του, χωρίς να καταλείπεται κανένα απολύτως περιθώριο διεύρυνσης των περιπτώσεων αυτών από τον εθνικό νομοθέτη. Τα ίδια ισχύουν, ακόμη και εάν υποτεθεί ότι η επιχειρούμενη νομιμοποίηση περιορίζεται μόνον στις απορρέουσες από τη σύμβαση δαπάνες, δοθέντος ότι, ως εκ της αδυναμίας θεμελίωσης, με δικονομικούς όρους, εννόμου συμφέροντος εκ μέρους των λοιπών ενδιαφερομένων για την ανάληψη των συγκεκριμένων υπηρεσιών, η ευδοκίμηση της ευθείας προσβολής της απευθείας ανάθεσης ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων αποκλείεται, με συνέπεια, αιρομένου και του κωλύματος εξόφλησης της μη νομίμως αναλαβούσας τις υπηρεσίες αυτές «ΕΛ.ΤΑ. Α.Ε.», να μην απολείπεται πλέον, στο πλαίσιο της εσωτερικής έννομης τάξης, πεδίο συναγωγής των συνεπειών της παραβίασης του κοινοτικού δικαίου και, έτσι, πλήρως να αποδυναμώνεται η δεσμευτικότητά του (πρβλ. τα Πρακτικά 17ης Γεν. Συν./21.10.2009 Ολομ. και την 225/2010 Πράξη IV Τμ. Ελ. Συν.). Κατ’ ακολουθίαν, η διάταξη του άρθρου 20 παρ. 14 του ν. 4019/2011 δεν επιδέχεται καμίας εναρμονισμένης με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνείας και, ως αντίθετη προς τις υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις της Οδηγίας 2004/17/Ε.Κ., είναι ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα.