Η απόφαση 255/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Βόλου σχετικά με αίτημα επιστροφής ή συμψηφισμού του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, συνολικού ύψους 1.236,36€. Η προσφεύγουσα υποστήριζε ότι, λόγω του κωδικού NACE 55.20.02 (αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες), δεν είχε φορολογική υποχρέωση καταβολής του τέλους. Η ΔΕΔ απέρριψε την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας αρνητικής απάντησης, γεγονός που απαγορεύεται δικονομικά σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 1167/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή που είχε ασκήσει ένας φορολογούμενος κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σχετικά με αίτημα απαλλαγής από τα Τέλη Κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του (1968 κ. εκ.) λόγω αναπηρίας. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι η Δ.Ο.Υ. έσφαλε, καθώς βάσει παλαιότερων γνωματεύσεων Α.Σ.Υ.Ε. (και όχι του ΚΕ.ΠΑ.) δικαιούται την προβλεπόμενη απαλλαγή. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (1) διότι υποβλήθηκε εκπρόθεσμα και (2) επειδή τα τέλη κυκλοφορίας (και οι πράξεις που αφορούν αυτά) δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), συνεπώς η προσβολή της πράξης έπρεπε να γίνει απευθείας στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Α' Θεσσαλονίκης σχετικά με αίτημα τροποποίησης δήλωσης φορολογίας εισοδήματος οικονομικού έτους 2008. Ο προσφεύγων είχε δηλώσει εκ παραδρομής το εμβαδόν της κύριας κατοικίας του 2.770,00 τ.μ. αντί του ορθού 27,70 τ.μ., με αποτέλεσμα τον καταλογισμό κύριου φόρου 23.046,97 €. Η υπόθεση αναπέμφθηκε στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) κατόπιν απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, προκειμένου να κριθεί η βασιμότητα της ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. του Οκτωβρίου 2014. Η ΔΕΔ απέρριψε τελικά την προσφυγή, κρίνοντας ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2014, ήτοι πέραν του χρόνου πενταετούς παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για επιβολή φόρου (οικονομικό έτος 2008), καθιστώντας τον σχετικό ισχυρισμό αβάσιμο.

Η Απόφαση 163/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € από την Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς. Το πρόστιμο είχε επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ο Ε.Φ.Κ.Α. είχε προσθέσει μεταγενέστερα εισόδημα δίχως να την ενημερώσει. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη: πρώτον, επειδή η προσφυγή κατά της αρχικής πράξης επιβολής προστίμου υποβλήθηκε εκπρόθεσμα, μετά την πάροδο της νόμιμης προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίησή της, και δεύτερον, επειδή η προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. για τη διαγραφή του προστίμου αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη που στερείται εκτελεστού χαρακτήρα.

Η απόφαση 457 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής – υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου και κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα διαγραφής οφειλών. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε χρέη 13.635,42 € που προέρχονταν από κληρονομιά, ισχυριζόμενος ότι η αποποίησή του ήταν εμπρόθεσμη, καθώς έλαβε γνώση των οφειλών στις 27.09.2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή κατά της ειδοποίησης ήταν εκπρόθεσμη (ασκήθηκε μετά την προθεσμία των 30 ημερών). Επιπλέον, αποφάνθηκε ότι η διαφορά που προκύπτει από την αρνητική απάντηση σχετικά με τη διαγραφή των οφειλών (που αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης) επιλύεται μόνο με την άσκηση ανακοπής στα Διοικητικά Δικαστήρια, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 213 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Ο προσφεύγων ζήτησε την τροποποίηση της δήλωσης φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 ώστε να συμπεριλάβει ποσό 80.000,00€ ως δάνειο για την κάλυψη τεκμηρίων, αν και επρόκειτο για επιχειρηματικό δάνειο. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι ο σκοπός λήψης του δανείου ήταν η αγορά κατοικίας, η οποία πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη επειδή υποβλήθηκε εκπρόθεσμα. Η κοινοποίηση της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. είχε συντελεστεί στις 19.07.2024, ενώ η 30ήμερη προθεσμία του άρθρου 72 παρ. 1 του Ν. 5104/2024 είχε παρέλθει.

Η απόφαση εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) και αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά πράξης επιβολής προστίμου Τελών Κυκλοφορίας έτους 2024, συνολικού ποσού 1230,00 €. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε το πρόστιμο, το οποίο αντιστοιχούσε στο διπλάσιο των αναλογούντων τελών λόγω μη έγκαιρης καταβολής. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, επικαλούμενη ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Ν. 5104/24 (ΚΦΔ) και την ΠΟΛ. 1014/26.01.2017, τα τέλη κυκλοφορίας δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας. Ως εκ τούτου, οι πράξεις επιβολής τελών κυκλοφορίας προσβάλλονται απευθείας στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια και όχι μέσω της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών.

Η απόφαση 481/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από πολίτη κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η ειδοποίηση αφορούσε οφειλές 5.097,64€ για ληξιπρόθεσμα τέλη κυκλοφορίας παρελθόντων ετών, τα οποία βαρύνουν τον προσφεύγοντα ως κληρονόμο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι στερείται αρμοδιότητας, καθώς: α) η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, όπου προβλέπεται άσκηση ανακοπής (άρθρο 65 ΚΕΔΕ, άρθρο 217 ΚΔΔ), και όχι ενδικοφανούς προσφυγής, και β) τα τέλη κυκλοφορίας δεν αναφέρονται στο Παράρτημα Α' του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν.5104/2024), οπότε δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του.

Η απόφαση 394/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 18/11/2024 κατά της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Ο προσφεύγων ζήτησε την τροποποίηση της δήλωσης φόρου εισοδήματος του οικονομικού έτους 2011, δηλώνοντας επισκευαστικό δάνειο ύψους 150.000€ στον κωδικό 781. Η Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων απέρριψε το αίτημα λόγω παραγραφής του δικαιώματος υποβολής τροποποιητικής δήλωσης. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την απόρριψη. Βάσει των διατάξεων του Ν. 5104/2024 (Κ.Φ.Δ.) και του Ν. 2238/1994, η ΔΕΔ αποφάνθηκε ότι η προθεσμία για υποβολή τροποποιητικής δήλωσης για το οικονομικό έτος 2011 είχε λήξει στις 31/12/2016, απορρίπτοντας ως αβάσιμο τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος.

Η απόφαση 248 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. Χανίων να εγκρίνει αίτημα διαγραφής/επιστροφής φόρου κληρονομιάς. Ο φορολογούμενος ζήτησε μείωση φόρου το 2024 (ανακλητική δήλωση) λόγω εσφαλμένης καταχώρισης αγροτεμαχίων, αν και η αρχική δήλωση είχε υποβληθεί το 2013. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, ενώ η προηγούμενη συμπληρωματική δήλωση έγινε δεκτή ως παραίτηση από την παραγραφή, η ανακλητική δήλωση (που ζητά μείωση φόρου) υποβλήθηκε μετά την πάροδο της δεκαετούς παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου (άρθρο 102 ν. 2961/2001) και συνεπώς απορρίφθηκε νομίμως.