Η απόφαση νούμερο 380 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρία. Η εταιρία ζητούσε την ακύρωση τριών πράξεων επιβολής προστίμων, συνολικού ύψους 300,00€, οι οποίες εκδόθηκαν από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ Ε΄ Θεσσαλονίκης λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αντιγράφων τιμολογίων αγοράς επενδυτικών αγαθών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν νόμιμα μέσω Taxisnet στις 10-10-2024. Δεδομένου ότι η νόμιμη προθεσμία των τριάντα (30) ημερών, η οποία παρατάθηκε λόγω Σαββατοκύριακου, έληγε στις 11-11-2024, και η προσφυγή κατατέθηκε στις 15-11-2024, η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.

Η απόφαση 170 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδοθείσα στις 03-02-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή πολίτη κατά της απάντησης του Προϊστάμενου της αρμόδιας ΔΟΥ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της απάντησης της ΔΟΥ, η οποία την είχε ενημερώσει ότι η προθεσμία υποβολής αιτήματος αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023 είχε λήξει την 01-10-2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα που στερείται εκτελεστότητας και δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η Απόφαση 163/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € από την Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς. Το πρόστιμο είχε επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ο Ε.Φ.Κ.Α. είχε προσθέσει μεταγενέστερα εισόδημα δίχως να την ενημερώσει. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη: πρώτον, επειδή η προσφυγή κατά της αρχικής πράξης επιβολής προστίμου υποβλήθηκε εκπρόθεσμα, μετά την πάροδο της νόμιμης προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίησή της, και δεύτερον, επειδή η προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. για τη διαγραφή του προστίμου αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη που στερείται εκτελεστού χαρακτήρα.

Η απόφαση 255/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Βόλου σχετικά με αίτημα επιστροφής ή συμψηφισμού του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, συνολικού ύψους 1.236,36€. Η προσφεύγουσα υποστήριζε ότι, λόγω του κωδικού NACE 55.20.02 (αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες), δεν είχε φορολογική υποχρέωση καταβολής του τέλους. Η ΔΕΔ απέρριψε την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας αρνητικής απάντησης, γεγονός που απαγορεύεται δικονομικά σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 634/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή δύο προσφευγουσών κατά πινάκων χρεών και αναγκαστικών κατασχέσεων της ΔΟΥ Κατερίνης, ύψους 814,74€ και 3.349,61€ αντίστοιχα. Οι προσφεύγουσες υποστήριζαν ότι τα χρέη αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015 και ότι ήταν είτε μεταγενέστερα του θανάτου του (και επομένως επιβλήθηκαν κατά ανύπαρκτου προσώπου) είτε είχαν παραγραφεί. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι ίδιες προσφεύγουσες είχαν ήδη ασκήσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων (επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση 629/2025). Κατά συνέπεια, βάσει του κανόνα της απαγόρευσης άσκησης δεύτερης ενδικοφανούς προσφυγής, η παρούσα κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε.

Η απόφαση 473/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 500,00€, το οποίο επιβλήθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Το πρόστιμο αφορούσε εκπρόθεσμη υποβολή δήλωσης παρακρατούμενων φόρων για τη φορολογική περίοδο 01/06/2024 – 30/06/2024. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπιστώθηκε έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης. Συγκεκριμένα, η προσφυγή υποβλήθηκε από πρόσωπο που, βάσει του συστήματος Μητρώου, δεν είχε καμία σχέση διαχείρισης ή εκπροσώπησης με την προσφεύγουσα εταιρεία και δεν προσκόμισε τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα.

Πρόκειται για την Απόφαση 1339/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, η οποία αφορά την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής - υπερημερίας ληξιπρόθεσμων οφειλών, ύψους 64.152,73€, που εξέδωσε η ΔΟΥ Α' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι οφειλές (φορολογικών ετών 2013 - 2015) έχουν παραγραφεί. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Η απόφαση κρίνει ότι η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πράξη της διοικητικής εκτέλεσης και οι διαφορές που ανακύπτουν σε αυτό το στάδιο επιλύονται με ανακοπή (ΚΔΔ) και όχι με ενδικοφανή προσφυγή (άρθρο 72 ΚΦΔ), η οποία εφαρμόζεται μόνο σε πράξεις προσδιορισμού φορολογικών βαρών.

Η απόφαση 201 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της απάντησης του Προϊσταμένου της ΔΟΥ Λάρισας. Ο προσφεύγων ζήτησε τον περιορισμό της φορολογικής του υποχρέωσης για εισοδήματα (εταιρική σύνταξη) από τη Γερμανία (χρήσεων 2016, 2017, 2018 και εντεύθεν), αμφισβητώντας τη φορολόγησή τους στην Ελλάδα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ ήταν πληροφοριακού χαρακτήρα και στερείται εκτελεστότητας, καθώς δεν παράγει συνέπειες ή δεν καθορίζει υποχρεώσεις σε βάρος του φορολογούμενου. Επομένως, δεν συνιστά εκτελεστή πράξη που είναι δεκτική ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με το άρθρο 72 του ν. 5104/2024.

Η Απόφαση 134 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά δύο πράξεων εκκαθάρισης (φόρου κληρονομιάς και προστίμου Ν. 820/1978), οι οποίες εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ κατόπιν οριστικής δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενος ότι το ακίνητο δεν ανήκε στην κληρονομιαία περιουσία και συνεπώς δεν ήταν νόμω υπόχρεος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι πράξεις εκκαθάρισης που εκδίδονται μετά από δικαστική απόφαση ανάγονται στο στάδιο της είσπραξης και δεν προσβάλλονται με ενδικοφανή προσφυγή, αλλά με ανακοπή. Επιπρόσθετα, η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε στις 03-10-2024, μετά την πάροδο της προβλεπόμενης 30ήμερης προθεσμίας από τη νόμιμη κοινοποίηση των πράξεων στις 22-06-2023.

Η απόφαση 100/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της λυθείσας και εκκαθαρισθείσας ομόρρυθμης εταιρείας «............... Ο.Ε.», που υποβλήθηκε στις 30/09/2024. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση πέντε πράξεων επιβολής προστίμου (που αφορούσαν παραβάσεις Κ.Φ.Α.Σ./Ε.Λ.Π./Κ.Φ.Δ. για τις φορολογικές περιόδους 2013 έως 2016) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Δ' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι, βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η εταιρεία είχε ήδη ασκήσει προηγούμενες ενδικοφανείς προσφυγές κατά των ίδιων πράξεων τον Ιούνιο του 2019, οι οποίες είχαν απορριφθεί με αποφάσεις της Υπηρεσίας στις 05.11.2019. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή αποτελούσε δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων.