Η απόφαση 886/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας παροχής υπηρεσιών πλήρους διαφήμισης (ΑΦΜ .........) κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020. Οι πράξεις επιβλήθηκαν από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ λόγω μη αναγνώρισης προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα της καθαρής αξίας φορολογικών στοιχείων εξόδων, τα οποία κρίθηκαν εικονικά από το Σ.Δ.Ο.Ε. και δεν προσκομίστηκαν προς τον έλεγχο. Οι συνολικές οριστικές φορολογικές υποχρεώσεις ανέρχονται σε 1.902.114,90€. Η εταιρεία ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, μη νόμιμη κοινοποίηση εντολής ελέγχου και εσφαλμένο προσδιορισμό κερδών (ζητώντας εφαρμογή Συντελεστή Καθαρού Κέρδους), αλλά οι ισχυρισμοί της απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.

Η απόφαση 853/14.05.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «........» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού/επιβολής προστίμου φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν στη μη προσκόμιση βιβλίων και στοιχείων από την προσφεύγουσα και στη λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων από συναλλακτικά ανύπαρκτες επιχειρήσεις. Οι συνολικές οφειλές φόρων και προστίμων ανέρχονται σε 1.968.608,04 € (2017), 1.355.494,05 € (2018) και 670.129,52 € (2019) για τον φόρο εισοδήματος, και σε 1.716.465,82 € (2017), 1.109.116,64 € (2018) και 686.630,73 € (2019) για τον Φ.Π.Α. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας περί παραγραφής (λόγω διαπιστωμένης φοροδιαφυγής) και περί καλής πίστης, καθώς δεν απέδειξε την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η Απόφαση 326/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. Χανίων για τις χρήσεις 2018 και 2019. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει μη έκδοση φορολογικών στοιχείων για πώληση κρέατος (σφαγιασθέντα αιγοπρόβατα) και εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές ελέγχου στη δραστηριότητα τυροκομίας, με αποτέλεσμα τη μείωση του πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα σχετικά με την παράβαση διαδικασίας, την εσφαλμένη χρήση έμμεσων τεχνικών και την εκ παραδρομής καταγραφή ζώων. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκανε μερικώς δεκτό τον ισχυρισμό περί μη αναγνώρισης δαπανών, αναγνωρίζοντας συνολικές φορολογητέες εισροές €300,00 (2018) και €930,00 (2019) βάσει παραστατικών που προσκομίστηκαν εκ των υστέρων. Ως αποτέλεσμα, οι Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ τροποποιήθηκαν, ενώ η Πράξη Επιβολής Προστίμου επικυρώθηκε.

Η απόφαση 187/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας χονδρικού εμπορίου φρούτων και λαχανικών κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμων για τις φορολογικές περιόδους 01.05.2022–31.12.2022 και 01.01.2023–31.01.2023. Η ΔΕΔ έκρινε ορθά ότι η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε συνολικές ενδοκοινοτικές παραδόσεις αξίας €34.398,60 ως απαλλασσόμενες από ΦΠΑ, διότι η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία (όπως αποδείξεις διοδίων, CMR ή τραπεζικά στοιχεία) που να πιστοποιούν τη φυσική μεταφορά των αγαθών εκτός Ελλάδας. Κατά συνέπεια, οι πωλήσεις θεωρήθηκαν εγχώριες και επιβαρύνθηκαν με ΦΠΑ 13%, με συνολική οριστική υποχρέωση καταβολής φόρου και προστίμου ύψους €6.556,20.

Η απόφαση 858/14.05.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022. Ο Προϊστάμενος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε μειώσει τη ζημία του προσφεύγοντος (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας) και είχε επιβάλει φόρο και πρόστιμο, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022) από κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας και μη νόμιμου καταλογισμού προσαύξησης περιουσίας, καθώς ο καταλογισμός αφορούσε κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι προσαύξηση περιουσίας. Συνεπώς, επιβεβαιώθηκε η φορολογική υποχρέωση (φόρος/πρόστιμο €14.626,01) για το 2022.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο έλεγχος διαπίστωσε εκτεταμένη έκδοση και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων, κυρίως για αγοραπωλησίες φαρμακευτικών προϊόντων, συνολικής αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Η εικονικότητα τεκμηριώθηκε με την εφαρμογή της μεθόδου "κλειστής αποθήκης" και λόγω της ανυπαρξίας υποδομής και αδειών στους προμηθευτές, καθώς και της ανακύκλωσης χρηματικών ποσών μέσω επιταγών. Η Φορολογική Διοίκηση επικύρωσε τις αρχικές πράξεις, καταλογίζοντας συνολική οφειλή άνω των 9 εκατομμυρίων ευρώ.

Η απόφαση 698/18-3-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και Φόρου Εισοδήματος, καθώς και πράξεων επιβολής προστίμων, για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020. Ο έλεγχος από το 4ο ΕΛ.ΚΕ. Αττικής διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα έλαβε 119 και εξέδωσε 120 εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας άνω των 6 εκατομμυρίων ευρώ. Ως εκ τούτου, καταλογίστηκε διαφορά κύριου φόρου και προστίμων συνολικού ύψους 5.418.208,30 ευρώ. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου περί εικονικότητας και απέρριψε τους ισχυρισμούς της εταιρείας περί χειραγώγησης, έλλειψης αιτιολογίας και παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, ειδικά καθώς η εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε στα αιτήματα του ελέγχου.

Η απόφαση 787/08.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός δικηγόρου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία προέκυψε χρεωστική 3.871,23€. Ο προσφεύγων φορολογήθηκε βάσει του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (€14.534,52) από επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι εξαιρείται από το τεκμήριο, καθώς είναι εταίρος δικηγορικής εταιρείας και απαγορεύεται να ασκεί ατομική δικηγορία. Η απόφαση απορρίπτει τους ισχυρισμούς του, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν ανταποκρίθηκε στην αρχική πρόσκληση της Δ.Ο.Υ. Ε’ Θεσσαλονίκης να προσκομίσει τα δικαιολογητικά για τον κωδικό εξαίρεσης 045, με αποτέλεσμα η εκκαθάριση να γίνει νομίμως βάσει του άρθρου 36 παρ. 3 του ν. 5104/2024, λόγω μη προσκόμισης δικαιολογητικών.

Η απόφαση 888/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «.........», η οποία ζητούσε την ακύρωση τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018, 2019 και 2020. Οι πράξεις επιβλήθηκαν από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ λόγω της μη αναγνώρισης προς έκπτωση Φ.Π.Α. εισροών, συνολικού ποσού 1.195.385,40 €, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε τα αντίστοιχα φορολογικά στοιχεία εξόδων από τρεις εταιρείες (τα οποία θεωρήθηκαν εικονικά από το ΣΔΟΕ). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί μη κοινοποίησης της εντολής ελέγχου ως αβάσιμο, καθώς και τον ισχυρισμό περί λανθασμένου εξωλογιστικού προσδιορισμού κερδών, διότι οι επιμέρους πράξεις αφορούσαν τον προσδιορισμό Φ.Π.Α. και όχι τον υπολογισμό του φορολογητέου εισοδήματος. Συνεπώς, η οριστική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) παραμένει συνολικά στο ύψος των 1.793.072,10 €.

Η απόφαση 608 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018. Η προσφυγή στρεφόταν κατά του Προϊσταμένου του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, ο οποίος είχε επιβάλει σε βάρος του προσφεύγοντος, ατομικής επιχείρησης, συνολικό ποσό €81.302,15, μετά την καταλογισμό λογιστικών διαφορών ύψους €116.877,08. Η ΔΕΔ έκρινε μη νόμιμη την υποβολή τροποποιητικής δήλωσης ζημίας από τον προσφεύγοντα, καθώς έγινε μετά την παρέλευση της δεκαήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση του προσωρινού προσδιορισμού φόρου. Επιπλέον, απέρριψε τον ισχυρισμό περί έκπτωσης προβλέψεων επισφαλών απαιτήσεων ύψους €86.000,00, καθώς θεωρήθηκαν αβάσιμες, δεδομένου ότι αφορούσαν «τυχόν διαφορές claw back» από τον ΕΟΠΥΥ και όχι ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις που πληρούσαν τις προϋποθέσεις του ν.4172/2013. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκε η αρχική φορολογική υποχρέωση.