Η απόφαση 761 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σχετικά με την άρση της αλληλέγγυας ευθύνης του προσφεύγοντος για οφειλές Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) ανώνυμης εταιρείας. Ο προσφεύγων διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας από 01/01/2017 έως 21/09/2017. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι συντρέχουν σωρευτικά οι προϋποθέσεις του άρθρου 49 του ΚΦΔ, καθώς οι οφειλές κατέστησαν ληξιπρόθεσμες εντός της θητείας του και ο προσφεύγων δεν κατάφερε να αποδείξει την έλλειψη υπαιτιότητας, η οποία τεκμαίρεται εκ της ιδιότητάς του. Ο ισχυρισμός του σχετικά με τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης κρίθηκε απαράδεκτος.

Η απόφαση 763/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ και Επιβολής Προστίμου περιόδου 01/01-31/12/2020, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του 4ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η πράξη καταλόγισε στην εταιρεία ΦΠΑ ποσού 158.714,11€ πλέον προστίμου 79.357,08€, συνολικού ποσού 238.071,19€. Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο προσφεύγων, ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κατά την κρινόμενη περίοδο, φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τις οφειλές ΦΠΑ, σύμφωνα με τις διατάξεις περί αλληλέγγυας ευθύνης (άρθρο 49 ν 5104/2024). Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί παραίτησης, έλλειψης ανάμειξης στη διοίκηση/διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων και πλαστογραφίας της υπογραφής του, δεν έγιναν δεκτοί, καθώς είναι αρμοδιότητα των δικαστηρίων να κρίνουν το θέμα της πλαστογράφησης και μέχρι την έκδοση της παρούσας απόφασης δεν υφίστατο σχετική δικαστική απόφαση.

Η απόφαση 222/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής. Ο προσφεύγων, διατελέσας διευθύνων σύμβουλος εταιρείας, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για φορολογικές οφειλές ετών 2007-2008, επικαλούμενος έλλειψη υπαιτιότητας και αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Η Διεύθυνση απέρριψε τους ισχυρισμούς του, καθώς η αθωωτική απόφαση αφορούσε άλλα αδικήματα (μη έγκαιρη καταβολή εργοδοτικών εισφορών) και δεν διαπίστωνε ρητά την έλλειψη υπαιτιότητάς του για τις φορολογικές οφειλές. Επιπλέον, διαπιστώθηκε η ενεργός συμμετοχή του στη διαχείριση μέσω της υπογραφής του δημοσιευθέντος ισολογισμού της εταιρείας. Συνεπώς, κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 49 του ΚΦΔ για την αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση (Αριθμός 150/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, διατελέσας Διευθύνων Σύμβουλος, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για συνολικές οφειλές εταιρείας ύψους 162.463,75€ (81.384,64€ κεφάλαιο συν προσαυξήσεις). Επικαλέστηκε έλλειψη υπαιτιότητας, ισχυριζόμενος ότι ο ρόλος του ήταν μόνο τυπικός. Η αίτηση αυτή είχε γίνει εν μέρει δεκτή από το ΚΕΒΕΙΣ Αττικής (μόνο για πρόστιμο ΦΠΑ), αλλά απορρίφθηκε για τις υπόλοιπες οφειλές. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη την Έκθεση Απόψεων του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής, έκρινε ότι η ενδικοφανής προσφυγή κατατέθηκε εκπρόθεσμα (μετά την 30-09-2024), υπερβαίνοντας την προβλεπόμενη προθεσμία των τριάντα (30) ημερών. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η Απόφαση 336/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου, πρώην διευθύνοντος συμβούλου εταιρείας, κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματός του από το ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων ζητούσε να αναγνωριστεί ότι δεν έχει αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές φόρου εισοδήματος της εταιρείας ύψους 191.487,81€ (οικονομικό έτος 2000) και την επιστροφή ποσού 103.111,36€ που εισπράχθηκε αναγκαστικά από πλειστηριασμό ακινήτου του. Υποστήριξε ότι η ευθύνη των διοικούντων δεν ίσχυε κατά τη διάρκεια της θητείας του. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε γνώση των οφειλών και της αλληλέγγυας ευθύνης του το αργότερο στις 17/06/2022 (ημερομηνία κατάθεσης ανακοπής) και όχι εντός της προβλεπόμενης 30ήμερης προθεσμίας.

Η υπ' αριθμόν 747 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός πολίτη κατά της απάντησης του Προϊσταμένου του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. σχετικά με την άρση μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης. Τα μέτρα είχαν επιβληθεί λόγω αλληλέγγυας ευθύνης για οφειλές ασφαλιστικής εταιρείας, όπου ο προσφεύγων διετέλεσε στο παρελθόν. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι αμετάκλητες αθωωτικές αποφάσεις τον απαλλάσσουν από κάθε ευθύνη και ότι είχε διασφαλισμένα ποσά για την πληρωμή των φόρων. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι οι διαφορές που αναφύονται κατά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, όπως η άρση κατασχέσεων, δεν μπορούν να προσβληθούν με ενδικοφανή προσφυγή, αλλά πρέπει να επιλύονται μέσω της διαδικασίας της ανακοπής στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια.

Η απόφαση 378/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο εταιρείας, στρεφόμενη κατά της αλληλέγγυας ευθύνης της για οφειλές που καταλογίστηκαν στην εταιρεία (Φ.Π.Α., Φόρος Εισοδήματος και πρόστιμα) για τα φορολογικά έτη 2019 έως 2021. Οι πράξεις καταλογισμού εκδόθηκαν λόγω μη ανταπόκρισης της εταιρείας στην προσκόμιση λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα ζητούσε επανεξέταση της ευθύνης της βάσει του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, για τους ομόρρυθμους εταίρους, δεν εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις του Κ.Φ.Δ. περί ευθύνης διοικούντων, αλλά οι ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 249 και επόμενων του Ν. 4072/2012, οι οποίες θεσπίζουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας προς το Δημόσιο. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 846/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής πρώην διαχειριστή εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την απαλλαγή του από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ των φορολογικών ετών 2021 και 2022, καθώς και για πρόστιμο του άρθρου 54 (ν.4987/22). Ο προσφεύγων είχε αποχωρήσει από τη διαχείριση της εταιρείας («................») στις 04.01.2022, ενώ ο έλεγχος και τα αιτήματα προσκόμισης βιβλίων πραγματοποιήθηκαν το 2024, με αποτέλεσμα την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε την ιδιότητα του διαχειριστή ούτε την υποχρέωση προσκόμισης των στοιχείων κατά τον χρόνο του ελέγχου, με βάση και την εγκύκλιο Ε.2173/2020. Επιπλέον, το πρόστιμο του άρθρου 54 κρίθηκε αυτοτελές και εκτός του πεδίου εφαρμογής της αλληλέγγυας ευθύνης. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε δεκτή και ο προσφεύγων απαλλάχθηκε από την αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση (Αριθμός 63/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ομόρρυθμου εταίρου και διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την παύση της αλληλέγγυας ευθύνης του για χρέη προς το Δημόσιο (ύψους 133.918,75 ευρώ), επικαλούμενος τις διατάξεις περί αλληλέγγυας ευθύνης του ΚΦΔ. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απορριπτική πράξη της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η αιτιολόγηση της ΔΕΔ βασίζεται στο ότι, στην περίπτωση του ομόρρυθμου εταίρου, εφαρμόζονται οι ειδικότερες διατάξεις του ν.4072/2012 (άρθρο 249 κ.ε.) για την απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη του, οι οποίες υπερτερούν των γενικών διατάξεων του άρθρου 50 του ΚΦΔ. Συνεπώς, ο προσφεύγων εξακολουθεί να ευθύνεται απεριόριστα για τα χρέη της εταιρείας.

Η απόφαση 659/12.3.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας κληρονόμου κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ (φορολογικής περιόδου 01/01/2019-31/12/2019), που την καθιστούσε αλληλεγγύως υπεύθυνη για φορολογικό χρέος λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η επιχείρηση είχε λάβει πράξη καταλογισμού φόρου συνολικού ποσού 48.974,28 € επειδή ο έλεγχος δεν δέχτηκε τις δηλωθείσες εισροές της. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση της πράξης, καθώς ισχυρίστηκε ότι αγνοούσε την επαγωγή της κληρονομιάς λόγω διαδοχικών αποποιήσεων και ότι αποποιήθηκε την κληρονομιά εμπρόθεσμα (29.10.2024), μόλις έλαβε γνώση του γεγονότος (5.9.2024). Η Δ.Ε.Δ. έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής, κρίνοντας ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας για την επαγωγή της κληρονομίας και επομένως δεν πρέπει να αναγραφεί ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.