Ενώσεις αστυνομικών υπαλλήλων – Συνδικαλιστική δράση ειδικών φρουρών και συνοριακών φυλάκων.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Οι ειδικοί φρουροί και συνοριακοί φύλακες του άρθρου 13 του Ν 3686/2008, από την ένταξή τους σε οργανικές θέσεις αστυφυλάκων, δικαιούνται να συμμετέχουν, εφόσον το επιθυμούν, μόνο στην ήδη συσταθείσα πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των αστυνομικών του νομού όπου τοποθετήθηκαν και υπηρετούν, δεν μπορεί δε να συμμετέχουν ως μέλη σε οποιαδήποτε άλλη πρωτοβάθμια συνδικαλιστική επαγγελματική οργάνωση. β) Εξαιτίας αφενός μεν της ελλείψεως νομιμότητας της ίδρυσης και δεύτερης πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης από αστυνομικούς υπαλλήλους, στους οποίους ανήκουν πλέον οι ως άνω εντασσόμενοι, αλλά και της, εκ του νόμου, αναγνώρισης της εκπροσώπησης των συμφερόντων των αστυνομικών υπαλλήλων μόνο από τις ενώσεις που έχουν συσταθεί, σύμφωνα με το άρθρο 30α του Ν 1264/1982, οι εκπρόσωποι οποιασδήποτε άλλης ενώσεως, που ήθελε τυχόν συσταθεί, δεν θεωρείται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των αστυνομικών, συνακολούθως δε αυτοί δεν δικαιούνται τις συναφείς συνδικαλιστικές διευκολύνσεις.

Συνδικαλιστικές οργανώσεις.(..)Κατάσταση :  Μη αποδεκτή 
Με το Ν 1264/1982 αντιδιαστέλλονται οι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου υπάλληλοι από τους με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου υπαλλήλους, τα δε θέματα των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους ρυθμίζονται με διαφορετικές διατάξεις, οι οποίες αφορούν καθεμιά από τις ως άνω κατηγορίες υπαλλήλων και δεν μπορούν να εφαρμοσθούν επί της άλλης. Ενόψει αυτών πρέπει να γίνει δεκτό ότι κατά τον ως άνω νόμο, αν και δεν απαγορεύονται ρητά οι ενιαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ισχύει το καθεστώς των αμιγών δημοσιοϋπαλληλικών οργανώσεων σε όλες τις βαθμίδες. Συνεπώς το σωματείο με την επωνυμία Πανελλήνια Ένωση Πολιτικών Υπαλλήλων Υ.ΕΘ.Α./Γ.Ε.Σ., τακτικά μέλη του οποίου σύμφωνα με το καταστατικό του, μπορούν να γίνουν τόσο οι υπάλληλοι του Γενικού Επιτελείου Στρατού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου όσο και οι υπάλληλοί του με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, δεν αποτελεί συνδικαλιστική οργάνωση, σύμφωνα με τις διατάξεις του ως άνω νόμου.

Συνδικαλιστικές άδειες – Επίλυση όλων των διαφορών που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 6 παρ.3 του Ν. 2224/1994 – Αρμόδιο θεσμικό όργανο.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Αρμόδιο θεσμικό όργανο για την επίλυση όλων των διαφορών που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 6 παρ.3 του Ν. 2224/1994, είναι η Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών του άρθρου 15 του Ν. 1264/1982. (ομοφ.)

Υπαγωγή ή μη συνδικαλιστών, μελών Δ.Σ. σωματείου, μη μέλους της Ο.Τ.Ο.Ε. στις διατάξεις σ.σ.ε. Τραπεζών – Ο.Τ.Ο.Ε. με θέμα «Συνδικαλιστικές ρυθμίσεις».(..)Κατάσταση :  Μη αποδεκτή 
Η κλαδική σ.σ.ε. δεσμεύει μόνο τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων που την συνήψαν. Η ιδιότητα του μέλους μπορεί να είναι άμεση ή έμμεση. Περιλαμβάνεται, δηλαδή, και η περίπτωση κατά την οποία την σ.σ.ε. υπογράφει υπερκείμενη συνδικαλιστική οργάνωση στην οποία μετέχει και η οργάνωση στην οποία ο εργαζόμενος είναι μέλος. Με την κήρυξη της σ.σ.ε. ως γενικά υποχρεωτικής με απόφαση του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η δεσμευτικότητά της επεκτείνεται και σε μη μέλη των οργανώσεων που την υπέγραψαν. Η κήρυξη υποχρεωτικής σ.σ.ε. στην οποία περιέχεται ο όρος ότι «όλες οι προηγούμενες σ.σ.ε. του κλάδου αποτελούν αδιάσπαστο σύνολο και εφόσον δεν τροποποιούνται με τις διατάξεις της παρούσας εξακολουθούν να ισχύουν παράλληλα με αυτές», δεν έχει ως αποτέλεσμα να καταστεί γενικά υποχρεωτική προγενέστερη μεν χρονικά σ.σ.ε. με την οποία, όμως, ρυθμίζονται διαφορετικά θέματα. Μη υπαγωγή των συνδικαλιστών μελών του Δ.Σ. του σωματείου με την επωνυμία «Πανελλήνιος Σύνδεσμος μη Πτυχιούχων Υπαλλήλων Ε.Τ.Ε.», το οποίο δεν είναι μέλος της Ο.Τ.Ο.Ε., στην από 30-7-1997 σ.σ.ε. Τραπεζών – Ο.Τ.Ο.Ε. με θέμα «Συνδικαλιστικές ρυθμίσεις». (πλειοψ.)

Υπαγωγή ή μη συνδικαλιστών, μελών Δ.Σ. σωματείου, μη μέλους της Ο.Τ.Ο.Ε., στις διατάξεις σ.σ.ε. Τραπεζών – Ο.Τ.Ο.Ε. με θέμα «Συνδικαλιστικές ρυθμίσεις».(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας (σ.σ.ε.) δεσμεύει μόνο τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων που την συνήψαν. Η ιδιότητα του μέλους μπορεί να είναι άμεση ή έμμεση. Περιλαμβάνεται, δηλαδή, και η περίπτωση κατά την οποία την σ.σ.ε. υπογράφει υπερκείμενη συνδικαλιστική οργάνωση, στην οποία μετέχει και η οργάνωση, της οποίας ο εργαζόμενος είναι μέλος. Με την κήρυξη της σ.σ.ε. ως γενικά υποχρεωτικής με απόφαση του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η δεσμευτικότητά της επεκτείνεται και σε μη μέλη των οργανώσεων που την υπέγραψαν. Η κήρυξη υποχρεωτικής σ.σ.ε., στην οποία περιέχεται ο όρος ότι «όλες οι προηγούμενες σ.σ.ε. του κλάδου αποτελούν αδιάσπαστο σύνολο και εφόσον δεν τροποποιούνται με τις διατάξεις της παρούσας εξακολουθούν να ισχύουν παράλληλα με αυτές», δεν έχει ως αποτέλεσμα να καταστεί γενικά υποχρεωτική προγενέστερη μεν χρονικά σ.σ.ε. του κλάδου με την οποία, όμως, ρυθμίζονται διαφορετικά θέματα. Μη υπαγωγή των συνδικαλιστών μελών του Δ.Σ. του σωματείου με την επωνυμία «Πανελλήνιος Σύνδεσμος μη Πτυχιούχων Υπαλλήλων Ε.Τ.Ε.», το οποίο δεν είναι μέλος της Ο.Τ.Ο.Ε., στην από 30-7-1997 σ.σ.ε. Τραπεζών – Ο.Τ.Ο.Ε. με θέμα «Συνδικαλιστικές ρυθμίσεις».

Συμμετοχή υπαλλήλου σε συνδικαλιστική οργάνωση του χώρου εργασίας, μετά την μετάταξή του από το δημόσιο φορέα του χώρου εργασίας. Χορήγηση συνδικαλιστικής αδείας σε υπάλληλο από δημόσιο φορέα για την άσκηση συνδικαλιστικής δράσης σε χώρο εργασίας εκτός της υπηρεσίας του. α) Υπάλληλος του οποίου λύθηκε, λόγω μετάταξης σε άλλο φορέα, η υπαλληλική σχέση, δεν προσχωρεί ούτε συμμετέχει νομίμως με την ιδιότητα του πρώην υπαλλήλου σε συνδικαλιστική οργάνωση υπαλλήλων και τέως υπαλλήλων του χώρου εργασίας του φορέα από τον οποίο μετατάχθηκε. Η ως άνω ερμηνεία των κρισίμων διατάξεων του ν. 1264/1982 δεν εισάγει ανεπίτρεπτο περιορισμό στην άσκηση του ατομικού δικαιώματος της συνδικαλιστικής ελευθερίας που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 5 παρ.1, 12 παρ.1 και 23 του Συντάγματος. β) Δημόσιος φορέας δεν έχει υποχρέωση παροχής συνδικαλιστικής αδείας σε υπάλληλό του, για την άσκηση συνδικαλιστικής δράσης σε συνδικαλιστική οργάνωση του χώρου εργασίας, που δεν υπάγεται σε αυτόν αλλά σε άλλο νομικό πρόσωπο με τον οποίο λύθηκε η υπαλληλική σχέση λόγω μετάταξης. Τούτο δεν αντίκειται στις διατάξεις των παραγράφων 1 του άρθρου 23 του Συντάγματος και 1 του άρθρου 46 του Υ.Κ. (ομοφ.).

Μίσθωση έργου. Παροχή βεβαίωσης άρθρου 6 παρ.2 του Ν 2527/1997.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η παροχή υπηρεσιών τριών επιστημόνων, νομικών με ειδίκευση στο δημόσιο ή το ιδιωτικό δίκαιο και σχετική εμπειρία, που συνίσταται στη νομική υποστήριξη της υπηρεσίας στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται με την τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση (ΑΔΕΔΥ) και τις δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις των δημοσίων υπαλλήλων, στην κατάρτιση των συλλογικών συμβάσεων και συμφωνιών που θα προκύψουν από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στη δημιουργία βάσεων δεδομένων των συνδικαλιστικών οργανώσεων και στη συλλογή της σχετικής με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις νομοθεσίας και νομολογίας, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συμβάσεων έργου χωρίς να υποκρύπτεται εξαρτημένη εργασία, δοθέντος ότι δεν είναι απαραίτητη η εξάρτηση των παραπάνω από τον εργοδότη, οι δε συμβαλλόμενοι μπορούν να αποβλέπουν στο αποτέλεσμα. Άλλωστε, από το νόμο δεν επιβάλλεται η παροχή τέτοιου επιστημονικού έργου μόνο στα πλαίσια συμβάσεως εργασίας. Η καταβολή της εργολαβικής αμοιβής πρέπει να είναι είτε συνολική είτε τμηματική εφόσον συναρτάται με την πρόοδο του έργου.

Ομοιοεπαγγελματικές και κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Οι κλαδικές σ.σ.ε. και διαιτητικές αποφάσεις περιέχουν τους όρους εργασίας που αφορούν τους εργαζόμενους ομοειδών ή συναφών εκμεταλλεύσεων ή επιχειρήσεων και συνάπτονται από συνδικαλιστικές οργανώσεις που εκπροσωπούν εργαζόμενους των επιχειρήσεων αυτών ανεξάρτητα από το επάγγελμα ή την ειδικότητά τους. Οι ομοιοεπαγγελματικές σ.σ.ε. και διαιτητικές αποφάσεις ρυθμίζουν τους όρους εργασίας εργαζομένων του ιδίου επαγγέλματος ή και των συναφών ειδικοτήτων ανεξάρτητα από το είδος των επιχειρήσεων στις οποίες απασχολούνται και από το εάν αυτές είναι ή όχι ομοειδείς ή συναφείς, συνάπτονται δε από ομοιοεπαγγελματικές συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων. Η υπ’ αριθ. 31/2004 διαιτητική απόφαση «για τους όρους αμοιβής και εργασίας των καθηγητών ξένων γλωσσών όλης της χώρας με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας», η οποία ρυθμίζει τους όρους αμοιβής και εργασίας εργαζομένων του ιδίου επαγγέλματος (καθηγητών ξένων γλωσσών) και εκδόθηκε μετά από διένεξη στην οποία μετείχε από την πλευρά των εργαζομένων η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, που αποτελεί ομοιοεπαγγελματική συνδικαλιστική οργάνωση, είναι ομοιοεπαγγελματική.

Ο.Α.Σ.Α. – Εκλογή εκπροσώπων εργαζομένων στο Δ.Σ.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
1) Η διάταξη της παρ.1 του άρθρου 17 του Ν 2469/1997 εξακολουθεί να ισχύει και μετά την έναρξη ισχύος του Ν 2669/1998. 2) Η προβλεπόμενη από το άρθρο 4 παρ.8 του Ν 2669/1998 έγγραφη πρόσκληση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών, από της οποίας αρχίζει η δίμηνη προθεσμία, εντός της οποίας οι εργαζόμενοι πρέπει να ορίσουν τους εκπροσώπους τους για τα Δ.Σ. του Ο.Α.Σ.Α. και των Ε.Φ.Σ.Ε., πρέπει να απευθύνεται προς το σωματείο των εργαζομένων στον Ο.Α.Σ.Α. και προς τον Ο.Α.Σ.Α., όχι δε προς τη δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση (από την εφορευτική επιτροπή της οποίας διεξάγονται οι αρχαιρεσίες για την εκλογή των εκπροσώπων των εργαζομένων στα Δ.Σ. του Ο.Α.Σ.Α. και των Ε.Φ.Σ.Ε.).

Περί υπαγωγής δημοσιογράφων στην επικουρική ασφάλιση του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. (..) Ειδικότερα, το διοικητικό εφετείο έκρινε, ερμηνεύοντας τη διάταξη του άρθρου 31 παρ. 2 του ν. 1264/1982, ότι από τη δημοσίευση του εν λόγω νόμου οι δημοσιογράφοι υπάγονται στην επικουρική ασφάλιση του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., ανεξαρτήτως του εάν αυτοί είναι ή όχι μέλη των ενώσεων που αναφέρονται στο άρθρο 1 του α.ν. 248/1967. Και τούτο, κατά την κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου, διότι, στην ανωτέρω διάταξη ορίζεται ρητώς ότι καταργείται κάθε διάταξη νόμου που περιορίζει ή εξαρτά τόσο την εργασία των απασχολουμένων στον τύπο, όσο και την παροχή παρεπόμενων της εργασίας τους δικαιωμάτων –μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα της ασφαλίσεως– από τη συμμετοχή τους ή μη σε επαγγελματική οργάνωση, τέτοιες δε διατάξεις είναι και αυτές των άρθρων 1 και 3 του α.ν. 248/1967.(..)Κατόπιν αυτών το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι, μετά τη δημοσίευση του ν. 1264/1982, οι εργαζόμενοι ως δημοσιογράφοι υπάγονται στην επικουρική ασφάλιση του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. (για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, παροχή εφάπαξ οικονομικής ενισχύσεως και μηνιαίας επι...εως), ανεξάρτητα από τη συμμετοχή τους στις ως άνω επαγγελματικές ενώσεις, και απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς που προέβαλαν τα αναιρεσείοντα Ταμεία. ..Περαιτέρω, κατά την κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου, ως παρεπόμενα της εργασίας δικαιώματα, εφόσον η ως άνω διάταξη δεν περιορίζει και δεν εξειδικεύει αυτά, εννοούνται τα πάσης φύσεως υπό ευρεία έννοια δικαιώματα και παροχές των εργαζομένων, τα οποία είναι απότοκα της εργασίας τους, δεδομένου δε ότι από τη νομοθεσία και το Σύνταγμα (άρθρο 22) επιβάλλεται με τη μέριμνα του Κράτους η κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, και υπό την έννοια αυτή, η ασφαλιστική προστασία χαρακτηρίζεται από το, συμπλεκόμενο με το εργατικό, δίκαιο κοινωνικής ασφαλίσεως ως αυτοτελές μεν αλλά και ως παρεπόμενο της εργασίας δικαίωμα (βλ. σχετικές γνωμοδοτήσεις του καθηγητή Κ. Σταθόπουλου και την 673/2002 γνωμοδότηση της Ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους). Τέλος, το γεγονός ότι ενδεχομένως οι ως άνω δημοσιογράφοι δεν έχουν υποβάλει προς τον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. την προβλεπόμενη από την παρ. 4 του άρθρου 3 του Καταστατικού του αίτηση για την υπαγωγή τους στην ασφάλιση αυτού δεν αναιρεί, κατά την κρίση του διοικητικού εφετείου, το μη σύννομο της εκ μέρους του ΙΚΑ επιβολής εισφορών για την ασφάλισή τους, καθόσον κρίσιμο στοιχείο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι αν αυτοί είχαν ολοκληρώσει τη διαδικασία ενάρξεως της ασφαλίσεώς τους στον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. αλλά το γεγονός ότι αυτοί υπάγονταν, και μάλιστα υποχρεωτικώς, στην επικουρική ασφάλιση του τελευταίου αυτού Οργανισμού. (..)Επειδή, το διοικητικό εφετείο ορθώς έκρινε, ερμηνεύοντας τη διάταξη του άρθρου 31 παρ. 2 του ν. 1264/1982, ότι στην έννοια των παρεπόμενων της εργασίας δικαιωμάτων περιλαμβάνονται και τα δικαιώματα κοινωνικής ασφαλίσεως, τα περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα ως αβάσιμα